Πώς γίνεται μια χρονιά <Καλή>;



Της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου





Μια λέξη σκίζει τον αιθέρα του μυαλού σου προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις: ήχους, εικόνες, μυρωδιές, αναμνήσεις, σημασίες, όνειρα, ευχές! Και ύστερα μια λέξη είναι σε θέση να ξυπνήσει εμπειρίες μνήμης, φαντασίας του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος!Μια λέξη δρά και συνενεργεί με μια άλλη λέξη ή άλλες λέξεις για να ανακαλύψουν παρέα νέα σημαίνοντα και σημαινόμενα. Σκοπός μιας λέξης είναι να μετουσιωθεί σε ένα αντικείμενο που να μας δίδει την εντύπωση πως είναι να οραματιζόμαστε!Κατόπιν η λέξή αυτή αποξενώνεται από το ίδιο το αντικείμενο.Έτσι μένοντας με το όραμα ακολουθούμε μια ακολουθία συνειρμικών αντιδράσεων προκειμένου να αντιληφθούμε κάτι βαθύτερο!Και μετά; Η αγαπημένη φράση των παιδιών μετά από κάθε αφήγηση μας. Και μετά...οι λέξεις επαναστατουν δημιουργώντας νοήματα! Τούτα τα νοήματα είναι σε θέση να ξεκλειδώνουν χρονοντούλαπα μυστικών και μύθων ιδιωτικών ή δημόσιων!


ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΗΡΘΑΝ…Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΜΩΣ ΗΡΘΕ ;

Καλλιόπη Ζιώγου
θεολόγος


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Όσο πιο λαμπερός είναι ο στολισμός των σπιτιών μας, της γειτονιάς μας κ.ο.κ., τόσο πιο σκοτεινή είναι η ψυχή μας θαρρώ.. Στολίζουμε με πάσης φύσεως φτιασίδια, κάθε γωνιά του σπιτιού μας, σα να θέλουμε να κρύψουμε τη γύμνια της ψυχής μας και την ασχήμια μας. Ασχήμια;; Ναι..παντού ακόμη και στα παιδικά Χριστουγεννιάτικα, υποτίθεται…παιχνίδια και παραμύθια συναντάς ασχήμια. Μάγισσες, αλλόκοτα και παραμορφωμένα ξωτικά, μάσκες, περίεργες τηλεοπτικές ταινίες και διαφημίσεις κατάντησαν συνώνυμα του πνεύματος των Χριστουγέννων και συνδέονται με την τρυφερή παιδική ηλικία και ψυχή, δημιουργώντας παιδικές αναμνήσεις..όμορφες;; Τί σχέση έχουν όλα αυτά με την ουσία των ημερών; Πώς μπορεί ένα παιδί να νιώσει και να καταλάβει το νόημα των ημερών, μέσα από όλη αυτήν την αποκοτιά και ασχήμια; 



Αρχαία Α' Γυμνασίου - Επαναληπτικές Ασκήσεις



ΑΡΧΑΙΑ Α’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ


Η Διδασκαλία της ν.ε Λυρικής Ποίησης στο Λύκειο


Αγάθη Γεωργιάδου
Προτεινόμενη διάρκεια: 12-14 διδακτικές ώρες 




Εισαγωγή

Η διδακτική ενότητα «Ποιητικές φωνές» προτείνεται για το δεύτερο δίμηνο του σχολικού έτους και συνομιλεί με την ενότητα «Λογοτεχνικοί χαρακτήρες». Όπως και στην πεζογραφία, με τη συγκεκριμένη πρόταση οι μαθητές θα μελετήσουν στην ποίηση τις ποικίλες εναλλαγές των ποιητικών φωνών, μέσα από τις κειμενικές τους λειτουργίες, προσπαθώντας να ανασυγκροτήσουν τις ταυτότητες που υποβάλλονται.

Κι ενώ οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες είναι πιο ευδιάκριτοι στην πεζογραφία, η σκιαγράφηση των «φωνών» στα ποιητικά κείμενα είναι δυσκολότερη. Οι χαρακτήρες αναδύονται στην ιστορία μέσα από τις πράξεις τους ή τα σχόλια και τις περιγραφές του συγγραφέα. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και σε ένα ποίημα αφηγηματικό ή δραματικό. Στα λυρικά, όμως, ποιήματα, η φωνή του ποιητικού υποκειμένου, η ταυτότητά του, δεν είναι άμεσα ορατή. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόσωπο που βλέπει, αισθάνεται, σχολιάζει, σκέφτεται. Είτε μιλάει επίμονα με το «εγώ» ή με το «εσύ», είτε με το «εμείς» ή «εσείς», υποβάλλει την παρουσία μιας περσόνας, μιας πιθανόν επινοημένης μορφής που μένει να ανιχνευθεί.


Η «Επιφάνεια» η Δευτέρα Αυτού Παρουσία



ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017
Απόστολος: Β Τιμ. δ´ 5 – 8
Ευαγγέλιον: Μᾶρκ. α΄ 1-8
Ήχος: πλ. α΄ .- Εωθινόν: Η΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ




Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών




«λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος,
ον αποδώσει μοι ο Κυριος εν εκείνη τη ημέρα,
ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δε εμοί,
αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι
την επιφάνειαν αυτού» (Β΄ Τιμ. δ΄ 8)

Η αγάπη εις την «επιφάνειαν αυτού»

Τι εννοεί άραγε ο Θείος Παύλος, όταν αναφέρη τις δύο αυτές λέξεις; Η μεν δεύτερη, αναφέρεται εις τον Κύριό μας, Ιησούν Χριστόν. Η λέξη όμως «επιφάνεια», σημαίνει την δευτέραν Του παρουσίαν κατά την οποίαν, ως ο Ίδιος μας έχει διασαφίσει, θα κρίνη τον κόσμον («ζώντας και νεκρούς», όπως ομολογούμε εις το σύμβολον της αγίας μας πίστεως) με την τελείαν και αδιαφιλονίκητον δικαιοσύνην Του.


Εσύ μετέθεσες την ευθύνη σου;



της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου



Η μετάθεση (Displacement) ως ψυχολογικός όρος σημαίνει την αλλαγή κατεύθυνσης της έκφρασης μιας ενστικτώδους αντίδρασης από ένα απειλητικό σε ένα λιγότερο απειλητικό στόχο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παιδί που το μαλώνουν οι γονείς του και αντί να κατευθύνει την επιθετικότητα του προς εκείνους, ξεσπά στο μικρότερο αδερφάκι του, στους φίλους του, στο κατοικίδιο του, στα παιχνίδια του. Σε αυτή την περίπτωση ο πραγματικός στόχος της επιθετικότητας του αντικαταστάθηκε από ένα λιγότερο απειλητικό για το ίδιο το παιδί.

Η εκδήλωση υπερβολικού θυμού ως απάντηση σε ασήμαντα ερεθίσματα στην καθημερινότητα ή το να στρέφεται κανείς εναντίον του εαυτού του αναπτύσσοντας υποτιμητικά, πεσσιμιστικά συναισθήματα (καταθλιπτική συμπεριφορά) συνιστά και αυτό μετάθεση ευθύνης. Μετάθεση ευθύνης κάνουν και οι ενήλικες. Αυτό συμβαίνει ακόμη και στη θεραπευτική σχέση όταν ο θεραπευόμενος μεταθέσει την ευθύνη του στον θεραπευτή του. Εκεί που νιώθει κανείς το τέρας μέσα του/τον εαυτό του/να τον κατατρύχει και να στροβιλίζουν αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα νιώθει συνάμα και την αδυναμία να το πολεμήσει όλο αυτό.

Μεταθέτοντας λοιπόν την ευθύνη που του αναλογεί αλλού, μειώνει μέρος της έντασης που βιώνει. Χρειάζεται θάρρος για να μπορέσει κανείς να αντιμετωπίσει αυτό το τερας. Καθότι αυτο το τέρας έχει ριζώσει για τα καλά και έχει μολύνει κάθε καλή πρόθεση και θετική διάθεση. Και αυτή η αρνητική διάθεση έχει ενεργοποιήσει το σύνδρομο κατωτερότητας.

Άνθρωπος που δεν έχει θετική εικόνα για τον εαυτό του δύσκολα αντιλαμβάνεται ότι μεταθέτει την ευθύνη του για τη ζωή του στους άλλους. Στην ουσία αυτός που μεταθέτει την ευθύνη του στους άλλους αντιμετωπίζει δυσκολία θετικής ανταπόκρισης στη δυσκολία. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην χαμηλή του αυτοεκτίμηση αλλά μπορεί να οφείλεται και στην πραγματική του πνευματική δυσκολία να αντιμετωπίσει με θάρρος τα προβλήματα του.

Η ευθύνη για τις δυσκολίες μας είναι δική μας υπόθεση. Η ευθύνη για να την αντιμετωπίσεις κατάματα χρειάζεται θέληση, σταθερότητα και υπομονή. Αν και συ συνηθίζεις να μεταθέτεις την ευθύνη σου αλλού, μήπως είναι καιρός να αναρωτηθείς τι κάνεις εσύ για το πρόβλημα που επιθυμείς να μεταθέσεις;
 
 
 


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ...!!!!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



            Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που όλοι μας –μικροί και μεγάλοι- περιμένουμε να έρθει! Για το σχολείο, ωστόσο, αυτή η ανυπομονησία συνοδεύεται πολλές φορές από άγχη και κούραση τόσο για τους εκπαιδευτικούς όσο και για τα παιδιά!


Κοινωνικές αναπαραστάσεις στη ρεαλιστική νεοελληνική πεζογραφία


Βενετία Αποστολίδου &
Νικολίνα Κουντουρά

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Προτεινόμενη διάρκεια: 16 διδακτικές ώρες

Εισαγωγή

Η σχέση της λογοτεχνίας με την κοινωνική πραγματικότητα έχει απασχολήσει θεωρητικούς της λογοτεχνίας, φιλολόγους και λογοτέχνες. Μετά την έμφαση που δόθηκε, στις δύο προηγούμενες διδακτικές ενότητες, στους λογοτεχνικούς χαρακτήρες και στις ποιητικές φωνές, στην αναπαράσταση δηλαδή της ατομικής ζωής και στην έκφραση της υποκειμενικότητας, στην παρούσα ενότητα μετακινούμαστε στον άλλο πόλο της λογοτεχνικής δημιουργίας, την κοινωνία, χωρίς να ξεχνούμε ποτέ πως οι δύο αυτοί πόλοι, το άτομο και η κοινωνία, διαπλέκονται σε κάθε ένα λογοτεχνικό έργο. Στη συνειδητοποίηση αυτής της σχέσης αποσκοπούσε εξάλλου η διδακτική ενότητα της Γ΄ Γυμνασίου «Άτομο και κοινωνία». Η παρούσα ενότητα επιδιώκει να ενισχύσει τη συνειδητοποίηση αυτή και να εμβαθύνει σε ζητήματα λογοτεχνικής γραφής.


ΕΙΡΩ-ΕΙΡΗΝΗ




Η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα αποτελεί την απόλυτη ανθρωπιστική αξία. Θα μπορούσαν να την αγαπήσουν πολύ ορισμένοι μαθητές, αν τους δινόταν η δυνατότητα να δουν τις λέξεις ως έννοιες στων οποίων τις παραγωγικές ρίζες κρύβονται σκέψεις που αποκαλύπτουν δομικές αλήθειες ανθρώπινων αξιών.

Όλες οι επιστήμες κι όλες οι τέχνες είναι αξιοθαύμαστες , ανώτερες και απαραίτητες. Αλλά μια πινελιά απ'τον πολιτισμό της σκέψης θα ενίσχυε το ήθος τους και τον σεβασμό προς την ζωή. Θά 'ταν όμορφο και σκόπιμο ο αυριανός επιστήμονας νά'χει να θυμάται απ'τα σχολικά του χρόνια λίγες λέξεις , λίγες φράσεις ή μια θέαση από τους πατέρες του, που αποτελούν την κορυφή της ανθρώπινης διανόησης σήμερα.


Η Διδασκαλία των Λογοτεχνικών Χαρακτήρων στο Λύκειο




Βενετία Αποστολίδου & Ειρήνη Γαμβρού 



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Προτεινόμενη διάρκεια: 14 διδακτικές ώρες


Εισαγωγή 

Στο πρώτο δίμηνο του σχολικού έτους προτείνουμε να ασχοληθούν οι μαθητές με τους λογοτεχνικούς χαρακτήρες. Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες αποτελούν το θεμέλιο λίθο κάθε αφήγησης. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πώς η λογοτεχνία δημιουργεί με λέξεις ανθρώπινους τύπους που μας φαίνονται τόσο ζωντανοί, τόσο γοητευτικοί και ασκούν επάνω σε μας, τους αναγνώστες, μεγάλη επίδραση λόγω της ταύτισής μας μαζί τους ή/και της κριτικής απόστασης από αυτούς. Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες σχετίζονται με όλες τις κατασκευαστικές όψεις ή τα χαρακτηριστικά περιεχομένου του κειμένου ενώ η αρτιότητα της κατασκευής τους αποτελούσε πάντα ένα από τα σπουδαιότερα κριτήρια ποιότητας του λογοτεχνικού έργου. Η παρούσα διδακτική ενότητα σκοπεύει να εμβαθύνει στους λογοτεχνικούς χαρακτήρες σε αφηγηματικά κείμενα, να αναδείξει τη γοητεία που αναδίδουν και να δώσει τη δυνατότητα στους μαθητές να ανακαλύψουν τους τρόπους με τους οποίους η λογοτεχνία εμβαθύνει στους ίδιους τους ανθρώπινους χαρακτήρες, στην ατομική ζωή και στις ανθρώπινες σχέσεις.



Πώς να αντιμετωπίζει τον μαθητή με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες ο εκπαιδευτικός στην τάξη;


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσιου-Τρυφωνίδου

Ο εκπαιδευτικός που αντιμετωπίζει μέσα στην τάξη του παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες χρειάζεται:

1. Να δείχνει κατανόηση και να επιβραβεύει τακτικά τους μαθητές του
2. Να αντιμετωπίζει τους μαθητές που έχουν δυσκολίες με καλή πρόθεση και με χιούμορ
3. Να συζητά με τους μαθητές το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και να συναποφασίζουν μαζί τον τρόπο εξέτασης και αντιμετώπισης του προβλήματος
4. Να ενθαρρύνει τις προσπάθειες των μαθητών
5. Να αποφεύγει την σύγκριση μεταξύ των μαθητών



Λίγα λόγια για τη μετασχηματίζουσα μάθηση (Mezirow)





Τα τελευταία χρόνια, η ανάγκη για διαρκή εξέλιξη του ανθρώπου ως επακόλουθο και της συνεχούς αναζήτησης εργασίας, έχει δημιουργήσει την ανάγκη συγκρότησης κέντρων “δια βίου μάθησης”. Ο χώρος της εκπαίδευσης ενηλίκων είναι αναπτυσσόμενος με αποτέλεσμα να διατυπώνονται πολλές θεωρητικές προσεγγίσεις για το τρόπο με τον οποίο μπορούν οι ενήλικες να κατακτήσουν τη γνώση. Ωστόσο, οι θεωρίες που εφαρμόζονται στην εκπαίδευση των ενηλίκων εστιάζουν στις ήδη υπάρχουσες γνώσεις ενός ενηλίκου, τις εμπειρίες και τα βιώματά του και τον τρόπο με τον οποίο η κριτική σκέψη είναι σε θέση να τις επαναπροσδιορίζει. Βασικός πόλος της μάθησης είναι η μετασχηματίζουσα θεωρία, όπως παρουσιάστηκε από τον Αμερικανό Κοινωνιολόγο Jack Mezirow στο σύγγραμμά του με τίτλο “Transformative dimensions of adult learning”, επηρεασμένο από τον Paulo Freire, Jürgen Habermas και την “κριτική θεωρία” της Σχολής της Φρανκφούρτης που αναπτύχθηκε με βάση τη διαλεκτική φιλοσοφία των Hegel και Marx.