Καλλιόπη Ζιώγου
θεολόγος
Σχεδόν κλασσική ερώτηση..παντού, στα ψώνια, στη βόλτα, στη δουλειά, στο διαδίκτυο. Δυστυχώς προσεγγίζουμε το γεγονός της Ανάστασης του Χριστού ως ένα ακόμη κοσμικό γεγονός που θα ενισχύσει το προφίλ μας, στην περίπτωση που θα παρευρεθούμε σε κάποιο Ναό. Ο ακρογωνιαίος λίθος της Πίστης μας είναι η Ανάσταση του Κυρίου. Χωρίς αυτή δεν νοείται Αλήθεια και Ορθοδοξία.
Ο απόστολος Παύλος στην πρώτη, πρὸς Κορινθίους επιστολή, μεταξύ άλλων (15, 12-17 ) τονίζει χαρακτηριστικά: « 12 Εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶς λέγουσί τινες ἐν ὑμῖν ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν; 13 εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται· 14 εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν.15 εὑρισκόμεθα δὲ καὶ ψευδομάρτυρες τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἤγειρε τὸν Χριστόν, ὃν οὐκ ἤγειρεν, εἴπερ ἄρα νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται·16 εἰ γὰρ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται.17 εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν· ἔτι ἐστὲ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν ».
Δηλαδή « 12 Εάν δε από όλους μας κηρύσσεται ότι ο Χριστός έχει αναστηθεί, πως μερικοί, που αντιλέγουν στο ομόφωνο κήρυγμα των Αποστόλων, ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών; 13 Εάν όμως δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, τότε ούτε ο Χριστός έχει αναστηθεί. 14 Εάν δε ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε είναι αδειανό και χωρίς περιεχόμενο το κήρυγμα μας, κούφια και ανωφελής η πίστη σας. 15 Επί πλέον δε παρουσιαζόμαστε έτσι και αποκαλυπτόμαστε εμείς οι Απόστολοι και ψευδομάρτυρες κατά του Θεού, διότι δώσαμε ψευδή μαρτυρία για τον Θεό, ότι δηλαδή ανέστησε τον Χριστό, τον οποίο όμως δεν ανέστησε. Και βέβαια δεν θα τον έχει αναστήσει, εάν υποτεθεί ότι οι νεκροί δεν ανασταίνονται. 16 Διότι εάν οι νεκροί δεν ανασταίνονται, ούτε ο Χριστός αναστήθηκε. 17 Εάν δε ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, όπως λέγουν μερικοί πλανεμένοι, τότε είναι χωρίς περιεχόμενο και εντελώς ανωφελής η πίστη σας. Είστε ακόμα βυθισμένοι στις αμαρτίες σας ».
Το πιο σημαντικό γεγονός της πίστης μας βιώνεται από πολλούς επιδερμικά και τυπικά. Δεν είναι απλά μια ιστορική επέτειος..είναι μεν ένα αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός που όμως βιώνεται πρωτίστως εσωτερικά, καρδιακά. Η Ανάσταση του Χριστού είναι η όγδοη ( 8η ) ανάσταση στην ιστορία. Προηγήθηκαν τρεις ( 3 ) αναστάσεις στην Παλαιά Διαθήκη ( μία από τον Προφήτη Ηλία και δύο από τον Ελισσαίο ) και τέσσερις ( 4 ) αναστάσεις στην Καινή Διαθήκη ( του γιου της χήρας της Ναΐν, του Λάζαρου, της κόρης του Ιάειρου και των νεκρών την Μ. Παρασκευή ). Στη συνέχεια έγινε η όγδοη και συγκλονιστικότερη ανάσταση, η Ανάσταση του Κυρίου.
Δεν είναι τυχαίο που η Εκκλησία όρισε να θεωρείται ως η κατεξοχήν Εικόνα της Αναστάσεως, εκείνη της Καθόδου του Κυρίου στον Άδη. Γιατί άραγε;
Διότι με την Kάθοδό Του στον Άδη πραγματοποιήθηκε η συντριβή όλων των αντίθεων δυνάμεων και του θανάτου, ο οποίος πλέον παύει να εγκλωβίζει τον άνθρωπο στα δεσμά του και νοείται για την Εκκλησία ως ένας ύπνος, ως ένας προσωρινός χωρισμός της ψυχής από το σώμα. Ψυχή και σώμα πλέον προσδοκούν την Δευτέρα Παρουσία για να ενωθούν και πάλι, αφού αυτά τα δύο είναι πλασμένα από τον Θεό να είναι μαζί και η Ανάστασή Του έδωσε και πάλι στους ανθρώπους αυτή τη δυνατότητα.
Ποιες είναι οι αντίθεες δυνάμεις σήμερα που φυλακίζουν την ψυχή; Είναι πρωτίστως η υπερηφάνεια, η πορνεία, το ψέμα, η αδικία, η λαιμαργία, η υποκρισία κτλ. Είναι όλα αυτά που βαραίνουν την ψυχή και δεν αναπνέει. Η ψυχή είναι σαν το αερόστατο, όταν πετάξεις όλα τα βαρίδια, τότε φεύγει ψηλά..έτσι ακριβώς κι εκείνη, όταν πετάξεις όλα τα « βαρίδια » τότε πηγαίνει ψηλά, εκεί που είναι η θέση της, μαζί Του. Όλα αυτά τα βαρίδια πατάει ο Αναστημένος Ιησούς και « τραβάει » μαζί του προς τα πάνω, τους Πρωτόπλαστους στην εικόνα της Ανάστασης και πίσω από τον Αδάμ και την Εύα βρισκόμαστε όλοι εμείς που καρτεράμε την δική μας, προσωπική Ανάσταση.
Συνεπώς το ερώτημα δεν είναι, πού θα κάνουμε Ανάσταση, πού θα γιορτάσουμε το Πάσχα αλλά Πώς θα κάνουμε Ανάσταση.. Αναλωνόμαστε ατελείωτες ώρες στις ποικίλες προετοιμασίες και ξεχνάμε το βασικότερο, την προετοιμασία της ψυχής για να υποδεχτεί τον Αναστημένο. Ναι μεν αισθανόμαστε συντετριμμένοι μπροστά στη θέα του ματωμένου Εσταυρωμένου και χαιρόμαστε πολύ στο άκουσμα του Χριστός Ανέστη αλλά η συμμετοχή μας στην Ανάσταση σταματάει εκεί. Η ζωή μας ολόκληρη είναι σταυροαναστάσιμη, γι’ αυτό άλλωστε η Εκκλησία μας κάθε Κυριακή τιμά την Ανάσταση, με θεσπέσια τροπάρια. Σημασία έχει να σταυρώσουμε τα πάθη μας. Αυτά είναι τα καρφιά στο Σώμα του Κυρίου, τα πάθη μας, οπότε κι εμείς καλούμαστε με τη μετάνοιά μας να Του δώσουμε το χέρι μας, σαν τους Πρωτόπλαστους, για να συν-αναστηθούμε.
Τι νόημα έχει να συναντήσουμε τώρα το Πάσχα, πολύ κόσμο, φίλους, συγγενείς, γνωστούς που έχουμε ίσως και χρόνια να δούμε αλλά να μην συναντήσουμε τον Αναστημένο Χριστό; Ο χώρος συνάντησης είναι σταθερός, η καρδιά μας. Εκεί γίνεται η μέθεξη στη Χάρη της Ανάστασης. Εκεί γίνεται η επΑνάσταση..ειρηνικά, συμφιλιωτικά, αγαπητικά.. Και τότε όλη η πλάση δοξάζει τον Αναστημένο! Όλα αλλάζουν! Όλα ομορφαίνουν! Λέει ο Άγιος Παΐσιος: « Έχεις λύπη; Ο Χριστός σου λείπει..». Τα πάντα κι αν έχουμε, αν δεν έχουμε Χριστό, δεν έχουμε τίποτα… τίποτα κι αν δεν έχουμε, αν έχουμε Χριστό..έχουμε τα πάντα!
ΧΡΙCTOC ΑΝΕCΤΗ!
Βιβλιογραφία: Λόγος εις την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου Βλάχου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου