Η πλατωνική προσέγγιση της ποίησης: Πολιτεία ΙΙ, ΙΙΙ και Χ.


 
της Ιωάννας Φάφκα
- φιλολόγου



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


ΠΟΛΙΤΕΙΑ Η’ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ

Στην Πολιτεία ή Περί Δικαίου ο πλατωνικός Σωκράτης και οι συνομιλητές του επιχειρούν να απαντήσουν στο ερώτημα «περὶ τοῦ ὅντινα τρόπον χρὴ ζεῖν» (352d) προσεγγίζοντας την έννοια της δικαιοσύνης. Κατά τη διάρκεια του διαλόγου και με την θεωρητική οικοδόμηση από μέρους τους μιας νέας πολιτείας εκ του μηδενός, αναφέρονται σε μια πληθώρα θεμάτων, στο επίκεντρο των οποίων βρίσκεται μεταξύ άλλων και η εκπαίδευση, η οποία με τη σειρά της φέρνει στην επιφάνεια την θέση της ποιητικής τέχνης στα πλαίσιά της. Τα βιβλία στα οποία οι συνομιλητές πραγματεύονται άμεσα το θέμα της ποίησης είναι το δεύτερο, το τρίτο και το δέκατο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι αναφορές σε ποιητές περιορίζονται μόνο σε αυτά. Στην ανάλυση, που ακολουθεί, γίνεται μια προσέγγιση του εν λόγω ζητήματος στα συγκεκριμένα βιβλία, προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα, τα οποία θα μας επιτρέψουν να διαμορφώσουμε μια εναργέστερη εικόνα για τις πλατωνικές αντιλήψεις σχετικά με το θέμα αυτό.


ΨΗΦΙΔΕΣ ΑΠ'ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΛΥΡΙΚΟΥ ΒΙΟΥ ΤΟΥ Α. ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ




της Αγγελικής Μουστάκου
- φιλολόγου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Ιδιαίτερη είναι η φύση του Άγγελου Σικελιανού. Καθαρά ποιητική-συνεπώς πνέει πέρα από τα καλούπια του συνηθισμένου και του αναμενόμενου. Με αγωνίες ασίγαστες και πύρινη αγάπη για την δική του ιδεατή Ελλάδα αποτύπωσε στους πρωτοποριακούς στίχους των ποημάτων του το λαμπερό όραμά του.

Από τον Άγγελο είναι για μένα αρκετοί μερικοί διάσπαρτοι στίχοι που συγκρατώ μελετώντας τον ,για να μου φωτίζουν την διάθεση. Κάθε φορά κάνω στάσεις σε διαφορετικά σημεία των ποιητικών του στοχασμών του -και προϊόντος του χρόνου όλο και σε πιο απρόσμενα σημεία που άλλοτε ίσως και να μην κέντριζαν την προσοχή μου.



Ο Υπηρεσιακός Διδάσκαλος, Πειθαρχικός Υπάλληλος του Σχολείου


 
του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
- φιλολόγου - παιδαγωγού
 
 
Στα χρόνια της «παιδαγωγικής της βέργας», τότε που ο δάσκαλος ήταν ο « μπαμπούλας»
 
Από εσωτερικής του σχολείου απόψεως και από απόψεως καταλληλότητος διακρίνεται και ο εξής τύπος διδασκάλου, ήτοι ο υπηρεσιακός διδάσκαλος. Κοινή πεποίθησις είναι ότι πολλοί διδάσκαλοι έχουν ενταχθεί δι' εξωτερικούς λόγους εις το διδασκαλικόν λειτούργημα. Ο υπηρεσιακός διδάσκαλος είναι ένας από αυτούς. Είναι ο αυστηρός και ασυμπαθής εις την πλειονότητα των μαθητών εκπαιδευτικός που εκτελεί τάχα με ευσυνείδητον τυπικότητα τα καθήκοντά του αυτά που απορρέουν μόνον από το γράμμα του νόμου. Δεν διαθέτει ίχνος παιδαγωγικής ευσυνειδησίας. Το μόνον που τον ενδιαφέρει είναι να εφαρμόζει τους τύπους του νόμου, ούτε κάν την έννοια και το πνεύμα αυτών. Ο υπηρεσιακός διδάσκαλος δεν επενεργεί παιδαγωγικώς. Εις την ουσίαν προκαλεί τρόμον και  απελπισίαν, αφ' ού αντιμετωπίζει το σχολείο ως κόσμον πειθήνιων ατόμων στους νόμους και τις εγκυκλίους της πολιτείας.
 


Η Επιφωνηματική Θεωρία και η Αρχέγονη Γλώσσα



του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
- φιλολόγου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Ωρισμένοι της θεωρίας της Φιλοσοφίας θεωρώντας, ότι δεν είναι δυνατόν το ανθρώπινον γένος να εδιδάχθη και να έμαθε την φωνή, το ομιλείν από τα πετεινά του ουρανού και τα ζώα, έχουν την γνώμη, ότι οι πρώτοι φθόγγοι της γλώσσας προήλθαν από επιφωνήματα, όπως το «pah», «st», «hm» «φεύ», δηλαδή εξ αυτομάτων εκφράσεων της χαράς, του άλγους, της λύπης κτλ. Αυτή είναι η λεγόμενη Pah Theory.

Αλλά και σε αυτό υπάρχουν διάφορες γνώμες, αν δηλαδή οι μέχρι τώρα γνωστές γλώσσες δύνανται να αναχθούν σε μία μόνην μητέρα ή αρχέγονον γλώσσα, ή αν προς εξήγηση των υπαρχόντων γλωσσικών φαινομένων υπήρξαν πολλές τέτοιου είδους αρχέγονες γλώσσες.


Η απομυθοποίηση των εφηβικών προτύπων στην ενήλικη ζωή



της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Κάπου εκεί στην προεφηβεία σμιλεύουμε το (γονεικό ή άλλο) πρότυπο μας, μεταξύ γνώσης και άγνοιας! Λίγο αργότερα, στην εφηβεία, σείονται τα πρότυπα. Εκείνα τα άγρια χρόνια της έντονης αμφισβήτησης ο έφηβος απομονώνεται αλλά συνάμα ψάχνει εναγωνίως να βρει την ταυτότητα του. Θέλει να μοιάσει κάπου, αλλά που; Πολλές φορές ψάχνει αυτό που του λείπει. Αυτό που του λείπει είναι άρτια συνυφασμένο με τα βιώματα του. Η καταγωγή του είναι η παιδική του ηλικία και οι βιωματικές προσθαφαιρέσεις βγάζουν ενίοτε ελλειμματική διαφορά.


ΙΩΝ Η ΠΕΡΙ ΙΛΙΑΔΟΣ


της Ιωάννας Φάφκα
φιλολόγου


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Ο Ίων ή Περί Ιλιάδος αποτελεί ένα από τα έργα της λεγόμενης πρώιμης συγγραφικής περιόδου του Πλάτωνα. Σε γενικές γραμμές, στο διάλογο υποστηρίζεται ότι η ποιητική απαγγελία από τους ραψωδούς δεν αποτελεί εξειδικευμένη τέχνη, που συνεπάγεται κάποιο είδος γνώσης, αλλά συνιστά απότοκο θεϊκής έμπνευσης και κατάληψης. Πρόσωπα του διαλόγου είναι ο Σωκράτης και ο Ίωνας, ένας Εφέσιος ραψωδός. Ο δραματικός χρόνος του διαλόγου είναι περίπου το 413 π.Χ., ενώ η γνησιότητα του, αν και αμφισβητήθηκε από σημαντικούς λογίους, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται ο Goethe και ο Schleiemacher, σήμερα θεωρείται αναμφισβήτητη.[1]


Η ηθική σκέψη των παιδιών


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Στις περισσότερες περιπτώσεις οι Σχολικοί-εξελικτικοί ψυχολόγοι ασχολούνται με τα στάδια ανάπτυξης του παιδιού. Ωστόσο, εξίσου σημαντικά είναι και τα στάδια ηθικής σκέψης του Kohlberg. Στην ουσία ο Kohlberg επανέλαβε τη διαδικασία του Piaget συμπεριλαμβάνοντας ηθικά διλήμματα, μέσα από τα οποία τα συμφέροντα των πρωταγωνιστών της ιστορίας θα αποτιμούνταν με άξονα τους κοινωνικούς κώδικες. Η ανάλυση των απαντήσεων των παιδιών οδήγησε τον ερευνητή στο να αναπτύξει το μοντέλο των έξι σταδίων. Την εξέλιξη της συχνότητας αυτών των διαφορετικών σταδίων μπορεί κανείς να την κατανοήσει στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή. Τα στάδια 1 και 2 αμβλύνονται βάσει ηλικίας ενώ τα στάδια 3 και 4 εμφανίζονται στην εφηβεία ενώ το μετασυμβατικό επίπεδο- στάδια 5 και 6- παραμένει μετέωρο ακόμη και στους ενήλικες.