Ἀποκαλυπτικό: Ὁ Μασῶνος Ἐλ. Βενιζἐλος διορίζει Μασῶνον Ἀρχιερέαν

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

 

Φαίνεται, ὅτι στὴν περίπτωσή αὐτή, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἀκολουθοῦσε ὄπισθεν τοῦ Πρωθυπουργικοῦ τηλεγραφήματος διορισμοῦ

Στις 16 Αυγούστου 1916[1] έγινε συλλαλητήριο των βενιζελικών στην Αθήνα, όπου με την υποστήριξη του συμμαχικού στρατού, που είχε αποβιβαστεί στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ο Βενιζέλος ανακοίνωσε στο λαό την πλήρη διαφωνία του με τους χειρισμούς του Στέμματος. Τέθηκε επικεφαλής επανάστασης (Κίνημα Εθνικής Άμυνας) με έδρα τη Θεσσαλονίκη, όπου πήγε και σχημάτισε επαναστατική "Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Άμυνας" μαζί με τους ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και στρατηγό Παναγιώτη Δαγκλή, χρησιμοποιώντας την ήδη ευρισκόμενη εκεί Κρητική Χωροφυλακή, αφού προηγουμένως στις 25 Σεπτεμβρίου πέρασε από την Κρήτη, η οποία προσχώρησε κι αυτή στην επανάσταση.

Ο Βενιζέλος διστάζοντας να προχωρήσει στην κατάργηση της μοναρχίας διακήρυξε: "δεν στρεφόμαστε εναντίον του Βασιλιά, αλλά εναντίον των Βουλγάρων", επιρρίπτοντας την ευθύνη στους "κακούς συμβούλους" του Κωνσταντίνου. Προσχώρησαν επίσης στο Κίνημα και τα άλλα νησιά του Αιγαίου. Η διαφωνία του νόμιμου πρωθυπουργού Βενιζέλου με το βασιλιά Κωνσταντίνο, η παραίτησή του Βενιζέλου και ο σχηματισμός στη Θεσσαλονίκη Προσωρινής Κυβέρνησης (26 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1916), η οποία τάχθηκε με το πλευρό των Συμμάχων και κήρυξε έκπτωτο τον Κωνσταντίνο, καθώς και οι συγκρούσεις των Νοεμβριανών στην Αθήνα, ήταν η αιτία για την οποία η Εκκλησία της Ελλάδας τελικά αφόρισε τον Βενιζέλο.

Ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ σας παρουσιάζει τὸ σπανιότατο ντοκουμέντο[2] «… τῆς περιγραφῆς τῆς θλιβερῆς κατὰ τοῦ Βενιζέλου συνοδικῆς πράξεως λιθοβολισμοῦ:

«Τὸ ἀπόγευμα τῆς αὐτῆς ἡμέρας [12.12.1916] ἐξεκίνησαν πρὸς τὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως πάντες οἱ κατηγορούμενοι [οἱ κατηγορούμενοι Ἀρχιερεῖς μετά τὸ ἐν λίθοις “ἀνάθεμα” ποὺ ἐποίησαν κατὰ τοῦ Βενιζέλου], πάντες σχεδὸν οἱ παρεπιδημοῦντες ἐν Ἀθήναις Ἀρχιερεῖς, ὁ κλῆρος τῶν Ἀθηνῶν, μηδὲ Ἡγουμένων καὶ μοναχῶν ἀπολειφθέντων, ἐκεῖ δὲ μεταβὰς ὁ Μητροπολίτης Ἀθηνῶν [Θεόκλητος Μηνόπουλος] διὰ τῆς ἁμάξης του, ὡς πιστοῦται καὶ ἐκ τῆς ἀνακριτικῆς ἐκθέσεως περὶ αὐτοψίας τῆς σχετικῆς κινηματογραφικῆς ταινίας, καὶ περιστοιχούμενος ὑπὸ τῶν Συνοδικῶν καὶ Ἀρχιερέων, φέρων ἐγκόλπιον καὶ ἐπανωκαλύμμαυχον, ἄτρομος καὶ ἀκτινοβολῶν ἐκ χαρᾶς προυχώρησεν ἐν μέσῳ τοῦ πλήθους πρὸς τὸν ἐσκαμμένον χῶρον, καί, ἀπαγγέλλων λόγους τινάς, ἔρριψε λίθον, μεθ’ ὅ ἐπηκολούθησεν γενικὸς λιθοβολισμός».

Οι σύμμαχοι, αποφάσισαν να απομακρύνουν από το θρόνο τον νόμιμον αυτής Βασιλέα και να τον διαδεχθεί ο δευτερότοκος γιος του Αλέξανδρος, παραμερίζοντας τον πρωτότοκο Γεώργιο. Στις 29 Μαΐου 1917, ο Κωνσταντίνος αναχώρησε από την Ελλάδα και λίγες μέρες μετά ο Βενιζέλος σχημάτισε κυβέρνηση, συγκλήθηκε δε η Βουλή.

Αναλαμβάνοντας πρωθυπουργός συνόλου του κράτους τον Ιούνιο του 1917 συγκάλεσε ο Βενιζέλος δωδεκαμελές εκκλησιαστικό δικαστήριο από προσκείμενους σε αυτόν ιεράρχες, για να δικάσει τους αρχιερείς που συμμετείχαν στο ανάθεμα. Ανωτέρω ήδη διαβάσαμε πρακτικά από αυτήν την απόφασιν. Καθαιρέθηκε ο Αθηνών Θεόκλητος και ο Λαρίσης Αρσένιος, ενώ τιμωρήθηκαν και άλλοι αρχιερείς. Μητροπολίτης Αθηνών ανέλαβε με τη στήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου ο Κιτίου Μελέτιος Μεταξάκης[3].

Τι νὰ ἔκανε «ὁ πολὺς Ἐλευθέριος Βενιζέλος, ἀφοῦ εἶχε προηγηθεῖ τὸ δι’ ἰσχυρᾶς λιθοβολῆς Ἀνάθεμα κατ’ αὐτοῦ ὑφ’ ὁλοκλήρου τῆς Ἱερᾶς μας Συνόδου;» Απεφάσισε να αντεκδικηθή.

Ιδού πάλιν το ντοκουμέντο[4] αυτής της αντεκδικήσεως του Μασόνου[5] Πρωθυπουργού..

«…Τὴ 4η Φεβρουαρίου [1918] ὁ Παν. Μητροπολίτης Κιτίου κύριος Μελέτιος ἔλαβε ἐν Κύπρῳ τηλεγραφικὴν πρόσκλησιν τῆς Α.Ε. [Αὐτοῦ Ἐξοχότητος] Προέδρου τῆς Κυβερνήσεως κ. Ἐλευθερίου Βενιζέλου ἐκφράζοντος ζωηρὰν ἐπιθυμίαν, ὅπως ἡ Α.Π. [Αὐτοῦ Πανιερότης] ὅσον τάχιστον ἔλθη εἰς Ἀθήνας, ἵνα παράσχη τὴν συνδρομὴν αὐτοῦ εἰς ἐπίλυσιν ἐκκλησιαστικῶν τινῶν ζητημάτων. Ὁ Μητροπολίτης Κιτίου ὑπακούων εἰς τὴν πρόσκλησιν ἀνεχώρει τῇ 7ῃ Φεβρουαρίου ἐκ Λάρνακος.

Οὕτως ἐν τῇ τακτικῇ συνοδικῇ συνεδρίᾳ τῆς 28 Φεβρουαρίου [1918] προύτεινε τρεῖς κατὰ νόμον ὑποψηφίους διὰ τὸν Μητροπολιτικὸν θρόνον Ἀθηνῶν, τὸν Ἅγιον Κιτίου [Μελέτιο Μεταξάκη], τὸν ἀρχιμανδρίτην Διευθυντὴν τῆς Ριζαρείου καὶ καθηγητὴν τοῦ Πανεπιστημίου κ. Χρυσόστομον [Παπαδόπουλον] καὶ τὸν ἐν Μόσχᾳ ἀντιπρόσωπον τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Ἰάκωβον Βατοπαιδινόν.

Μετὰ τὴν πρότασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὁ ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ὑπουργὸς κ. Δ. Δίγκας[6] - πρβλ κατωτέρω στην υποσημείωση οποίου ήθους ανθρώπους είχεν πέριξ του ο πρωθυπουργός της Ελλάδος - ἐπισκεψάμενος τὴν Αὐτοῦ Πανιερότητα [Μελέτιο Μεταξάκη] ἀνήγγειλε Αὐτῇ ἐπισήμως, ὅτι ὑπεβλήθη εἰς τὸν Βασιλέα [τότε Ἀλέξανδρον] διάταγμα διορισμοῦ Αὐτῆς εἰς τὸν Μητροπολιτικὸν Θρόνον Ἀθηνῶν».

«Φαίνεται, ὅτι στὴν περίπτωσή αὐτή, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἀκολουθοῦσε ὄπισθεν τοῦ Πρωθυπουργικοῦ τηλεγραφήματος διορισμοῦ»[7].

Συμπέρασμα; Πώς θέλουν οι Μασόνοι την εκκλησία; Πώς έχουν φανταστεί τον ρόλον αυτής; Αφήνουμε την πένα του Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου, κ. Ανδρέα Νανάκη[8], Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης να μιλήση: «.. Μπορούμε με βεβαιότητα να καταλήξουμε ότι η κυβέρνηση Βενιζέλου … διατήρησε την πολιτειοκρατική αντίληψη που έδινε τη δυνατότητα στην Πολιτεία, ως ύπατη αρχή του έθνους-κράτους, να παρεμβαίνει στο έργο της εθνικής αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος, την οποία αντιλαμβανόταν ως συνεπίκουρο του έργου της…»

---

[1] ΠΗΓΗ

[2] Πηγή: Ἀνώτατον Ἐκκλησιαστικὸν Δικαστήριον, ΑΠΟΦΑΣΙΣ καταδίκης τῶν Μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου [Ἀριθ. 26, 1917] τῆς ΞΔ΄ Περιόδου, ΑΘΗΝΑΙ 1917, σελ. 15 [σύνολο σελίδων 30].

[3]  O μασώνος πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης υπήρξε πρωτοπόρος τής παναίρεσης του Οικουμενισμού και υπεύθυνος για το ημερολογιακό σχίσμα που ταλανίζει έως σήμερα την Ορθόδοξη Εκκλησία. Διετέλεσε και Οικουμενικός Πατριάρχης και Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Αυτός ο δυστυχής ήτανε μασώνος μοντέρνος, νεωτεριστής και έκαμε πολύ κακό στην Εκκλησία. Είχεν οικτρόν τέλος. Τον βρήκαν ένα πρωί κάτω από το κρεββάτι του νεκρόν και με την γλώσσαν του έξω. Ιδήτε το πώς κατέτρεξε τον Άγιο Νεκτάριο ΕΔΩ.

[4] Πηγή: περιοδικὸ «Ἐκκλησιαστικὸς Κῆρυξ», ἐκδίδοται κατὰ Σάββατον προνοίᾳ τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Ἀθηνῶν κυρίου ΜΕΛΕΤΙΟΥ, ἔτος Η΄, ἐν Ἀθήναις τῆς 17 Μαρτίου 1918, ἀριθμ. 143, σελ.80-81.

[5] Πυθαγόρας 1977, τεῦχος 58, σελ. 47 καὶ πλειστάκις ἀλλοῦ

[6] Μετά την θριαμβευτική απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης υπό τον ελληνικό στρατό, το 1915 αναμίχθηκε στην ελληνική πολιτική και εξελέγη βουλευτής Σερρών. Το 1916 συμμετείχε στο Κίνημα Εθνικής Αμύνης όπου ο Ε. Βενιζέλος τον συμπεριέλαβε στη Προσωρινή Κυβέρνηση διορίζοντάς τον υπουργό Δικαιοσύνης από τις 6 Οκτωβρίου του 1916 έως τις 13 Ιουνίου του 1917. Με την ολοκληρωτική επικυριαρχία της Ελλάδας υπό την Αντάντ και την δι΄ αυτής εγκατάσταση της προσωρινής κυβέρνησης Βενιζέλου στην Αθήνα, ο Δίγκας ανέλαβε το Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, θέση στην οποία διατηρήθηκε μέχρι τον Νοέμβριο του 1920, έχοντας ως σημαντικότερο επίτευγμα του, την εισαγωγή της διδασκαλίας της δημοτικής γλώσσας στα δημοτικά σχολεία. Στις Εκλογές του 1920 ήταν ο μοναδικός βενιζελικός βουλευτής της Θεσσαλονίκης. Γενικά όμως οι πολύ επιδεικτικές του εμφανίσεις αλλά και οι πράξεις του γενικότερα συνέτειναν στη αποστροφή τόσο των κατοίκων όσο και των μειονοτικών κοινοτήτων (μουσουλμανική, εβραϊκή, και προσφύγων) προς αυτόν ώστε το Κόμμα των Φιλελευθέρων να καταποντιστεί και ούτε ο ίδιος να εκλεγεί. ΠΗΓΗ

[7] Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ οἱ ἀναφερόμενοι..., Μοναχὸς Ἀβέρκιος

[8] «Η Εκκλησία και ο Ελευθέριος Βενιζέλος»

Διαβάστε Περισσότερα

Η ιατρική εν Πνεύματι επιστήμη - Η πράξη της ορθόδοξης ψυχοθεραπείας

ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ 

Η πράξη της ορθόδοξης ψυχοθεραπείας 

Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κκ Ιεροθέου Βλάχου

(Βιβλιοπαρουσίαση + Βίντεο) Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Η όλη θεραπευτική αγωγή της Εκκλησίας δεν έχει σκοπό απλώς την ηθική και κοινωνική εξισορρόπηση του ανθρώπου, αλλά την επανασύνδεση των σχέσεών του με τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Αυτό γίνεται με την επούλωση της ψυχικής πληγής και την θεραπεία των παθών με τα μυστήρια και την ασκητική πράξη της Εκκλησίας. Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡ. ΚΑΤ. - ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ I (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2016)

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

1ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ

Διδαγμένο κείμενο

Πλάτωνος Πρωταγόρας 323Α-Ε

Ἵνα δὲ μὴ οἴῃ ἀπατᾶσθαι ὡς τῷ ὄντι ἡγοῦνται πάντες ἄνθρωποι πάντα ἄνδρα μετέχειν δικαιοσύνης τε καὶ τῆς ἄλλης πολιτικῆς ἀρετῆς, τόδε αὖ λαβὲ τεκμήριον. Ἐν γὰρ ταῖς ἄλλαις ἀρεταῖς, ὥσπερ σὺ λέγεις, ἐάν τις φῇ ἀγαθὸς αὐλητὴς εἶναι, ἢ ἄλλην ἡντινοῦν τέχνην ἣν μή ἐστιν, ἢ καταγελῶσιν ἢ χαλεπαίνουσιν, καὶ οἱ οἰκεῖοι προσιόντες νουθετοῦσιν ὡς μαινόμενον· ἐν δὲ δικαιοσύνῃ καὶ ἐν τῇ ἄλλῃ πολιτικῇ ἀρετῇ, ἐάν τινα καὶ εἰδῶσιν ὅτι ἄδικός ἐστιν, ἐὰν οὗτος αὐτὸς καθ’ αὑτοῦ τἀληθῆ λέγῃ ἐναντίον πολλῶν, ὃ ἐκεῖ σωφροσύνην ἡγοῦντο εἶναι, τἀληθῆ λέγειν, ἐνταῦθα μανίαν, καί φασιν πάντας δεῖν φάναι εἶναι δικαίους, ἐάντε ὦσιν ἐάντε μή, ἢ μαίνεσθαι τὸν μὴ προσποιούμενον *δικαιοσύνην+· ὡς ἀναγκαῖον οὐδένα ὅντιν’ οὐχὶ ἁμῶς γέ πως μετέχειν αὐτῆς, ἢ μὴ εἶναι ἐν ἀνθρώποις. Ὅτι μὲν οὖν πάντ’ ἄνδρα εἰκότως ἀποδέχονται περὶ ταύτης τῆς ἀρετῆς σύμβουλον διὰ τὸ ἡγεῖσθαι παντὶ μετεῖναι αὐτῆς, ταῦτα λέγω· ὅτι δὲ αὐτὴν οὐ φύσει ἡγοῦνται εἶναι οὐδ’ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου, ἀλλὰ διδακτόν τε καὶ ἐξ ἐπιμελείας παραγίγνεσθαι ᾧ ἂν παραγίγνηται, τοῦτό σοι μετὰ τοῦτο πειράσομαι ἀποδεῖξαι. Ὅσα γὰρ ἡγοῦνται ἀλλήλους κακὰ ἔχειν ἄνθρωποι φύσει ἢ τύχῃ, οῦδεὶς θυμοῦται οὐδὲ νουθετεῖ οὐδὲ διδάσκει οὐδὲ κολάζει τοὺς ταῦτα ἔχοντας, ἵνα μὴ τοιοῦτοι ὦσιν, ἀλλ’ ἐλεοῦσιν· οἷον τοὺς αἰσχροὺς ἢ σμικροὺς ἢ ἀσθενεῖς τίς οὕτως ἀνόητος ὥστε τι τούτων ἐπιχειρεῖν ποιεῖν; Σαῦτα μὲν γὰρ οἶμαι ἴσασιν ὅτι φύσει τε καὶ τύχῃ τοῖς ἀνθρώποις γίγνεται, τὰ καλὰ καὶ τἀναντία τούτοις· ὅσα δὲ ἐξ ἐπιμελείας καὶ ἀσκήσεως καὶ διδαχῆς οἴονται γίγνεσθαι ἀγαθὰ ἀνθρώποις, ἐάν τις ταῦτα μὴ ἔχῃ, ἀλλὰ τἀναντία τούτων κακά, ἐπὶ τούτοις που οἵ τε θυμοὶ γίγνονται καὶ αἱ κολάσεις καὶ αἱ νουθετήσεις. Ὧν ἐστιν ἓν καὶ ἡ ἀδικία καὶ ἡ ἀσέβεια καὶ συλλήβδην πᾶν τὸ ἐναντίον τῆς πολιτικῆς ἀρετῆς.

Διαβάστε Περισσότερα

Ἡ ἀλλοτρίωση τῆς νεολαίας

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Αλλοτρίωση στην Ελλάδα του σήμερα!

 

Ὅταν μιλᾶμε, καλοί μου φίλοι, γιὰ τὰ ναρκωτικὰ ποὺ μαστίζουν τὴ νεολαία, τὶς αὐτοκτονίες, τὸ Aids, τὸ περιθώριο, τὴν παραθρησκεία, τὸν χουλιγκανισμὸ καὶ τὴ βία. Ὅταν λέμε γιὰ τὸ βύθισμά της στὴ διαφθορὰ τῶν μπὰρ καὶ τῶν κλάμπ. Ὅταν διαβάζουμε γιὰ τὸν κορεσμὸ της ἀπ’ τὸν καταναλωτισμό. Ὅταν συζητᾶμε γιὰ τὴν ἔλλειψη προτύπων, ἀξιῶν, ἰδανικῶν, ἀνώτερων προσανατολισμῶν καὶ στόχων ποὺ διακρίνει ἕνα μεγάλο τμῆμα της. Ὅταν λέμε πὼς βαδίζει σὲ δρόμους μὲ ἀδιέξοδα. Τότε δὲν κάνουμε τίποτ’ ἄλλο, ἀπ’ τὸ νὰ ἐξετάζουμε πτυχὲς ἑνὸς καὶ μόνο πράγματος. Τῆς ἀλλοτρίωσης τῆς νεολαίας!

Διαβάστε Περισσότερα

Ἀπόκριαι: Ὃταν οἱ νεκροί συναντοῦν τους ζωντανούς

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

 

Αι γυναίκαι εμαγείρευον  αυτά εις χύτρας

Αι Απόκριαι είναι περίοδος ευθυμίας και γλεντιού. Ή μάλλον ούτως πιστεύεται. Είναι γνωστόν ότι αι Απόκριαι δεν είναι χριστιανική εορτή, αλλά επιβίωσις ειδωλολατρικών εθίμων τα οποία η εκκλησία ματαίως προσεπάθησε να εκτοπίση. Ο χριστιανισμός κατά μίαν έποψιν τα έχει εναγκαλισθεί τρόπον τινά διότι πριν αρχίση η Μεγάλη Σαρακοστή ήτις διαρκεί επτά εβδομάδας με πένθος και νηστεία αισθάνεται την ανάγκη να διασκεδάση και να ξεσκάση. Πάρεξ όμως τούτων υπάρχει σπουδαιότερον ίσως και πρώτο απ’ όλα το στοιχείον της προσκολλήσεως του λαού στας παναρχαίους παραδόσεις των προγόνων του που απ’ αυτάς δεν λέει να αποκολληθή.

Διαβάστε Περισσότερα

Διαγώνισμα Λατινικῶν B’ (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2016)

Λατινικά

Ομάδας Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών

2ο

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ

-

ΘΕΜΑΤΑ

(ΚΕΦ. 21 - 30)

Διαβάστε Περισσότερα

Το άνθος του κακού και ο Σωκράτης

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

εκινήθη τε και τα όμματα έστησαν

Το κώνειο είναι άλλως και το άνθος του κακού. Πάρεξ των ονομάτων κώνειο, βρωμόχορτο και μαγκούτα που είναι και τα πιο γνωστά, ο λαός το αποκαλεί και καρμπούσα, κιρκούτα, καρμουδιά, τσαμπουδιά ή ασκοτισάρα. Γενικώς το θεωρούν κακό φυτό, διότι οι βλαστοί του και οι σπόροι περιέχουν δραστικόν δηλητήριον, το οποίο διεδραμάτισεν σπουδαίον ρόλον στην αρχαία ελληνική ιστορία.

Διαβάστε Περισσότερα

Ἡ Νῆσος τῶν Λεπρῶν

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Μια μικρή χερσόνησος μήκους τριών μιλίων, η χερσόνησος της Σπιναλόγγας, είναι παράλληλη προς την δυτική ακτή του κόλπου του Μεραμπέλου και τέλος καταλήγει προς βορρά σε νησί που είναι βραχώδες και άγονο και ως που πριν κάποια χρόνια ήταν τόπος μεγάλης τραγωδίας. Η χερσόνησος αυτή είναι η αρχαία Καλυδώνα. Οι Βενετοί όμως, όταν την κυρίευσαν τω 1205, από το σχήμα της την ωνόμασαν Σπίνα Λόγγα, όνομα που σημαίνει το «μακρύ αγγάθι» και έχει μεταφρασθεί επίσημα σε Μακρακάνθη.

Διαβάστε Περισσότερα

Έρως και Αντέρως

Έρως και Αντέρως.

Νεκταρία Καραντζή

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Η ελληνική μυθολογία -πάντα ευφυής και ευφάνταστη, όσο και ασύγκριτα καίρια- όταν αναφέρεται στον συμβολισμό του έρωτα χρησιμοποιεί διττές υποστάσεις. Ο ξανθός φτερωτός θεός Έρωτας, καρπός της Αφροδίτης και του Άρη, ζωοποιεί τον πόθο του έρωτα στην ψυχή του ανθρώπου. Τον θρέφει με τη μουσική της λύρας που κρατά στα χέρια και τον ανυψώνει σε ουράνιες σφαίρες ανείπωτης χαράς και πληρότητας, χωρίς τέλος, διάρκεια, χρόνο και όλα τα περιοριστικά συναφή.

Σοφία Ντρέκου | αέναη επΑνάσταση

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΔΟΥ ΠΑΛ. ΦΑΛΗΡΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΦΟΡΟΥ ΣΕ ΑΝΕΡΓΟ 5 ΕΤΩΝ

του

ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΛΗ

μέλους της Ενώσεως Συντακτών Διαδικτύου

Σε προηγούμενη αναφορά μας σας δείξαμε την διαμαρτυρία ενός έλληνος φορολογουμένου, ανέργου 5 ετών γιατί δεν εκκαθαρίζεται μια τροποποιητική δήλωσή του του έτους 2012 αλλά καθυστερεί για 3 έτη και πλέον. Δείτε ΕΔΩ

Η απάντηση σε αυτήν την επιστολή διαμαρτυρίας του άνεργου συμπολίτου μας γιατί καθυστερεί η εκκαθάριση τροποποιητικής δήλωσης του για ολόκληρη 3ετία αλλά απεναντίας αυξάνεται με προσαυξήσεις ένας άδικος επιβεβλημένος φόρος εισοδήματος λόγω λάθους συμπληρώσεως του Ε1 απ αυτόν της εφορίας ξέρεται ποια ήταν; Ιδού:

Διαβάστε Περισσότερα

Δ.Ο.Υ επέβαλε σε άνεργο 5 ετών φόρο εισοδήματος 125,79 €

του

ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΛΗ

Μέλους της Ενώσεως Συντακτών Διαδικτύου

Πρωτόγνωρο; Ίσως όχι; Δραματικό; Μάλλον σημάδι της καθημερινής τρέλας που βιώνει η σύγχρονη κοινωνία. Μιας κοινωνίας που βουλιάζει ολοένα πιο βαθειά στον βούρκο της απανθρωποίησης. Μιας κοινωνίας που τελικώς έκανε νόμον της το «νόμιμο είναι και ηθικό».

Ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ σας παρουσιάζει αποκλειστικώς μιαν υπόθεση απανθρωποίησης της κρατικής μηχανής. Επέβαλαν φόρο εισοδήματος ΤΕΛΙΚΑ σε άνεργο πενταετίας με μηδενικά εισοδήματα.

Διαβάστε Περισσότερα

Η Χαναναία Και Τα Λίγα Ψίχουλα Αγάπης

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

1.   Η ΧΑΝΑΝΑΙΑ

Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ  Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα:

Λυπήσου με, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ! Η κόρη μου φρικτά υποφέρει από σκληρό δαιμόνιο! «Κακῶς δαιμονίζεται».

Σπαρακτική ακούστηκε από μακριά η κραυγή. Ήταν μια γυναίκα Χαναναία, που είχε βγει από το χωριό της και με χέρια απλωμένα ικέτευε…

Ο Κύριος, που ακόμα και στον παραμικρό αναστεναγμό έσκυβε πάντα πρόθυμα με καλοσύνη, εδώ ούτε που γύρισε το βλέμμα. Με τη θεϊκή Του σκέψη κάτι άλλο, μεγαλύτερο από μια απλή θεραπεία προγραμμάτιζε. Γι’ αυτό ακριβώς κι εξακολουθούσε ατάραχα να βαδίζει στον απόμερο εκείνο δρόμο κοντά στα «μέρη Τύρου καί Σιδῶνος». Ο όμιλος των μαθητών, που Τον περιστοίχιζε, γέμισε με απορία.

Στο μεταξύ η δύστυχη μάνα επαναλάμβανε την κραυγή της πάλι και πάλι:

— «Υἱέ Δαυΐδ», ρίξε μια ματιά και στο δικό μου πόνο! «Ἐλέησόν με»!

Καμιά απόκριση. Ο Κύριος αργά μα σταθερά απομακρυνόταν με φαινομενική αδιαφορία.

Ωστόσο, στις σπαραξικάρδιες εκκλήσεις της Χαναναίας δεν άντεξαν οι μαθητές. Πήραν το θάρρος να παρέμβουν. Κύκλωσαν με αγωνία το Διδάσκαλο τους και «ἠρώτων αὐτόν». τον παρακαλούσαν ένθερμα. Τον πολιορκούσαν.

— «Ἀπόλυσον αὐτήν», Διδάσκαλε. Κάνε της το καλό, να φύγει, «ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν». Δε φαίνεται να σταματήσει τις ικετευτικές κραυγές ξοπίσω μας. Κρίμα είναι…

Κοφτά και σοβαρά τους απάντησε ο Χριστός:

— «Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μή εἰς τά πρόβατα τά ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ». Εγώ αποστολή έχω να περιμαζέψω τα πρόβατα του εκλεκτού λαού. Δεν είναι δυνατόν ν’ ασχολούμαι με άλλους.

Στο μεταξύ όμως, να που τους πρόφθασε τρέχοντας και παρακαλώντας η πονεμένη μάνα. Τους έκοψε το δρόμο, καθώς ρίχτηκε με άπειρη ευλάβεια μπροστά στα πόδια του Κυρίου, και έμεινε εκεί πεσμένη, «προσεκύνει», λέγοντας:

— «Κύριε, βοήθει μοι».

Τι σπαραγμό, στ’ αλήθεια, έκρυβε η μικρή αυτή φράση! Αλλά ο Χριστός μας έμεινε αμετάπειστος στη φαινομενική ψυχρότητά Του.

— Δεν είναι καθόλου σωστό — της είπε — να πάρει κανείς το ψωμί από τα παιδιά του, για να το ρίξει στα σκυλάκια. Εσείς οι Εθνικοί δεν είστε παιδιά του Θεού. Έχετε παραστρατήσει. Επομένως μη ζητάτε τις ίδιες ευλογίες που απολαμβάνει ο λαός Του.

Πάγωσαν όλοι. Καημένη μάνα! Πρέπει να φύγεις άπρακτη κι εξουθενωμένη. Είναι ώρα να αναλυθείς σε κλάμα γοερό ή να ξεσπάσεις σε παράπονα… Αλλά όχι! Η Χαναναία δε λύγισε, δεν προσβλήθηκε, δεν αγανάκτησε από την παιδαγωγία. Με περισσότερη θερμότητα τώρα, με πιο βαθιά ταπείνωση, ευλάβεια και πονεμένη συστολή επέμεινε στο αίτημά της λέγοντας:

— «Ναί, Κύριε». Όπως το λες είναι. «Κυνάρια» είμαστε, όχι παιδιά Σου, και δεν έχουμε δικαιώματα στον «ἄρτον τῶν τέκνων». Κάποια ψίχουλα όμως που πέφτουν από το τραπέζι «τῶν κυρίων», κάποιες ελάχιστες ευλογίες από την πλούσια χάρη Σου, σαν σκυλάκια ταπεινά που τριγυρνούμε παρακλητικά στα πόδια Σου, μπορούμε να ελπίζουμε. Δεν μ μπορούμε;

— «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις!», αναφώνησε ο Χριστός. Έχεις πίστη αξιοθαύμαστη! Επέμεινες. Δε λύγισες μπροστά σε καμιά δοκιμασία. Λοιπόν «γενηθήτω σοι ὡς θέλεις». Ας γίνει όπως ακριβώς το επιθυμείς.

Και πραγματικά. Από εκείνη τη στιγμή, «ἀπό τῆς ὥρας ἐκείνης», γιατρεύτηκε η κόρη της οριστικά.

2.   ΛΙΓΑ ΨΙΧΟΥΛΑ ΑΓΑΠΗΣ

Τω 1958 σε στίχους του Κώστα Βίρβου και Μουσική του Σταύρου Τζουανάκου κάνει την εμφάνισή του ένα γνωστό σε όλους τραγούδι, το «Λίγα ψίχουλα Αγάπης». Το ντουέτο που το ερμηνεύει είναι αυτό του Σταύρου Τζουανάκου που έγραψε και την μουσική και της Έφης Νερούτσου. Ιδού οι στίχοι του:

Δε θέλω πλούτη να μου δώσεις και παλάτια

δε θέλω λούσα <όπως άλλες που γυρνάς>

λυπήσου μόνο της καρδιάς μου τα κομμάτια

και πες μου λίγο τη φτωχή πως μ’ αγαπάς

Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω

κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω

Αυτά τα λίγα ψίχουλα κι αν θα μου τάξεις

σου τα πληρώνω με οποιαδήποτε τιμή

και θα τα πάρω κι αν ακόμα τα πετάξεις

όπως πετάνε σ’ ένα σκύλο το ψωμί

Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω

κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω

Αν στο τραγούδι ετούτο εξαιρέσει κανείς τέσσερις μόλις λέξεις, τα λόγια δηλαδή «όπως άλλες που γυρνάς» σαφώς και βλέπει να αποτυπώνεται στην λαϊκή ψυχή η διδαχή του ευαγγελικού λόγου ή μάλλον καλύτερα η θεωρία της γνήσιας αγάπης προς το πρόσωπον του Σωτήρος ή του πλησίον εν γένει. Η γνήσια αγάπη δεν έχει να κάνει με την ανταπόδοσιν του προσώπου το οποίο αγαπά κανείς. Δεν αγαπά κανείς τον άλλο γιατί γνωρίζει ότι θα του προσφέρει εκείνος παλάτια και λούσα. Όταν αγαπά κανείς γνήσια και αληθινά τότε λίγα ψίχουλα αγάπης του είναι αρκετά.

Διαβάστε Περισσότερα

Θέματα νεότερης και σύγχρονης ιστορίας από τις πηγές

Θέματα νεότερης και σύγχρονης ιστορίας από τις πηγές

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ (Liddell-Scott-Jones Greek-English Lexicon)

Το μέγα τούτο ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ συνταχθέν εν τη Αγγλική γλώσση επί τη βάσει του Ελληνογερμανικού Λεξικού του έγκριτου Γερμανού φιλολόγου Φραγκίσκου Πασσοβίου, εξεδόθη το πρώτον κατά το έτος 1848 εν Οξωνία και έτυχε τοσούτον μεγάλης υποδοχής εν Αγγλία, ώστε εντός ολίγων ετών εγένετο και δύο άλλαι αυτού εκδόσεις. Εις τας τρεις πρώτας εκδόσεις έφερεν έτι το όνομα του Πασσοβίου, αλλά εις την τέταρτην, ήτις εγένετο κατά το έτος 1855, παρελείφθη τούτο πλέον, διότι ως εκ των πολλών προσθηκών και της εντελούς αυτούς αλλοιώσεως κατέστη σχεδόν νέον έργον, και ως εκ τούτου έκτοτε φέρει το σημερινόν αυτού όνομα.

Διαβάστε Περισσότερα

ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ: Σαούλ – Παύλος & Δίων (Κοκκηιανός) Προυσαεύς

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

1. Ο Σαούλ

Σαύλος ή Σαούλ ήταν το αρχικό όνομα του γνωστού σε όλον τον κόσμον αποστόλου Παύλου[1]. Γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας γύρω στο 1 - 3 μ. Χ. Ήταν γιός πλούσιας οικογένειας, αφού όπως γνωρίζουμε, τον έστειλαν από την Ταρσό να σπουδάσει στα Ιεροσόλυμα, όπου είχε καθηγητή τον περίφημο νομοδιδάσκαλο Γαμαλιήλ.

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ & ΤΟ ΠΑΡΙΟΝ ΜΑΡΜΑΡΟ

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Ο Ερμής Κρατά το παιδί-Διόνυσο, του Πραξιτέλη, Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας

Το μάρμαρο που κείται μεταξύ της Παροικίας και του Αγίου Μηνά και Νάουσας είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Το Πάριο Μάρμαρον ελέγετο από τους αρχαίους λυχνίτης ή λυχνίας ή λυχνεύς, επειδή έβγαινε με το φώς του λύχνου από τα βάθη της γής. Εξ αυτού κατεσκευάσθησαν τα πιο πολλά αριστουργήματα της κλασσικής εποχής όπως ο Ερμής του Πραξιτέλους και η πρόσοψις του Ναού των Δελφών.

Η νήσος Πάρος είναι ορεινή και υψηλοτέρας κορυφάς διαθέτει τον προφήτην Ηλίαν – 750μ – και την Στρούμπουλα – 730μ. Τα παριανά μάρμαρα έχουν χρώμα χιονόλευκον και ως ήδη είπομεν εκ της αρχαιότητος ωνομάζοντο λυχνίτες. Εκτός από το ότι η εξόρυξίς των εγίγνετο εις υπογείους στοάς υπό το φώς της λυχνίας, ίσως και η διαφάνεια των μαρμάρων να συνετέλεσεν εις την παράξενην ταύτην ονομασίαν.

Προσεφέροντο ιδιαιτέρως δια την αγαλματοποιίαν επειδή εφαίνοντο εξόχως διαφανή ωσάν να εφωτίζοντο έως έν πάχος μέχρι 35 χιλιοστών. Τοιαύτην δύναμην διαφανείας δεν την είχον άλλα μάρμαρα. Ακόμα και τα περίφημα μάρμαρα όπως εκείνα της Καράρας φθάνουν να έχωσι διαφάνειαν ως προς το πάχος μόλις 25 χιλιοστά ενώ εις τα ονομαστά μάρμαρα της Πεντέλης η διαφάνεια ελαττώνεται εις τα 15 χιλιοστά. Αύτη η σπουδαία ιδιότης των μαρμάρων της Πάρου, να απορροφούν έν μέρος εκ του φωτός όπερ πίπτει επ’ αυτών χαρίζει εις τα αγάλματα τα οποία γινόντουσαν εξ αυτών μίαν αίγλην εντελώς ξεχωριστήν.

Το εγνώριζον πολύ καλώς το πλεονέκτημα τούτο οι αρχαίοι καλλιτέχνες. Δια τούτο και εγίγνετο εντατική εξόρυξις κατά την αρχαιότητα, τι όπερ είχεν ως αποτέλεσμα να κάνει την Πάρον να αναδειχθή νήσος ονομαστή. Την σήμερον τα αποθέματα των μαρμάρων της Πάρου έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι επρόλαβον ολοκληρωτικώς εις τούτο το σημείον τους νεωτέρους.

Εις την Παροικίαν υπάρχει μικρόν μουσείον όπερ συγκεντρώνει τα αρχαία και μεσαιωνικά ευρήματα της νήσου. Ανάμεσα στα ευρήματα εξέχουσαν θέσιν κατέχει μια μαρμάρινη επιγραφή ήτις καλείται «Πάριον Χρονικόν» ή και «Πάριον Μάρμαρον».

Το μνημείον τούτο ηυρέθη τω 1627 εις την νήσον και την σήμερον φυλάσσεται εις την Οξφόρδην. Ο συγγραφεύς της μεγάλης ταύτης επιγραφής φιλοδοξεί να μας δώση βασικάς χρονολογίας γεγονότων εκ της εποχής του Κέκροπως έως το 263 π.Χ. Ουσιαστικώς ωστόσον η προσοχή αυτού εστιάζεται εις την ποίησιν και την μουσικήν, εις τους αντιστοίχους «αγώνας», εις τας χρονολογίας γεννήσεως και θανάτου των ποιητών και εις τας νίκας τας οποίας κέρδισαν.

Γενικώς εις το Πάριον Χρονικόν ευρίσκονται χαραγμένα γεγονότα ελληνικής ιστορίας 1318 ετών, δηλαδή από το 1582 π.Χ ένθα τοποθετείται ο μυθικός βασιλεύς της Αθήνας Κέκρωψ, ως το 263 π.Χ. Ένα μικρόν τμήμα του πολύτιμου τούτου μαρμάρινου χρονικού ανεκαλύφθη τω 1897 εις τινάν πλάκαν, μεθ’ ήν ήτο επιστρωμένον το μπαλκόνι οικίας τινός της Παροικίας !!!

Διαβάστε Περισσότερα

ΛΑΤΙΝΙΚΑ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ: ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ 1-10

Επιμέλεια: Βενούτσου Μαριάννα
Επιστημονικός έλεγχος: Αργυροπούλου Μαρία, Κεκροπούλου Μαρία, Πλακίδας Γεώργιος, Ρίζου Βασιλική

 

ΚΕΙΜΕΝΑ

Κείμενα από Ι (1) - X (10)

LECTIO III (3): Η περιπέτεια της Ανδρομέδας

LECTIO V (5): Ένας ‘λάτρης’ του Βιργιλίου

LECTIO VI (6): Οι νόμοι

LECTIO VII (7): Ετοιμασίες για ξεχειμώνιασμα

Διαβάστε Περισσότερα

Οἱ Σφακιανοί ἢ ὃταν οἰ ἀνθρωποι ἐπαναστατούσαν για μιά κότα

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

 

Τα Σφακιά είναι μια άγρια περιοχή της Κρήτης που αποτελεί ομώνυμη επαρχία του νομού Χανίων.

Απλώνεται από τον όρμον της Αγίας Ρούμελης ως την ανατολική άκρη των Λευκών Ορέων και συνορεύει με την επαρχία του Αγίου Βασιλείου. Ολόκληρη η επαρχία σκεπάζεται από τον κύριον όγκον των Λευκών Ορέων, που στα πολυάριθμα φαράγγια τους έγιναν πολλές μάχες κατά τις διάφορες επαναστάσεις του νησιού.

Οι κάτοικοι της περιοχής αυτής είναι από την φύση των μαχητικοί και φιλελεύθεροι γι’ αυτό και κατώρθωσαν να κρατήσουν πάντα την αυτονομία των. Δεν υπετάχθησαν ούτε στους Άραβες, ούτε στους Βενετούς, ούτε αργότερα στους Τούρκους.

Διαβάστε Περισσότερα

Θεσσαλονίκη: Ἡ Πόλη τῶν Ἀσκεναζίμ καί Σεφαρδίμ

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

sefardim

  

Η λέξις «Πογκρόμ» καθιερώθηκε να ονοματίζη τους αντισημιτικούς διωγμούς που γίνονταν στην Ρωσία επί τσαρικού καθεστώτος με την υποστήριξιν της αντιδραστικής πατριωτικής οργώνωσης ονόματι «Ένωσις του Ρωσικού Λαού», ήτις και δρούσε σε καθυστερημένες και μακρινές περιοχές της αυτοκρατορίας με την ανοχή και την κρυφή υποστήριξιν της τσαρικής αστυνομίας.

Διαβάστε Περισσότερα

«Κρητικός Πόλεμος»: Οἱ ὑπονομοποιοί καί οἱ ὑπονομαχίες τοῦ Μεγάλου Κάστρου

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

 

Οι Βυζαντινοί έκαμαν το Ηράκλειο πρωτεύουσα του νησιού. Το 1204 όμως, όταν οι Σταυροφόροι κατέλυσαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, οι Βενετοί αγόρασαν από τον Βονιφάτιο τον Μομφερατικό[1] ολόκληρη την νήσον έναντι 1.000 αργυρών μάρκων. Από τότε ήρχισε η Βενετοκρατία και κράτησε 464 ολόκληρα έτη. Το Ηράκλειο παρέμεινε πρωτεύουσα του νησιού, οι Βενετοί το απεκάλουν Κάντια, το εξωράισαν με πολλά και μεγαλοπρεπή δημόσια κτήρια και ταυτόχρονα ίδρυσαν τα πανίσχυρα τείχη της πόλεως.

Διαβάστε Περισσότερα

«Πουλολόγος»: Αλληγορικόν σατιρικόν έργον της Βυζαντινής Λογοτεχνίας

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Ένα απ’ τα μεσαιωνικά ποιήματα που ανήκει στον κύκλο των ιστοριών των ζώων. Ο «Πουλολόγος» έχει επιστημονικό και διδακτικό χαρακτήρα. Διακρίνονται κάποιοι υπαινιγμοί, όχι μόνο για την ανθρώπινη αδυναμία, αλλά και για τα πολιτικά, εθνογραφικά και εκκλησιαστικά ζητήματα του Βυζαντίου εκείνης της εποχής. Χαρακτηριστικοί είναι επίσης οι χλευασμοί εναντίον των γειτονικών λαών (Φράγκων, Βουλγάρων, Τατάρων, Χαζάρων κ.ά.). Το ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε από τον Γερμανό ελληνιστή Γ. Βάγκνερ (1874).

Διαβάστε Περισσότερα