Η Κρίση της Παιδαγωγικής Διαχείρισης και η Ανάγκη για Αναθεώρηση της Εκπαιδευτικής Επάρκειας: Η Περίπτωση του Λουτρακίου

του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
  • Πτυχιοῦχος Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
  • Μεταπτυχιακός τοῦ Τομέα Ἐπιστημῶν τῆς Ἀγωγῆς, «Ἐφηρμοσμένη Παιδαγωγική», Διδακτική - Προγράμματα Σπουδῶν, Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
  • Ὑπ. Δρ. Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Cognitive-Development-Stages-From-Birth-To-Adulthood-As-Per-Piaget's-Theory



Περίληψη

Το πρόσφατο περιστατικό της καταγγελίας ενός 6χρονου μαθητή Α' Δημοτικού για σεξουαλική θώπευση από την εκπαιδευτικό του στην Ελλάδα ανέδειξε οξείες παθογένειες στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η παρούσα ανάλυση, βασισμένη στην εκτεταμένη δημόσια συζήτηση, εξετάζει τρεις κρίσιμες διαστάσεις: α) την εξελικτική ψυχολογία και την απουσία πρόθεσης στην πρώιμη παιδική ηλικία, β) την έλλειψη ψυχοπαιδαγωγικής επάρκειας στους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων και γ) τη διαχειριστική ανεπάρκεια του συστήματος έναντι του επαγγελματικού στρες. Το άρθρο προτείνει άμεσες παρεμβάσεις για την άρση αυτής της παθογένειας, με έμφαση στην υποχρεωτική επιμόρφωση και την ψυχοκοινωνική υποστήριξη του εκπαιδευτικού προσωπικού.


Η Μετατόπιση της Αποτυχίας: Όψεις της Λανθάνουσας Διαρροής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση


του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
- φιλολόγου - παιδαγωγού

«Η κρυφή πλευρά του αριθμού απατά, η αλήθεια του συστήματος παραμένει»

Η Παραπλανητική Ευστάθεια του Δείκτη ΠΕΕΚ: Μια Κριτική Θεώρηση των Μηχανισμών Αντιστάθμισης στην Ελληνική Εκπαίδευση

Περίληψη

Η παρούσα αναλυτική πραγματεία θέτει υπό επιστημολογική αμφισβήτηση την αξιωματική εγκυρότητα των δεικτών Πρόωρης Εγκατάλειψης της Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΠΕΕΚ), οι οποίοι, παρά τη φαινομενική τους συγκριτική ελαχιστοποίηση στον ελλαδικό χώρο, συγκαλύπτουν την ενδημική δυσλειτουργία του βασικού εκπαιδευτικού κορμού. Διερευνάται ο τρόπος με τον οποίον η μετατόπιση των αποχωρούντων μαθητών σε μηχανισμούς αντιστάθμισης (Εσπερινά Σχολεία, Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας - ΣΔΕ) λειτουργεί ως στατιστικό καμουφλάζ της πρωτογενούς σχολικής αποτυχίας. Η κριτική εστιάζει στον ετεροχρονισμό της εκπαιδευτικής ολοκλήρωσης και την απώλεια πολιτισμικού κεφαλαίου που υφίσταται ο μαθητής, επιβεβαιώνοντας τη ρήξη μεταξύ της θεσμικής ρητορικής της συμπερίληψης και της ποιοτικής πραγματικότητας της εκπαιδευτικής εκροής.



Η Δομική Δυσλειτουργία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης: Η Περίπτωση της Πρόωρης Εκροής Μαθητών

του

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
- φιλολόγου - παιδαγωγού


«Ο τελικός σκοπός της εκπαίδευσης είναι η συμπερίληψη»

Περίληψη

Η παρούσα δοκιμιακή ανάλυση αποσκοπεί στη διερεύνηση της ετερογενούς φαινομενολογίας της Σχολικής Διαρροής (ΣΔ), εστιάζοντας στην κρίσιμη μετάβαση της Δευτεροβάθμιας Κατώτερης βαθμίδας (Γυμνάσιο). Παρά την αριθμητική ελαχιστοποίηση του δείκτη Πρόωρης Εγκατάλειψης της Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΠΕΕΚ) σε εθνικό επίπεδο, η ποιοτική εκτίμηση αποκαλύπτει ενδημικές ανεπάρκειες στην παιδαγωγική υποδομή. Εξετάζεται η αμφίδρομη σχέση μεταξύ του απρόσωπου εκπαιδευτικού παραδείγματος και της αδυναμίας πρόσληψης και αφομοίωσης των αποκλινόντων μαθησιακών προφίλ. Τονίζεται η απορρύθμιση του επαγγελματικού ήθους του εκπαιδευτικού λειτουργού, ο οποίος αδυνατεί να πραγματώσει τον ρόλο του ως αρχιτέκτονας της συμπερίληψης, οδηγώντας σε θεσμική περιθωριοποίηση των ευάλωτων ομάδων.



Το Αγριόπαιδο του Αβερόν: Κοινωνιολογία & Παιδαγωγική της Ανθρώπινης Φύσης

του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
- φιλολόγου - παιδαγωγού

το "Αγριόπαιδο του Αβερόν"


Στις 9 Ιανουαρίου 1800, τα δάση της Νότιας Γαλλίας αποκάλυψαν ένα μυστηριώδες ον που έμελλε να γίνει ένα από τα πιο συναρπαστικά και αμφιλεγόμενα κλινικά περιστατικά στην ιστορία της ψυχολογίας, της κοινωνιολογίας και της παιδαγωγικής: το "Αγριόπαιδο του Αβερόν". Η περίπτωση αυτού του αγοριού, που βρέθηκε να ζει σε συνθήκες άγριας φύσης, χωρίς ανθρώπινη επαφή, προσφέρει μια μοναδική ματιά στη διαμόρφωση της ανθρώπινης ταυτότητας, της γλώσσας και της κοινωνικοποίησης.


Από τη «Ζώνη Μετάβασης» του Σικάγου στην Ψηφιακή Υποκουλτούρα: Η Διαχρονική Αναζήτηση της Αναγνώρισης


του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
- φιλολόγου - παιδαγωγού

Το Σχολείο ως Αποτυχία Δέσμευσης (Commitment)


Η στροφή ενός 15χρονου σήμερα προς ομάδες που υιοθετούν την αισθητική των μαύρων ρούχων και τη μουσική κουλτούρα της Trap δεν είναι ένα εντελώς νέο κοινωνιολογικό φαινόμενο, αλλά μια σύγχρονη εκδοχή ενός προβλήματος που μελετήθηκε ήδη από τον Μεσοπόλεμο: την αποτυχία των συμβατικών κοινωνικών δομών να προσφέρουν αναγνώριση και νόημα.

Η απάντηση στο ερώτημα «Τι φταίει;» βρίσκεται στην αδυναμία του κοινωνικού ελέγχου, ο οποίος, στην εποχή μας, έχει απλώς μεταμορφώσει τις «γειτονιές» του.


Η Ψυχολογική Δυναμική των Ομάδων Εφήβων: Μια Ανάλυση υπό το Πρίσμα του Λε Μπόν

του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ, ΚΑΤΣΟΥΛΗ
- φιλολόγου

Psychologie des Foules


Η δύναμη της μάζας στο έργο του Γουσταύου Λε Μπον, ιδίως στην κλασική του μελέτη "Ψυχολογία των Μαζών" (Psychologie des Foules, 1895), είναι κολοσσιαία και κυρίως καταστροφική και ανορθολογική.

Ο Λε Μπον θεωρούσε την εποχή του ως την "Εποχή των Μαζών", προβλέποντας τον κεντρικό και συχνά επικίνδυνο ρόλο που θα έπαιζαν οι μάζες στη διαμόρφωση της σύγχρονης ιστορίας.


Η Εκπαιδευτική Παθογένεια: Όταν το Σύστημα Κηρύσσει τους Νέους ως «Ελαττωματικούς»

του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-φιλολόγου

Η Γενιά σε Κατάσταση Άμυνας: Η Αποξένωση στο Σχολικό Περιβάλλον


Η αυξανόμενη σκληρότητα και επιφυλακτικότητα που παρατηρείται στη νεότερη γενιά δεν είναι ένα τυχαίο φαινόμενο, αλλά η αναμενόμενη συνέπεια μιας εκτεταμένης θεσμικής αποτυχίας. Η εστίαση στην εξωτερική εμφάνιση των εφήβων—που μοιάζουν με ομάδες σε κατάσταση αντιπαράθεσης—αποτελεί απλώς τον φαινόμενο δείκτη ενός βαθύτερου κοινωνικού και εκπαιδευτικού αδιεξόδου. Η ρίζα του προβλήματος δεν έγκειται στην ατομική «φθορά» των μαθητών, όπως συχνά υπονοείται, αλλά στην κατάρρευση των δομών που είναι υπεύθυνες για την ολόπλευρη διαμόρφωσή τους.


Η Κρίση στην Αίθουσα Διδασκαλίας: Όταν η Παιδαγωγική Υποχωρεί στις Ποινές

του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
- φιλολόγου

ένταση και προκλήσεις στην επικοινωνία στο σχολικό περιβάλλον,
με σύγκρουση και χυδαιότητα

Το άρθρο θα επικεντρωθεί στον προβληματισμό για τις παιδαγωγικές προσεγγίσεις, τη διαχείριση των ποινών, τον ρόλο των συμβούλων εκπαίδευσης και τη γενικότερη κουλτούρα στα σχολεία.

Η δημόσια εκπαίδευση αποτελεί τον θεμέλιο λίθο για το μέλλον κάθε κοινωνίας. Ωστόσο, ολοένα και περισσότεροι προβληματισμοί αναδύονται σχετικά με τις πρακτικές που παρατηρούνται σε ορισμένα δημόσια σχολεία, θέτοντας σοβαρά ερωτήματα για την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και, κυρίως, για την παιδαγωγική προσέγγιση που υιοθετείται.


Από την Αποβολή στην Κατανόηση: Η Μεταρρύθμιση της Παιδαγωγικής Αντίδρασης στην Εφηβική Παραβατικότητα


του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-φιλολόγου

«Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ' ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν»


Η πρόσφατη επιβολή μονοήμερης αποβολής σε μαθητές-εφήβους 15 ετών για την «παραβίαση κανονισμού» περί χρήσης κινητών τηλεφώνων με μουσική στους διαδρόμους του σχολείου, θέτει επιτακτικά ένα κρίσιμο ερώτημα: Είναι το σχολείο διοικητικός μηχανισμός επιβολής ποινών ή παιδαγωγική κοινότητα διαμόρφωσης συνειδήσεων; Η ακραία αντίδραση του συστήματος σε μια τυπική, ηλικιακά αναμενόμενη, εκδήλωση εφηβικής παρόρμησης, φανερώνει μια βαθιά ριζωμένη, τιμωρητική κουλτούρα, η οποία έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με τις σύγχρονες αρχές της Αναπτυξιακής Ψυχολογίας και της Κοινωνικής Παιδαγωγικής.


Ο Παιδαγωγός ως Δημιουργός, όχι ως Υπάλληλος Εκτελεστής: Η Επανάσταση της Σχέσης στην Εκπαίδευση

του 
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-φιλολόγου

ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ ΟΧΙ ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ

Η εκπαίδευση, στον πυρήνα της, είναι μια πράξη ανθρωποκεντρική. Δεν είναι μια γραμμή παραγωγής γνώσης, ούτε ένας διοικητικός μηχανισμός επιβολής κανόνων. Και όμως, συχνά, ο ρόλος του καθηγητή συρρικνώνεται σε εκείνον του δημόσιου υπαλλήλου: ενός λειτουργού επιφορτισμένου με την τήρηση νόμων, την καταγραφή απουσιών, την αυστηρή εφαρμογή εγκυκλίων και την επιβολή ποινών.


Βιντεοπαιχνίδια και ΔΕΠΥ: Μια Αμφίδρομη Σχέση μεταξύ Κινδύνου Εθισμού και Θεραπευτικής Αξίας



του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
- φιλολόγου

ΔΕΠΥ-ΒΙΝΤΕΟΠΑΙΧΝΙΔΙΑ


Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ/ADHD), ως νευροαναπτυξιακή διαταραχή, χαρακτηρίζεται από δυσλειτουργία στις εκτελεστικές λειτουργίες, ιδίως στον έλεγχο της παρορμητικότητας, στη διατήρηση της προσοχής και στη ρύθμιση της συναισθηματικής ανταπόκρισης. Η εμφάνιση των ψηφιακών μέσων, και ειδικότερα των βιντεοπαιχνιδιών, έχει δημιουργήσει ένα πεδίο έντονης επιστημονικής συζήτησης σχετικά με την αλληλεπίδρασή τους με τα άτομα που παρουσιάζουν ΔΕΠΥ. Η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη: από τη μία πλευρά, υπάρχει ένας αυξημένος κίνδυνος εθισμού και αρνητικών επιδράσεων και από την άλλη, αναδύεται η δυνατότητα στοχευμένης θεραπευτικής αξιοποίησης.


Η Σχολική Στολή ως Παιδαγωγικό Εργαλείο: Μια Ιστορική και Επιστημονική Προσέγγιση

επιμέλεια
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ
-φιλόλογος

Η Σχολική Στολή ως Παιδαγωγικό Εργαλείο


Η σχολική στολή, ένα φαινομενικά απλό ένδυμα, αποτελεί στην πραγματικότητα ένα σύνθετο φαινόμενο με βαθιές κοινωνικές, ιστορικές και παιδαγωγικές ρίζες. Η χρήση της έχει αποτελέσει αντικείμενο μακροχρόνιας συζήτησης, καθώς συνδέεται με έννοιες όπως η πειθαρχία, η ισότητα, αλλά και η ατομική ελευθερία. Το παρόν άρθρο επιχειρεί μια επιστημονική αναδρομή στην ιστορία της σχολικής στολής, εξετάζοντας την εφαρμογή της διεθνώς, τα βασικά επιχειρήματα υπέρ της και τα πιθανά παιδαγωγικά οφέλη της.


ΞΥΡΙΣΜΕΝΕΣ 'Η ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΤΑ ΦΡΥΔΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ


επιμέλεια
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ
- φιλόλογος

"γραμμές στα φρύδια"
"γραμμές στα φρύδια"


Στη σύγχρονη εποχή, οι "γραμμές στα φρύδια" αναφέρονται συχνά σε σκόπιμα σχηματισμένες ή ξυρισμένες γραμμές μέσα στο φρύδι.

Αυτή η τάση είναι κυρίως αισθητική και προσωπική έκφραση, αλλά έχει και μια ιστορία:


Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙ ΜΑΘΗΤΗ ΓΙΑ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ;

επιμέλεια
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ
-φιλόλογος

απειλή διακοπης φοίτησης σε σχολείο; 



Ο Σύλλογος Διδασκόντων δεν μπορεί να "διώξει" ένα παιδί με πρόσχημα τις αδικαιολόγητες απουσίες πριν από τη λήξη του σχολικού έτους και, κυρίως, πριν τον τελικό σύλλογο (που αφορά την έκδοση αποτελεσμάτων).

Ας δούμε γιατί, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα:


Η ΩΡΙΑΙΑ ΑΠΟΒΟΛΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ


επιμέλεια
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ
- φιλόλογος

ωριαία αποβολή από την τάξη



Η στάση ενός καθηγητή να επιβάλλει ωριαία αποβολή σε έναν μαθητή επειδή μπήκε στην τάξη μετά από αυτόν, δεν θεωρείται γενικά παιδαγωγική.

Ας δούμε γιατί:


Ἡ ὈΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ

Λέοντος Μελά

χρόνου φείδου

Οτε αὐγήν τινα ἐξύπνησα, καὶ ἀντὶ νὰ πηδήσω ἀμέσως ἀπὸ τὴν κλίνην μου, ἔμενον ἐντὸς αὐτῆς ὁλόκληρον περίπου ὥραν ὀκνεύων καὶ κυλιόμενος, ὑπελόγισα διὰ τῶν μικρῶν ἀριθμητικών μου γνώσεων, ὅτι χάνων τοιουτοτρόπως μίαν ὥραν καθ᾿ ἑκάστην αὐγὴν, ἐντὸς ἑνὸς ἔτους χάνω τριάκοντα ὁλοκλήρους ἐργασίμους ἡμέρας.


Η Ακριβολογική Περιγραφή του Ψυχολογικού Φαινομένου


τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
MSc Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Ὑπ. Δρος(Dph) Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


Το Ψυχολογικόν Φαινόμενον έχει το γνώρισμα της παραπομπής εις κάτι, όπερ ευρίσκεται πέρα και έξω των ορίων του ψυχικού βιώματος. Π.χ όταν έχω την παράστασιν ενός δένδρου εντός μου, η παράστασις αύτη με παραπέμπει εις κάτι το οποίον ευρίσκεται έξω από την ψυχικήν μου συνείδησιν, εις τον εξωτερικόν χώρον κι ουχί εντός της συνειδήσεώς μου μόνον. Επίσης όταν βούλωμαι, η βούλησίς μου έχει έν αντικείμενον τα δε συναισθήματα είναι συναισθήματα χαράς, λύπης, αγωνίας κτλ. 


ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ


ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Στα σχολεία διδάσκουν και φοιτούν διαφορετικοί εκπαιδευτικοί και μαθητές. Ωστόσο, πώς μπορούν όλοι αυτοί να εργαστούν προς ένα κοινό στόχο;

Συχνά κατά την καθημερινή μαθησιακή διαδικασία προτρέπουμε τα παιδιά να εργαστούν σε ομάδες, να σεβαστούν το συμμαθητή τους και τους δασκάλους τους, να μοιράζονται τις ιδέες τους, να εκφράζονται ελεύθερα στοχεύοντας σε ένα αποτέλεσμα. Ουσιαστικά να εργαστούν συνεργατικά. Το ζήτημα είναι, εμείς οι ενήλικες πράττουμε αυτό που ζητάμε από τα παιδιά ώστε να είμαστε πρότυπο για αυτά; Και αν ναι, με ποιον τρόπο; Και αν εμείς το πράττουμε, αλλά όχι κάποιος συνάδελφος, τότε τι μηνύματα λαμβάνουν οι μαθητές;



"ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ..."- ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ


ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

       
        Εδώ και καιρό ήθελα να γράψω ένα άρθρο που να αναφέρεται στα πλεονεκτήματα της τέχνης στα παιδιά με αναπηρία. Αλλά καλύτερος τρόπος δε θα υπήρχε παρά να μιλήσει για αυτό κάποιος που έχει δει στην πράξη το πώς η τέχνη επηρεάζει τη ζωή και την καθημερινότητα ατόμων με αναπηρία.


Eνίσχυσα την συνεργασία στην τάξη μου σήμερα;

της Χρυσαυγής Καπατσούλια


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ




Πολλές φορές αναρωτιέμαι κατά πόσο προάγω την δυναμική της ομάδας και κατά πόσο καλλιεργείται ένα αίσθημα συνεργασίας μεταξύ των μαθητών . Το μωσαϊκό των μαθητών στις  μέρες  μας είναι τόσο διαφορετικό που από μόνο του αποτελεί ένα περιβάλλον πλούσιο σε ερεθίσματα πιο πολύ από ποτέ άλλοτε. Οι ευκαιρίες για συνεργασία προσφέρονται απλόχερα αρκεί να είμαστε παρόντες και έτοιμοι να αφουγκραστούμε την επιτακτική ανάγκη για εποικοδομητική συνύπαρξη και μοίρασμα γνώσεων, εμπειριών και συναισθημάτων .
Στα προγράμματα σπουδών αναφέρεται  ως όρος «συνεργατική μάθηση». Μια ομάδα ατόμων που εργάζεται μαζί δεν σημαίνει όμως πως εργάζεται και συνεργατικά. Η έννοια της συνεργατικής μάθησης παραπέμπει στο εξής σχήμα: τα άτομα δουλεύουν μαζί προκειμένου να πετύχουν ένα κοινό σκοπό. Είναι δηλαδή κάτι περισσότερο από το να «ρίχνεις» τους μαθητές σε μια ομάδα και να τους λες να μιλούν μεταξύ τους.
Συγκεκριμένα η συνεργατική μάθηση είναι στενά συνυφασμένη με την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων .Οι Johnson και Johnson (2009) έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων των μαθητών προκειμένου να είναι πετυχημένη η συνεργατική μάθηση. Ανάμεσα στις κοινωνικές δεξιότητες που αναφέρθηκαν σημαντική θέση κατέχουν , οι δεξιότητες επικοινωνίας , συνεργασίας, λήψη αποφάσεων, αμοιβαίου σεβασμού, ανάπτυξη φιλίας ,εμπιστοσύνης, διαχείρισης και επίλυσης συγκρούσεων.
Η ικανότητα συνεργασίας θεωρείται μια δεξιότητα ιδιαίτερα σημαντική τόσο για τους μαθητές όσο και για τους εκπαιδευτικούς και γενικά για τον σύγχρονο άνθρωπο σε όλους τους τομείς της ζωής του. Γι αυτό άλλωστε αποτελεί μια από τις οχτώ δεξιότητες του 21ου αιώνα (Kearny C. 2017) . Με την κατάλληλη ενθάρρυνση των μαθητών μας να εξαλειφθούν φόβοι και στερεότυπα ,η δεξιότητα της συνεργασίας, μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές αλλά κ εμάς να εξελιχθούμε πιο ευέλικτα στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας και κατ επέκταση να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι σε μια καλύτερη εκδοχή του κόσμου που ζούμε.

Βιβλιογραφία:

Johnson , D.W & Johnson , R.T. (2009) An educational Psycology  Success Story: Social Interdependence Theory and Cooperative Learning. Journal of Educational researcher, 38(5), pp 365-379.
Kearny C. (2017), “The Importance and Definition of Key Competences”, Competences for 21st Century Schools-Rerun, Teacher Academy