Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ


Α.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ


ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



Πανόραμα της Αθήνας στα 1830-1840

1. Τα δημογραφικά δεδομένα

α. Ο πληθυσμός



Η δίκη της Ασπασίας. Την κατηγόρησαν για ασέβεια στους Θεούς και την αθώωσε το δάκρυ του Περικλή.


Τους φαινόταν αδύνατον, να δακρύσει 
ο αγαπημένος τους ηγέτης για μια γυναίκα.
Η δίκη της Ασπασίας

Ο Περικλής γοητεύτηκε από τη θεσπέσια κόρη του Αξιόμαχου από τη Μίλητο, διότι η Ασπασία εκτός από την εξωτερική ομορφιά της, που την δημιουργούσαν η ξεχωριστή της παιδεία, η οξύνοιά της, η πολιτική της ευθυκρισία.Τα προσόντα της αυτά την έφεραν, αν και ξένη, στο επίκεντρο της αθηναϊκής κοινωνίας. Είναι γνωστό ότι τα μεγαλύτερα πνεύματα της εποχής της, ο Σωκράτης και ο Πλάτων, χαιρόταν την συντροφιά της.


Ὁ Τραπεζοῦντος Χρύσανθος καὶ ἡ διεθνοποίησις τοῦ Ποντιακοῦ ζητήματος (ΜΕΡΟΣ Β')



ΤΟ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΝ ΟΝΕΙΡΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΙΝ
ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

τοῦ
κ. Ἰωάννου Σιδηρᾶ,
θεολόγου-νομικοῦ
καὶ ἐκκλησιαστικοῦ ἱστορικοῦ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ στιχομυθία ποὺ εἶχε ὁ Τραπεζοῦντος Χρύσανθος μὲ τὴν ἀρμενικὴ ἀντιπροσωπία στὴ Διάσκεψη τῆς Εἰρήνης στὸ Παρίσι, στὴν ὁποία γίνεται εὐθέως ἀντιληπτὴ ἡ καχυποψία καὶ ἡ ἀρνητικὴ διάθεση τῶν Ἀρμενίων ἔναντι τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου γιὰ τὴν ἵδρυση Ποντοαρμενικῆς Συνομοσπονδίας. Τὰ ὅσα συνεζητήθησαν καταγράφει ὁ Μητροπολίτης ὡς ἑξῆς:



Ὁ Τραπεζοῦντος Χρύσανθος καὶ ἡ διεθνοποίησις τοῦ Ποντιακοῦ ζητήματος (ΜΕΡΟΣ Α')



ΤΟ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΝ ΟΝΕΙΡΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΙΝ
ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ



τοῦ
κ. Ἰωάννου Σιδηρᾶ,
θεολόγου-νομικοῦ
καὶ ἐκκλησιαστικοῦ ἱστορικοῦ

 
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Υποδοχή του Μεγάλου Δουκός Νικολάου Νικολαιεβιτζ, αντιβασιλέως του Καυκαυσου και προσφώνηση του από τον μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθο

Ὁ Πανδαμάτορας χρόνος θάπτει τὰ πάντα κάτω ἀπὸ τὸ πέπλο τῆς λήθης, ἀλλὰ ποτὲ τὴν ἀθάνατη ἱστορικὴ μνήμη γιὰ τὰ μεγάλα, ὑψηλόφρονα, γνήσια καὶ ἀληθινά, τὰ ὁποῖα ἔπραξαν ἐπιφανεῖς ἄνδρες δικαιώνοντας τὸ πέρασμά τους ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωή τους, ὅπως ἀκριβῶς ἔζησε καὶ ἔδρασε ὁ ἐθνάρχης τοῦ ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὁ προσφυῶς καὶ δικαίως ἀποκληθεὶς «Ἅγιος τῶν Ποντίων», Μητροπολίτης Τραπεζοῦντος Χρύσανθος (Φιλιππίδης), ὁ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν.



Βίος και Πολιτεία της θρυλικής φωτογράφου Έλλης Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη



Κωνσταντίνου Φαρμάκη

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



Η Νέλλη


1.

    Η Νέλλη - γνωστή ως Nelly's από την αγγλική υπογραφή της -  γεννήθηκε στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας στις 23 Νοέμβριου 1899, μια σχετικά νέα πόλη οικοδομημένη από τους Σελτζουκιδες κοντά στην θέση των αρχαίων Τράλλεων τον 11 μ.Χ   αιωνα. Θεωρούταν η δεύτερη πόλη σε πολιτισμικό επίπεδο στο εσωτερικό της Μ. Ασίας μετά την Σμύρνη, στην όχθη του πόταμου Ταμπάκ -Τσάι παραποτάμου του Μαιάνδρου. Η πόλη είχε 35.000 κατοίκους από τους οποίους οι 8.000 ήταν έλληνες, όπου ζούσαν όλοι αρμόνικα μεταξύ τους. Στην πόλη υπήρχε γυμνάσιο, δημοτικό, νηπιαγωγείο και παρθεναγωγείο. Η ελληνική κοινότητα συντηρούσε και ένα νοσοκομείο και έναν φιλολογικό σύλλογο, επίσης υπήρχαν και δυο εκκλησιές. Σε αυτό το ήσυχο μέρος γεννήθηκε η Νέλλη Σουγιουλτζόγλου στις 23 Νοέμβριου του 1899. 



Ἀποκαλυπτικό: Ὁ Μασῶνος Ἐλ. Βενιζἐλος διορίζει Μασῶνον Ἀρχιερέαν





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


 
Φαίνεται, ὅτι στὴν περίπτωσή αὐτή, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἀκολουθοῦσε ὄπισθεν τοῦ Πρωθυπουργικοῦ τηλεγραφήματος διορισμοῦ


Στις 16 Αυγούστου 1916[1] έγινε συλλαλητήριο των βενιζελικών στην Αθήνα, όπου με την υποστήριξη του συμμαχικού στρατού, που είχε αποβιβαστεί στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ο Βενιζέλος ανακοίνωσε στο λαό την πλήρη διαφωνία του με τους χειρισμούς του Στέμματος. Τέθηκε επικεφαλής επανάστασης (Κίνημα Εθνικής Άμυνας) με έδρα τη Θεσσαλονίκη, όπου πήγε και σχημάτισε επαναστατική "Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Άμυνας" μαζί με τους ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και στρατηγό Παναγιώτη Δαγκλή, χρησιμοποιώντας την ήδη ευρισκόμενη εκεί Κρητική Χωροφυλακή, αφού προηγουμένως στις 25 Σεπτεμβρίου πέρασε από την Κρήτη, η οποία προσχώρησε κι αυτή στην επανάσταση.

Ο Βενιζέλος διστάζοντας να προχωρήσει στην κατάργηση της μοναρχίας διακήρυξε: "δεν στρεφόμαστε εναντίον του Βασιλιά, αλλά εναντίον των Βουλγάρων", επιρρίπτοντας την ευθύνη στους "κακούς συμβούλους" του Κωνσταντίνου. Προσχώρησαν επίσης στο Κίνημα και τα άλλα νησιά του Αιγαίου. Η διαφωνία του νόμιμου πρωθυπουργού Βενιζέλου με το βασιλιά Κωνσταντίνο, η παραίτησή του Βενιζέλου και ο σχηματισμός στη Θεσσαλονίκη Προσωρινής Κυβέρνησης (26 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1916), η οποία τάχθηκε με το πλευρό των Συμμάχων και κήρυξε έκπτωτο τον Κωνσταντίνο, καθώς και οι συγκρούσεις των Νοεμβριανών στην Αθήνα, ήταν η αιτία για την οποία η Εκκλησία της Ελλάδας τελικά αφόρισε τον Βενιζέλο.

Ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ σας παρουσιάζει τὸ σπανιότατο ντοκουμέντο[2] «… τῆς περιγραφῆς τῆς θλιβερῆς κατὰ τοῦ Βενιζέλου συνοδικῆς πράξεως λιθοβολισμοῦ:

«Τὸ ἀπόγευμα τῆς αὐτῆς ἡμέρας [12.12.1916] ἐξεκίνησαν πρὸς τὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως πάντες οἱ κατηγορούμενοι [οἱ κατηγορούμενοι Ἀρχιερεῖς μετά τὸ ἐν λίθοις “ἀνάθεμα” ποὺ ἐποίησαν κατὰ τοῦ Βενιζέλου], πάντες σχεδὸν οἱ παρεπιδημοῦντες ἐν Ἀθήναις Ἀρχιερεῖς, ὁ κλῆρος τῶν Ἀθηνῶν, μηδὲ Ἡγουμένων καὶ μοναχῶν ἀπολειφθέντων, ἐκεῖ δὲ μεταβὰς ὁ Μητροπολίτης Ἀθηνῶν [Θεόκλητος Μηνόπουλος] διὰ τῆς ἁμάξης του, ὡς πιστοῦται καὶ ἐκ τῆς ἀνακριτικῆς ἐκθέσεως περὶ αὐτοψίας τῆς σχετικῆς κινηματογραφικῆς ταινίας, καὶ περιστοιχούμενος ὑπὸ τῶν Συνοδικῶν καὶ Ἀρχιερέων, φέρων ἐγκόλπιον καὶ ἐπανωκαλύμμαυχον, ἄτρομος καὶ ἀκτινοβολῶν ἐκ χαρᾶς προυχώρησεν ἐν μέσῳ τοῦ πλήθους πρὸς τὸν ἐσκαμμένον χῶρον, καί, ἀπαγγέλλων λόγους τινάς, ἔρριψε λίθον, μεθ’ ὅ ἐπηκολούθησεν γενικὸς λιθοβολισμός».

Οι σύμμαχοι, αποφάσισαν να απομακρύνουν από το θρόνο τον νόμιμον αυτής Βασιλέα και να τον διαδεχθεί ο δευτερότοκος γιος του Αλέξανδρος, παραμερίζοντας τον πρωτότοκο Γεώργιο. Στις 29 Μαΐου 1917, ο Κωνσταντίνος αναχώρησε από την Ελλάδα και λίγες μέρες μετά ο Βενιζέλος σχημάτισε κυβέρνηση, συγκλήθηκε δε η Βουλή.

Αναλαμβάνοντας πρωθυπουργός συνόλου του κράτους τον Ιούνιο του 1917 συγκάλεσε ο Βενιζέλος δωδεκαμελές εκκλησιαστικό δικαστήριο από προσκείμενους σε αυτόν ιεράρχες, για να δικάσει τους αρχιερείς που συμμετείχαν στο ανάθεμα. Ανωτέρω ήδη διαβάσαμε πρακτικά από αυτήν την απόφασιν. Καθαιρέθηκε ο Αθηνών Θεόκλητος και ο Λαρίσης Αρσένιος, ενώ τιμωρήθηκαν και άλλοι αρχιερείς. Μητροπολίτης Αθηνών ανέλαβε με τη στήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου ο Κιτίου Μελέτιος Μεταξάκης[3].

Τι νὰ ἔκανε «ὁ πολὺς Ἐλευθέριος Βενιζέλος, ἀφοῦ εἶχε προηγηθεῖ τὸ δι’ ἰσχυρᾶς λιθοβολῆς Ἀνάθεμα κατ’ αὐτοῦ ὑφ’ ὁλοκλήρου τῆς Ἱερᾶς μας Συνόδου;» Απεφάσισε να αντεκδικηθή.

Ιδού πάλιν το ντοκουμέντο[4] αυτής της αντεκδικήσεως του Μασόνου[5] Πρωθυπουργού..

«…Τὴ 4η Φεβρουαρίου [1918] ὁ Παν. Μητροπολίτης Κιτίου κύριος Μελέτιος ἔλαβε ἐν Κύπρῳ τηλεγραφικὴν πρόσκλησιν τῆς Α.Ε. [Αὐτοῦ Ἐξοχότητος] Προέδρου τῆς Κυβερνήσεως κ. Ἐλευθερίου Βενιζέλου ἐκφράζοντος ζωηρὰν ἐπιθυμίαν, ὅπως ἡ Α.Π. [Αὐτοῦ Πανιερότης] ὅσον τάχιστον ἔλθη εἰς Ἀθήνας, ἵνα παράσχη τὴν συνδρομὴν αὐτοῦ εἰς ἐπίλυσιν ἐκκλησιαστικῶν τινῶν ζητημάτων. Ὁ Μητροπολίτης Κιτίου ὑπακούων εἰς τὴν πρόσκλησιν ἀνεχώρει τῇ 7ῃ Φεβρουαρίου ἐκ Λάρνακος.

Οὕτως ἐν τῇ τακτικῇ συνοδικῇ συνεδρίᾳ τῆς 28 Φεβρουαρίου [1918] προύτεινε τρεῖς κατὰ νόμον ὑποψηφίους διὰ τὸν Μητροπολιτικὸν θρόνον Ἀθηνῶν, τὸν Ἅγιον Κιτίου [Μελέτιο Μεταξάκη], τὸν ἀρχιμανδρίτην Διευθυντὴν τῆς Ριζαρείου καὶ καθηγητὴν τοῦ Πανεπιστημίου κ. Χρυσόστομον [Παπαδόπουλον] καὶ τὸν ἐν Μόσχᾳ ἀντιπρόσωπον τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Ἰάκωβον Βατοπαιδινόν.

Μετὰ τὴν πρότασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὁ ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ὑπουργὸς κ. Δ. Δίγκας[6] - πρβλ κατωτέρω στην υποσημείωση οποίου ήθους ανθρώπους είχεν πέριξ του ο πρωθυπουργός της Ελλάδος - ἐπισκεψάμενος τὴν Αὐτοῦ Πανιερότητα [Μελέτιο Μεταξάκη] ἀνήγγειλε Αὐτῇ ἐπισήμως, ὅτι ὑπεβλήθη εἰς τὸν Βασιλέα [τότε Ἀλέξανδρον] διάταγμα διορισμοῦ Αὐτῆς εἰς τὸν Μητροπολιτικὸν Θρόνον Ἀθηνῶν».

«Φαίνεται, ὅτι στὴν περίπτωσή αὐτή, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἀκολουθοῦσε ὄπισθεν τοῦ Πρωθυπουργικοῦ τηλεγραφήματος διορισμοῦ»[7].

Συμπέρασμα; Πώς θέλουν οι Μασόνοι την εκκλησία; Πώς έχουν φανταστεί τον ρόλον αυτής; Αφήνουμε την πένα του Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου, κ. Ανδρέα Νανάκη[8], Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης να μιλήση: «.. Μπορούμε με βεβαιότητα να καταλήξουμε ότι η κυβέρνηση Βενιζέλου … διατήρησε την πολιτειοκρατική αντίληψη που έδινε τη δυνατότητα στην Πολιτεία, ως ύπατη αρχή του έθνους-κράτους, να παρεμβαίνει στο έργο της εθνικής αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος, την οποία αντιλαμβανόταν ως συνεπίκουρο του έργου της…»






[2] Πηγή: Ἀνώτατον Ἐκκλησιαστικὸν Δικαστήριον, ΑΠΟΦΑΣΙΣ καταδίκης τῶν Μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου [Ἀριθ. 26, 1917] τῆς ΞΔ΄ Περιόδου, ΑΘΗΝΑΙ 1917, σελ. 15 [σύνολο σελίδων 30].


[3]  O μασώνος πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης υπήρξε πρωτοπόρος τής παναίρεσης του Οικουμενισμού και υπεύθυνος για το ημερολογιακό σχίσμα που ταλανίζει έως σήμερα την Ορθόδοξη Εκκλησία. Διετέλεσε και Οικουμενικός Πατριάρχης και Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Αυτός ο δυστυχής ήτανε μασώνος μοντέρνος, νεωτεριστής και έκαμε πολύ κακό στην Εκκλησία. Είχεν οικτρόν τέλος. Τον βρήκαν ένα πρωί κάτω από το κρεββάτι του νεκρόν και με την γλώσσαν του έξω. Ιδήτε το πώς κατέτρεξε τον Άγιο Νεκτάριο ΕΔΩ.

[4] Πηγή: περιοδικὸ «Ἐκκλησιαστικὸς Κῆρυξ», ἐκδίδοται κατὰ Σάββατον προνοίᾳ τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Ἀθηνῶν κυρίου ΜΕΛΕΤΙΟΥ, ἔτος Η΄, ἐν Ἀθήναις τῆς 17 Μαρτίου 1918, ἀριθμ. 143, σελ.80-81.

[5] Πυθαγόρας 1977, τεῦχος 58, σελ. 47 καὶ πλειστάκις ἀλλοῦ


[6] Μετά την θριαμβευτική απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης υπό τον ελληνικό στρατό, το 1915 αναμίχθηκε στην ελληνική πολιτική και εξελέγη βουλευτής Σερρών. Το 1916 συμμετείχε στο Κίνημα Εθνικής Αμύνης όπου ο Ε. Βενιζέλος τον συμπεριέλαβε στη Προσωρινή Κυβέρνηση διορίζοντάς τον υπουργό Δικαιοσύνης από τις 6 Οκτωβρίου του 1916 έως τις 13 Ιουνίου του 1917. Με την ολοκληρωτική επικυριαρχία της Ελλάδας υπό την Αντάντ και την δι΄ αυτής εγκατάσταση της προσωρινής κυβέρνησης Βενιζέλου στην Αθήνα, ο Δίγκας ανέλαβε το Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, θέση στην οποία διατηρήθηκε μέχρι τον Νοέμβριο του 1920, έχοντας ως σημαντικότερο επίτευγμα του, την εισαγωγή της διδασκαλίας της δημοτικής γλώσσας στα δημοτικά σχολεία. Στις Εκλογές του 1920 ήταν ο μοναδικός βενιζελικός βουλευτής της Θεσσαλονίκης. Γενικά όμως οι πολύ επιδεικτικές του εμφανίσεις αλλά και οι πράξεις του γενικότερα συνέτειναν στη αποστροφή τόσο των κατοίκων όσο και των μειονοτικών κοινοτήτων (μουσουλμανική, εβραϊκή, και προσφύγων) προς αυτόν ώστε το Κόμμα των Φιλελευθέρων να καταποντιστεί και ούτε ο ίδιος να εκλεγεί. ΠΗΓΗ












Το άνθος του κακού και ο Σωκράτης





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


εκινήθη τε και τα όμματα έστησαν


Το κώνειο είναι άλλως και το άνθος του κακού. Πάρεξ των ονομάτων κώνειο, βρωμόχορτο και μαγκούτα που είναι και τα πιο γνωστά, ο λαός το αποκαλεί και καρμπούσα, κιρκούτα, καρμουδιά, τσαμπουδιά ή ασκοτισάρα. Γενικώς το θεωρούν κακό φυτό, διότι οι βλαστοί του και οι σπόροι περιέχουν δραστικόν δηλητήριον, το οποίο διεδραμάτισεν σπουδαίον ρόλον στην αρχαία ελληνική ιστορία.



Ἡ Νῆσος τῶν Λεπρῶν





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Μια μικρή χερσόνησος μήκους τριών μιλίων, η χερσόνησος της Σπιναλόγγας, είναι παράλληλη προς την δυτική ακτή του κόλπου του Μεραμπέλου και τέλος καταλήγει προς βορρά σε νησί που είναι βραχώδες και άγονο και ως που πριν κάποια χρόνια ήταν τόπος μεγάλης τραγωδίας. Η χερσόνησος αυτή είναι η αρχαία Καλυδώνα. Οι Βενετοί όμως, όταν την κυρίευσαν τω 1205, από το σχήμα της την ωνόμασαν Σπίνα Λόγγα, όνομα που σημαίνει το «μακρύ αγγάθι» και έχει μεταφρασθεί επίσημα σε Μακρακάνθη.



Θεσσαλονίκη: Ἡ Πόλη τῶν Ἀσκεναζίμ καί Σεφαρδίμ





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


sefardim
  

Η λέξις «Πογκρόμ» καθιερώθηκε να ονοματίζη τους αντισημιτικούς διωγμούς που γίνονταν στην Ρωσία επί τσαρικού καθεστώτος με την υποστήριξιν της αντιδραστικής πατριωτικής οργώνωσης ονόματι «Ένωσις του Ρωσικού Λαού», ήτις και δρούσε σε καθυστερημένες και μακρινές περιοχές της αυτοκρατορίας με την ανοχή και την κρυφή υποστήριξιν της τσαρικής αστυνομίας.



Ο Τελευταῖος Ἓλλην



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν  


Filopemen", mármol de David D'anger



Η Ομοσπονδία των αχαϊκών πόλεων απ αρχαιοτάτων χρόνων υπάρχουσα έγινε πολύ δυνατή τον 3ο π.Χ αι. Εκτός από τις πόλεις της κυρίως Αχαίας έπαιρναν μέρος στην συμπολιτεία η Σικυώνα και η Κόρινθος.

Δύο φορές τον χρόνο οι αντιπρόσωποι των ομόσπονδων πόλεων συγκεντρώνονταν στην εκκλησία που υπήρχε προς τιμήν του Ομαγύριου Δία[1] κοντά στο Αίγιο και στην συγκέντρωση αυτήν εξελέγοντο οι δύο στρατηγοί και ο γραμματεύς της συμπολιτείας, που ο σκοπός της ήταν ειρηνικός.



Ο Χρυσούς Αιών της Αθηναϊκής Ηγεμονίας



ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΛΛΙΑΡΟΥ







 
Ὁ νικηφόρος ἀμυντικὸς ἀγὼν τῶν ῾Ελλήνων κατὰ τῶν Περσῶν ἐνέπνευσεν εἰς αὐτοὺς αὐτοπεποίθησιν καὶ τοὺς κατέστησεν ὑπερηφάνους. Περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους ᾐσθάνοντο δικαιολογημένην ὑπερηφάνειαν οἱ Ἀθηναῖοι. Πράγματι αὐτοὶ ἐκέρδισαν τὴν πρώτην νίκην εἰς τὸν Μαραθῶνα, εἰς αὐτοὺς κυρίως ὠφείλετο ἡ νίκη τῆς Σαλαμῖνος, αὐτοὶ ὑπεβλήθησαν εἰς τὰς μεγαλυτέρας θυσίας.



Ποιά γεγονότα ἀπεκλήθησαν Νοεμβριανὰ(1916) και τα σύγχρονα Ιουλιανά(2015)



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Η ῾Ελλὰς εὶς τὴν ἀρχὴν τοῦ πολέμου ἐτήρησεν οὐδετερότητα. Αὐτὴ ἦτο ἡ γνώμη τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου. ῾Ο πρωθυπουργὸς ὅμως ᾽Ελ.Βενιζέλος ἐπίστευεν ὅτι τὰ ἐθνικά της συμφέροντα ὑπεχρέωναν τὴν ᾽Ελλάδα νὰ ταχθῆ μὲ τοὺς συμμάχους, ῾Ο βασιλεὺς διεφώνησε καὶ ὁ Βενιζέλος ὑπέβαλε τὴν παραίτησίν του (Φεβρουάριος τοῦ 1915). Νέα κυβέρνησις ἐσχηματίσθη ὑπὸ τὸν Δημ. Γούναρην διὰ νὰ κάνη ἐκλογάς.



Περιγραφή τῶν σημερινῶν φυλῶν




ΕΥΑΓΟΡΑ Μ. ΠΑΝΤΕΛΟΥΡΗ





1. ΠΟΙΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΧΡΗΣΙΜΕΥΟΥΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΣΙΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΦΥΛΩΝ. ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ


Ἐκ πείρας διακρίνομεν τοὺς ἀνθρώπους εἰς διάφορα σωματικὰ γνωρίσματα, τὰ ὁποῖα παρουσιάζουν οὗτοι. Εἶναι όμως δυνατὸν νὰ παρατηρήσωμεν σημαντικὰς διαφορὰς μεταξὺ ὡρισμένων ἀτόμων καὶ ἐν τούτοις νὰ μὴ τὰς λάβωμεν ὑπ’ ὂψιν, διὰ νὰ κατατάξωμεν τὰ ἅτομα εἰς διαφόρους φυλάς. Τοιαῦται διαφοραὶ εἶναι ὅσαι ὀφείλονται εἰς τὸ φῦλον καὶ τὴν ἡλικίαν (σύγκρισις ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, νεαρῶν καὶ ἐνηλίκων ἀτόμων τῆς αὐτῆς φυλῆς). Ἐπίσης δὲν λαμβάνονται ὑπ᾽ ὅψιν ὅσα σωματικὰ γνωρίσματα δημιουργήθησαν ἀπὸ τὸν τρόπον τῆς ζωῆς (ἐπάγγελμα κλπ.) ἢ ἀπο τυχαῖα γεγονότα (ἀσθένειαι κλπ.).




Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ YΠΟ ΒΕΝΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΚYΡΙΑΡΧΙΑ


Φεουδαρχικό σύστημα, εκκλησία-προνόμια, ραγιάδες, κοινότητες, Φαναριώτες, αρματολοί και κλέφτες, παιδεία-Νεοελληνικός Διαφωτισμός, παροικιακός Ελληνισμός



***


Μιχάλης Αγ. Παπαδόπουλος 





Οι Έλληνες υπό βενετική κυριαρχία

1.   Συνθήκες διαβίωσης

Ορισμένες περιοχές του ελλαδικού χώρου εξακολούθησαν να βρίσκονται υπό βενετική κυριαρχία και μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.

Στα εδάφη αυτά οι Βενετοί επέβαλαν το δυτικό φεουδαρχικό σύστημα, προσαρμοσμένο στις τοπικές συνθήκες. Yπήρξαν, όμως, αντιστάσεις των πληθυσμών που εκδηλώθηκαν με ποικίλες μορφές.



Ὁ κατά Μαξεντίου πόλεμος τοῦ Κωνσταντίνου



Π. ΚΑΡΟΛΙΔΟΥ




Ο Μάρκος Αυρήλιος Βαλέριος Μαξέντιος (Marcus Aurelius Valerius Maxentius[1], 278 - 28 Οκτωβρίου 312) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το έτος 306 έως το 312. Ήταν γιος του πρώην αυτοκράτορα Μαξιμιανού και γαμπρός του Γαλέριου.



Τὰ τοπωνύμια τῆς Ἑλλάδος





ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Σ. ΣΤΑΜΑΤΗΣ



Οὕτω καλοῦνται τὰ ὀνόματα τῶν οἰκισμῶν καὶ διαφόρων ἐν γένει περιοχῶν (χωρίων, πόλεων, λόφων, ἀγροτικῶν ἢ παραθαλασσίων περιοχῶν). Ταῦτα ἐδόθησαν εἰς παλαιοτάτην ἐποχήν.



Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΗ





Νίκος Γιαννακούλης

Δρ ΤΕΠΑΕΕΣ
Του Πανεπιστημίου του Αιγαίου



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν







Ευγένιος Βούλγαρης
1716 – 1806

Από τις επιφανέστερες φυσιογνωμίες του νεώτερου Ελληνισμού, φωτισμένος δάσκαλος και κληρικός. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Αυγούστου 1716. Φοίτησε αρχικά στις σχολές της Άρτας και των Ιωαννίνων και στη συνέχεια στην Πατάβιο παρακολούθησε μαθήματα θεολογίας και φιλοσοφίας, αρχαία ελληνική, λατινική και εβραϊκή φιλολογία, αλλά και φυσική και μαθηματικά. Μελέτησε ιδιαίτερα τα έργα των Λοκ και Λάιμπνιτς.



Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ (1799 - 1815) - 200 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΒΑΤΕΡΛΩ





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



  
Κατὰ τὴν πρώτην δεκαπενταετίαν τοῦ 19ου αἱῶνος ἡ ζωὴ ἐκατομμυρίων Εὐρωπαίων ἐξηρτᾶτο ἀπὸ τὰς ἀποφάσεις τοῦ Ναπολέοντος.


Αἱ πέντε Ἀρχαῖαι κοιτίδες τοῦ πολιτισμοῦ




ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Σ. ΣΤΑΜΑΤΗΣ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Αἱ χῶραι εἰς τὰς ὁποίας ἀνεπτύχθη κατὰ τὴν ἀρχαιότητα ὁ πολιτισμός, εἶναι ἡ Μεσοποταμία, ἡ Αἴγυπτος, ἡ Κίνα, αἱ Ἰνδίαι καὶ ἡ Ἑλλάς.
 


Πομπηία... η νεκρή πολιτεία (PHOTOS & VIDEO)





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


 
Η Πομπηία ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας, στην πλευρά της Τυρρηνικής θάλασσας, κοντά στη σημερινή Νάπολη. Χτίστηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τους Έλληνες στις ακτές της Καμπανίας στους πρόποδες του Βεζούβιου, κοντά στη Ρώμη. Η Πομπηία έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων και είχε επηρεαστεί πολύ από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Η τοποθεσία της και το κλίμα της ήταν περίφημα, πράγμα που την έκανε το καλύτερο θέρετρο της αρχαίας Ρώμης. Πολλοί πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν χτίσει πάνω στους σκεπασμένους με αμπέλια λόφους της, όμορφες εξοχικές επαύλεις, τις οποίες στόλιζαν με διάφορα έργα τέχνης.