του
Α. Σ. ΤΣΟΥΚΑΝΤΑ
ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
1. Χαρακτηρίζουμε συντακτικά τη μετοχή.
Επιλέγουμε τον κατάλληλο σύνδεσμο εισαγωγής της δευτερεύουσας πρότασης ανάλογα με το είδος και τη σημασία της μετοχής.
2. Το υποκείμενο της μετοχής γίνεται υποκείμενο της δευτερεύουσας πρότασης (πάντα σε ονομαστική για τα προσωπικά ρήματα). Αν η μετοχή είναι συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος από το οποίο εξαρτάται, τότε το υποκείμενο μπορεί να παραλείπεται.
3. Μετατρέπουμε τον ρηματικό τύπο της μετοχής σε ρήμα του ίδιου χρόνου, σε έγκλιση ανάλογη με τους κανόνες εκφοράς της αντίστοιχης δευτερεύουσας πρότασης και σε πρόσωπο αντίστοιχο με το υποκείμενό του, το οποίο έχει καθοριστεί στο 2ο βήμα.
4. Η δευτερεύουσα πρόταση που προκύπτει από την ανάλυση της μετοχής κανονικά περιλαμβάνει όλους τους συντακτικούς όρους της μετοχικής φράσης: Υ, Ρ, Α ή Κ, και οτιδήποτε προσδιορίζει αυτά (π.χ. ονοματικοί ή επιρρηματικοί προσδιορισμοί) .
(1) ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΟΧΗ
Η κατηγορηματική μετοχή αναλύεται σε δευτερεύουσα πρόταση, εφόσον εξαρτάται από ρήμα που συντάσσεται με ειδική πρόταση (συνήθως όταν μεταφράζεται με το ὅτι).
Οἶδα οὐδένα μισοῦντα.
→Οἶδα ὅτι οὐδεὶς μισεῖ.
Ἤκουε αὐτὸν ἐν Κιλικίᾳ ὄντα.
→ Ἤκουε ὅτι αὐτὸς ἐν Κιλικίᾳ εἴη (ευκτική του πλαγίου λόγου, επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο).
Ὅστις ἀκούσῃ ἐμοῦ λέγοντος…
Δηλώνει αυτηκοΐα (ἀκούω + γενική) και μεταφράζεται με το να.... Κανονικά δεν αναλύεται.
(2) ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ – ΑΝΑΦΟΡΙΚΗ
Η άναρθρη επιθετική μετοχή αναλύεται σε δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, που εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία ὅς, ἥ, ὅ.
Δύναμαι συνεῖναι ἀνθρώποις δυναμένοις ἀναλίσκειν ...
→οἵ δύνανται ἀναλίσκειν
Η έναρθρη επιθετική μετοχή αναλύεται σε δεικτική αντωνυμία (ἐκεῖνος, οὗτος) στο γένος, αριθμό και πτώση της μετοχής, και την αναφορική αντωνυμία ὅς, ἥ, ὅ σε ονομαστική, ως υποκείμενο της αναφορικής πρότασης .
Φρόνιμοι εἰσὶν οἱ εἰδότες. ...
→ἐκεῖνοι οἵ ἴσασι
Ορισμένες επιθετικές μετοχές ενέχουν και επιρρηματική σημασία. Αυτές αναλύονται σε ανάλογες με τη σημασία τους επιρρηματικές αναφορικές προτάσεις. Οι επιθετικές μετοχές με αόριστο περιεχόμενο ή άρνηση μὴ έχουν υποθετική σημασία, άρα αναλύονται σε αναφορικές υποθετικές προτάσεις.
Ὁ μὴ δαρεὶς παῖς οὐ παιδεύεται.
→ Ὁ παῖς ἐκεῖνος, ὅς ἃν μὴ δαρῇ, οὐ παιδεύεται.
(3) ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΟΧΗ
Αναλύεται σε αιτιολογική πρόταση με ἐπεί, ἐπειδή, διότι, ὅτι + οριστική ή ευκτική του πλαγίου λόγου, ανάλογα με το ρήμα εξάρτησης.
Οἱ Ἀθηναῖοι σφόδρα ἠνιῶντο τῶν πόλεων ἀποστασῶν →...ἐπεὶ αἱ πόλεις ἀποσταῖεν
Η αιτιολογική μετοχή υποκειμενικής αιτιολογίας (που συνοδεύεται από ὡς, ὥσπερ) αναλύεται με ὡς + οριστική ή ευκτική του πλαγίου λόγου, ανάλογα με το ρήμα εξάρτησης.
Ἔστησαν τρόπαιον ὡς νενικηκότες.
→ ...ὡς νενικηκότες εἶεν
(4) ΤΕΛΙΚΗ ΜΕΤΟΧΗ
Αναλύεται σε τελική πρόταση με ἵνα + υποτακτική αορίστου ή ευκτική του πλαγίου λόγου, ανάλογα με το ρήμα εξάρτησης.
Πορεύονται κατοψόμενοι τοὺς πολεμίους.
→...ἵνα κατίδωσι τοὺς πολεμίους
Ἐπορεύοντο κατοψόμενοι τοὺς πολεμίους.
→...ἵνα κατόψοιντο τοὺς πολεμίους
(5) ΧΡΟΝΙΚΗ ΜΕΤΟΧΗ
Όταν δηλώνει το προτερόχρονο αναλύεται σε χρονική πρόταση, που εισάγεται με ἐπεί, ἐπειδή, ἐξ οὗ, ἐξ ὅτου, ἀφ' οὗ, ἀφ' ὅτου + οριστική.
Γενομένης τῆς μάχης Κῦρος ἔλεγε τοῖς στρατιώταις.
→Ἐπεὶ ἡ μάχη ἐγένετο ...
Όταν δηλώνει το σύγχρονο αναλύεται σε χρονική πρόταση, που εισάγεται με ὅτε, ἐν ᾧ, ἡνίκα +οριστική.
Ὁπλιζομένων αὐτῶν ἧκον οἱ σκοποὶ.
→Ἐν ᾧ ὡπλίζοντο ....
Σημείωση: Οι μετοχές ΕΝΣ και ΠΡΚ που εξαρτώνται από ιστορικό χρόνο ισοδυναμούν αντίστοιχα με ΠΡΤ και ΥΠΡ.
Όταν δηλώνει το υστερόχρονο αναλύεται σε χρονική πρόταση, που εισάγεται με μέχρι, ἄχρι, μέχρις οὗ, ἄχρις οὗ, ἕως + οριστική.
Ταῦτα ἐποίουν γενομένου σκότους.
→...μέχρι σκότος ἐγένετο
(6) ΥΠΟΘΕΤΙΚΗ ΜΕΤΟΧΗ
Η ανάλυση της υποθετικής μετοχής σχετίζεται άμεσα με το είδος του υποθετικού λόγου που σχηματίζεται.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ
Ὄντων βωμῶν, εἰσὶ καὶ θεοὶ.
→Εἰ εἰσὶ βωμοί ...
ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ
Οὐκ ἄν ἦλθον δεῦρο, ὑμῶν μὴ κελευσάντων.
→... εἰ ὑμεῖς μὴ ἐκελεύσατε
ΑΠΛΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΛΕΓΟΝΤΟΣ
Ταῦτα ποιοῦντες τοὺς θεούς βοηθοὺς ἔχοιτ` ἄν.
→ Εἰ ταῦτα ποιοῖτε ....
ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝΟ
Ταῦτα ποιοῦντες τοὺς θεοὺς βοηθοὺς ἕξετε.
→Ἐὰν ποιῆτε ταῦτα ...
ΑΟΡΙΣΤΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ἐλθόντος τοῦ θανάτου οὐδεὶς βούλεται ἀποθανεῖν
→Ἐὰν ἔλθῃ ὁ θάνατος ...
ΑΟΡΙΣΤΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ἀντιλέγων τις ὑπὸ τῶν τυράννων ἀπέθνῃσκε
→Εἰ ἀντιλέγοι τις ...
(7) ΕΝΑΝΤΙΩΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΟΧΗ
Αναλύεται σε εναντιωματική πρόταση με εἰ καὶ + οριστική. Οι λέξεις που συνοδεύουν ενίοτε την εναντιωματική μετοχή (καὶ, καίτοι, καίπερ, καὶ ταῦτα κ.λπ.), δεν περιλαμβάνονται στη δευτερεύουσα εναντιωματική πρόταση.
Καίτοι Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε. →Εἰ καὶ Λακεδαμονίων ἄποικοι ἦτε ...
Ἡ Σπάρτη τῶν ὀλιγανθρωποτάτων πόλεων οὖσα δυνατωτάτη ἐν τῇ Ἑλλάδι ἐφάνη.
→Εἰ καὶ ἡ Σπάρτη τῶν ὀλιγανθρωποτάτων πόλεων ἦν ...
τοιγαροῦν (για τούτο λοιπόν)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου