Σενέκας, ο ιατρός ψυχών και σωμάτων...

Του Γαβριήλ Μπομπέτση


«Σερένε, η διαγνώση μου για αυτήν την κατάσταση ψυχικής αστάθειας και ανισορροπίας που νιώθεις είναι ότι αυτοϋποβάλλεσαι, δημιουργώντας προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Να προσπαθείς, λοιπόν, να παραμένεις ατάραχος στη ζωή σου και να επιδιώκεις την εὐθυμίαν, όπως έλεγε ένας Έλληνας φιλόσοφος, ο Δημόκριτος».



Η Ακριβολογική Περιγραφή του Ψυχολογικού Φαινομένου


τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
MSc Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Ὑπ. Δρος(Dph) Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


Το Ψυχολογικόν Φαινόμενον έχει το γνώρισμα της παραπομπής εις κάτι, όπερ ευρίσκεται πέρα και έξω των ορίων του ψυχικού βιώματος. Π.χ όταν έχω την παράστασιν ενός δένδρου εντός μου, η παράστασις αύτη με παραπέμπει εις κάτι το οποίον ευρίσκεται έξω από την ψυχικήν μου συνείδησιν, εις τον εξωτερικόν χώρον κι ουχί εντός της συνειδήσεώς μου μόνον. Επίσης όταν βούλωμαι, η βούλησίς μου έχει έν αντικείμενον τα δε συναισθήματα είναι συναισθήματα χαράς, λύπης, αγωνίας κτλ. 


Μια βόλτα στη φύση αρκεί να εμφυσησεις στα παιδιά σου νοήματα ζωής!


Της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου



Ανακαλύψαμε ένα δύσβατο μονοπάτι της φύσης σε ένα ξεχασμένο στον χάρτη χωριό. Το επισκεφθηκαμε ένα απόγευμα με το σκύλο μας. Ένα μονοπάτι με καταρράκτη, ποτάμι, ξερά και χλωρά χόρτα, καλαμιές, γκρεμούς, βουνοκορφές, πυκνή βλάστηση, λάσπη και αρουραίους.

-Είμαστε ομάδα παιδιά, όλοι βοηθάμε ολους, λέει ο συζυγος καθώς προχωράμε.

-Μπαμπά, εδω γλιστράει δεν μπορώ να προχωρήσω, τσιριζει η οκταχρονη κόρη μας.

-Κορίτσι μου, πάρε αυτό το καλάμι θα σε βοηθήσει να στηριχθείς, της απαντάει.

-Λάζαρε προχώρα μπροστά με τον Ζητη εσύ θα μας δείχνεις τον δρομο, λέω στον δεκατριαχρονο γιο μας

-Μαμά, έλα δεν μπορώ.

-Μαρια μου θέλω να στηρίζεσαι στον εαυτό σου. Θα πατάς και θα λες - είναι ένα σταθερό βήμα αυτό; -. Εμείς θα σε βοηθάμε αλλά θα στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου. Όποτε νιώθεις φόβο θα λες - μπορώ, και θα ενθαρρύνεις τον εαυτό σου να συνεχίσει αλλά αν νιώσεις πως κάτι δεν μπορείς να το χειριστείς θα μας φωνάξεις.

-Ναι, μαμά απαντά, ενώ τα μάτια της ρουφάνε καθετί που κινείται.

-Μπαμπά, κοίτα εδώ είναι δύο βράχοι που μοιάζουν σαν συμπληγάδες πέτρες. Είμαστε Αργοναυτες εσύ είσαι ο Ηρακλής η μαμά ο Ορφέας, εγω ο Ιασονας, η Μαρία είναι ο Καλαις και ο Ζητης είναι ο Ζητης. Ο Ζητης στη μυθολογια είχε πιο μεγαλα μάτια για να βλέπει τα αστέρια καθώς είχε 12 φορές μεγαλύτερα μάτια από τους άλλους Αργοναυτες. Άλλωστε ο πατέρας του έφτιαχνε χάρτες. Ξέρεις οτι στο βιβλιο που διάβασα ειχε και μπλε μαλλιά. Ο δικός μας Ζητης έχει μπλε μάτια, λέει ο Λάζαρος καθώς στην ματιά του διέκρινες ενθουσιασμό.

-"Υπέροχη παρομοίωση Λάζαρε μπράβο παιδί μου φωνάζει εκστασιασμενος ο αντρας μου.

-Δεν πειράζει να λερωθειτε φθάνει να μην κτυπήσετε. Με προσοχή, κάντε σταθερά βήματα, χρησιμοποιειτε το ένστικτό σας, τους φωνάζω.

Σουρουπωνε και τα βήματα γίνανε πιο γοργά. Έπρεπε να φθάσουμε γρήγορα στον καταρράκτη καθώς απο κει θα φαινόταν το χωριό. Κάποια στιγμή χάσαμε το μονοπάτι και μας έσωσε το φως του φεγγαριού που ήταν σαν μικρός ήλιος πάνω από τα κεφάλια μας. Ο Ζητης, αντάξιος του μυθικου του ονόματος του, έμοιαζε σαν φτεροποδαρος. Σαν αρχηγός αγέλης προχωρουσε μπροστά γυρνώντας συνεχώς το κεφάλι του για να σιγουρευεται οτι τον ακολουθούμε.

Φθάσαμε στο χωριό.

-Η νύκτα σε καταπίνει όταν δεν ξέρεις σίγουρα που να πας, λεει ποιητικα η κόρη μου. Και συνεχίζει: ενω τη μέρα ασχολούμαστε όλοι με διάφορα τη νύκτα κοιτάμε τα βήματα μας.

Την κάνω μια τεράστια αγκαλια.

-Μαμά αυτή η βόλτα θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη μου, μου λέει

-Γιατί κορίτσι μου;

-Γιατί περασα φανταστικά. Ήμασταν όλοι ο ένας για τον άλλον, μια ομάδα αλλά ο καθένας ήταν υπεύθυνος για τον εαυτό του. Επίσης, ηταν μια βόλτα περιπέτειας.

-Και μένα μου άρεσε γιατί ενώ σκεφτόμασταν να τα παρατησουμε τολμησαμε και προχωρήσαμε. Πηγαίναμε στο άγνωστο και αξιοποιώντας σαν ομάδα τις γνώσεις μας τα καταφέραμε. Αποδειξαμε οτι είμαστε οικογένεια, λεει ο Λάζαρος.

Μια βόλτα στη φύση αρκεί να εμφυσησεις στα παιδιά σου νοήματα ζωής! Δοκιμάστε το! 
 
 
 


Εσύ μπορείς να ζήσεις με τις μισές σου ρίζες;


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου



Έχω γνωρίζει κάτι παιδιά που με κοιτούσαν με κενό βλέμμα καθώς μέσα τους φώλιαζε η σύγχυση, το μπέρδεμα, το δηλητήριο που τους πότισε ο Αποξενωτής γονιός τους. Αυτά τα παιδιά βίωναν συγκρουση αφοσίωσης. Τι είναι η σύγκρουση αφοσίωσης; 

Σύγκρουση αφοσίωσης βιώνει ένα παιδί όταν αισθάνεται ότι πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους και να διατηρήσει σχέση με έναν από αυτούς αντί και με τους δύο, λόγω του ανταγωνισμού μεταξύ τους. 

Αν το παιδί εμπλέεται σε σύγρουση αφοσίωσης ισχυρίζεται επανειλημμένως ότι τα αρνητικά του συναισθήματα που νιώθει για τον αποξενωμένο γονιό του είναι πέρα για πέρα δικά του και ότι δεν έχει επηρεαστεί καθόλου από τον αποξενωτή γονιό κάτι που ονομάζεται το φαινόμενο του ανεξαρτητου στοχαστή!

Γιαυτά τα παιδιά και για τους γονείς τους, τους εκπαιδευτικούς και τους ειδικούς έχω γράψει αυτό το παραμύθι. Το παραμύθι αυτό εμπεριέχει ασκήσεις και δραστηριότητες για τα παιδιά καθώς και μια πλούσια και ευφάνταστη εικονογράφηση από την ταλαντούχα εικονογράφο Εμμανουέλα Κακαβιά.

<Οι γονείς μας είναι οι ρίζες μας. Όσο πιο βαθιά είναι η σχέση
μας τόσο πιο χαρούμενοι είμαστε. Υπάρχουν παιδιά που δεν
έχουν καλή σχέση με τους γονείς τους.
Εσύ τι σχέση έχεις με τους γονείς σου;
Με αυτή την ιστορία θα μάθεις πώς θα κάνεις τη σχέση σου
με τους γονείς σου καλύτερη.
Ακολούθησε τη σκέψη του Ανέστη και της μαγικής Ροδιάς του>.

-----------------------------

Για προπαραγγελίες εδώ





Τι μπορεί να περιμένει κανείς από ένα παιδί της πρώτης γυμνασίου;

 της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου
Φιλόλογος Ερμής


Για τα περισσότερα παιδιά, το γυμνάσιο είναι η πρώτη φορά που θα έχουν περισσότερους καθηγητές, από τους οποίους ο καθένας θα έχει τις δικές του απαιτήσεις για τον τρόπο αξιολόγησης, για την οργάνωση των τετραδίων και πως θα παραδίδονται οι εργασίες. Στο γυμνάσιο οι απαιτήσεις στη μνήμη εργασίας, στον σχεδιασμό, στην οργανωτικότητα και στην διαχείριση του χρόνου αυξάνεται.


Γιατί τα παιδιά με Δυσλεξία συγχέουν παρόμοια γράμματα;


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου




Η Δυσλεξία είναι Ειδική Διαταραχή της Μάθησης νευροβιολογικής προέλευσης η οποία διακρίνεται από δυσκολία στην Ανάγνωση! Παρουσιάζεται σε ποσοστό 3-5% των παιδιών Σχολικής ηλικίας. Τα παιδιά που έχουν αυτή την ΕΔΜ έχουν συνήθως φυσιολογικό δείκτη νοημοσύνης αλλά κατώτερο από τον μέσο όρο επίπεδο Ανάγνωσης στην ταχύτητα Ανάγνωσης αλλά και στην επιμέλεια (αριθμό λαθών). Η ταχύτητα Ανάγνωσης είναι ο αριθμός των αναγνωσμένων συλλαβων διά τα δευτερόλεπτα που δαπανήθηκαν. Από διαγνωστική θεώρηση, αν η ταχύτητα Ανάγνωσης ενός ατόμου απέχει από τον μέσο όρο δύο τυπικές αποκλίσεις, τότε το άτομο, σύμφωνα με τον Benso (2015), μπορεί να θεωρηθεί Δυσλεξικό.


Πόσο εκτιμάς τον εαυτό σου;


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου



Η αυτοεκτίμηση έχει δυο μέρη: ένα αίσθημα προσωπικής ικανότητας και ένα αίσθημα προσωπικής αξίας. Αν η αυτοεκτίμηση ήταν μαθηματική εξίσωση τότε η αυτοπεποίθηση σύν τον αυτοσεβασμό θα ισούτο με την θετική αυτοεκτίμηση. Η αυτοεκτίμηση αντανακλά το πως αντιλαμβανόμαστε το δικαίωμα μας στην ευτυχία. Όσο πιο υψηλή αυτοεκτίμηση έχουμε τόσο πιθανότερο είναι να δημιουργούμε υγιείς σχέσεις. Όταν έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση, νιώθουμε ότι είμαστε λάθος και κατά κάποιο τρόπο ελαττωματικοί. Μαστιζόμαστε από συναισθήματα ανεπάρκειας, ανασφάλειας, δυσπιστίας και ενοχής.