"HOW TO DANCE IN OHAIO": ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΦΗΒΕΙΑ

 ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

        

      Το ντοκιμαντέρ της Alexandra Shiva «How to dance in Ohaio» περιγράφει την εμπειρία εφήβων και νέων στο φάσμα του αυτισμού από την προετοιμασία τους για τον πρώτο επίσημο χορό τους. Επικεντρώνεται σε τρεις κοπέλες, τη Τζέσικα 22 ετών, την Καρολίνα 19 ετών και τη Μέρεντιθ 16 ετών, ενώ και άλλα άτομα εμφανίζονται περιγράφοντας τα ενδιαφέροντά τους και στοιχεία από τη ζωή τους. 

     Σε ένα κέντρο συμβουλευτικής διοργανώνονται κάθε χρόνο δραστηριότητες που βασίζονται στην ανεξαρτητοποίησή των νέων με αυτισμό στο πλαίσιο της καθημερινής ζωής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση διοργανώνεται ένας σχολικός χορός, με τη βασίλισσα και το βασιλιά του, τα κορσάζ, τα λουλούδια, τα επίσημα ενδύματα. Κατά τη διάρκεια των συνεδριών των συμμετεχόντων στο κέντρο αυτό, προβάλλεται το πώς τα άτομα με αυτισμό αντιμετωπίζουν τις κοινωνικές καταστάσεις και την αλληλεπίδραση τους με άλλα άτομα, το πώς βιώνουν και εκφράζουν τα συναισθήματά τους, το πώς δημιουργούν νέες σχέσεις. Οι πρωταγωνιστές παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια παρακολούθησης συμβουλευτικών θεραπειών, αλλά και σε όλη την προετοιμασία τους μέχρι την ημέρα του χορού. 

     Η κοινωνική συνθήκη του χορού, πολύ απαιτητική κοινωνικά για τους ίδιους, χαρακτηρίζεται με ποικίλες προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν και να φέρουν εις πέρας. Η εκμάθηση χορού, η γνωριμία με το χώρο διεξαγωγής του, με τα άτομα που θα βρίσκονται εκεί ελαχιστοποιεί το άγχος τους για τη μεγάλη ημέρα. Σχέσεις δημιουργούνται, συναισθήματα εκδηλώνονται και όλα αυτά προβάλλονται μέσα από τα μάτια των ίδιων των εφήβων με αυτισμό. Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ εστιάζει στις δυνατότητες των συμμετεχόντων, αναδεικνύει τα οφέλη μέσα από την κατάλληλη προσέγγισή τους και δίνει λόγο στα ίδια τα άτομα με αναπηρία. Προβάλλεται η ζωή τους μέσα από τα δικά τους μάτια, και όχι μέσα από τρίτα πρόσωπα, που λειτουργούν ως διαμεσολαβητές. 

   

     Η χειραφέτηση των ατόμων με αναπηρία αποτελεί βασικό στοιχείο για την ανεξαρτητοποίηση και την αυτονόμηση τους στην καθημερινότητα και η ενίσχυση τους προς αυτήν την κατεύθυνση είναι καίριας σημασίας, κάτι το οποίο προβάλλεται έντονα στα πλαίσια του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ.

Διαβάστε Περισσότερα

4.000 Προσλήψεις Πραγματικών Ανέργων στην Υγεία;

ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΛΗ
μέλους της Ενώσεως Συντακτών Διαδικτύου

ΤΟΝ προηγούμενο Δεκέμβρη προκηρύχθηκε από τον ΟΑΕΔ ένα πρόγραμμα για διορισμό 4.000 ανέργων όλων των μορφωτικών επιπέδων σε διάφορους τομείς της υγείας

Το πρόγραμμα είχε ως στόχο – όπως και όλα τα αντίστοιχα του ΟΑΕΔ βεβαίως βεβαίως – ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ ΤΟΝ ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΟ ΣΤΟΧΟ - την άμεση αντιμετώπιση της μακροχρόνιας ανεργίας πληθυσμιακών ομάδων που πλήττονται εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της μακράς ύφεσης που υφίσταται η ελληνική οικονομία, βάσει των στοιχείων της εγγεγραμμένης ανεργίας του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού.

Διαβάστε Περισσότερα

ΚΩΦΩΣΗ: Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ...!!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

       Σε αυτό το άρθρο θα διαβάσετε μια συνέντευξη διαφορετική από άλλες, που δε θα μπορέσετε να δείτε ή να ακούσετε αλλού. Και ο λόγος είναι γιατί αφορά την αληθινή ιστορία ενός προσώπου, που αξίζει να ακούσουμε…

   Για τη συνέντευξη αυτή, λοιπόν, θα ήθελα να ευχαριστήσω αρχικά το Βασίλη Καψαλίδη, Αναπληρωτή Καθηγητή Ειδικής Αγωγής, Δάσκαλο Νοηματικής Γλώσσας στη Σχολή Σχοιναράκη, Γ’ Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Αθλητισμού Κωφών, για το χρόνο που μου διέθεσε και την εμπιστοσύνη που μου έδειξε ώστε να μοιραστεί μαζί μου προσωπικά του στοιχεία. Επίσης, θερμά ευχαριστώ τη Σχολή Σχοιναράκη, στην οποία φοιτώ και η ίδια, για τη διαθεσιμότητα του χώρου διεξαγωγής της συνέντευξης, αλλά και τη βιντεοσκόπηση αυτής ώστε να είναι εφικτή στη συνέχεια από εμένα η απόδοση της Νοηματικής γλώσσας στην Ελληνική.

    Όταν ξεκινήσαμε με τον κ. Καψαλίδη να συζητούμε γύρω από την κώφωση του είπα να μου μιλήσει για τις προκλήσεις και τις προοπτικές της ένταξης ατόμων με κώφωση στην ελληνική κοινωνία. Και κάπως έτσι αρχίσαμε: 

    «Όταν γεννήθηκα όλοι έλεγαν κρίμα, πώς θα μεγαλώσει; Οι συγγενείς λίγο, οι γνωστοί πιο πολύ. Η μαμά μου τα μάζευε μέσα της, τα μάζευε, τα μάζευε. Μετά μεγάλωνα, προόδευα. Στο σχολείο τα κατάφερνα. Η μαμά χαιρόταν. Όλοι νόμιζαν δε μπορεί να τα καταφέρει, δε μπορεί να προχωρήσει. Εγώ τα κατάφερνα και η μαμά χαιρόταν. Η μαμά μου ένιωθε υπερήφανη “ο γιος μου μπορεί. Τα καταφέρνει”. 

     Με την αδερφή μου είχαμε πολύ στενή σχέση. Της μάθαινα νοηματική εγώ στην αρχή. Αυτά που μάθαινα από το σχολείο μου. Μετά πήγε σε σχολή και έμαθε. Επικοινωνούσαμε καλά και με βοηθούσε. Έκανε το διερμηνέα σε τηλέφωνα, σε μαγαζιά, με βοηθούσε να κανονίζω τα ραντεβού μου με τους φίλους μου. Για παράδειγμα, είχα ένα φίλο κωφό, αλλά ήμασταν μικροί δεν είχαμε κινητά. Η αδερφή μου έπαιρνε τηλέφωνο τους γονείς του που ήταν ακούοντες και κανόνιζε πού θα βρεθούμε, τι ώρα και έτσι με βοηθούσε. Όταν μεγαλώσαμε τα κανονίζαμε νωρίτερα όταν βρισκόμασταν από κοντά. Ήταν Παρασκευή, λέγαμε αύριο Σάββατο πού θα βρεθούμε, τι ώρα; Έτσι τα κανονίζαμε. Μετά πήγαινα εγώ και αν ο άλλος αργούσε γιατί δε μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε κάπως, εγώ περίμενα και περίμενα και περίμενα. Μπορεί να είχε κίνηση και να αργούσε να φτάσει αλλά πώς να μου το πει; Δε γινόταν. Εγώ περίμενα και περίμενα. Τι να κάνω; Τεχνολογία δεν είχαμε. Ήταν δύσκολη η επικοινωνία μας.

     Μετά είχαμε το φαξ. Έγραφα εγώ στο σπίτι, πατούσα τον αριθμό του τηλεφώνου του φίλου μου και το έστελνα. Έτσι το διάβαζε και επικοινωνούσαμε με αυτόν τον τρόπο. Λίγοι είχαν όμως. Όχι όλοι οι κωφοί. Όποιος κωφός είχε, εντάξει. Αλλιώς πάλι διαμεσολαβούσε ένας ακούοντας. Α, ξέχασα να σου πω. Πιο παλιά, εγώ δεν είχα, υπήρχαν τα τηλέφωνα τα σταθερά. Κάτσε να στο ζωγραφίσω. Κτυπούσε, το σήκωνε ένας ακούοντας άκουγε ότι κάποιος πληκτρολογούσε και ακουμπούσε το ακουστικό στο πληκτρολόγιο. Τα γράμματα ήταν λατινικά. Έγραφε αυτός που τηλεφωνούσε και εγώ διάβαζα το μήνυμα. Αυτό ήρθε από την Αμερική. Λίγοι το είχαν στην Ελλάδα, (ονομάζεται TDD Telecommounication Device for Deaf).

     Μετά είχαμε τα κινητά. Στην αρχή υπήρχαν λίγα. Τα κοιτούσαμε, ρωτούσαμε τι είναι αυτό; Μας φαινόταν περίεργο. Σιγά-σιγά μάθαμε. Ήταν μεγάλη βοήθεια για εμάς. Πολύ σημαντική η εξέλιξη της τεχνολογίας. Με μηνύματα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε και με ακούοντες πιο άνετα. Παλιά ήμασταν μόνοι οι κωφοί μεταξύ μας. Σιγά-σιγά αρχίσαμε να επικοινωνούμε και με ακούοντες. Και να βγαίνουμε και βόλτα. Έτσι είχαμε περισσότερους φίλους. Μετά βέβαια ήρθε η βιντεοκλήση. Η επικοινωνία γινόταν μέσω βίντεο στη νοηματική. Μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με διαφορετικά άτομα πολύ πιο εύκολα. Και με το ίντερνετ στα τηλέφωνα κατεβάζεις προγράμματα, όπως το OOVOO και υπάρχει μεγάλη ευκολία. Μετά ήρθε και το skype».

Και η συζήτηση έφτασε στην εκπαίδευση….

    «Στο νηπιαγωγείο πήγαινα σχολείο όχι επίσημα, αλλά μαζί και με ακούοντα παιδιά. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Ακολουθούσα τους φίλους μου. Δύσκολη η επικοινωνία. Όλοι μιλούσαν μπλα μπλα μπλα και εγώ δεν καταλάβαινα τίποτα. Εγώ απλά έκανα νοήματα. Μετά πήγα επίσημα σε ειδικό σχολείο κωφών και έμαθα τη νοηματική. Όταν ήμουν μικρός θυμάμαι ρωτούσα τη μαμά και το μπαμπά γιατί δεν ακούω. Μου έλεγαν δικαιολογίες, ότι έπαθα ατύχημα. Τι να μου πουν; Μετά στο δημοτικό θυμάμαι πήγα με το μπαμπά και είδα τους άλλους να νοηματίζουν και δεν ήξερα τι ήταν. Ρωτούσα το μπαμπά τι είναι αυτό και μου είπε και αυτοί δεν ακούνε όπως εσύ. Μπήκα μέσα στο οικοτροφείο, είχα επιμελήτρια, έμαθα νοηματική. Τη γλώσσα την έμαθα με λογοθεραπεία. Αφού έμαθα το αλφάβητο μετά στη λογοθεραπεία μου έλεγε Α και μου έδειχνε πως να βάλω το στόμα μου για να πω Α, Σ, Ε, Ο κλπ. Με εικόνες έμαθα να γράφω. Για παράδειγμα, μου έδειχνε ένα σπίτι. Έγραφα από κάτω σπίτι. Έπαιζα με άλλα παιδιά με κώφωση. Με τα ακούοντα παιδιά της γειτονιάς μου δεν έπαιζα πολύ. Μου έλεγαν συνέχεια περίμενε περίμενε. Με υποτιμούσαν. Και εγώ περίμενα. Διάλεγαν τα άλλα παιδιά στην ομάδα τους και εγώ καθόμουν και περίμενα. Μετά ακολουθούσα τους φίλους μου.

   Οι καθηγητές δεν ήξεραν καλά νοηματική και αυτό μας δυσκόλευε. Τότε η γλώσσα δεν ήταν αναγνωρισμένη. Στο μάθημα δε χρησιμοποιούσαμε ποτέ βιβλίο. Εσείς διαβάζετε έτσι δεν είναι; Εμείς όχι. Οι καθηγητές έβγαζαν το νόημα από το βιβλίο και μας το έγραφαν με λίγα λόγια στον πίνακα και μετά μας το νοημάτιζαν. Είχαμε και εικόνες στο μάθημα, αλλά βιβλίο καθόλου. 

   Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο ήταν μεγάλο σοκ. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Ρωτούσα δίπλα τους συμφοιτητές μου μου έλεγαν περίμενε λίγο να γράψω. Ρωτούσα τους καθηγητές, τους έλεγα δεν ακούω, θέλω βοήθεια μου έλεγαν “ναι, ναι, περίμενε”. Είχα απογοητευτεί. Ήμουν μόνος μου. Είχα μεγάλο άγχος και στενοχώρια για όλο αυτό. Πολύ δύσκολο. Μετά ρώτησα άλλους κωφούς που είχαν τελειώσει και είχαν πάρει το πτυχίο τους πώς θα προχωρήσω. Μου είπαν να ρωτάω για σημειώσεις και να ρωτάω τους καθηγητές που έβλεπα ότι βοηθούν γενικά. Οι καθηγητές στο 60% είναι καλοί, αλλά στο 40% αδιαφορούν και αυτό ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο. Οι εξετάσεις είχαν τη μεγαλύτερη δυσκολία για μένα. Κάποιοι καθηγητές καλοί μου έλεγαν 15 σος και από αυτά έπεφταν τα 5. Άλλοι μου έλεγαν μόνος σου, μόνος σου. Εκεί κόπηκα μία, δύο, τρεις φορές μετά με περνούσαν. Θυμάμαι σε ένα μάθημα είχα πάει νωρίτερα. Εκεί συνάντησα έναν ακούοντα συμφοιτητή μου και μου έδειξε ένα κείμενο ότι πέφτει. Δεν είχα πολύ χρόνο. Ξεκίνησα να το διαβάζω γρήγορα για να προλάβω. Ευτυχώς πέρασα. Ήμουν τυχερός. Η αντιμετώπιση μου από τους άλλους είναι το πιο δύσκολο. Αυτό με άγχωνε πολύ. Ευτυχώς με την τεχνολογία σώθηκα. Όταν δυσκολευόμουν έπαιρνα τηλέφωνο τη αδερφή μου, ρωτούσε αυτή και μετά μου έκανε τη διερμηνεία. 7 χρόνια έκανα στη σχολή, αλλά τα κατάφερα. Δύσκολα, αλλά τα κατάφερα. Διερμηνείς δεν υπήρχαν, τώρα είναι καλύτερα τα πράγματα».

Και στην εργασιακή αποκατάσταση…

  «Η πρώτη μου δουλειά ήταν σα δάσκαλος νοηματικής. Μετά διορίστηκα στη Ξάνθη ως αναπληρωτής. Δύσκολα ήταν εκεί. Όλοι ακούοντες. Ευτυχώς μια συνάδελφος ήξερε νοηματική. Στους μαθητές μου ζωγράφιζα τι ήθελα να κάνουν και τους το έδειχνα. Είχα μαθητές με νοητική αναπηρία και αυτισμό. Η νοηματική με βοηθούσε πολύ να επικοινωνήσω μαζί τους. Οι συνελεύσεις ήταν οι πιο δύσκολες. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Έψαχνα να βρω κάποιο συνάδελφο που να φαινόταν ότι ήταν καλός από το πρόσωπο, τη συμπεριφορά για να με βοηθήσει.

   Σήμερα η κοινωνία είναι πιο ανοικτή λόγω των πιο πολλών γνώσεων. Αλλά και πάλι η Ελλάδα είναι πολύ πίσω. Παλιά μας κορόιδευαν, στο λεωφορείο, στο δρόμο, στις βόλτες. Τους έλεγα τι κοιτάς; Έχεις πρόβλημα; Και έφευγαν. Θυμάμαι είχα πάει σε παθολόγο να με δει για τις εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης. Και μου λέει εσύ κωφός δε μπορείς να οδηγάς. Απαγορεύεται. Πω νευρίασα πάρα πολύ. Του είπα και εσύ απαγορεύεται να οδηγάς, φοράς γυαλιά δε βλέπεις καλά. Και μου λέει εσύ είσαι έξυπνος και μου έδωσε τα χαρτιά. Όταν έδωσα εξετάσεις οδήγησης, μία γυναίκα από την επιτροπή δεν ήθελε να με εξετάσει. Της είπα ότι υπάρχει νόμος που το επιτρέπει. Πήρε τηλέφωνο στο υπουργείο μεταφορών και αφού της το επιβεβαίωσαν με εξέτασε. Την πρώτη φορά είχα άγχος. Μετά πέρασα, αλλά εμένα με εξέτασαν μισή ώρα. Οι άλλοι τελείωναν αμέσως. Πιστεύω γιατί εγώ είμαι κωφός. 

   Εγώ θέλω τελειώνοντας να πω ότι η κοινωνία πρέπει να γίνει ακόμα πιο ανοικτή σε άτομα με κώφωση. Εγώ θέλω η πρόσβαση να είναι εφικτή για όλους. Να υπάρχει η νοηματική σε όλες τις υπηρεσίες, να μπορώ να επικοινωνήσω. Θέλω όλοι να είμαστε ίσοι. Να μην υπάρχει ανισότητα».

   Μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες και η συζήτηση να μην μπορεί να λάβει τέλος. Όταν αποφασίσαμε να βάλουμε μια άνω τέλεια, η αίσθηση που έντονα μου έμεινε ήταν αυτής της αναμονής. Το ρήμα «περίμενε» συχνά αναφερόμενο από το συνεντευξιαζόμενο για μένα αποδίδει αυτήν την αναμονή που καλούνται να βιώνουν τα άτομα με αναπηρία και οι οικείοι τους στην ελληνική κοινωνία.

 Αναμονή για προσβασιμότητα, αναμονή για κατανόηση, αναμονή για διεκδίκηση, αναμονή για ισότητα… 

Ένας συνεχής αγώνας για να αποδειχτεί το αυτονόητο…

Διαβάστε Περισσότερα

"Δυνάμεις που ποιούν το κακό"

Της Μενελίας Τολόγλου

Οι παράγοντες επικινδυνότητας της παιδικής κακοποίησης σχετίζονται με τρία συστήματα. Το κάθε παιδί είναι αναπόσπαστο μέρος ενός κοινωνικού δικτύου, το οποίο αποτελείται από το μικρο-, εξω-, και μακροσύστημα (Fisher et al., 2008).

“Η παιδική κακοποίηση καθορίζεται πολλαπλώς από δυνάμεις που σχετίζονται με το άτομο, την οικογένεια, την κοινότητα και την κουλτούρα, και αυτοί οι καθοριστικοί παράγοντες είναι ένθετοι ο ένας μέσα στον άλλο".

Διαβάστε Περισσότερα

Η άλλη όψη της "ποίησης"... Παιδική κακοποίηση

της Μενελίας Τολόγλου

Η παιδική κακοποίηση ταλανίζει μέχρι και σήμερα την παγκόσμια κοινότητα και μας κάνει να αναρωτιόμαστε για θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα που θεωρούνται αυτονόητα. Στην ιστορία της ανθρωπότητας τα παιδιά ως τα "πιο εύκολα θύματα χωρίς φωνή" έχουν βιώσει και συνεχίζουν να βιώνουν τις βιαιότητες των ανθρώπων, κακοποίηση κάθε μορφής, εγκατάλειψη, πείνα, αλλά και δουλεία.

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΑΠΗΣ...!!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

       Σήμερα, 17 Δεκεμβρίου 2016, στο κλειστό γυμναστήριο Ανδρέας Βαρίκας στη Νέα Σμύρνη πραγματοποιήθηκε αγώνας αγάπης ανάμεσα στην Ομάδα Καλαθοσφαίρισης «Κιβωτός του Κόσμου» και στην Εθνική Ομάδα Κωφών Γυναικών, Πρωταθλήτριας Ευρώπης 2016, τον οποίο είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω και από κοντά.

     Η Κιβωτός του κόσμου αποτελεί ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό, το όνομα του οποίου όπως αναφέρει ο ιδρυτής της Πάτερ Αντώνιος Παπανικολάου σε συνέντευξη του στο TEDx, προβάλλει την έννοια της ασφάλειας και της θαλπωρής. Ο ίδιος προσπάθησε να προσεγγίσει αρχικά νέους από κατακερματισμένες οικογένειες μέσω του μπάσκετ και σταδιακά δημιούργησε μια εστία που να παρέχει μέριμνα σε παιδιά και οικογένειες που βίωναν πολυποίκιλες ανάγκες. Ενάντια στην αδικία η Κιβωτός του Κόσμου δίνει ώθηση στα παιδιά να σπουδάσουν και να έχουν ένα καλύτερο μέλλον!

     Η Εθνική Ομάδα Κωφών Γυναικών, από την άλλη πλευρά, φέτος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Κωφών. Η ομάδα αυτή υποστηρίζεται από την Εθνική Ομοσπονδία Αθλητισμού Κωφών, στόχος της οποίας, σύμφωνα με το καταστατικό της, είναι η ηθική εξύψωση νέων κωφών με έφεση στον αθλητισμό, η συνένωση όλων τους με απώτερο σκοπό την αποτελεσματικότερη μελέτη και αντιμετώπιση αθλητικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και λοιπών ζητημάτων κωφών-βαρηκόων, ώστε να προστατεύονται και να αναγνωρίζονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τους στην κοινωνία, όπως και η ανάπτυξη πνεύματος συναδέλφωσης και αλληλεγγύης μεταξύ τους. 

    Τα χρόνια της κρίσης, φυσικά δεν άφησαν ανεπηρέαστα και τους δύο αυτούς οργανισμούς, οι οποίοι αντιμετωπίζοντας πολλές οικονομικές δυσκολίες επιμένουν στο έργο τους αποδεικνύοντας ότι η πίστη στα θέλω βρίσκει πάντα τον τρόπο να νικά!! Η υποστήριξη όλων μας είναι σημαντικός αρωγός για τη συνέχιση των δράσεων τους, τόσο έμπρακτα όσο και ηθικά!

Διαβάστε Περισσότερα

Οι πολέμιοι των Χριστουγέννων

Οι πολέμιοι των Χριστουγέννων

Σοφία Ντρέκου

Από έντυπο της εφημερίδος «ΤΟ BHMA» 25/12/2007 θα διαβάσουμε ένα άρθρο για να πληροφορηθούμε «Γιατί πολλοί Αμερικανοί προτείνουν να χρησιμοποιείται ο ουδέτερος όρος «γιορτές»» όποτε θα γνωρίζουμε και τις συνέπειες του μέλλοντος χωρίς μνήμη. Αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να λέμε ★Καλά Χριστούγεννα★ αγαπημένοι μου αναγνώστες και θα αντιστεκόμαστε αενάως στην ανούσια ευχή «καλές γιορτές». Για να πάμε κόντρα στο παγκοσμιοποιημένο ρεύμα που μας έρχεται, τι λέω, είναι ήδη εδώ... ας ακούμε Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα και ας πούμε δυνατά... ★Καλά Χριστούγεννα★

Τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ έγιναν προσπάθειες απαλοιφής του όρου «Χριστούγεννα» και ήδη αρκετά καταστήματα χρησιμοποιούν τον όρο «γιορτές». 

Οι «εχθροί» των χριστουγεννιάτικων όρων προβάλλουν την προάσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας, καθώς θεωρούν ότι ίσως ενοχλούνται οι πιστοί άλλων θρησκειών.

«Γιορτές», «χειμώνας», «Χmas». Ιδού ορισμένα ονόματα με τα οποία προτιμούν να αναφέρονται στην εορταστική περίοδο που κορυφώνεται στις 25 Δεκεμβρίου οι ορκισμένοι εχθροί των Χριστουγέννων. Αυτοί που επικαλούνται, μεταξύ άλλων, την προάσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας και απαιτούν να πάψουν επιτέλους τα Χριστούγεννα να... καταδυναστεύουν το τέλος κάθε έτους.

Τα τελευταία χρόνια μαίνεται ένας ιδιότυπος «πόλεμος»: ο πόλεμος εναντίον των Χριστουγέννων. Ξεκίνησε ήδη από τον 17ο αιώνα στην Αγγλία και έκτοτε ενισχύεται λόγω της παγκοσμιοποίησης, η οποία προωθεί την κοινωνική, πολιτική και θρησκευτική ελευθερία. Πρόκειται για την εναντίωση στον δημόσιο στολισμό, την απαίτηση να εξαλειφθεί οποιαδήποτε χριστουγεννιάτικη αναφορά στη διαφήμιση, στα ΜΜΕ, στα δημόσια σχολεία.

Εκείνοι που αντιτίθενται στη χρήση του όρου «Χριστούγεννα» και των παραγώγων του προτείνουν επίσης τα διάφορα δημοφιλή αλλά όχι αυθεντικά θρησκευτικά στοιχεία της εορτής όπως ο Αϊ-Βασίλης, τα κάλαντα και το χριστουγεννιάτικο δέντρο- να μην παραπέμπουν συγκεκριμένα στα Χριστούγεννα, αλλά στις γιορτές γενικότερα.

Απειλές για μποϊκοτάζ

Από το 2005 υπήρξαν στις Ηνωμένες Πολιτείες αρκετές προσπάθειες απαλοιφής του όρου «Χριστούγεννα» από καταστήματα και εταιρείες, που φυσικά επέσυραν πλήθος επικρίσεων. Ύστερα από απειλές για μποϊκοτάζ, η επιχείρηση Sears Ηoldings αναγκάστηκε να αλλάξει την πολιτική της εγκαταλείποντας τον όρο «γιορτή». Η μεγαλύτερη αμερικανική αλυσίδα εκπτωτικών καταστημάτων Wal-Μart Stores απέφευγε επί χρόνια τον όρο «Χριστούγεννα» και επικρίθηκε από την Καθολική Ένωση.

Το 2006 άρθρο της εφημερίδας «USΑ Τoday» είχε γνωστοποιήσει ότι η επιχείρηση Βest Βuy θα συμπεριληφθεί σε εκείνες που δεν χρησιμοποιούν τον όρο «Χριστούγεννα». Όπως είχε εξηγήσει ένας εκπρόσωπος της εταιρείας: «Θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο “εορτή” διότι τη συγκεκριμένη αυτή περίοδο υπάρχον πολλές γιορτές και πρέπει να τις σεβαστούμε όλες».

Το ίδιο περίπου χρονικό διάστημα η εταιρεία Gap Ιncorporated (στην οποία ανήκουν η Gap, η Οld Νavy και η Βanana Republic) δέχθηκε επίσης επικρίσεις για την απόφασή της να αποφύγει τον όρο «Χριστούγεννα», ενώ η εταιρεία πώλησης προϊόντων για τα ζώα ΡetSmart αναγκάστηκε το 2007 να συμμορφωθεί με την «πολιτικώς ορθή» στρατηγική που υποδεικνύει να μην υπάρχει χρήση του όρου «Χριστούγεννα».

Τα τελευταία χρόνια η χριστιανική εορτή του Δεκεμβρίου γιορτάζεται στις ΗΠΑ με κάθε επισημότητα, με μία και μόνη διαφορά: η λέξη «Χριστούγεννα» έχει εξαφανιστεί.

Τα καταστήματα πουλάνε κάρτες με θρησκευτικά θέματα, που δεν γράφουν όμως «Καλά Χριστούγεννα» αλλά «Καλές Γιορτές». Ο Αϊ Βασίλης, οι τάρανδοι που μεταφέρουν το έλκηθρο με τα δώρα και το έλατο διακρίνονται παντού, αλλά πουθενά δεν ακούει κανείς τη λέξη «Χριστούγεννα». Τα πάρτι των Χριστουγέννων ονομάζονται πλέον «εορταστικές συγκεντρώσεις», ενώ ακόμη και οι στολισμοί αρχίζουν να χάνουν σιγά σιγά την έντονα χριστουγεννιάτικη εικόνα τους.

Αν βγει κάποιος για ψώνια, με μεγάλη δυσκολία θα συναντήσει τη λέξη «Χριστούγεννα» στα προϊόντα ή στις διαφημίσεις, ενώ διάφοροι ραδιοφωνικοί σταθμοί παίζουν απλώς «εορταστική μουσική». Όλοι αναφέρονται στο περίφημο χριστουγεννιάτικο δέντρο του εμπορικού κέντρου Rockefeller λέγοντας «Το δέντρο», ενώ η ευχή «Καλά Χριστούγεννα» έχει αντικατασταθεί από άλλες που αφορούν κυρίως το Νέο Έτος.

Δύο συγγραφείς αναδεικνύουν ξεκάθαρα τις δύο οπτικές γωνίες, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί στις ΗΠΑ αναφορικά με τον εορτασμό των Χριστουγέννων.

Το βιβλίο που εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2005 και φέρει την υπογραφή του αναλυτή του τηλεοπτικού δικτύου Fox Νews Τζον Γκίμπσον τιτλοφορείται «Ο πόλεμος εναντίον των Χριστουγέννων: Η συνωμοσία των Φιλελευθέρων για την απαγόρευση της ιερής εορτής των Χριστουγέννων είναι χειρότερη απ΄ όσο φαντάζεστε».

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι οι Φιλελεύθεροι- και συγκεκριμένα η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών (ΑCLU) - ηγούνται μιας εκστρατείας εναντίον των Χριστουγέννων, κίνηση που αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου κινήματος.

Ο κ. Γκίμπσον παραθέτει μια σειρά παραδειγμάτων που κατά τη γνώμη του ενισχύουν τη θέση του: από την παρέλαση στο Ντένβερ απαγορεύθηκαν οι αναπαραστάσεις της φάτνης, στην Ουάσιγκτον απαγορεύθηκαν τα κέικ επάνω στα οποία αναγράφεται «Ευτυχισμένα Γενέθλια του Ιησού», στο Νιου Τζέρσι ακυρώθηκε μια σχολική έξοδος στην παράσταση του Ντίκενς «Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα», ενώ απαγορεύθηκε και η δημόσια εκτέλεση χριστουγεννιάτικων τραγουδιών.

Για τον συγγραφέα και άλλους συντηρητικούς χριστιανούς διαφαίνεται μια κοσμική συνωμοσία, η οποία αποσκοπεί στην κατάργηση των θρησκευτικών συμβόλων, όπως είναι το χριστουγεννιάτικο δέντρο, η ευχή «Καλά Χριστούγεννα» και οι στολισμοί σε κόκκινο και πράσινο χρώμα.

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο του 
εμπορικού κέντρου Rockefeller στη Νέα Υόρκη.

Προάσπιση της διαφορετικότητας

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που τα Χριστούγεννα μπαίνουν στο στόχαστρο. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια όμως επικρίνονταν για την εμπορευματοποίησή τους, τον υλισμό που προωθούν και τις ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες, σήμερα το διακύβευμα είναι η προάσπιση της διαφορετικότητας, η οποία ευαισθητοποιεί τα τελευταία χρόνια τον αμερικανικό πολιτισμό και τις επιχειρήσεις.

Πόσοι Αμερικανοί δεν θα γιορτάσουν εφέτος τα Χριστούγεννα; Δεκάδες χιλιάδες, αναφέρει, από την πλευρά της, σε άρθρο της η Σίμα Λίμπερμαν, συμπράττουσα συγγραφέας στο βιβλίο «Η διαφορετικότητα στην εργασία: Πώς να διοικείς με επιτυχία ένα ετερόκλητο εργατικό δυναμικό». Και αυτό διότι οι θρησκευτικές προτιμήσεις ποικίλλουν: άλλοι είναι πιστοί μη χριστιανικών θρησκειών- όπως βουδιστές, μουσουλμάνοι, εβραίοι-, άλλοι άθεοι και άλλοι αγνωστικιστές.

Η κυρία Λίμπερμαν μάλιστα προτείνει στους εργαζομένους να διοργανώνουν πάρτι με στολισμούς που δεν παραπέμπουν σε καμία θρησκεία ή, ακόμη καλύτερα, να αντικαταστήσουν τα πάρτι των Χριστουγέννων με τα ρεβεγιόν για το Νέο Έτος.

Εορτασμός μόνο σε σπίτια και εκκλησίες

Οι πολέμιοι των Χριστουγέννων υποστηρίζουν ότι ο εορτασμός προσβάλλει ενδεχομένως μια μεγάλη μάζα ανθρώπων. Την παραπάνω θέση αποδομούν ωστόσο εκείνοι που αναφέρουν ότι στις ΗΠΑ πολλοί μη χριστιανοί- ακόμη και εβραίοι- γιορτάζουν τα Χριστούγεννα και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μπορούμε να κρατήσουμε τον σημερινό χαρακτήρα της εορτής, αν παραμερίσουμε τις ανησυχίες και τις διαφορές μας και επιλέξουμε να βγούμε από τη ρουτίνα μας για λίγες ημέρες. 

Ωστόσο η ΑCLU κάνει λόγο για «πλασματικό» πόλεμο, που μοιάζει μάλλον με προπαγάνδα, και ξεκαθαρίζει τη θέση της επισημαίνοντας δύο σημεία: 

πρώτον, οι πολέμιοι δεν αντιτίθενται στον εορτασμό των Χριστουγέννων, δεδομένου ότι η θρησκευτική έκφραση προστατεύεται από το κράτος. Ωστόσο είναι απόλυτα επιτρεπτός και σεβαστός μόνο στα σπίτια και στις εκκλησίες των χριστιανών, πουθενά αλλού. 

Δεύτερον, οι κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να εμπλέκονται στην ενίσχυση της θρησκευτικής έκφρασης, καθώς η θρησκεία τα καταφέρνει καλύτερα όταν δεν είναι η κυβέρνηση αυτή που αποφασίζει ποιες γιορτές και αργίες να προωθήσει. 

Η θρησκεία ανήκει εκεί όπου ευημερεί περισσότερο: στα άτομα, στις οικογένειες και στις θρησκευτικές κοινότητες. Το μήνυμα της ΑCLU είναι ξεκάθαρο: προς τους χριστιανούς «Καλά Χριστούγεννα» και προς τους πιστούς όλων των άλλων θρησκειών «Ευχαριστούμε που εμπλουτίζετε τον κόσμο μας».

♪♫ ★ Παραδοσιακά κάλαντα Χριστουγέννων
από την περιοχή της Πελοποννήσου. (εδώ)

www.sophia-ntrekou.gr / αέναη επΑνάσταση

Διαβάστε Περισσότερα

Το Δράμα τῶν Πτυχιούχων & το Ἐφόδιο ἑνός Χαρτιοῦ

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Στη χώρα μας οι περισσότεροι άνεργοι πτυχιούχοι σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ

Απόφοιτος του «Αθήνησι» Πανεπιστημίου είναι ο νέος. Τον είχα γνωρίσει καλά, στα τέσσερα χρόνια των σπουδών του – ζωηρό μυαλό, ικανός στο λόγο και στη γραφή, με γνώσεις και κρίση διόλου τυχαίες. Τις προάλλες, με πλησίασε και μου είπε, με την οικειότητα που δημιουργεί ο δεσμός δάσκαλου και φοιτητή:

-Μήπως θα μπορούσατε να μου βρείτε δουλειά νυχτοφύλακα σε κάποιον Οργανισμό ή εταιρία;

Διαβάστε Περισσότερα

Πρέπει να ξεφύγουμε από τη μιζέρια - Ενάντια στην κοινωνική μιζέρια

Μιζέρια - Ν. Λυγερός

Επιμέλεια Σ. Ντρέκου

Περιεχόμενα

• Έλλειψη κρίσης
• Ενάντια στη μιζέρια
• Ενάντια στην κοινωνική μιζέρια
• Πρέπει να ξεφύγουμε από τη μιζέρια
• Κάτω η μιζέρια
• Ωρομίσθια μιζέρια
• Διάλογος περί μιζέριας
• Σταμάτα τη μιζέρια - Άσε τη μιζέρια
• Συνέντευξη Νίκος Λυγερός - Οικονομική κρίση 1:34
• Διάλεξη του Ν. Λυγερού: "Στρατηγικές συμπεριφοράς και διαχείριση κρίσεων". 1:22:46
• Ημερίδα Ν. Λυγερός 14/1/2012, Η έξοδος από την κρίση 22:26
• Διάλεξη του Ν. Λυγερού: "Από τη διαχείριση της κρίσης στη δημιουργία προοπτικών". 1:41:55

Έλλειψη κρίσης

Έλλειψη κρίσης

σε οδήγησε 

στο να πιστέψεις

ότι δεν μπορείς 

ν’ αλλάξεις τίποτα 

και κατάντησες 

να ζεις με σύντροφο 

την κοινωνική μιζέρια

και να περιμένεις 

από όλους τους άλλους 

να δημιουργήσουν 

το όραμα που εσύ 

δεν απέκτησες ποτέ.

Ενάντια στην κοινωνική μιζέρια

Δεν πρόκειται να μας επηρεάσουν οι ειδικοί της κοινωνικής μιζέριας που προσπαθούν να μας απασχολήσουν με τα προβλήματα της διπλανής πόρτας, ενώ αυτά τα κανονίζουμε ήδη μεταξύ μας και αυτό σε ανθρώπινο επίπεδο δίχως να έχουμε ανάγκη από κοινωνικές παρατάξεις που είναι η μία πιο ακραία από την άλλη.

Δεν είναι η κοινωνία που μας μαθαίνει να είμαστε ανθρώπινοι, αλλά η Ανθρωπότητα και ο Χρόνος.

Αντιθέτως οι κοινωνικές παρατάξεις παροτρύνουν στην αδιαφορία και τη λήθη. Ενώ είμαστε της μνημοσύνης.

Έτσι όταν προσπαθούν μερικοί να μας χώσουν κοινωνικά μοντέλα, πάντα μεταμοντέρνα, ξεχνούν ότι είμαστε του Ελληνισμού και ότι έχουμε μία παράδοση λόγω πίστης και ανθρωπιάς.

Και γι’αυτόν το λόγο δεν περιμένουμε καμιά καθοδήγηση για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, αφού δεν πιστεύουμε στις αρχές αλλά μόνο στις αξίες.

Έτσι βλέπουμε αμέσως όταν κάποιος δεν έχει αξίες αλλά μόνο αρχές και ξέρουμε ότι έχει μέσα του στοιχεία αυταρχικού συστήματος και του λέμε ντόμπρα και σταράτα ότι δεν θα περάσουν, γιατί είμαστε αναρχικοί με όλα τα συστήματα που προσπαθούν να μας μάθουν βίαια την κοινωνική ευτυχία, αφού γνωρίζουμε ότι ταυτόχρονα θα καταπατήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Δεν θέλουμε μια κοινωνία του 1984 ή του Fahrenheit 451. Είμαστε άνθρωποι των βιβλίων κι όχι των φυλλαδίων, θέλουμε περιεχόμενα κι όχι προγράμματα.

Δεν πρόκειται λοιπόν να ξεχάσουμε την πατρίδα μας και τους αγώνες μας. Δεν πρόκειται να λησμονήσουμε ότι είμαστε ένας λαός που γέννησε Άγιους και ήρωες, επειδή αυτά δεν συμπίπτουν με τα μεταμοντέρνα μοντέλα του κενού.

Είδαμε κι άλλα συστήματα πιο ισχυρά, που κατέρρευσαν, δίχως ν' αφήσουν τίποτα, γιατί οι μίζεροι δεν γράφουν ιστορία.

Κάτω η μιζέρια

- Κάτω η μιζέρια!
- Τι είπες, ρε;
- Κάτω η μιζέρια!
- Πώς τόλμησες;
- Με το θράσος της ανθρωπιάς.
- Μα, η μιζέρια είναι η ζωή μας.
- Τότε δεν είναι ζωή...
- Δεν υπάρχει τίποτα άλλο.
- Σταμάτα!
- No pasaran!
- Δεν ισχύει πια.
- Γιατί;
- Εδώ ζει μόνο η κοινωνία!
- Κανείς άλλος;
- Όχι!
- Τότε είμαι νεκρός;
- Ακριβώς!
- Συγνώμη!

Πρέπει να ξεφύγουμε από τη μιζέρια

Παραπονιόμαστε συνεχώς ότι οι νέοι μας φεύγουν στο εξωτερικό αλλά τι κάνουμε επί του πρακτέου για να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση; Πρέπει πρώτα να ξεφύγουμε από την μιζέρια. Πολλοί από τους δικούς μας είναι σε φάση καταστολής γιατί επί της ουσίας δεν γίνεται τίποτα.

Άλλοι πίστεψαν στην αλλαγή και τώρα βλέπουν ότι όλα χειροτέρεψαν και ότι ακόμα και στα σημεία που νομίζαμε ότι είχαμε αφήσει τα προβλήματά μας πίσω, αυτά επανέρχονται και μάλιστα με πιο σκληρό τρόπο διότι στο ενδιάμεσο αφήσαμε τα δεδομένα να γίνουν πιο αρνητικά.

Άλλοι δεν πιστεύουν σε τίποτα πια γιατί πολύ απλά δεν έχουν προοπτικές στο μυαλό τους. Άρα το ερώτημα στέκει, τι μέλλον προσφέρουμε στα παιδιά μας όταν ακόμα και στο σχολείο συνεχώς τους μιλούν για την κρίση λες και δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Κι όμως η λύση όχι μόνο υπάρχει αλλά αρχίζει να φαίνεται εκτός κομματικού και δογματικού πλαισίου.

Τα προβλήματα λύνονται όταν βρισκόμαστε στο σωστό πεδίο δράσης κι όταν υπάρχουν πρόσωπα ενδιαφέροντος τότε το παίγνιο συνεχίζεται όχι μόνο με τρόπο διαφορετικό αλλά και αποτελεσματικό. 

Διότι δεν υπάρχει λόγος να είμαστε εγκλωβισμένοι από ένα σύστημα που δεν μας αντιπροσωπεύει γιατί προσπαθεί με την φρίκη του κινδύνου να μας φέρει σε άλλες εποχές που ξεπέρασε η Ανθρωπότητα παρόλο που η κοινωνία δεν το κατάλαβε.

Αλλά στην πατρίδα μας δηλαδή στον Ελληνισμό, υπάρχουν άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω, που δεν πεθαίνουν εύκολα γιατί αντέχουν και για τους άλλους.

Με αυτούς θα συνεχίσουμε, με αυτούς θα κάνουμε καινοτομίες, με αυτούς θα ξεφύγουμε από τη μιζέρια. Αρκεί να αποφασίσεις λοιπόν ότι ανήκεις σε αυτούς. Δεν έχεις ανάγκη από τίποτα άλλο.

Ωρομίσθια μιζέρια

Τόσα χρόνια παλεύεις
για την αθανασία της μονιμότητας
και δεν έχεις καταλάβει
ότι ζεις στην ωρομίσθια μιζέρια.
Δεν υπάρχει παράδεισος
μετά τη θυσία της καθημερινότητας
υπάρχει μόνο η κόλαση
των μορίων και των ατόμων.
Αν σκύψεις, θα σε γονατίσουν,
αν δεχτείς, θα αποδεχτείς,
αν συμφωνήσεις, θα συνεργαστείς,
κι αν πέσεις, θα σε θάψουν.
Η ελευθερία δεν είναι ελπίδα
αλλά ανθρώπινη ανάγκη.

Διάλογος περί μιζέριας

- Είναι πάντα έτσι η μιζέρια;

- Πάντα.

- Και δεν μπορεί να δει τα θετικά στοιχεία;

- Όχι, διότι τα κοιτάζει μ’ ένα αρνητικό βλέμμα.

- Και πώς το δέχεστε;

- Δεν το δέχομαι, απλώς το αντέχω.

- Έχετε άπειρες αντοχές.

- Είναι το πρέπον.

- Για ποιο λόγο;

- Σημασία έχει το έργο που αφήνουμε.

- Και τι θέλει να πει αυτό;

- Ότι όταν γίνεται το έργο αυτές οι λεπτομέρειες είναι ανούσιες.

- Για τον άλλο όμως;

- Θα αλλάξει με την αρχή της δραστηριοποίησής του.

- Στο έργο;

- Ακριβώς.

- Κι αν δεν το βλέπει;

- Θα του το δείξουμε.

- Κι αν δεν ακούει;

- Θα το πουν οι πέτρες.

- Είναι η αποστολή μας λοιπόν.

- Δεν έχουμε άλλη.

- Άρα αφήνουμε τη μιζέρια εκεί που είναι.

- Δεν θα πάει αλλού.

- Και συνεχίζουμε ακάθεκτα το έργο μας.

Άσε τη μιζέρια

Άσε τη μιζέρια

και τα παράπονα

άρχισε να βοηθάς

τους δικούς μας

να σηκώσουν

και αυτοί μαζί μας

το ανάστημα

για να συνεχίσουμε

την πορεία μας

και την πρόοδο

δίχως τις σκιές

της προπαγάνδας

αφού τώρα

μπορείς να δεις

τον Ελληνισμό

να λειτουργεί

πάνω στη θάλασσα

για να λύσει

τα προβλήματα

της ξηράς

για να λύσει

το γόρδιο δεσμό

για την ελευθερία

της πατρίδας μας.

Σταμάτα τη μιζέρια

Σταμάτα τη μιζέρια
άσε τα παράπονα
κι άρχισε τον αγώνα
με όλες τις δυνάμεις σου
για να τον αντέξεις
γιατί μέσα στην πάλη
για την απελευθέρωση
δεν θα σταματήσουμε
μόνο για σένα
όταν επιτέλους ξυπνήσεις
αφού ήδη θα προχωράμε
δίχως καμιά παύση
για ν’ αγγίξουμε
τις βάσεις των εχθρών
δίχως να περιμένουμε
καμιά καθοδήγηση
από κανένα
αφού το θέλει ο λαός μας.

Ενάντια στη μιζέρια

Αν δεν παλέψεις ενάντια στη μιζέρια
θα έχεις την εντύπωση ότι ζεις ελεύθερος
ενώ μέσα στη φυλακή σου δεν θα μπορείς
να λες ούτε καν τις σκέψεις σου διότι κανείς
δεν θ’ακούει το σκλάβο της κοινωνίας ακόμα
κι όταν πεθάνεις ανούσια,
ανώφελα ως ένα εφήμερο έντομο.

Τα βίντεο εδώ Σ. Ντρέκου | Ν. Λυγερός Λόγοι

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ HOMO SAPIENS ΚΑΤΕΛΗΞΕ HOMO ZAPIENS..

Καλλιόπη Ζιώγου

« Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι πλέον εθισμένος στη διαρκή εναλλαγή καναλιών στην οθόνη της τηλεόρασης..Δεν μιλάμε πλέον για homo sapiens αλλά για homo zapiens ». 

Διαβάστε Περισσότερα

Η τουρκική απαγόρευση του Μικρού Πρίγκιπα

Η τουρκική απαγόρευση του Μικρού Πρίγκιπα 
Ο Μικρομεγάλος Πρίγκιπας Ν. Λυγερός
Επιμέλεια Σ. Ντρέκου

Ο Μικρομεγάλος Πρίγκιπας

Ο Μικρομεγάλος Πρίγκιπας επέστρεψε μετά το τέλος

δίχως να το αντιληφθούν οι άνθρωποι της ερήμου

γιατί είχε αγαπήσει αυτόν τον πλανήτη

περισσότερο από τους άλλους

γιατί είχε βρει ανθρώπους που υποφέρουν όντως

δίχως όμως να ζητήσουν καμιά βοήθεια από κανένα

γι’ αυτό το λόγο αποφάσισε να επιστρέψει μεταξύ τους

ακόμα κι αν είχε ήδη φτάσει την τελειότητα

της κενότητας και της αμισείας αφού υπήρχε ανάγκη 

έτσι χωρίς να το δουν άρχισε το έργο του μόνο

και μόνο για την Ανθρωπότητα και για κανέναν άλλον.

Η τουρκική απαγόρευση του Μικρού Πρίγκιπα

Η αιτία της τουρκικής απαγόρευσης του Μικρού Πρίγκιπα του Antoine de Saint-Exupéry είναι η εξής φράση:

«Ευτυχώς για τη φήμη του αστεροειδούς Β612, ένας Τούρκος δικτάτορας επέβαλε στον λαό του, με την απειλή του θανάτου, να ντύνεται σαν Ευρωπαίος.»

Αυτή η λογοκρισία έχει ένα πολλαπλό ενδιαφέρον για την ευρωπαϊκή σκέψη. Ο Μικρός Πρίγκιπας αποτελεί το σύμβολο του προικισμένου παιδιού.

Το έργο του Antoine de Saint-Exupéry είναι παραδειγματικό για τον τομέα της εκπαίδευσης και θεωρούμε ότι η ανάγνωσή του είναι απαραίτητη για κάθε άνθρωπο που θέλει ν’ ασχοληθεί με μικρούς και μεγάλους ανθρώπους.

Η σκέψη του Μικρού Πρίγκιπα βασίζεται στην αποδοχή της διαφοράς και στην κατάργηση των τεχνητών και θεσμικών ορίων που απομονώνουν τον άνθρωπο.

Το παράδειγμα του Τούρκου αστρονόμου σημαίνει στην ουσία ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά και δεν αποτελεί μια κριτική για την Τουρκία. Το πρόβλημα όμως της τουρκικής λογοκρισίας είναι ότι δεν μπορεί να κατανοήσει όλα αυτά τα ανθρώπινα μαθήματα και επικεντρώνεται σε ένα και μοναδικό σημείο: τη θεωρητική κριτική του Κεμάλ.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτόν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Διότι η ευρωπαϊκή σκέψη είναι εντελώς διαφορετική από την τουρκική νοοτροπία.

Ενώ η πρώτη δίνει γενικά έμφαση στην εκπαίδευση, η δεύτερη ασχολείται αποκλειστικά με την προπαγάντα του κράτους. Ενώ για την πρώτη το παιδί συμβολίζει την αθωότητα και το μέλλον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τη δεύτερη δεν είναι παρά ένας εν δυνάμει στρατιώτης.

Η καταδίκη του Μικρού Πρίγκιπα δεν είναι απλώς ενδεικτική, είναι συμβολική της ενδογενούς διαφοράς συμπεριφοράς. Στην Τουρκία, το παιδί δεν είναι το μέλλον του ανθρώπου, ανήκει στο κρατικό σύστημα. Και ο ίδιος ο πολιτισμός δεν έχει το βάρος του στρατού και της παράδοσης.

Αυτή η απαγόρευση εξηγεί με τον δικό της τρόπο τα προβλήματα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, της γενοκτονίας των Ποντίων, της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι ζωές δεν έχουν αξία σε σχέση με την παράδοση του Κεμάλ.

Το τουρκικό κράτος είναι χτισμένο πάνω στα κόκκαλα ανθρώπων και κάθε αναγνώριση των εγκλημάτων του παρελθόντος είναι μια πληγή στο τουρκικό καθεστώς.

Η ίδια η Τουρκία υπάρχει ως οντότητα διότι διέπραξε γενοκτονίες. Το ύφος της έγινε πιο διπλωματικό μόνο φαινομενικά. Οι πράξεις της είναι οι ίδιες όπως το αποδεικνύουν τα κουρδικά θύματα.

Ο Μικρός Πρίγκιπας αντιπροσωπεύει κάθε μικρό παιδί. Όμως για την Τουρκία η αθωότητά του θυμίζει τους Αρμενίους, τους Έλληνες, τους Κύπριους, τους Κούρδους, κάθε στοιχείο που θέλουν να αφανίσουν από την πατρίδα τους.

Τώρα με αυτήν την απόφαση και την επιβεβαίωση Ο Μικρός Πρίγκιπας απέκτησε ακόμα έναν συμβολικό χαρακτήρα, είναι η μνήμη του μέλλοντος.

Σοφία Ντρέκου / Νίκος Λυγερός Λόγοι

Διαβάστε Περισσότερα

Έκπληξη: Το Facebook έβαλε τα «Αρχαία Ελληνικά» στην επιλογή γλώσσας

Πώς ενεργοποιούνται - αξίζει να το δοκιμάσετε

Το Facebook έβαλε τα «Αρχαία Ελληνικά» στην επιλογή γλώσσας

Κατ' άλλους η Αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι «νεκρή» 

αλλά για το Facebook φαίνεται, είναι ολοζώντανη !

Το Facebook πλέον «μιλά» και αρχαία Ελληνικά!!!
Το γνωρίζουν ελάχιστοι, ωστόσο αποτελεί πραγματικότητα.
To Facebook στις επιλογές της γλώσσας έχει εντάξει και τα Αρχαία Ελληνικά.

Πλέον οι λάτρεις της Αρχαίας ελληνικής γλώσσας μπορούν να διαβάζουν

τα μηνύματά τους ως «Αγγέλματα».
Στη θέση του «Τι σκέφτεστε» να αναφέρει «Τί δοκείς»,
ενώ όταν κάποιος επιθυμεί να σχολιάσει μια φωτογραφία,
να βλέπει την ένδειξη: Σχόλιον γράφειν.

θα μπορείτε να περιηγηθείτε όχι στην «Αρχική σελίδα» αλλά στο «Οίκος»

Πώς... γυρνάει το Facebook στην αρχαία ελληνική γλώσσα:

1. Μεταβείτε στις «Ρυθμίσεις».

2. Επιλέξετε τη «Γλώσσα».

3. Αναζητήστε την επιλογή «Ελληνική αρχαία» και πατήστε «Αποθήκευση αλλαγών»!

Δείτε και...

• Αν, όπως μας λένε κάποιοι, η αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι «νεκρή», τότε και η Κυριακή Προσευχή είναι «νεκρή»;
• Η διάδοση της Ελληνικής γλώσσας στην Παλαιστίνη την εποχή του Χριστού (1ος αιώνας μ. Χ.)

Διαβάστε Περισσότερα

Το χρυσωμένο δισκίο της ύπαρξης.

 Της Μαριλένας Κουγιού.

 

Κάθε φορά που προφέρεται το καρτεσιανό «cogito ergo sum» ή το ηρακλείτειο «τὰ πάντα ῥεῖ» η ανθρωπότητα παραπαίει. Καταδικαστική η απόφανση του Ηράκλειτου που αποστερεί από τον άνθρωπο κάθε ελπίδα σταθερότητας. Έκτοτε η ρευστότητα των πάντων έχει γίνει το επίκεντρο μιας αναζήτησης με στόχο την λυτρωτική κάθαρση από αυτήν.

Διαβάστε Περισσότερα

"Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΗΣΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ....!"

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

 

 

 

 

 

Το ντοκιμαντέρ «Ο άνθρωπος που ενόχλησε το σύμπαν» πραγματεύεται το ζήτημα της τρέλας και της εμπειρίας αυτής από τους πάσχοντες που τη φέρουν. Περίπου το 1996/98 γυρίστηκε από το Σταύρο Ψυλλάκη με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου στην 3^η Ψυχιατρική Κλινική των Χανίων. Αφορμή για τη δημιουργία του υπήρξε ένα ταξίδι ορισμένων από τους τροφίμους στη Δανία στο πλαίσιο προγράμματος αποκατάστασης και επανένταξης τους. Όπως θα αναφερθεί εκτενέστερα και στη συνέχεια, στη δεκαετία του 1990 ξεκινά η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, που στοχεύει στην κοινωνική επανένταξη ατόμων με ψυχική νόσο στην Ελλάδα.

Το πρόγραμμα αποκατάστασης των τροφίμων του Ψυχιατρείου Χανίων ξεκινά εξαιτίας της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί στο πλαίσιο λειτουργίας του. Οι ψυχικά πάσχοντες, κάποιοι από πολύ μικρή ηλικία, όπως οι ίδιοι περιγράφουν μέσα από τις μαρτυρίες τους, ζουν έγκλειστοι στο πλαίσιο του ιδρύματος, στερούμενοι τα βασικά κοινωνικά, πολιτικά, ατομικά δικαιώματα. Σε μια ζωή παθητική, προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν τη χαμένη τους προσωπικότητα. Χωρίς το δικαίωμα της ελευθερίας, του προσωπικού χώρου και χρόνου, των προσωπικών επιλογών, των προσωπικών στόχων προσπαθούν να επιβιώσουν σε άθλιες και ανθυγιεινές συνθήκες πολλές φορές. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η τρέλα, μοιάζει με τρέλα, αφού γίνεται προσπάθεια οι ψυχικά πάσχοντες να εγκλωβιστούν σε ένα ίδρυμα χάνοντας πλήρως την ανθρώπινη υπόστασή τους και οδηγούμενοι σε αδιέξοδα.

Μέσα στο ψυχιατρείο δημιουργείται νέα ζωή, διαφορετική, όπου οι ασθενείς αναπτύσσοντας σχέσεις μεταξύ τους προσπαθούν να «θεραπεύσουν» την τρέλα τους. Η ζωή αυτή περιγράφεται από τους ίδιους στα πλαίσια του ντοκιμαντέρ αναδεικνύοντας πολλά στοιχεία που οι περισσότεροι αγνοούσαμε. Παρουσιάζονται να συζητούν, να τραγουδούν, να αφηγούνται γεγονότα από τη ζωή τους, να εξηγούν τους λόγους που μπήκαν στο ψυχιατρείο, να περιγράφουν την ανάγκη τους για κοινωνικές συναναστροφές και συζήτηση. «Είναι σημαντικό να μιλάει κανείς», αναφέρει ο Γ. Κοκκινίδης, τρόφιμος στο Ψυχιατρείο Χανίων. Όταν τους δίνεται ο λόγος να εκφραστούν ελεύθερα, φαίνεται ότι καταρρίπτεται αυτός ο μύθος που επικρατεί στην ευρύτερη κοινωνία και συνδέεται με τον έντονο φόβο για τη σχιζοφρένεια. Τα στερεότυπα φαίνονται να διαλύονται μπροστά στην αλήθεια των συγκεκριμένων ανθρώπων. Μέσα στο ίδρυμα έχουν τους δικούς τους κανόνες, έχουν μια διαφορετική κατανόηση, έχουν μια διαφορετική συμπεριφορά. Αυτή είναι η διαφορετικότητα που δεν γίνεται αποδεκτή από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και περιορίζεται μέσα στους τείχους της ψυχιατρικής κλινικής. Εκεί «η ελευθερία καταπιέζεται», «ο χρόνος πιέζει, γίνεται απεριόριστος», η ζωή είναι «ένα τσιγάρο που καίει, ένας καφές που πίνεις», αναφέρουν οι τρόφιμοι.

Σύμφωνα με το Διευθυντή της 3^ης Ψυχιατρικής Κλινικής Χανίων, και τον Επιμελητή Α της ίδιας κλινικής, η αποκατάσταση ξεκινά ταυτόχρονα με τη διάγνωση. Οι θεραπευτές σχεδιάζουν προγράμματα επαναπροσδιορισμού ταυτότητας των ασθενών, στοχεύοντας στην ολιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων τους, την επαγγελματική τους εξέλιξη και την εξασφάλιση οικονομικής ανεξαρτησίας, ώστε να είναι εφικτή η κοινωνική επανένταξη τους. Εξάλλου, η ψυχιατρική «δεν μπορεί να ορίσει την τρέλα» ουσιαστικά, απλά προσπαθεί να μετατρέψει τη συμπεριφορά των ψυχικά ασθενών σε απορροφήσιμη συμπεριφορά στην κοινωνία.

Λόγω της χρόνιας νοσηλείας, οι περισσότεροι έχουν ιδρυματοποιηθεί, δε γνωρίζουν τη ζωή έξω από το ίδρυμα, δε μπορούν να κυκλοφορήσουν, να συμμετέχουν σε οικονομικές συναλλαγές. Η επαφή τους με τη ζωή εκτός ψυχιατρείου μοιάζει κάτι τελείως ανοίκειο, που πρέπει να το μάθουν από την αρχή. Είναι σαν «να περπατούν ξανά, λίγο, λίγο για να συναντήσουν τη ζωή τους μέσα στην κοινότητα», όπως σχολιάζουν οι επιστημονικοί υπεύθυνοι της κλινικής.

Στην παραπάνω προσπάθεια συμβάλλουν οι τρεις δομές αποκατάστασης που λειτουργούσαν στο πλαίσιο του Ψυχιατρείου Χανίων εκείνη την περίοδο: η μονάδα επανένταξης εντός του ιδρυματικού χώρου, οι συνεταιριστικές ομάδες που συνδέονται με την κοινωνική ζωή, και τα θεραπευτικά διαμερίσματα στην πόλη. Οι τρόφιμοι έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την κηπουρική, τη ραπτική, τον αργαλειό, ενώ μπορούν επίσης να πηγαίνουν βόλτες εκτός ιδρύματος, να παρακολουθούν εκδηλώσεις κ.ο.κ. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του καφενείου «5^η εποχή» που διοργανώνει διάφορες εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχουν και παρακολουθούν και ψυχικά πάσχοντες.

Το ταξίδι στη Δανία αποτελεί μέρος του προγράμματος επανένταξης, ενώ  εννιά τρόφιμοι του ψυχιατρείου έρχονται σε επαφή με μια ξένη χώρα, βγαίνουν δηλαδή όχι απλώς από τα κλειστά σύνορα του ιδρύματος ή της κοινότητά τους. Είναι σαν «να δραπετεύουν από το χρόνο του ψυχιατρείου» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ένας από τους τρόφιμους. Εκεί ήρθαν σε επαφή με ένα σύλλογο ατόμων με σύνδρομο Down, ταξίδεψαν με αεροπλάνο, επισκέφτηκαν διάφορα αξιοθέατα της χώρας, ζωγράφισαν μαζί με διάφορους νέους πια φίλους, ξέφυγαν από τα όρια της ζωής εντός ψυχιατρικής κλινικής.

Όλο το ντοκιμαντέρ βασίζεται στις εμπειρίες των ψυχικά πασχόντων, περιγράφει την ανάγκη τους για κοινωνική αλληλεπίδραση, για ανάπτυξη προσωπικών σχέσεων, για ζωή και διαφυγή από την ανυπαρξία. Το ερώτημα, ωστόσο, που προκύπτει καταληκτικά μέσα από τη θέαση του ντοκιμαντέρ δηλώνεται ευθέως από το Γ. Κοκκινίδη σε μια από τις αφηγήσεις του: «Είναι ανάγκη να γκρεμίσουμε τα τείχη και να βγούμε έξω ή να τα διευρύνουμε να μπείτε κι εσείς οι υπόλοιποι εδώ μέσα;».

            Mέσα από αυτή την ταινία οι ψυχικά πάσχοντες παύουν να αποτελούν «βουβές φιγούρες καθισμένες σε παγκάκια», όπως σχολιάζει ο δημιουργός του, αλλά αποκτούν φωνή, λαμβάνουν ξανά την ανθρώπινη υπόστασή τους, οδηγώντας τους θεατές σε μια στοχαστική θέασή του, όπως αναφέρει ο δημιουργός του.

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ...!!!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

 

 

 

 

Σε αυτό το άρθρο θα παραθέσω την εμπειρία ενός ατόμου με κινητική αναπηρία, την οποία απέκτησε μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Η ένταξη του στην κοινωνία πια ως ανάπηρος δημιούργησε διάφορες προκλήσεις, αλλά η πιο σημαντική για εκείνον όπως αναφέρει και στη συνέχεια ήταν η σύγκριση που βίωνε συνεχώς με τους μη ανάπηρους και η δημιουργία της ανάγκης να αποδεικνύει καθημερινά την αξία του:

«Μια ζωή αγώνας για επιβίωση είναι η καθημερινότητα μας και συνεχής καταξίωση ώστε να διαφέρεις και να έχεις την πρωτιά .....θυμάμαι σπούδαζα έπρεπε να’ μαι από τους πρώτους. Δούλευα το ίδιο .......όλα αυτά πολλαπλάστηκαν επί δέκα όταν είχα ένα ατύχημα και μου επέφερε κινητική αναπηρία.  Είχα μονίμως την αίσθηση σύγκρισης και πήγαινα στην δουλειά πιο νωρίς από τους άλλους, έπρεπε να ήμουν πιο παραγωγικός ......Σε ότι και αν έκανα είχα μονίμως ένα συναίσθημα για το κυνήγι της τελειότητας που θα σκέπαζε την υποτιθέμενη μη αρτιμέλεια μου .....»

Ο ανταγωνισμός και η ανάγκη επιβίωσης έναντι των άλλων αναδεικνύονται από τα λεγόμενα του ως μια αυτονόητη διαδικασία που ο καθένας πρέπει να ικανοποιήσει καθημερινά είτε φέρει είτε όχι αναπηρία. Η αναπηρία, όμως, έρχεται να την «πολλαπλασιάσει» καθιστώντας το άτομο συνεχώς σε θέση διάκρισης και αποκλεισμού όταν δε μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτή. Τα επικρατούντα κοινωνικά στερεότυπα περί αρτιμέλειας, δύναμης, παραγωγικότητας, ικανοτήτων φαίνονται έκδηλα μέσα από το λόγο του, αναδεικνύοντας τον τρόπο με τον οποίο στιγματίζονται τα άτομα με αναπηρία στην καθημερινότητά τους. Αισθήματα κατωτερότητας και χαμηλής αυτοπεποίθησης δημιουργούνται στους ίδιους απλά γιατί είναι διαφορετικοί. Βλέποντας ο ίδιος τη ζωή του πριν το ατύχημα και μετά τονίζει το πώς ένιωθε κυνηγώντας αυτήν την τελειότητα που όλοι ζητούσαν από τον ίδιο. Και συνεχίζει διερωτώμενος:

 

 

«Με λίγα λόγια πώς συνειδητοποιεί κανείς πως η ζωή του έχει πράγματι αλλάξει εξαιτίας αντικειμενικών συνθηκών; Ποιά είναι η στιγμή εκείνη που το αντιλαμβάνεται; Τι συνέπειες μπορεί να έχει για τον ίδιο η συνειδητοποίηση και επίγνωση της αλλαγής αυτής που επιφέρει το κυνήγι της τελειότητας; Πώς μπορεί να το αλλάξει αυτό; Τι σημασία έχει πραγματικά να είσαι τέλειος;»

 Ερωτήματα σημαντικά που κρύβουν την ανάγκη διερεύνησης αυτού που συμβαίνει στην κοινωνία μας. Ερωτήματα που οι απαντήσεις κρύβονται νομίζω στον καθένα μας αρκεί να προβληματιστούμε γύρω από αυτά.

Αυτό που έχω να προσθέσω κλείνοντας είναι ότι κατ’εμέ ο καθένας είναι τέλειος όπως είναι. Και αν κάποια στιγμή κάποιος τον κάνει να πιστέψει το αντίθετο, αρκεί να κοιτάξει μέσα του και να βρει το θησαυρό του. Όλοι είμαστε μοναδικοί, όλοι είμαστε διαφορετικοί.

Τέλειοι είμαστε όλοι σε έναν κόσμο ατελή….!!!!

Ευχαριστώ πολύ τον κ. Α.Σ. για την εμπιστοσύνη και τη δυνατότητα δημοσιοποίησης της εμπειρίας του.

Διαβάστε Περισσότερα

Η πλαστότητα της ταυτότητας του εαυτού μας.

Της Μαριλένας Κουγιού

Wiliam Stoehr

Η πρόσληψη του εαυτού με όρους οντολογικούς, δηλαδή ως μιας υπόστασης κληρονομικά φυσικοποιημένης, δεν συμμερίζεται την ιστορικοπολιτισμική κατασκευή της ατομικότητας. Οι ταυτότητες δεν είναι κληρονομικά μεταβιβάσιμες, ούτε φυσικές, αλλά συνιστούν κατασκευές, ένα σύνολο διακριτών χαρακτηριστικών που καθιστούν το άτομο ή μια συλλογικότητα αναγνωρίσιμα και αναγνώσιμα.

Διαβάστε Περισσότερα

ΥΒΡΙΣ-ΑΤΙΣ-ΝΕΜΕΣΙΣ-ΤΙΣΙΣ: ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΠΟΡΕΙΑ..

Ζιώγου Καλλιόπη

Τι κι αν πρόκειται για έννοιες της αρχαιοελληνικής κοσμοθεωρίας για την τήρηση της τάξης και της ισορροπίας δυνάμεων στην κοινωνία; Ως συνήθως κάθε τι αρχαιοελληνικό είναι και επίκαιρο. Ως συνήθως θα θαυμάσουμε τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες αντιλαμβανόταν την τήρηση της ηθικής τάξης και τις συνέπειες που ακολουθούσαν σε κάθε απόπειρα διασάλευσής της.

Διαβάστε Περισσότερα

Η εκπαίδευση του διαφορετικού "άλλου"...

Της Μενελίας Τολόγλου 

Θυμάστε τότε που κάναμε κατάληψη στο σχολείο επειδή δεν μας πήγαιναν πενθήμερη στη Ζάκυνθο ή χορό του σχολείου στον Κιάμο;

Κάτι τέτοιο πολύ πιθανόν θα κάνουν και στο σχολείου του Ωραιοκάστρου ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων υπερασπιζόμενοι τα θεμελιώδη δικαιώματά για την εκπαίδευση των παιδιών τους.

Το μίασμα των μεταναστών και των προσφύγων δεν έχει θέση στο δημόσιο σχολείο. Αποτελεί επίθεση στην ομοιογένεια της ελληνικής (πατριωτικής) σχολικής τάξης.

Όμως, η ομοιογένεια είναι μια επιφανειακή ψεύτικη εικόνα. Η ετερότητες υπάρχουν σε κάθε σχολικό πλαίσιο. Οι αλλοεθνείς, οι αλλόθρησκοι και οι αλλόγλωσσοι μαθητές δεν αποτελούν πρόβλημα, αλλά λειτουργούν σαν µεγεθυντικός φακός που αναδεικνύει τα προβλήµατα και ενισχύει την αβεβαιότητα και την αµηχανία των εκπαιδευτικών.

Το ζήτημα, όμως, είναι να αντιληφθούμε την εικόνα για το εθνικό “εμείς” και τους “άλλους” που προβάλλει το εκπαιδευτικό μας σύστημα και απορρέει από την στάση της ευρύτερης κοινωνίας. 

Μέσα από τη διδασκαλία µαθηµάτων όπως η ιστορία, η γεωγραφία και η γλώσσα, το ελληνικό έθνος παρουσιάζεται απόλυτα οµοιογενές, έχοντας πολιτισµικά χαρακτηριστικά τα οποία διατηρούνται αµετάβλητα στη διάρκεια της αδιάσπαστης µακραίωνης ιστορίας του.

Το «εθνικό συµφέρον» εµφανίζεται στα πλαίσια της ελληνικής κοινωνίας ως υπέρτατη προτεραιότητα. Συν τοις άλλοις, χρωματίζει όλες τις πτυχές του εκπαιδευτικού συστήματος. 

Η εθνική ταυτότητα λοιπόν, η οποία προβάλλεται ως «υπερχρονική αναλλοίωτη ουσία», αναδεικνύεται ως η ισχυρότερη ορίζουσα της ύπαρξής µας, που καλύπτει και περιθωριοποιεί άλλες θεµελιώδεις όψεις της κοινωνικής µας υπόστασης, όπως το φύλο ή την ταξική τοποθέτηση.

Η “εμμονική” μας ματιά στην εθνική μας ταυτότητα παραγνωρίζει το γεγονός ότι τα άτοµα έχουν πολλές κοινωνικές ταυτότητες, οι οποίες δεν είναι στατικές, αλλά διαµορφώνονται και αναδιαµορφώνονται ιστορικά µέσα από τις κοινωνικές σχέσεις.

Συνεπώς οι μετανάστες δεν είναι μόνο μετανάστες, είναι άνθρωποι, γονείς, επιστήμονες, εργαζόμενοι, μαθητές δημοτικού σχολείου, φοιτητές κοκ.

Η αντίληψη για την εθνική οµοιογένεια εξουδετερώνει τους άλλους λαούς και προβάλλει την πολιτισµική υπεροχή των Ελλήνων. Έχεις όμως και “επιπρόσθετες δεινοπάθειες για το ακλόνητο ελληνικό έθος”. 

Μας “αναγκάζει” να καλλιεργήσουμε ξενοφοβικά αισθήµατα στους εαυτούς μας. Ακούσον άκουσον! Μα να θέλουν να μπουν στα σχολεία μας, στη χώρα μας και να μας αυθυποβάλουν σε τέτοια αισθήματα;

 Έτσι, λοιπόν και εμείς τους αποκλείουμε, όπως είναι “λογικό”, στο όνοµα της διαφύλαξης των «αυθεντικών» εθνικών χαρακτηριστικών από «αλλότριες» επιδράσεις.

Το ιδεώδες της φαντασιακής οµοιότητας που προβάλλει το σχολείο αντιτίθεται στην φυσική ανομοιογένεια και περισσότερο, στην ελληνική πραγµατικότητα των µεταναστών και των προσφύγων.

Οι διαφορετικοί «άλλοι» αποτελούν εδώ και χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής πραγματικότητας. Δεν είναι παροντικό, είναι παρελθοντικό. 

Συνεπώς, γιατί τώρα μας ξενίζει; Μήπως και παλαιότερα μας ξένιζε και το κατάπιαμε. Καταπιείτε το και τώρα λοιπόν!! Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, όπως και ο κάθε άνθρωπος, μπορεί να μας διδάξει κάτι. Μπορούμε να μάθουμε από αυτούς. Και πολύ φοβάμαι ότι θα μας μάθουν να είμαστε άνθρωποι.

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστηµα πρέπει να προβεί σε ριζικές αλλαγές. Δεν αντέχεται πλέον το γεγονός του αποκλεισμού ομάδων επειδή έτσι τα βρήκαμε από τους παππούδες μας. Και να μην ξεχνάμε και το viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο παππούς μου πρόσφυγας, εγώ ρατσιστής;

Πρέπει να δούμε σφαιρικά, λοιπόν, το πως προσεγγίζουµε την εθνοπολιτισµική ποικιλία και διαφορετικότητα, καθώς και το πως επηρεάζουν την δομή της εκπαιδευτικής πολιτικής. 

Η αµφισβήτηση του αφοµοιωτικού µοντέλου οδηγεί σε παρεµβάσεις που ορίζουν ένα ετερογενές πεδίο, γνωστό ως πολυπολιτισµική/διαπολιτισµική εκπαίδευση.

Στόχος μας θα πρέπει να είναι η αρµονική συνύπαρξη των διαφορετικών οµάδων, δίνοντας έµφαση και αξιοποιώντας την πολιτισµική διαφορά. 

Η ιδιαίτερη κουλτούρα των µαθητών πρέπει να λειτουργεί σαν µοχλός για την εκπαιδευτική διαδικασία. Συν τοις άλλοις η γνώση για τους άλλους πολιτισµούς εµποδίζει τη δηµιουργία στερεοτύπων και περιορίζει τις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις εις βάρος των µειονοτήτων. 

Πρέπει, λοιπόν, να συγκρουστούμε µε την κυρίαρχη αντίληψη της οµοιογένειας και την παιδαγωγική σιγουριά που αυτή του παρέχει. Το σχολείο οφείλει να αναγνωρίσει ως ισότιμο τον πολιτισμό των παιδιών των μειονοτήτων και να καταπολεμήσει τις διακρίσεις.

Το σχολείο δεν είναι µόνο ένας οργανισμός που εντάσσει στους κόλπους του τις πολιτισµικές ιδιαιτερότητες, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει προοπτικές σχολικής και δυνάµει κοινωνικής επιτυχίας για όλους.

Διαβάστε Περισσότερα

Ένα πιάνο έχει 88 κόπανους - Ν. Λυγερός

Ένα πιάνο έχει 88 κόπανους - Νίκος Λυγερός

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Ένα πιάνο έχει 88 κόπανους και μ’ αυτούς είναι ικανό να δημιουργήσει μουσική που αποτελεί μια προσφορά για τη μνήμη μας και γενικότερα για την ανθρωπότητα, όταν ο συνθέτης είναι μια ιδιοφυΐα. Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό.

Γιατί η κοινωνία χρειάζεται τόσους πολλούς κόπανους, ενώ 88 αρκούν για να παράγουν έργο;

Διαβάστε Περισσότερα

Καλή σας τύχη φίλοι Θεολόγοι... Η πόλις σας εάλω

τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ME αφορμή πρόσφατη ανάρτηση του ΕΡΜΗ 

ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ: Σωκράτης & Χριστός

σας παρουσιάζουμε σχόλια που γράφτηκαν και που δείχνει πόσο η ελληνική κοινωνία πλέον έχει αποχριστιανικοποιηθεί... Πιστεύουμε ότι δεν αξίζουμε πλέον τον οίκτο του Δεσπότη Χριστού...

Διαβάστε Περισσότερα