Ιερεύς Γεώργιος Προμπονάς*
Φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη
Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι
(Δ. Σολωμός)
Επειδή διαπιστώνω καθημερινά ότι η αθεΐα, η αν θέλετε στην πιο ήπια μορφή της, θρησκευτική αδιαφορία, διαχέεται εκρηκτικά , σαν ο,τι το πιο επικίνδυνο για την ανατροπή παγκοσμίων σταθερών, που δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ περισσότερο , σκέφτηκα να επιχειρήσω μια ακόμα προσπάθεια πιο εμπεριστατωμένη αυτή τη φορά, προκειμένου να ανακόψω την ορμή του αρνητικού αυτού φαινομένου στο βαθμό που μπορώ, μιας και η προηγούμενη απέφερε αποτελέσματα απ’ ό τι διαπίστωσα ,αφού κάποιοι φίλοι διαβάζοντας την, όπως μου ομολόγησαν, στάθηκε ικανή να τους πείσει να απαλλαγούν από την πλάνη τους. .Για την προηγούμενη αναφορά μου στο θέμα αφορμή έδωσε το γεγονός ότι, τελευταία έγινε πολύς λόγος για την αθεΐα ,εξ αιτίας των πολιτικών εξελίξεων και ως εκ τούτου την άρνησης ορισμένων εκ των πολιτικών να δώσουν θρησκευτικό όρκο. Πριν προχωρήσω θα πρέπει και επιβάλλεται να σκιαγραφήσω τη γενικότερη εικόνα της εποχής πάνω στο θέμα μέσα στα πλαίσια της αποστασίας του ανθρώπου από το θεό .
Η θλιβερή όσο και επικίνδυνη διαπίστωση για τον ίδιο τον σημερινό άνθρωπο είναι ότι, δε τον βολεύει να υπάρχει ο θεός και το πιο τραγικό είναι πως επιμένει πεισματικά στη λανθασμένη άποψη του , σκλαβωμένος στον εγωισμό , την έπαρση , την αλαζονεία στην αθέμιτη ανάγκη να απορρίψει κάθε ηθικό φραγμό , για να μπορεί ανεμπόδιστος να ικανοποιεί κάθε του ψυχοφθόρο πάθος ,κάθε του άνομο κέφι, κάθε του κτηνώδη όρεξη . «όπου δεν υπάρχει θεός όλα επιτρέπονται» θα έλεγε ο μεγάλος σοφός διανοητής Ρώσος Ντοστογέφσκυ που συμπληρώνει «όπου δεν υπάρχει θεός υπάρχει χάος» .Η προσωπική μου εμπειρία αυτό επιβεβαιώνει, .Μέσα από μια επιθετική ποιμαντική που ασκώ , σαν αυτή που επιβάλλουν οι δύσκολοι καιροί μας, με τη λογική ότι αφού δεν πάει το βουνό στο Μωάμεθ ,θα πρέπει να πάει ο Μωάμεθ στο βουνό ,δηλαδή αφού δεν έρχεσθε εσείς στην εκκλησία, θα πρέπει να έρθω εγώ να σας βρώ όπου βρίσκεσθε ,αρκετές φορές που επιχειρώ να υποδείξω σε κάποιους ,αν θέλουν να πιστεύουν σωστά, τι πρέπει να πιστεύουν, πώς να το πιστεύουν και γιατί να το πιστεύουν, παρατηρώ μια δυσφορία .Διαπιστώνω ότι προτιμούν να πιστεύουν αυτό που τους εξυπηρετεί καλύτερα ,δηλαδή να αρκούνται σε μια στείρα παράδοση . Δεν τους ικανοποιεί η άποψη μου, γιατί αυτή συνεπάγεται πρώτο κάποιες υποχρεώσεις. Δεύτερο δεν τους βολεύει ο ηθικός φραγμός και τρίτο ,προφανώς το δυσκολότερο, αυτή ξυπνά την βεβαρυμμένη συνείδηση τους και αρχίζει να τους ενοχλεί . Αυτά από πλευράς φίμωσης της συνείδησης σαν του εμφύτου εκείνου ηθικού νόμου ,που του έχει εμφυτεύσει και είναι ταγμένος από τον Πλάστη να του δίνει τη δυνατότητα ,να ελέγχει και να κατευθύνει τον εαυτό του προς το καλό. Να του υποδεικνύει και να του σηματοδοτεί το δρόμος προς την αρετή, που είναι κατά τον Πλάτωνα ο προορισμός και αυτοσκοπός του πάνω στη γη. Αυτό συνιστά τον ατροφικό σήμερα Πνευματικό Πολιτισμό ,δηλαδή την πάλη του ανθρώπου με τον εαυτόν του και τούτο λόγω της πλήρους αδιαφορίας ενασχόλησης του με τη χαλιναγώγηση των ορμέφυτων, των παρορμήσεων, των αδυναμιών και τον εγωισμό του . Από την πλευρά τώρα ερμηνείας του κόσμου αυτό που συνιστά τον ανεξέλεγκτα , ξέφρενα και εκρηκτικά εξελισσόμενο και γιγαντωμένο Τεχνολογικό Πολιτισμό , ήτοι την πάλη του ανθρώπου με τη φύση ,δηλαδή την ανάλωση όλων των δυνάμεων του στην προσπάθεια , να ανακαλύψει και να εφαρμόσει τους φυσικούς νόμους, επαπειλούντα σαν τέτοιος και το πλανήτη και τη ζωή , επιμένει ότι δεν χρειάζεται Τον Θεό για να τον ερμηνεύσει .
Η Εποχή μας ,σκλαβωμένη αυτή τη φορά στην αβυσσάλεα άγνοια της δεδομένου ότι, κατά την εχέφρονα επιστημονική κοινότητα αυτό που γνωρίζει είναι η σταγόνα και αυτό που δε γνωρίζει είναι ο ωκεανός της άγνοια και του μυστηρίου που την περιβάλει , δε Τον χρειάζεται. Είναι ικανοποιημένη με το να τα εξηγεί όλα με την επιστήμη και να κάνει ο,τι θέλει με την τεχνολογία. Δεν Τον χρειάζεται λοιπόν Τον Θεό. Δεν Τον θέλει. Δεν Τον έχει ανάγκη. Δε της είναι απαραίτητος. Δεν έχει ούτε την ανάγκη Του ούτε την προσδοκία Του. Καταργεί το λόγο και την υποψία του υπερφυσικού κόσμου ,έξω απ’ αυτό τον κόσμο της και τη λογική της. Το τι είναι ,το το ποιος είναι, το πώς ενεργεί, η γιατί ενεργεί, δεν υπάρχει πια ούτε σαν ερώτημα, αφού δεν εμφανίζεται με τρόπους συμβατούς με τη λογική της και τις αισθήσεις της. Αν κάπου διατυπωθεί ένα ερώτημα, αυτό είναι το αν και το που υπάρχει . Και αυτό όχι ως προβληματισμός που οδηγεί στην αναζήτηση ,αλλά ως αμφισβήτηση που οδηγεί στην απόρριψη .Επιμένουσα να αγνοεί την ελευθερία της Αλήθειας την σκλαβώνει στη πραγματικότητα . Ακόμη και οι δήθεν πιστοί ,όσοι ομολογούν πίστη όπως την θέλουν ,έχουν μπολιασθεί από αυτό το ερώτημα τέτοιας αμφισβήτησης. Τη βολεύουν οι απόψεις κάποιων μετρίων επιστημόνων, που μπερδεύουν τα προσωπικά τους πιστεύω με κάποια αναπόδεικτα επιστημονικά συμπεράσματα. .Αυτοί με τα ξυλοκέρατα ενός κράματος επιστημονικής αληθοφάνειας ,προσωπικής επιπολαιότητας και ανόητης αλαζονείας καταστρέφουν κάθε στοιχείο Ιερότητας του ανθρώπου και του κόσμου. Στόχος τους είναι να αποδείξουν τη νομοτελειακότητα της σκέψης, την κατάργηση του αυτεξουσίου , τη μηχανοποίηση του ανθρώπου, τη τυχαία οργάνωση της ύλης ήτοι την αυτόματη γένεση της ζωής και της ύλης. Την κατάργηση της μοναδικότητας του ανθρώπου και την προέλευση του από μια τυχαία ανακατανομής της ύλης δηλαδή εκ του μηδενός χωρίς θεία παρέμβαση, όπως λένε, από ένα τυχαίο μπέρδεμα του τίποτα με τον εαυτό του. Άραγε οι σοφοί αρχαίοι Έλληνες ήταν οι σωστοί που αναζητούσαν διακαώς και εναγώνια Τον Θεό, ή η σύγχρονη εποχή που ούτε το βωμό Του δε θέλει. Ας απαντήσουν με το χέρι στη καρδιά αυτοί που διαμορφώνουν αυτές τις αντιλήψεις.
Όσο για τις θρησκείες είναι προϊόντα μια άλλης εποχή ,που κληρονόμησε και τώρα δεν τις έχει ανάγκη ,αλλά δε μπορεί να απαλλαγεί απ αυτές .Αυτοί που τις χρειάζονται είναι πια λίγοι και μάλιστα άρρωστοι. ‘Έτσι η βαβελική αντίληψη αναβιώνει στο αιώνα μας ,όσο ποτέ ξανά, μάλιστα αυτή τη φορά συνδυασμένη και με σοδομικά φαινόμενα.
Για δε τις αντιλήψεις της για την Εκκλησία ούτε τη γνωρίζει, ούτε θέλει να τη γνωρίσει, ούτε την κατανοεί .Τη θεωρεί ως μια θρησκευτική έκφραση, εναντίο της οποίας έχει ήδη προϊδεαστεί από τους πανίσχυρους μηχανισμούς της σύγχρονης κοινωνίας. Γι’ αυτή είναι ένα κοινωνικό-ψυχολογικό κατασκεύασμα γεμάτο δογματικές διακηρύξεις ,τύπους και συμβολισμούς, απίστευτες και υπερβολικές αφηγήσεις ,που δεν έχουν καμιά σχέση με τη πραγματικότητα της ζωής . Δεν έχει καμιά σχέση με την πρόοδο και την ανάπτυξη. Είναι ο,τι πιο συντηρητικότερο υπάρχει στις μέρες μας. Ταυτίσθηκε με το κοσμικό σύστημα το εκμεταλλεύτηκε για να αποκτήσει δόξα και πλούτο και σήμερα καταρρέει μαζί του. Ο λόγος της δεν έχει σχέση με τη ζωή και τα έργα των οπαδών της.
Θα συμφωνούσα σε ένα βαθμό με αυτές τις αντιλήψεις, τις οποίες αναγνωρίζω και διατυπώνω και εγώ , με τη διαφορά ότι αυτές χαρακτηρίζουν το υπηρετικό προσωπικό και τους χλιαρούς οπαδούς της και όχι την Εκκλησία σαν Θεανθρώπινο Οργανισμό και τους κοινωνούς της πιστούς. Αν τόσο αυτοί που είναι ταγμένοι, να αναδείξουν το μοναδικό ρόλο της όσο και οι «οπαδοί» της, συνεπαρμένοι και αυτοί από το πνεύμα της εποχής περί άλλων τυρβάζουν, δεν ευθύνεται Αυτή. Εν πάση περιπτώσει Αυτή την Εκκλησία, όσο δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τον ιδρυτή της, άλλο τόσο δεν μπορεί να αμφισβητήσει και Αυτή.
Φίλε αναγνώστη δε γνωρίζω αν πηγαίνεις στην Εκκλησία. Και αν πηγαίνεις δεν γνωρίζω αν γνωρίζεις γιατί πηγαίνεις. Σου δίνεται λοιπόν τώρα η ευκαιρία να το μάθεις. Για να το καταφέρεις σε καλώ διαβαίνοντας το σκαλοπάτι της επόμενης παραγράφου ,να αφήσεις για λίγο τις βιοτικές μέριμνες. Να επιστρατεύσεις τη ψυχή τη διάνοια και την καρδιά σου . Να επικεντρώσεις όλη σου την προσοχή για να εμβαθύνεις στη κάθε συλλαβή ,στη κάθε λέξη ,στη κάθε πρόταση. Να οργανώσεις τη σκέψη σου έτσι ώστε μέσα από ένα διαλογισμό, σαν αυτόν που απαιτεί η περίσταση, να βυθιστεί μέσα στο δικό μου και τότε θα καταλάβεις σε τι συμμετέχεις, όταν βρίσκεσαι εκεί μέσα συνειδητά .Προκαταβολικά σε διαβεβαιώνω προδιαθέτοντας σε ότι, αν το επιδιώξεις θα συναισθανθείς ένα τέτοιο υπέροχο μοναδικό, όμορφο και μεθυστικό βίωμα και το τι σημαίνει που είσαι άνθρωπος, που θα νιώσεις την ανάγκη να μη ξαναλείψεις από εκεί . Έλα φίλε μου σαν δυνάμει ιερέας ,όπως κάθε λαϊκό μέλος της, που σε κατέστησε η Βάπτιση σου να συλλειτουργήσουμε μαζί .’Ελα να ανεβούμε μαζί τον όντως ανηφορικό δρόμο του διαλογισμού και να είσαι σίγουρος ότι θα μας οδηγήσει σε μια κορυφή ,απ όπου θα ατενίσομε ένα πανέμορφο μαγευτικό κόσμο ,Τον Κόσμο Της Αλήθειας που απεκάλυψε Ο Χριστός, η Τον Κόσμο Των ΙΔΕΩΝ που εμπνεύσθηκε Ο Πλάτωνας, τελείως άσχετο με αυτόν της καθημερινότητας. Έλα να σπάσουμε μαζί το φράγμα του χωροχρόνου, έτσι ώστε να διαβούμε το Βήμα του Σύμπαντος Κόσμου και να σταθούμε μπροστά στην πρεσβεία του στη γη. Έλα να μάθεις ποιός είσαι. Να καταλάβεις το ρόλος σου στο κόσμο. Να γνωρίσεις γιατί είσαι Θεός. Έλα μη διστάζεις ,Μη φοβάσαι. Μη δειλιάζεις. Σε καλώ σε ένα υπέροχο πνευματικό συμπόσιο..Μη απορρίψεις την πρόσκληση. Μη σε εμποδίσουν τα ορμέφυτα , οι αδυναμίες ,τα πάθη ,ο εγωισμό , οι τυχόν ενοχές, ή αμαρτίες σου .Εδώ είναι η υψικάμινος που τα καίει όλα αυτά. Έλα ,και επαναλαμβάνω, σου υπόσχομαι να βιώσεις μια τέτοια μοναδική εμπειρία, μη δυνάμενη η ανθρώπινη γλώσσα να περιγράψει, που θα σου διεγείρει ένα ασυνήθιστο μέχρι δακρύων συναίσθημα χαράς, ευφροσύνης και αγαλλίασης όμοιο του οπίου δεν έχεις ξανανιώσει. Έλα Ακολούθησε με.
Αυτή λοιπόν η Εκκλησία Αυτή και μόνον Αυτή σαν θεανθρώπινος οργανισμός ,τελείως άσχετος με τον οποιοδήποτε ανθρώπινο, πέρα του υπεραληθινού Λόγου της διαθέτει και Ιερό βήμα .Τί είναι Το Ιερό Βήμα; Μα το Βήμα προς τον Σύμπαντα Κόσμο, μέσα στο οποίο υπάρχει η Αγία Τράπεζα. Τι είναι Αγία Τράπεζα ; Μα η Πρεσβεία αυτού του Σύμπαντος Κόσμου στη γη .
Είναι τα άδυτα των αδύτων .Το σημείο αναφοράς και ο χώρος όπου, έξω από τα όρια του χωροχρόνου, συντελείται η επίβαση σε πράξη της θεωρίας .Ήτοι η έμπρακτη, ορατή, μυστικιστική , μυσταγωγική συνάντηση του Θεού, με τον κατά Χάριν Θεό –Άνθρωπο και τη δημιουργία .Του υλικού και του ΙΔΕΑΤΟΥ χώρου της Κλασικής Σκέψης . Του φυσικού και υπερφυσικού κόσμου . Της ορατής και αόρατης κτίσης . Του άκτιστου και κτιστού φωτός .Του ουράνιου και του γήινου κόσμου. Της Θεολογικής Φιλοσοφικής και Επιστημονικής Σοφίας με τη πηγή της. Εκεί συντελείται το «τα σα εκ των σων». Δηλαδή προσκομίζομε ( Προσκομιδή) και σου προσφέρομε ( πρόσφορο) «τα δικά σου» ποιήματα Θεέ, προϊόντα των σπόρων που έσπειρες στη γη κατά το θεόπνευστο Μωυσή , από τα «δικά σου», γεννήματα των αρχετύπων γενετικών κωδίκων σου που τοποθέτησες μέσα σ’ αυτούς κατά τον επίσης Θεόπνευστο Πλάτωνα, Ήτοι την πνευματικοποιημένη ύλη ,αντιπροσωπευμένη με το ψωμί και το κρασί .
Εκεί ο άνθρωπος ενδιάμεσος . Αυτός ο «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» κατά χάριν ιδιόμορφος Θεός ,προϊόν της αγάπης του θεού. Πριν την πτώση μια μοναδική στο είδος της υπερτέλεια αρμονική συνύπαρξη , σύζευξη, «κράσιν και μίξιν >> ψυχής και ύλης .Μια Υλικοπνευματική Οντότητα κατακοσμιμένη με θεϊκά κοσμήματα δηλαδή απόλυτη ελευθερία, νοημοσύνη ,συνείδηση ,έναρθρο λόγο καλές τέχνες και άλλα, και στεφανωμένη «δόξη και τιμή» που καθίσταται εξ αιτίας αυτών ιδιάζουσα και ξεχωριστή από την υπόλοιπη κτίση .Μια μορφή Οντότητας σαν αυτή με την οποία ακριβώς μετά την Ανάσταση Του Ο χριστός μπήκε μέσα στο υπερώο ,χωρίς να ανοίξει η πόρτα, εν ώ συγχρόνως ζήτησε από τους ξαφνιασμένους και φοβισμένους ,όπως ήταν φυσικό, μαθητές του κάτι να φάει. Ταυτόχρονα μετά την πτώση σε μια αέναη , αμείλικτη ,ανηλεή και αδυσώπητη πάλη ανάμεσα τους, κατά την οποία η με ψυχή διεκδικεί τα δικαιώματα της ήτοι την αφθαρσία και την αθανασία ,η δε ύλη την φθορά και το θάνατο.
Αυτός στέκει ενδιάμεσος με σκοπό μέσα απ Αυτά , δηλαδή με τη μετάληψη των υλικών στοιχείων μετουσιωμένων από την καθαγιαστική παρέμβαση του Αγίου Πνεύματος, του σώματος και αίματος του Χριστού γίνεται πια ένα με Αυτόν ,και μέσω Αυτού ,γίνεται ένα με Την Τριαδική Θεότητα , με όλους τους ανθρώπους, και τον κόσμον ολόκληρο.
Ο Αριστοτέλης το εμπνεύσθηκε ως εξής «Εν το Παν» .Δηλαδή «το ένα είναι μέσα στο όλο», Ακόμα πιο απλά << ο άνθρωπος σαν ένα, είναι μέσα στο όλο και το όλο είναι η δημιουργία και ο μεγάλος αρχιτέκτονας της Δημιουργός» .
Αυτή ακριβώς η Ιεροτελεστία-διαδικασία Συνάντησης του Σύμπαντος Κόσμου στην Αγά Τράπεζα λέγεται και Θεία Μετάληψη. Δηλαδή λαμβάνω μέρος σ αυτή τη συνάντηση. Συμμετέχω σ αυτή. Επίσης λέγεται Θεία Κοινωνία .Δηλαδή όχι απλά συμμετέχω σαν γλάστρα ,αλλά κοινωνώ του Μυστηρίου που συντελείται σ αυτή. .Γίνομαι μέρος και μέλος Της ,αφού γεύομαι το σώμα και το αίμα του Χριστού που στο Πρόσωπο Του ενώνονται τα Πάντα, Θεός-Άνθρωπος- Δημιουργία ,σε Ένα-Θεός. Αυτή η μυσταγωγική Ιεροτελεστία λέγεται ακόμα για τον ίδιο λόγο Θεία Ευχαριστία. Δηλαδή σε ευχαριστούμε Θεέ, αυτή την ώρα της Θείας Συλλειτουργίας, που από απέραντη αγάπη έπλασε εμάς και δημιούργησες τον κόσμο για μας .Η εχέφρονα επιστήμη σήμερα αυτό το ονομάζει σαν αξίωμα «ανθρωπική αρχή». Που σημαίνει όλος ο ορατός και αόρατος κόσμος δημιουργήθηκε για να υπάρχει ο άνθρωπος.
Όταν μιλάμε για Ορθόδοξο Μυστικισμό και παράλληλα για Κλασικό διαλογισμό ,εννοούμε αυτή ακριβώς την απείρου κάλους μυσταγωγική διαδικασία, όπως τη διατύπωσα ,μέσω της οποίας επιτυγχάνεται αυτό που λέμε μέθεξη-συμμετοχή στο μυστήριο. Θέαση –όραση του μυστηρίου. Και θέωση –ένωση με τη Θεϊκή ουσία. Αυτός είναι ο σκοπός της Ορθόδοξης Λατρείας κατά την οποία ο αριστοτέχνης μαέστρος το Άγιο Πνεύμα ενορχηστρώνει αριστοτεχνικά όλες τις καλές τέχνες ,για να υπηρετήσουν αυτή τη μυστικιστική μυσταγωγία .
Αν θέλετε και την παραστατική εκδοχή της Εκκλησίας ,δεν είναι παρά ένα ψυχο - σωματικό--θεραπευτικό Ίδρυμα ,όπου αντί για αξονικούς , μαγνητικούς τομογράφους, υπέρηχα ,φάρμακα και γιατρούς διαθέτει σαν πολύ πιο δραστικά τα αγιάστηκα της μέσα ,δηλαδή τα Ιερά Μυστήρια και τους ιερείς που τα επιτελούν.
Φίλε αναγνώστη ιδιαίτερα αν είσαι σκεπτικιστής το μαντεύω αρχίζεις να ζορίζεσαι .Σε καλώ να βουτήξεις στα δύσκολα ,μα τα δύσκολα κρύβουν την ομορφιά. Τα εύκολα επειδή ακριβώς δεν προϋποθέτουν ιδιαίτερο κόπο είναι ευτελή φθηνά και ανώφελα. Μη βιαστείς να προσπεράσεις το συλλογισμό μου, επειδή ή βαριέσαι, ή δυσκολεύεσαι, ή στη χειρότερη περίπτωση δεν καταδέχεσαι .Σε προτρέπω να επιχειρήσεις να εμβαθύνεις με ταπείνωση και τότε επαναλαμβάνω σου υπόσχομαι, θα γευθείς μια μέθεξη ανεκδιήγητης ψυχικής ηδονής, που όμοια της σε διαβεβαιώνω από εμπειρία δεν έχεις δοκιμάσει. <<έρχου και ίδε» λοιπόν. Έλα και θα δεις.
Αυτή η Εκκλησία σας πληροφορώ ,που μου δόθηκε η χάρις και η τιμή μέσω της Ιεροσύνης να βρίσκομαι στα τρίσβαθα της καρδιάς της ,έχει υπέρανεπτυγμένο το μητρικό φίλτρο όσο καμιά μάνα του κόσμου. Τόσο που όσο κι’αν βρίζεται, ,απαρνιέται, απαξιώνεται, πολεμιέται, απορρίπτεται, αδικείται από τα παιδιά της ,έχει μια τόσο στοργική και ζεστή αγκαλιά γεμάτη καλοσύνη ,αγάπη ,συγνώμη , κατανόηση ,και ανεκτικότητα που δεν διανοείται να αντεκδικηθεί ,να τιμωρήσει, να συνερισθεί ή να απειλήσει τα ξεστρατισμένα παιδιά της. Παρά σαν το στοργικό πατέρας του Ασώτου περιμένει καρτερικά ,να ξαναζητήσουν τη μητρική της θαλπωρή ,αυτή που μόνο Αυτή διαθέτει. Πενήντα χρόνια που τη διακονώ, θα μπορούσα να απορυθμίσω χιλιάδες περιπτώσεις επιστροφών ασώτων που αναζήτησαν την αγκαλιά της .
Τη στοχαστική προσέγγιση θα την αποδώσω και παραστατικά με ένα παράδειγμα .Δυο κυνηγοί κυνηγούσαν ένα ελάφι. Κάποια στιγμή το έχασα από τα μάτια τους. Αυτό πρόλαβε και κρύφθηκε σε ένα δασύ αμπέλι επί του δρόμου των κυνηγών .Προσπέρασαν το αμπέλι αναζητώντας το, χωρίς να υποψιαστούν ότι μπορεί να έχει κρυφθεί εκεί μέσα και προχώρησαν. Αφού δε το βρήκαν επέστρεψαν , αλλά εν τω μεταξύ το ελάφι είχε φάει το αμπέλι και μη δυνάμενο να κρυφθεί ,το βρήκαν και το σκότωσαν .Αυτή είναι η αποστολή της Εκκλησίας να προστατεύει τα παιδιά της. Αν κάποια την αρνούνται και θέλουν να την καταστρέψουν θα έχουν την τύχη του ελαφιού. .
Σε αντίθεση με όλα αυτά που χαρακτηρίζουν την εποχή μας λοιπόν, χωρίς αυτοί που έχουν αυτές τις απόψεις να τις αποδεικνύουν με επιχειρήματα ,εγώ θα επιχειρήσω να ισχυρισθώ το αντίθετο με αδιάσειστα επιχειρήματα ,όπως συνηθίζω, επιλεγμένα όχι από λαϊκές δοξασίες αλλά από κορυφαίους επιστήμονες .Συμμάχους έχω όχι μόνο τη θεολογία αλλά και τη φιλοσοφία και την επιστήμη . Γιατί αν αντλήσω τα επιχειρήματα μου μόνο από τη θεολογία ,κάποιος προκατειλημμένος προφανώς να μη πεισθεί με τη λογική ότι, «παπά είσαι αυτά υποχρεωτικά θα πεις» .
Επιγραμματικά θα πρέπει να πω ότι ,νομοτελειακά δεν μπορεί κανείς μα κανείς να ισχυρισθεί ότι είναι άθεος. Μπορεί να ισχυρισθεί ότι είναι Άθρησκος , όχι όμως και άθεος.. Αν επιχειρήσει κάτι τέτοιο σημαίνει ότι, ή βασανίζεται από ενοχές ,ή είναι αλαζόνας, ή ημιμαθής .Παραστατικά θα το εκφράσω διαφορετικά. Όσο μπορεί κάποιος να αρνηθεί τον ομφάλιο ρόλο πού το συνέδεε με τη μάνα του ,άλλο τόσο μπορεί να αρνηθεί και τον ομφάλιο ρόλο, πού τον συνδέει με την πηγή της ζωής δηλαδή Τον Θεό. Κανείς μα κανείς δεν γνωρίζει πότε και πώς Ο Θεός, θα μιλήσει στην καρδιά τού κάθε ανθρώπου . Αν επιδιώξει να Τον αναζητήσει, όμως με φρόνηση σύνεση και ταπείνωση τότε θα τον συναντήσει. Αν αυτό το επιχειρήσει με την περιορισμένου εμβέλειας ανθρώπινη λογική , προκαταβολικά θα του συνιστούσα να μη το επιχειρήσει, για τον απλό λόγο ότι αν το κατάφερνες με αυτό τον τρόπο, τότε Αυτός δεν θα ήταν θεός γιατί είναι ασύμβατος από τη πεπερασμένη ανθρώπινη λογική και αόρατος από τις ατελείς αισθήσεις μας. Πχ. Αν η όραση μας ήταν τέλεια δεν θα βλέπαμε το αντικείμενο , αλλά εκατομμύρια ηλεκτρόνια ,πρωτόνια, νετρόνια και πλήθος υποατομικών σωματιδίων , να περιστρέφονται γύρω από ισάριθμους πυρήνες. Ακόμα από ένα ραδιοφωνικό σταθμό εκπέμπονται μουσικό-ηχητικά ηλεκτρομαγνητικά κύματα που εμείς δε τα βλέπομε . Δεν συνεπάγεται όμως ότι αυτά δεν υπάρχουν αφού δε τα βλέπομε, ενώ ακούμε τη μουσική. Κατ αναλογία και η λογική μας σαν ατελής που είναι ,δε θα μπορούσε ποτέ να συλλάβει τη ασύλληπτη ΙΔΕΑ Του Θεού και εν πάση περιπτώσει αφού δεν μπορούμε να αντικρίσομε κατάματα το κτίσμα Ήλιο, γιατί να έχομε τη παράλογη απαίτηση να αντικρίσομε Τον Κτίστη του; Κάτι τέτοιο επιχείρησε να προσπαθήσει ένας μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας ονόματι Αυγουστίνος ,ο οποίος παρά την πολύπλευρη μόρφωση του βασανιζόμενος από υπαρξιακές ανησυχίες Τον αναζητούσε και προσπαθούσε να Τον συλλάβει με τη λογική του. Οπότε μια μέρα περπατώντας σε μια παραλία συλλογιζόμενο και διαλογιζόμενος προφανώς, είδε ένα παιδί να προσπαθεί ,να γεμίσει το κουβαδάκι του με ένα κυπελάκι και το ρώτησε «τι κάνεις εκεί παιδί μου;» Του απαντά το παιδί: «προσπαθώ να βάλω όλη τη θάλασσα μέσα στο κουβαδάκι με το κυπελάκι» .Τότε ήλθε εις εαυτό και συλλογίσθηκε «‘Όταν καταφέρει κάτι τέτοιο το παιδί , τότε θα καταφέρω και εγώ να χωρέσω μέσα στη σκέψη μου Τον θεό» .Αυτό ήταν η αιτία να μεταστραφεί και από άθεος να γίνει ένα από τους φλογερούς κήρυκες του Ευαγγελίου μέσω ενός πλούσιου συγγραφικού έργου του . Συμπερασματικά θα έλεγα ότι, εκεί που τελειώνει η συμβατική δυνατότητα της λογικής, αρχίζει η συμβατική δυνατότητα της πίστης. Τώρα ή τη διαθέτει κανείς και βρίσκει τη πραγματική γαλήνη ευτυχία και ελευθερία ή δε τη διαθέτει και βολοδέρνεται σε ένα χαοτικό αδιέξοδο <<ου φέρει το μυστήριο έρευνα πίστη μόνο τούτο οσφίζεται» θα έλεγε ο υμνογράφος.
Αυτό που μπορούμε να κάνομε είναι, αν επιθυμούμε να Τον αναζητήσομε επαναλαμβάνω με φρόνηση ταπείνωση και σύνεση ,να εμβαθύνομε μέσα στις ενέργειες Του, ήτοι το μυστήριο της ζωής και της γύρω μας φύσης .Και αν αναλογισθούμε ότι, όπως κάθε σπίτι αν δεν το φτιάξει κάποιος κατά τον Α. Παύλο, δε μπορεί από μόνο του να ξεφυτρώσει, έτσι και αυτό το μεγάλο σπίτι που λέγεται κόσμος και φιλοξενεί τη ζωή, δε θα μπορούσε από μόνο του να δημιουργηθεί, ούτε αυτό ,ούτε αυτή. Τότε δε θα μπορούμε παρά να συμφωνήσει με το Καζαντζάκη ,όταν «ρώτησε την αμυγδαλιά αν υπάρχει θεός και εκείνη άνθησε».
Αυτή τη στιγμή νιώθω τη ανάγκη ,να σας κάνω κοινωνούς μιας σχετικής προσωπική εμπειρίας ,που μόλις χθες βίωσα . Στεκόμουν σε μια βραχώδη παραλία ρουφώντας αχόρταγα και ρομαντικά το μεγαλείο της φύσης, που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στο απόγειο έξαρσης του . Συλλογίσθηκα πόσοι φυσικοί νόμοι λειτουργούν αυτή την ώρα ενορχηστρωμένοι και σεναριογραφημένοι από το αριστοτέχνη δημιουργό , σε μια πλήρη συνεργασία χημική μαθηματική και γεωμετρική ! Όλα της τα στοιχεία βρισκόταν σε πλήρη ένταση μιας μεγαλειώδους ιεροτελεστίας . Ανεχόμουν να με λούζει η καταρρακτώδη βροχή, συμμετέχοντας έτσι και εγώ σαν στοιχείο της σ’ αυτό το ασυνήθιστο συλλείτουργο των φυσικών στοιχείων. Συγχρόνως ήμουν και πρωταγωνιστή και θεατής σε μια θεατρική παράσταση ,όπου έπαιζαν σε απόλυτη αρμονία το ρόλος τους όλα αυτά . Το θεριεμένο κύμα , η αγριεμένη θάλασσα, , οι εκτυφλωτικές αστραπές ,οι εκκωφαντικές βροντές, οι φιδωτοί κεραυνοί, το χαλάζι ο δυνατός άνεμος ,το δάσος , ο ήλιος να παίζει το κρυφτό πίσω από τα σύννεφα ,τα κοτσύφια και οι τσίχλες να τρέχουν να προφυλαχθούν , οι γάτες μου να τρίβονται μου ,τα πρόβατα να βόσκουν γύρω μου ,μια αράχνη να πλέκει το ιστό της αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει γύρω της, μια μέλισσα κι’ αυτή το ίδιο να μεταφέρει τη γύρη από τη μια μαργαρίτα στη άλλη με αμοιβή απ αυτές ένα κέρασμα νέκταρος για το κόπο της. Όλα αυτά συνέθεταν μια ασύλληπτη ομορφιά ,αδύναμης της ανθρώπινης γλώσσας να την περιγράψει , φυσικής και υπερφυσικής μυστικιστικής μυσταγωγίας. Και σαν βασιλιάς όλων αυτών, καθήμενος στο χρυσοποίκιλτο πορφυρούν, βασιλικό θρόνο του θεάτρου που λέγεται Άνθρωπος , ο έμφυτος ηθικός νόμος μου υπαγόρευε ,να αναφωνήσω μαζί με το Σολωμόντα « ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε ,πάντα εν σοφία εποίησας» και ακόμα «οι ουρανοί διηγούνται δόξα θεού, ποίηση δε των χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα». Ε! μπροστά σε μια τέτοια εικόνα όσο και να επιμένει ο άνθρωπος, εγκλωβισμένος στο εγωισμό του ,δε θα μπορέσει ποτέ να αρνηθεί Τον σεναριογράφο. Ο φιλόσοφος Κάντ προφανώς μέσα από τους φιλοσοφικούς στοχασμούς του, ίσως και μετά από μια παρόμοια εμπειρία, εκφράζει το δικό του δέος με μια μικρή πρόταση << ο έναστρος ουρανός από πάνω μου και ο έμφυτος ηθικός Νόμος με κάνουν ,όσο και να επιμένω να σε αρνηθώ να μην το μπορώ»
Αν ανατρέξομε στην ιστορία θα συναντήσομε πλειάδα περιπτώσεων ανθρώπων που μεταστράφηκαν ,οι οποίοι όχι μόνο δήλωναν άθεοι αλλά ήταν ορκισμένοι Αποστόλου Παύλου. Είναι σαν υπερφυσική τόσο συγκλονιστική ,όσο και συναρπαστική. Νεαρός ακόμα φανατισμένος αντιχριστιανός ήταν ένα από εκείνους, που λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου τον Αρχιδιάκονο Στέφανο .Μετά σαν ενήλικας καβάλα συνέχεια πάνω σε ένα άλογο και με μόνιμα το ξίφος έξω από το φυκάρι, θέριζε σαν ραπανάκια τα κεφάλια των χριστιανών. Μέχρι την καθοριστική γνωστή εκείνη στιγμή για τη ζωή του, που έμελε να του αλλάξει εκ βάθρων τον τρόπο σκέψης και δράσης, όπως καταγράφει ο ίδιος το περιστατικό, που αντίκρισε και άκουσε το Χριστό να του λέει: «Παύλο γιατί με διώκεις. Σε πληροφορώ ότι ματαιοπονείς και είναι σκληρό για σένα, γιατί μόνο πόνο σου αποφέρει ,το να κλωτσάς τον Κέδρο στη ρίζα του για να τον ξεριζώσεις. Σε διαβεβαιώνω επίσης ότι ο Κέδρος που κλωτσάς είμαι εγώ ο Χριστός, που μόλις αναστήθηκα και είμαι αξερίζωτος. Σε καλώ λοιπόν να διακηρύξεις το αναστάσιμο .απολυτρωτικό, ελπιδοφόρο ,αισιόδοξο ,χαρμόσυνο, μήνυμα μου σε όλη την οικουμένη. Μέ αυτή τη λογική φίλε μου μη βιασθείς να αυτοπροσδιορισθείς άθεος ελαφρά τη συνειδήσει, γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου συμβεί κάτι τέτοιο. ΄
Έκτοτε από αμείλικτος διώκτης μεταστράφηκε σε φλογερό υπεραμύντορα και κήρυκα αυτού του μηνύματος .Σε βαθμό που, όπως υποστηρίζουν σύγχρονοι ιστορικοί μελετητές , ο χριστιανισμός θα εξελισσόταν σε μια ιουδαϊκή αίρεση αν δεν ήταν αυτός. Αυτός τον χειραφέτησε απ’ αυτόν τον κίνδυνο να εξελιχθεί σε μια τέτοια αίρεση , διατρέχοντας τον τότε γνωστό κόσμο από τα Ιεροσόλυμα στη Ρώμη τέσσερεις φορές κάτω από ακραίες αντίξοες συνθήκες μετακίνησης και διαβίωσης .Όπως κακουχίες, ναυάγια φυλακίσεις διώξεις, ξυλοδαρμούς, δαγκώματα φιδιών, στερήσεις κάθε λογής και βασανιζόμενος από μια ανίατη ισόβια δερματοπάθεια. Κατάφερε το ακατόρθωτο και ασύλληπτο. Γι αυτό πολύ σωστά χαρακτηρίζεται ο πρώτος μετά τον Ένα από την Εκκλησία .Δηλαδή ο Ένας είναι Ο χριστός και αυτός είναι ο πρώτος μετά από εκείνο. Από δε την Παγκόσμια διανόηση συγκαταλέγεται ανάμεσα τους δέκα οχτώ μεγάλους Άνδρες της Ιστορίας. Παρενθετικά θα ρωτούσα τους σημερινούς άμεσους διαδόχους του. Κατά πόσο είναι ήσυχοι «έργοις και λόγοις» με τη συνείδηση τους για το γεγονός ότι, σε μια εποχή που η φαεινότερη του ηλίου απαστράπτουσα και ακτινοβολούσα ,σώζουσα και νοηματοδοτούσα τη ζωή Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, που εκείνος με υπεράνθρωπες προσπάθειες έκτισε ,τείνει προς εξαφάνιση; Αυτή την πίστη την ομολόγησαν και θυσιάστηκαν, με κάθε λογής φρικιαστικό μαρτύριο, εκατομμύρια άνθρωποι αρχής γενομένης από τα σφαγιασθέντα από τον Ηρώδη 14000 νήπια, μέχρι σήμερα στις Ασιατικές χώρες από μισαλλόδοξα μουσουλμανικά κινήματα. Αυτή η πίστη ενέπνευσε τέχνες, γράμματα ,πολιτισμό. Αυτή η πίστη χώρισε την Ιστορία στα δύο. Αυτή η πίστη απάντησε στις αγωνιώδεις υπαρξιακές αναζητήσεις των Αρχαίων Ελλήνων. Αυτή η πίστη μοναδικά και ανεπανάληπτα από μόνη της είναι κατ εξοχή επαναστατική, ανατρεπτική, γεμάτη εκπλήξεις ,πλούσια σε αιφνιδιασμούς, ελευθερία, ακατανίκητη δύναμη τέτοια ,που είναι ικανή να μεταστρέφει το λύκο σε αρνί ,τον άσπονδο εχθρό σε ακραιφνή φίλο, το φθονερό διώκτη της σε φλογερό υποστηρικτή της, την πόρνη σε αγία ,τον κακούργο ληστή το πρώτο που ξεκλείδωσε την πόρτα του παραδείσου. Τελικά χωρίς αυτή την πίστη η ζωή είναι άχρωμη, άγευστη, και άοσμη.
Εδώ νιώθω την ανάγκη ενός αντιλόγου. Τί εννοώ; Παρεμπιπτόντως Θα πρέπει να εκμυστηρευτώ ότι, προσωπικά έχω εφεύρει μια γόνιμη και παραγωγική μέθοδο, για να διεγείρω τη σκέψη μου όταν γράφω. Επιστρατεύω τη φαντασία μου. Την εξάπτω δημιουργώντας μια ζωντανή νοερή συντροφιά από καλούς συζητητές ,κατά προτίμηση σκεπτικιστές και αναπτύσσω ένα έντονο και γόνιμο διάλογο ,έτσι ώστε να προκαλείται ο νους και να γεννά ιδέες . Την αποψινή συντροφιά απαρτίζουν η Ελένη, ο Καρατόλιος, ο Ορέστης και η Μυρτώ. Τον αντίλογο τον προκαλεί ο Ορέστης. «Παπά-Γιώργη όλα αυτά που μας λες, κάποιοι κάποτε τα έγραψαν, αλλά δεν γνωρίζομε κατά πόσο ευσταθούν» Τότε Ορέστη σταματώ να ανασύρω παραδείγματα από την Ιστορία και θα επιλέξω από το σήμερα. Θα σου πρότεινα λοιπόν ,αύριο να πάρεις το αεροπλάνο και να πας να βρεις στη Αγγλία το κορυφαίο γενετιστή πρώην ορκισμένο άθεο Fransis Collins. Αλλά επειδή αυτό είναι κάπως δύσκολο , πετάξου μιας και είσαι κοντά Στο Λαύριο ,να επισκεφτείς τον Μητροπολίτη του και να τον ρωτήσεις, τι ήταν αυτό που και αυτός από ορκισμένος άθεος ,κατέληξε να είναι σήμερα Επίσκοπος; Ανεξάρτητα τι θα κάνεις ,εγώ θα σου αναφέρω τις συγκλονιστικές μεταστροφές και των δύο αυτών κορυφαίων επιστημόνων. Πρόσεχε δε σου αναφέρομαι σε απλούς ανθρώπους με λαϊκές δοξασίες αλλά σε επιστήμονες .
Η πρώτη είναι η περίπτωση λοιπόν του σημερινού Επισκόπου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου. Αυτός ο ευφυής πολυεπιστήμονας χρησιμοποιούσε τις τρείς έδρες του σε Αμερικάνικα πανεπιστήμια ,για να διδάσκει πέρα από το επιστημονικό του αντικείμενο και την αθεΐα . Συγκεκριμένα Μοριακός Βιολόγος στο Κέπριτζ, Αστροφυσικό στη Βοστώνη και Μηχανολόγος Μηχανικός στο Χάρβατ. Βρέθηκε στην Αθήνα και ένιωσε την υποχρέωση να πάει στη κηδεία ενός συναδέλφου του. Σαν μύστης της ποίησης επικέντρωσε την προσοχή του, στην απείρου λογοτεχνικού κάλου και φιλοσοφικού και θεολογικού βάθους, εξόδια εκκλησιαστική ποίηση. Στάθηκε ικανός κάποια στιγμή ο στίχος που λέει <<τα αμαρτήματα μου θεέ μου δε με εμποδίζουν, να αναγνωρίσω ότι είμαι εικόνα σου». να τον οδηγήσει στη στροφή των 360 μοιρών. .Ήταν τόσο φλογερή η ρομφαία αυτού ελάχιστου στίχου, που διαπέρασε την καρδιά και το νου του τόσο ,ώστε στάθηκε ικανή να τον οδηγήσει στο Άγιο Όρος, όπου μόνασε εγκαταλείποντας και τις τρείς Πανεπιστημιακές έδρες. Εκεί βυθίστηκε μέσω του χριστιανικού διαλογισμού στην ασύλληπτη ομορφιά του ορθόδοξου μυστικισμού. Μετά από τις επίμονες παρακλήσεις φοιτητών του και συναδέλφων του από όλο τον κόσμο, παρά την αρχική του άρνηση , δέχθηκε να γίνει Επίσκοπος. Έτσι απ αυτή τη μεγάλης ευθύνης θέση , σήμερα υπηρετεί με πάθος Αυτόν που αρνιόταν και πολεμούσε πριν.
Η Δεύτερη επίσης τρανταχτή περίπτωση είναι αυτή του κορυφαίου γενετιστή που προανέφερα. Κι αυτός δίδασκε ακριβώς την ίδια αθεϊστική προπαγάνδα από την έδρα του. Πριν εκθέσω την περίπτωση του θεωρώ ότι ,αξίζει εγκυκλοπαιδικά να γνωρίζετε πως τον περασμένο αιώνα τρία ήταν τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογία. . Η κατάκτηση της σελήνης , η διάσπαση της δομής της ύλης δηλαδή του ατόμου και η αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, αυτό που λέμε DNE. .Επικεφαλής της ομάδας των γενετιστών που ανέλαβαν ,να διεκπεραιώσουν αυτό το πρόγραμμα ήταν αυτός . Αυτός μετά απ αυτό που είδε ,ψηλάφισε ,και άγγιξε, μέσα από μια περιπέτεια αδυσώπητου προσωπικού προβληματισμού ο μεγαλύτερος του αντικειμένου επιστήμονας με εξαιρετικής ακρίβειας επιστημονικό λόγο, αναγνώρισε και αποκήρυξε την πλάνη του .Ακόμα ένιωσε την ανάγκη, να εκδώσει ένα καταπληκτικό βιβλίο με τίτλο «Η ΓΩΣΣΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» μέσω του οποίου επιχειρεί με επιχειρήματα της γενετικής επιστήμης ,να ομολογήσει αφ ενός τη συνάντηση του με Τον Θεό μέσω της επιστημονικής του εμπειρίας και αφ ετέρου με επιχειρήματα της γενετικής επιστήμης να αποδείξει ότι, ο άνθρωπος δεν είναι προϊόν τυχαίας οργάνωσης της ύλης ,αλλά πλάσμα Νοήμονος Σχεδιαστού. Συγχρόνως απαντά μέσω αυτού στους παραμένοντας στη ίδια πλάνη συναδέλφους του ότι, το θέμα της υπάρξεως Του Θεού δεν είναι θέμα επιστήμης ,αλλά επιστήμονα ,και ότι όλες οι αθεϊστικές διακηρύξεις δεν αποτελούν αποδείξεις της ερευνητικής διαδικασίας, αλλά σαφείς πιστοποιήσεις αυθαίρετης κρίσης συγκεκριμένων επιστημονικών εγκεφάλων. .Κατά τον ίδιο το θέμα ύπαρξης Του θεού σαν υπερφυσικός χώρος είναι αντικείμενο της φιλοσοφίας .Αντικείμενο του επιστήμονα είναι ο φυσικός χώρος και κατά συνέπεια δεν μπορεί ένα επιστήμονας να αποφαίνεται κατά τρόπο δογματικό για ένα χώρο που δεν είναι του ενδιαφέροντος του, αφού δεν έχει την εξ αντικειμένου πλήρη γνώση αυτού .’Η αν το επιχειρήσει, θα πρέπει να τεκμηριώσει την άποψη του με αδιάσειστα εργαστηριακά αποδεδειγμένα επιχειρήματα της επιστήμης του..Παράδειγμα επ΄ αυτού είναι αυτό του S. HaWkink ο οποίος ακριβώς αυθαίρετα αποφαίνεται δογματικά ότι «δεν χρειάζεται ένας θεός, για να δημιουργηθεί ένα σύμπαν». Εν πάση περιπτώσει αν μπορούσε με στοιχεία της αστροφυσικής να το αποδείξει ,θα το δεχόταν κάποιος. Όμως δεν επιχειρεί κάτι τέτοιο. Το μόνο που κάνει ,και έχει τεράστια ευθύνη ο καθένας σαν κ’ αυτόν, απευθυνόμενος σε απλές αδαείς λαϊκές μάζες και διαμορφώνοντας αντιλήψεις που τις βολεύει , τους κάνει κακό με την έννοια ότι αυτό ζητά ο απλός άνθρωπος για να κάνει το κακό ,του οποίου φραγμό αποτελεί ο ηθικό νόμος που εκφράζει Ο θεός. Όταν ο επιστήμονα του καταργεί αυθαίρετα αυτό το φραγμό ,γίνεται ο ηθικός αυτουργός για το κακό που αφήνιασε στη γη.
Προσωπικά πιστεύω ότι ένας απλός άνθρωπος έχει το δικαίωμα να εκφράζει την άποψη του επί παντός επιστητού, γιατί απλά κανείς δεν θα τον πάρει στα σοβαρά. .Ένας οποιοσδήποτε διανοούμενος όμως ,πολύ περισσότερο επιστήμονας, θα πρέπει να τεκμηριώνει αυτό που λέει με επιστημονικά επιχειρήματα που διαθέτει. Γιατί αυτό θα ληφθεί σοβαρά υπ όψη και ενδεχομένως καθορίσει τη ζωή ενός ανθρώπου. Η εχέφρονα επιστημονική κοινότητα η προσεγγίζουσα με ταπείνωση φρόνηση σύνεση και αυτογνωσία θέματα που άπτονται της υπερφυσικής σφαίρας, μιας και το αντικείμενο της δεν είναι αυτά αλλά τα φυσικά, συμφωνούσα με τη Σωκράτια ρήση «εν οίδα ότι ουδέν οίδα» συγκλίνει στην άποψη ότι, αυτό που γνωρίζομε είναι η σταγόνα και αυτό που δεν γνωρίζομε είναι ο ωκεανός του μυστηρίου και της άγνοιας που μας περιβάλει. Πως λοιπόν ένας επιστήμονας αποφαίνεται δογματικά για θέματα των οποίων δεν κατέχει τη πλήρη γνώση; Η άποψη ενός επιστήμονα λοιπόν έχει βαρύνουσα σημασία και καθοριστική στη διαμόρφωση άποψης ,συνείδησης και ηθικής συμπεριφοράς των απλών λαϊκών μάζών ,που αυτή θα καθορίσει με τη σειρά της την προαγωγή του καλού η του κακού. Η κοινωνική παράμετρος λοιπόν των λόγων μας είναι ότι ,όταν απευθυνόμαστε σε κοινωνίες, δεν έχομε το δικαίωμα να γκρεμίζομε το κοσμοείδωλο της ελπίδας ,από το οποίο έχουν ανάγκη να κρατηθούν αλλά και τον ηθικό φραγμό στη διάπραξη του κακού. Ιδιαίτερα για το σημερινό άνθρωπο που είναι έρμαιο των ορμέμφυτων ,των αδυναμιών, των παθών κάθε λογής των παρορμήσεων του, καλό είναι ο επιστήμονας να μη τον ενθαρρύνει λέγοντας του «δεν υπάρχει τίποτα , άρα δεν υπάρχει συνείδηση κάνε ότι σου κατέβει», να το πω λαϊκά.
Μιας και το θέμα οδηγήθηκε στη σχέση Θρησκείας και Επιστήμη, θα πρέπει να πω με βεβαιότητα ότι, αυτές όχι μόνο δεν αντιμάχονται , αλλά η δεύτερη συνηγορεί υπέρ της πρώτης. Η σύγχρονη εχέφρονα επιστήμη δεν απειλεί την πίστη ,αντίθετα την επιβεβαιώνει και μάλιστα πανηγυρικά. Θα μπορούσε να γραφεί μια θαυμάσια εξαήμερος ,αξιοποιώντας τα εκπληκτικά πορίσματα των συγχρόνων φυσικών και βιολογικών επιστημών στη βάση μιας εντυπωσιακής συμβατότητας της σύγχρονης επιστημονικής κοσμολογίας και ανθρωπολογίας με την ορθόδοξη Θεολογία ,που παραπέμπει στην αιώνια παρουσία Του και διακηρύσσει ότι, «Ο θεός ούτε είναι ούτε μη είναι, αλλά ως Ο «ΩΝ υπέρ είναι» Επ αυτού πλήθος από μαρτυρίες εχεφρόνων κορυφαίων επιστημόνων από όλο το φάσμα των επιστημών ,θα μπορούσα να παραθέσω αλλά λόγω αδυναμίας από εδώ ,θα το πράξω επιλέγονταςς μερικές εξ αυτών ,με πρώτη αυτή του σοφού του αιώνα που πέρασε Einstein. Κάποια στιγμή τον ρώτησαν οι φοιτητές του<< Δάσκαλε υπάρχει θεός;». Τους απαντά : « θα σας απαντήσω αντιστρέφοντας διαφοροποιημένη την ερώτηση σας , υπάρχουν φυσικοί νόμοι;» .Του απαντούν: « μα φυσικά υπάρχουν» και συνεχίζει «τότε ψάχτε να βρείτε το Νομοθέτη. Επίσης ο ίδιος σε άλλη ερώτηση για τη σχέση θρησκείας και επιστήμης και πάλη απαντά<< ποτέ δε βρήκα τίποτα στη επιστήμη ,που να μπορώ να αντιτάξω στη θρησκεία». Κάτι ανάλογο του αστροφυσικού Max Plank « οπουδήποτε και οσοδήποτε βαθιά προσηλώσουμε τα βλέμματα μας ,πουθενά δε θα βρούμε καμιά αντίφαση μεταξύ θρησκείας και επιστήμης, αντίθετα μάλιστα στα κρισιμότερα σημεία βρίσκομε πλήρη συμφωνία». Συμπληρώνει ο ατομικός επιστήμονας Weisenderg : « Μολονότι είμαι τώρα πεπεισμένος ότι, η επιστημονική αλήθεια είναι ακλόνητη στο πεδίο της ,δε τα κατάφερα ποτέ μου να απορρίψω το περιεχόμενο της θρησκευτικής σκέψης, σαν δήθεν μέρος μιας ξεπερασμένης φάσης της συνείδησης της ανθρωπότητας >>. Ο δε ομογενής Άρης Πατρινός μέλος επίσης της ομάδας των γενετιστών που προανέφερα προσθέτει: « αυτό το γεγονός με έφερε πιο κοντά στο θεό». Ακόμα ο υποατομικός Λουκάς Χριστοφόρου συμπληρώνει : «η επιστήμη δεν κάνει τίποτα άλλο, παρά να αποκαλύπτει το μεγαλείο Του Θεού» .Τέλος Ο αστροφυσικός Σπύρος Λάλας :«όλες οι επιστήμες υπηρετούν την υπερεπιστήμη της Θεολογίας». Τελικό συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι, η πίστη στο θεό σαν αποτέλεσμα της ορμέμφυτου διαίσθησης και ανάγκης του ανθρώπου να πιστεύει ότι ,δε φύτρωσε από μόνος του στη γη ,αλλά κάποιος τον τοποθέτησε βασιλιά πάνω σ’ αυτή.
Θα έχετε παρατηρήσει φίλοι που με παρακολουθείτε από διάφορους Ιστότοπους ότι, συνηθίζω να σας παραθέτω προσωπικά μου βιώματα και εμπειρίες και τούτο γιατί θέλω να κάνω την επικοινωνία μαζί σας ελκυστική και ενδιαφέρουσα .Με μια σχετική νοερή τέτοια θα τελειώσω την σημερινή μας επικοινωνία. Ξύπνησα την αποψινή νύκτα και μέσα στη σκέψη μου άναψαν φώτα . Μου ήρθε η επιθυμία να κάνω ένα νοερό στοχαστικό ταξίδι σε όλη τη γη, αφού για λόγους αντικειμενικούς και ιδίως οικονομικούς δεν είναι δυνατό κάτι τέτοιο. .Ξεκίνησα χρησιμοποιώντας κάθε μέσο συγκοινωνίας. Πέρασα από κάθε Ήπειρο, κάθε χώρα , κάθε πόλη της .Συνάντησα διαφορετικά έθνη, λαούς ,φυλές, κοινωνίες, πολιτισμούς, γράμματα ,τέχνες, επιστήμες, φιλοσοφίες. Δεν συνάντησα καμιά, που να μην έχει πριν απ αυτές και πάνω απ αυτές τη θρησκεία, απόρροια όπως προανέφερα, της καθολικής ορμέμφυτου διαίσθησης και ανάγκης του ανθρώπου να πιστεύει ότι, υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που δημιούργησε, διέπει και κατευθύνει τα πάντα . Στη Κίνα συνάντησα μια παγόδα του Κομφούκιου ,στην Ινδία ένα άγαλμα του Βούδα ,στη Συρία το Ζωροαστρικό Δράκο ,στην Αίγυπτο τη μορφή της Ίσιδας στην Νότια Αμερική το Θεό Ήλιο των Μάγια ,στη βόρεια τη Θεά Πυραμίδα των Ίνκας, στο Ισραήλ μια Συναγωγή , στην Ευρώπη μια Εκκλησία στην Ασία ένα Τζαμί. Αλλά γυρνώντας από αυτό το νοερό ταξίδι σκέφθηκα ότι εγώ έρχομαι δεύτερος. Αφού πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνιας ο Πλούταρχος ,κάνοντας στη πραγματικότητα αυτό που εγώ έκαμα νοερά ,γυρίζοντας όλο τον τότε γνωστό κόσμο διαπιστώνει: «συνάντησα πόλεις χωρίς τείχη, χωρίς νόμισμα, χωρίς πολιτισμό ,αλλά δε συνάντησα καμιά χωρίς θρησκεία». Ας μη ματαιοπονεί λοιπόν η εποχή μας , που για τους λόγους που ανέφερα στην αρχή, ,επιμένει να αμφισβητήσει τη διαίσθηση αυτής της καθολικής ορμέφυτου αρχής. Την πληροφορώ ότι, όσο πιο πολύ επιμένει να Τον αρνείται η μια , τόσο πιο πολύ θα επιμένει να του ψιθυρίζει η άλλη αυτί ότι είναι κλώνος Του.
*Πρεσβύτερος της Γ' Αρχιερατικής Περιφέρειας Νάξου, Τραγαίας -
Δρυμαλίας. Συγγραφέας κατά το πάλαι και στο ΙΕΡΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ «ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ» στο Φιλώτι Νάξου
