Ἀσκήσεις εἰς τάς ὑποθετικάς προτάσεις τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν





Συλλογικόν έργον



ypothetikes_protaseis.pdf by ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Τό ἀπαρέμφατον τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς (ΕΠΙΤΟΜΗ)






της
Κορίνας Τσιτσιρίκου - Θεοδοσιάδη




ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ


Το έναρθρο απαρέμφατο, δηλαδή το απαρέμφατο με άρθρο, αντιστοιχεί με όνομα ουσιαστικό και έτσι μπορεί να χρησιμοποιείται ως υποκείμενο, αντικείμενο ή προσδιορισμός. Το έναρθρο απαρέμφατο μεταφράζεται κανονικά ως τελικό απαρέμφατο ή με το αντίστοιχό του ουσιαστικό:



Τά εἴδη τῆς δοτικῆς τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν







ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ
ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣΓΛΩΣΣΗΣ
o.filologos@hotmail.com
 



1) Από ουσιαστικά και επίθετα (που προέρχονται από ρήματα που συντάσσονται με δοτική)=> δοτική αντικειμενική.
Σημείωση:
τα φιλίας- έχθρας συντάσσονται:
·        Με δοτική αντικειμενική. Π.χ: σύμμαχος τῷ Φιλίππῳ
·        Με γενική κτητική. Π.χ: ὁ σύμμαχος τοῦ Φιλίππου.



Τά εἰς -τός καί -τέος ρηματικά







επιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Τα εις –τός ρηματικά επίθετα έχουν παθητικήν σημασίαν. Σημαίνουν:



Ὁ β' ὅρος συγκρίσεως τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς






 της
Όλγας Τσόκα




Ορισμός:
Όροι της σύγκρισης ονομάζονται δυο ουσιαστικά (που φανερώνουν πρόσωπα, ζώα, πράγματα, καταστάσεις, ιδιότητες) ή άλλα μέρη του λόγου, όταν συγκρίνονται μεταξύ τους. 



Το Αντικείμενον εις την Αρχαίαν Ελληνικήν





του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικής φιλολογίας
Πανεπιστημίου Αθηνών





Αντικείμενον λέγεται το ουσιαστικόν ή πάσα λέξις και φράσις θεωρουμένη ως ουσιαστικόν, εις το οποίον μεταβαίνει η ενέργεια του υποκειμένου του ρήματος.



Ο Ευθύς και Πλάγιος Λόγος της αρχαίας ελληνικής





Ι.    Περιπτώσεις πλάγιου λόγου
ΙΙ.  Μετατροπή πλάγιου λόγου σε ευθύ
·        Μετατροπή του πλάγιου λόγου σε ευθύ
·        Το πρόσωπο του υποκειμένου 
ΙΙΙ. Μετατροπή ευθέος λόγου σε πλάγιο
·        Α. Οι κύριες προτάσεις στον πλάγιο λόγο
·        Β. Οι δευτερεύουσες προτάσεις στον πλάγιο λόγο
IV.  ΑΣΚΗΣΕΙΣ



Εξαρτημένοι υποθετικοί λόγοι της Αρχαίας Ελληνικής




της
Όλγας Τσόκα



Εξαρτημένος ή πλάγιος υποθετικός ονομάζεται ο υποθετικός λόγος του οποίου η απόδοση δεν βρίσκεται στην κύρια πρόταση.



Σύμπτυξη δευτερεύουσας πρότασης στο αντίστοιχο είδος μετοχής




 της
Ιωάννας Κολιοπούλου

 
Μια δευτερεύουσα πρόταση συμπτύσσεται στο αντίστοιχο είδος μετοχής ως εξής:

·        Παραλείπεται ο σύνδεσμος εισαγωγής της δευτερεύουσας πρότασης.

·        Το ρήμα της δευτερεύουσας πρότασης μετατρέπεται σε μετοχή η οποία πλέον εντάσσεται στην (λογικά) προηγούμενη πρόταση.

·        Το υποκείμενο του ρήματος της δευτερεύουσας πρότασης γίνεται υποκείμενο της μετοχής. Από αυτό καθορίζεται αν η μετοχή που ζητείται θα είναι συνημμένη ή απόλυτη.

    Ειδικότερα:



Λανθάνοντες υποθετικοί λόγοι





επιμελεία της
Όλγας  Τσόκα


 
Λανθάνων ονομάζεται ο υποθετικός λόγος του οποίου η υπόθεση δεν είναι φανερή αλλά "λανθάνει", κρύβεται.

Η υπόθεση μπορεί να κρύβεται:



Η δοτική προσωπική





επιμελεία της
Όλγας Τσόκα

 
Η δοτική προσωπική, η δοτική ονόματος ή αντωνυμίας, συνήθως προσωπικής, φανερώνει το πρόσωπο για το οποίο υπάρχει ή γίνεται κάτι.



Το ποιητικό αίτιο – Ενεργητική και παθητική σύνταξη της Αρχαίας Ελληνικής




επιμελεία της
Κολιοπούλου Ιωάννας



Ποιητικό αίτιο ονομάζεται το πρόσωπο ή το πράγμα από το οποίο προέρχεται η ενέργεια που δέχεται το υποκείμενο ενός παθητικού ρήματος.



ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕΤΟΧΩΝ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ




του
Α. Σ. ΤΣΟΥΚΑΝΤΑ



ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Για να αναλύσουμε τις μετοχές σε αντίστοιχες προτάσεις ακολουθούμε τα παρακάτω βήματα:



Αἱ ἐγκλίσεις εἰς τάς ἀνεξαρτήτους προτάσεις




ΕΚ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ
ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ

του
ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ



§116. 1) ᾽Εγκλίσεις λέγονται οἱ τύποι τοῦ ῥήματος, μὲ τοὺς ὁποίους δηλοῦται ἡ ψυχικὴ διάθεσις τοῦ λέγοντος σχετικῶς μὲ τὸ σημαινόμενον ὑπὸ τοῦ ῥήματος, ἤτοι οἱ τύποι τοῦ ῥήματος, μὲ τοὺς ὁποίους δηλοῦται
α΄) ἡ πραγματικότηςἡ δυνατότης τοῦ σημαινομένου ὑπὸ τοῦ ῥήματος κατὰ τὸν λέγοντα· (ἔρχεται - ἔλθοι ἄν) καὶ
β΄) τὸ ἐπιθυμητὸν (ἢ μὴ) τοῦ σημαινομένου ὑπὸ τοῦ ῥήματος διὰ τὸν λέγοντα ( ἴωμεν - ἴτε - μὴ ἔλθητε ).
2) Αἱ ἐγκλίσεις εἰς τὴν ἀρχαίαν γλῶσσαν εἶναι τέσσαρες, ἤτοι ὁριστική, ὑποτακτική, εὐκτικὴ καὶ προστακτική.
3) ῾Η σημασία καὶ ἡ χρῆσις τῶν ἐγκλίσεων εἶναι διάφορος, καθ’ ὅσον αὗται λαμβάνονται εἰς προτάσεις ἀνεξαρτήτους ἢ εἰς προτάσεις, ἐξηρτημένας.
Κατωτέρω ἐξετάζεται ἡ σημασία καὶ ἡ χρῆσις τῶν ἐγκλίσεων εἰς τὰς ἀνεξαρτήτους προτάσεις. 



Συνοπτικόν Συντακτικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης



της
Όλγας Παλαιοχωρινού





Συνοπτικό Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής




Στοιχεία γραμματικής & συντακτικού της αρχαίας ελληνικής γλώσσης




ΧΡΗΣΙΜΟΝ ΔΙΑ ΠΑΣΑΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΝ

του
Γ. Κωδωνάκη



ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ & ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ



Συντακτικό Αρχαίων : Προσδιορισμοί






ΟΝΟΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ :
Χρησιμοποιούνται :  ουσιαστικά, επίθετα, αντωνυμίες, αριθμητικά, επιθετικές μετοχές, δευτερεύουσες ονοματικές προτάσεις .
Προσδιορίζουν  ονόματα που είναι  όροι της πρότασης και αποδίδουν ένα ορισμένο χαρακτηριστικό σε αυτά.





Μεθοδική διδασκαλία του Συντακτικού της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης



του
Γεωργίου Ζούκη
επιτίμου εκπ/κού συμβούλου






Ζούκης Γ.- Μεθοδική διδασκαλία του Συντακτικού της Αρχαίας – https://www.projethomere.com



Συντακτικόν αρχαίων ελληνικών (σε πίνακες)




του
Θ. Α. Αμελίδη
-φιλολόγου





syntaktiko_arxaiwn




ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ

ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ




ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ