Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
 |
| Αλλοτρίωση στην Ελλάδα του σήμερα! |
Ὅταν μιλᾶμε, καλοί μου φίλοι, γιὰ τὰ ναρκωτικὰ ποὺ μαστίζουν
τὴ νεολαία, τὶς αὐτοκτονίες, τὸ Aids, τὸ περιθώριο, τὴν παραθρησκεία, τὸν χουλιγκανισμὸ
καὶ τὴ βία. Ὅταν λέμε γιὰ τὸ βύθισμά της στὴ διαφθορὰ τῶν μπὰρ καὶ τῶν κλάμπ. Ὅταν
διαβάζουμε γιὰ τὸν κορεσμὸ της ἀπ’ τὸν καταναλωτισμό. Ὅταν συζητᾶμε γιὰ τὴν ἔλλειψη
προτύπων, ἀξιῶν, ἰδανικῶν, ἀνώτερων προσανατολισμῶν καὶ στόχων ποὺ διακρίνει ἕνα
μεγάλο τμῆμα της. Ὅταν λέμε πὼς βαδίζει σὲ δρόμους μὲ ἀδιέξοδα. Τότε δὲν κάνουμε
τίποτ’ ἄλλο, ἀπ’ τὸ νὰ ἐξετάζουμε πτυχὲς ἑνὸς καὶ μόνο πράγματος. Τῆς ἀλλοτρίωσης
τῆς νεολαίας!
Ἡ λέξη ἀλλοτρίωση προέρχεται ἀπ’ τὸ ρῆμα ἀλλοτριῶ. Τὸ ἐπίθετο
ἀλλότριος δηλώνει τὸν ξένο, δηλαδὴ τὸν ξένο ἀπ’ τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν ἴδια του τὴ
φύση ἀκόμη, αὐτὸν ποὺ ἀνήκει σὲ ἄλλον, τὸν ἑτεροκαθοριζόμενο, τὸν μὴ ἔχοντα αὐτονομία.
Καὶ ἀλλοτρίωση σημαίνει τὴν ἀποξένωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπ’ τὸν ἑαυτό του!
Ὁ ἀλλοτριωμένος χάνει τὴν ταυτότητά του, παύει νὰ εἶναι ὁ ἑαυτός
του. Γίνεται ἕρμαιο τῶν καταστάσεων καὶ ὑποχείριο τῶν ἄλλων! Πολλὲς φορὲς φθάνει
στὸ σημεῖο νὰ μὴ ἔχει κἄν συναίσθηση αὐτῆς τῆς κατάστασής του, τῆς ἀλλοτρίωσής του
δηλαδή!
Ὑποστηρίζεται ὅτι ἡ ἀλλοτρίωση προέρχεται ἀπὸ ἐπιδράσεις τοῦ
ἐξωτερικοῦ περιβάλλοντος. Τὸ κοινωνικὸ περιβάλλον διοχετεύει στὰ ἄτομα ἀπ’ τὴν παιδική
τους ἡλικία ἰδέες καὶ ἀξίες ποὺ εἶναι ξένες πρὸς τὴ φύση τους καὶ παραμορφώνουν
τὴν προσωπικότητά τους. Ὑποστηρίζεται ἐπίσης ὅτι γιὰ τὴν ἀλλοτρίωση εἶναι ὑπεύθυνο
καὶ τὸ ἴδιο τὸ ἄτομο ποὺ ἀλλοτριώνεται.
Τοῦ συμβαίνει αὐτό, γιατί δέχεται τὶς ἀπαιτήσεις καὶ τοὺς κανόνες
τοῦ περιβάλλοντος καὶ θυσιάζει τὶς προσωπικές του τάσεις καὶ κλίσεις. Συνεπῶς εἶναι
ὁλοφάνερος ὁ ρόλος τῆς παρέας, τῶν φίλων, τῆς τηλεόρασης, τῶν ἐντύπων, τοῦ διαδικτύου,
τῆς μόδας, τῆς διαφήμισης, τῶν ἰδεολογικῶν ρευμάτων ποὺ ἐπικρατοῦν κατὰ καιρούς,
τῆς μουσικῆς, τῶν κέντρων ψυχαγωγίας κ.λπ. Καὶ τῆς εὐθύνης μας στὴν ἐπίδρασή τους
πάνω μας!
Ὅλ᾽ αὐτὰ ὅταν δὲν εἶναι σωστά, ὅταν εἶναι ἔξω ἀπ’ τὶς παραδόσεις
καὶ τὶς ἀξίες μας, τὸ πραγματικὰ ἀνώτερο καὶ μεγάλο, τότε καταλήγουν νὰ γίνονται
οἱ χείμαρροι ποὺ ἰσοπεδώνουν τὰ πάντα στὸ πέρασμά τους, ποὺ ἀποξενώνουν, ποὺ παραμορφώνουν
καὶ τελικὰ ἀλλοτριώνουν ὁτιδήποτε συναντήσουν.
Ὡστόσο ὑπάρχουν καὶ οἱ νέοι ἐκεῖνοι ποὺ ἀσφαλῶς δὲν ἀλλοτριώνονται.
Ποὺ δὲν ξεφεύγουν μὲ τίποτα ἀπ’ τὴν ὀντότητά τους, ποὺ διατηροῦν στὸ ἀκέραιο τὶς
ἀξίες, τὴν ταυτότητα καὶ τὸν ἑαυτό τους. Δὲν γίνονται ὑποχείριο κανενός. Δὲν τοὺς
μιαίνει ὁ βοῦρκος τους.
Καὶ πῶς συμβαίνει αὐτό; Δὲν ξέκοψαν ἀπ’ τὴν Πίστη, ρίζωσαν γιὰ
τὰ καλὰ μὲ τὴν οἰκογενειακὴ συμπαράσταση καὶ θαλπωρὴ σὲ μεγάλα ἰδανικὰ καὶ ἀξίες,
θέριεψαν τροφοδοτούμενοι ἀπ’ της Παραδόσεως τὰ ἀνυπέρβλητα μηνύματα καὶ δὲν μπορεῖ
πιὰ κανένας χείμαρρος ὅσο μεγάλος καὶ ἄγριος κι ἂν εἶναι, νὰ τοὺς σαλέψει.
Τὸ κακό, μέρα καὶ νύχτα, ἀσταμάτητα, ἀκούραστα, σ’ αὐτὸ καὶ
μόνο πασχίζει. Νὰ μᾶς ἀλλοτριώσει! Νὰ μᾶς ἀποπροσωποποιήσει ὅσο γίνεται! Πρὸς τὸν
σκοπὸ αὐτὸ χρησιμοποιεῖ χίλια δύο μέσα. Δὲν ἀφήνει τίποτα ἀνεκμετάλλευτο ἀπ’ αὐτὰ
ποὺ μπορεῖ νὰ προσφέρει ἡ τεχνολογία καὶ ὁ πολιτισμὸς τῆς κάθε ἐποχῆς. Ἀλλοίμονο
ὅποιους αἰχμαλωτίζει. Αὐτοὺς καὶ ἀλλοτριώνει! Καὶ τί κρῖμα ἂν αὐτοὶ εἶναι νέοι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου