Πώς ενδυναμώνουμε τα παιδιά;

της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

Να κοιτάς από το παράθυρο τα παιδιά της γειτονιάς να παίζουν. Να κοιτάς από το παράθυρο και το δικό σου παιδί να κλωτσάει την μπάλα και να γελάει παίζοντας με τα άλλα παιδιά και ένα μητρικό ένστικτο να σε παρακινεί να σωπάσεις για να ακούσεις τι λένε τα παιδιά μεταξύ τους.

Διαβάστε Περισσότερα

ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ

της Αγγελικής Μουστάκου
- Φιλολόγου

Πέρασα έξω απ'το Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης και είδα που προστέθηκαν εκεί αντίγραφα απ'τα αγάλματα των Μαγεμένων της Θεσσαλονίκης. Το πρώτο που σκέφτηκα είναι γιατί στήθηκαν σ'αυτό το Μουσείο και όχι στον αρχαιολογικό χώρο της ρωμαϊκής αγοράς - εκεί όπου υπήρχαν και τ' αυθεντικά πριν κλαπούν. Εξάλλου λειτουργεί πλέον κι εκεί ένα καινούριο όμορφο Μουσείο. Η αλήθεια είναι πως αυτή η σκέψη μου εκτοπίστηκε σχετικά γρήγορα από πολλές άλλες. Με πήρε το παράπονο που η πατρίδα μου έχει μάθει να συμβιβάζεται με αντίγραφα. Όλο σε καλούπια μπαίνουμε και ξεχάσαμε σχεδόν την γνώση που υπήρχε μέσα στ' αληθινά αγάλματα και στις αληθινές δημιουργίες. Γκρινιάζουμε για την πολιτιστική κληρονομιά που μας έκλεψαν - αλλά νομίζω πως πιο πολύ για την γκρίνια το κάνουμε. Αν ήταν για τον πολιτισμό θα φαινόταν μέσα στις σύγχρονες μάχες μας,στις σύγχρονες δημιουργίες και γνώσεις μας. Αλλά εμείς προτιμούμε να είμαστε περήφανοι για 'κείνο που υπήρξαν οι πρόγονοί μας κι αυτό δίχως βασανισμένες γνώσεις κι απόψεις αλλά με την αλαζονία της ημιμάθειας και την ευκολία της αδιαφορίας. Οι ξένοι παίρνουν τους μύθους μας και πλάθουν λογοτεχνία όπως ταιριάζει στην δική τους θέαση-εμπνεύσεις που γίνονται ταινίες κι εμείς τρέχουμε να τις δούμε και παραχαράζεται οικτρά ο αυθεντικός μας τρόπος μέσα στην πολλή συνάφεια της πολιπολιτισμικής εποχής μας.

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

Η οριοθέτηση της συμπεριφοράς σε μια τάξη τάξη ίσως είναι ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί, μέσα στις πολυπληθείς και ανομοιογενείς μαθητικούς πληθυσμούς όπου διδάσκουν.

Διαβάστε Περισσότερα

Γράφοντας τις Πρώτες μου Προτάσεις (Α' & Β' Δημοτικού)

του Νικολάου Γεωρ. Κατσούλη
- Φιλολόγου, Παιδαγωγού

Ο Πιαζέ υποστήριξε την ιδέα ότι η νοημοσύνη αναπτύσσεται σε μια σειρά από στάδια τα οποία σχετίζονται με την ηλικία και είναι προοδευτικά, επειδή το ένα στάδιο πρέπει να ολοκληρωθεί προτού επέλθει το επόμενο. Για κάθε στάδιο ανάπτυξης το παιδί σχηματίζει μια άποψη για την πραγματικότητα στη συγκεκριμένη ηλικιακή περίοδο στην οποία βρίσκεται. Στο επόμενο στάδιο το παιδί πρέπει να διατηρήσει το προηγούμενο επίπεδο των ψυχικών ικανοτήτων, για να ανοικοδομήσει έννοιες. Ο Πιαζέ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πνευματική ανάπτυξη είναι μια ανοδική επεκτεινόμενη σπείρα, στην οποία τα παιδιά πρέπει συνεχώς να τροποποιούν τις ιδέες που είχαν σχηματίσει στο προηγούμενο στάδιο και να τις αντικαθιστούν με νέες υψηλότερες έννοιες που απαιτούνται στο επόμενο επίπεδο. 

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ιδανικός έρωτας του Κίρκεγκωρ

Ο ιδανικός έρωτας του Κίρκεγκωρ στο έργο του Είτε-Είτε, σε διάλογο με τον Πλάτωνα

Δρ. Παραγιουδάκη Γεωργία

Η «θεία μανία» για την οποία κάνει λόγο ο Πλάτων στο Φαίδρο, η «γιγνόμενη ἀπό θεῶν»,[1]είναι η θεϊκή τρέλα, που μόνο η ευσυγκίνητη ψυχή μπορεί να βιώσει, η οποία συγκλονίζεται ενώπιον αυτής της ανέκφραστης πλησμονής.[2] Ως εκ τούτου, συχνά θεωρείται παράφρων ο φιλόσοφος που βυθίζεται στην εκστατική «θεωρία»,[3] που έχει συναίσθημα «ἐκ τῆς φρίκης μεταβολή τε καὶ ἱδρώς καὶ θερμότης ἀήθης».[4] Ο « ἵμερος» τον καταλαμβάνει, τον μεταρσιώνει και τον αναβιβάζει σε σφαίρες όπου αντικρίζει το ποθητό.[5]

Διαβάστε Περισσότερα

Το σύνδρομο « Έχω χρήματα αγοράζω ασφάλεια»

της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

Είναι κοινώς αποδεκτό πώς το χρήμα τουλάχιστον σου εξασφαλίζει την ψευδαίσθηση του οτι μπορείς να ελέγχεις ακόμη και το απροσδόκητο, την ίδια την αβεβαιότητα. Όμως, η ανασφάλεια έχει εσωτερική ρίζα όχι εξωτερική. Και αυτή η εσωτερική ανασφάλεια γεννά αισθήματα κατωτερότητας που το χρήμα ντύνει με μια ελεεινή ψευδόανωτερότητα. Στην ουσία, τα συσσωρευμένα αισθήματα κατωτερότητας καταλήγουν να οδηγήσουν τον άνθρωπο να κάνει αντισταθμιστική κίνηση προς αισθήματα ψευδόανωτερότητας. Ο ψευδοανώτερος άνθρωπος έχει διαπαιδαγωγηθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μην μπορεί να είναι ανεξάρτητος. Κρινει τους άλλους με ευκολία ενώ ότι δεν είναι ο ίδιος είναι αδύνατον να είναι άλλος. Έτσι εκμεταλλεύεται και χειρίζεται τους γύρω του για να αναπληρώσουν τις αδυναμίες του. Μονιμως, αναζητεί τη δύναμη που θα τον καθιστά ικανό να ελέγχει και να κυριαρχεί.

Διαβάστε Περισσότερα

Διδώ: Μια καταραμένη βασίλισσα

της Χριστίνας Σμαραγδάκη
- φιλολόγου

Η ιστορία της βασιλοπούλας Διδώς, που κατάφερε μόνη της να κατακτήσει τα πάντα και να τα χάσει εν ριπή οφθαλμού εξαιτίας ενός άνδρα, αν και άκρως συνταρακτική, παραμένει για πολλούς άγνωστη.

Πρόκειται για την κόρη του βασιλιά της Τύρου η οποία κληρονόμησε από τον πατέρα της το θρόνο για να τον μοιραστεί με το σύζυγο της Σιχαίο, ιερέα του Ηρακλή. Ωστόσο, από την αρχή ακόμα στέκεται άτυχη στο γάμο της, καθώς ο αδερφός της Πυγμαλίων προχωρεί στη δολοφονία του Σιχαίου ώστε να ανέβει ο ίδιος στο θρόνο και να κρατήσει μονάχος τα γκέμια της εξουσίας. Η βασιλοπούλα Διδώ τότε, μη έχοντας πολλές επιλογές, αλλά με αποσκευές την εξαίρετη ευφυΐα της και τους θησαυρούς του νεκρού άνδρα της, φτάνει στις ακτές της Λιβύης συνοδευόμενη από κάποιους πιστούς της Τύριους και μερικούς δούλους. Στο μέρος όπου προσάραξε το πλοίο της αποφασίζει, και πετυχαίνει να χτίσει ξανά την πόλη της, αναγεννώμενη από τις στάχτες της, δείχνοντας για άλλη μια φορά την ευστροφία της. Όταν ο βασιλιάς της Λιβύης, Ιάρβας, απάντησε στο αίτημα για δημιουργία νέας δικής της πόλης σε μια ακτή της περιοχής, πως μπορεί να χτίσει μεν την πόλη που επιθυμεί, με απαράβατο όρο, όμως, η πόλη αυτή να μην ξεπερνά σε έκταση το τομάρι ενός βοδιού, εκείνη κατάφερε να χτίσει όντως μια πόλη τέτοιας έκτασης. Σκεπτόμενη έξυπνα και συγχρόνως πονηρά, η Διδώ έκοψε ένα τομάρι βοδιού σε λεπτές λωρίδες, τις ένωσε και εκτείνοντας τες έφτιαξε τα σύνορα μιας περιοχής τέτοιας, που αρκούσε για να χτιστεί ολόκληρη η Καρχηδόνα και η ακρόπολη της, Βύρσα, η οποία πήρε την ονομασία της από το βύρσο, το τομάρι του βοδιού. Ο Ιάρβας, όπως κι όλοι οι άλλοι, δε μπόρεσε παρά να θαυμάσει τη γυναίκα αυτή με την τόση σπιρτάδα και τη ζήτησε σε γάμο. Η Διδώ, έχοντας επιλέξει να παραμείνει για πάντα πιστή στη μνήμη του νεκρού συντρόφου της Σιχαίου, απορρίπτει την πρόταση αυτή, όπως και δεκάδες άλλες προτάσεις που έγιναν από βασιλείς γειτονικών κι όχι μόνο περιοχών, όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά κι ο Βιργίλιος στο τέταρτο βιβλίο της Αινειάδας. Κατά μία εκδοχή, η βασιλοπούλα προτίμησε να βάλει τέλος στη ζωή της προκειμένου να μην αναγκαστεί να παντρευτεί το βασιλιά Ιάρβα, προδίδοντας έτσι τη μνήμη του νεκρού άνδρας της.

Διαβάστε Περισσότερα