τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Εις τον καθένα είναι γνωστή η λέξις «παγκοσμιοποίησις» και απεναντίας εις ολίγους η λέξις «παγκοσμίωσις». Αν και μιλάμε δια το ίδιο πράγμα, φαίνεται πως η δευτέρα λέξις αποτυπώνει καλλίτερα την έννοια, ήτοι την τάσιν του ποιείν τι παγκοσμίως κοινόν. Η εξέλιξις των μέσων επικοινωνίας είναι τοιαύτη ώστε τω όντι ολίγαι μόνον περιοχαί του πλανήτου φαίνεται να ήναι εις απομόνωσιν ακόμη. Λίγοι είναι εκείνοι οι πληθυσμοί οίτινες δεν λαμβάνουν νέα εξ άλλων ομάδων ανθρώπων ούτε εκπέμπουν τα δικά των εις άλλους.