Ωρέ Νεοέλληνες [ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ Κυριακή 4/2/2018]

Πρεσβύτερος Γεώργιος Προμπονάς*

Ο χρόνος μετρά αντίστροφα για το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία που θα διεξαχθεί την ερχόμενη Κυριακή στην πλατεία Συντάγματος

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες αφού σας απευθύνω ένα θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό, σπεύδω να απαντήσω, στην απορία που ενδεχομένως σας προκαλεί η θέση σε ένα βήμα σαν και αυτό ενός παπά, μιας και δεν είστε συνηθισμένοι σε κάτι τέτοιο. Ακούστε λοιπόν: Πρώτον πάντα ο υγιής κλήρος ήταν μπροστάρης όπως τον παπά Πιρουνάκη και πολλοί άλλοι στους λαϊκούς αγώνες και δεύτερον εκ πεποιθήσεως θεωρώ ανέντιμο και άνανδρο, αφού και εγώ είμαι ένας σαν εσάς Έλληνας πολίτης οικογενειάρχης, που πλήττομαι από τα βάρβαρα οικονομικά μέτρα, να επαναπαύομαι στα μετόπισθεν και μετά να απολαμβάνω τα οφέλη των αγώνων σας.

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ 

Πρεσβύτερος Γεώργιος Προμπονάς*

Θα πρέπει να καμαρώνουμε σαν έλληνες και σαν χριστιανοί, γιατί η αρχαία ελληνική φιλοσοφία και η χριστιανική διδασκαλία μοιάζουν σαν δίδυμες σιαμαίες αδελφές, αφού στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και των δυο δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ψυχή και μόνο η ψυχή του ανθρώπου, ο εξαγνισμός της, η πραγμάτωση της ανώτερης φύσης της και η αποκατάσταση της μέσα στο Θαύμα της δημιουργίας. 

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ

Πρεσβύτερος Γεώργιος Προμπονάς*

Επιγραμματικά θα πω ότι, η Ψυχή σαν μέρισμα της θεϊκής Ουσίας κατά τον Πλάτωνα και Πνοή Του Θεού κατά την Ορθόδοξη θεολογία είναι η πηγή της Σοφίας και της Γνώσης, από την οποία ο ανθρώπινος εγκέφαλος τροφοδοτείται με γνώσεις-πληροφορίες και απλά τις επεξεργάζεται. Αυτό θα επιχειρήσω να τεκμηριώσω ξεκινώντας από μια ιστορική αναδρομή.

Η αναζήτηση της απάντησης στο ερώτημα τι είναι γνώση, χρονολογείται από την εποχή της εμφανίσεως του σκεπτόμενου ανθρώπου, ήτοι του HOMO SAPIENS. Στην πορεία της ιστορίας η Ελληνική Μυθολογία την φαντάστηκε σαν ιδιότητα των θεών και μάλιστα, όταν ο Προμηθέας τους την έκλεψε με τη μορφή της φωτιάς, τον έστειλαν δεσμώτη στον Καύκασο, για να μη την διαδώσει στους ανθρώπους και αυτοκαταστραφούν κάνοντας της κακή χρήση. Κατά την ορθόδοξη θεολογία η γνώση είναι ένα από τα δώρα της αρχεγόνου δικαιοσύνης, όπως είναι αναμαρτησία αθανασία αναρρώστεια, με τα οποία προίκισε ο Θεός τον άνθρωπο. Έκλεισε σε ένα καρπό την κακή, προειδοποιώντας τους πρωτοπλάστους να το αποφύγουν, για να μην πεθάνουν. Κατά την Ίδια, μετά την πτώση έχασε αυτά τα δώρα, μεταξύ των οποίων και τη γνώση. Του έχει μείνει η ανάμνηση της και έκτοτε εναγώνια και με κόπο προσπαθεί να τη θυμηθεί και να τη διακρίνει πίσω από το θαμπωμένο γυαλί της Ψυχής του. Εξ’ άλλου η ίδια η λέξη ανακάλυψη, με την οποία η επιστήμη χαρακτηρίζει κάθε επίτευγμά της, ετυμολογικά σημαίνει, ξαναβρίσκω αυτό που είχα και το έχασα. Ο ίδιος ενέπνευσε την Κλασική Σκέψη ότι, εκείνος και μόνο είναι η πηγή της γνώσης. Για να μας πει όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου σαν Ενσαρκωμένος Θεάνθρωπος ότι, εγώ είμαι η πηγή της Σοφίας της Γνώσης και της Αλήθειας .

Διαβάστε Περισσότερα

Η ζωγραφιά μας, δεν μας λέει ποτέ ψέματα

της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

 

Ξεκινάς να ζωγραφίζεις δίχως να αναρωτιέσαι αν είσαι εσύ για την ζωγραφική ή η ζωγραφική για σένα. Η ζωγραφική είναι ένας τρόπος έκφρασης! Άσε την να σε παρασύρει σε μη λεκτικούς τρόπους έκφρασης!

Υπάρχει ένα τυφλό κομμάτι του μυαλού στον άνθρωπο που είναι το τέχνασμα της προσπάθειας να ξεφύγει κανείς από την αναγκαιότητα της παραδοχής δυσάρεστων πραγμάτων για τον εαυτό του αποδίδοντας τα στους άλλους. Ο περιορισμός της θέλησης ενός ανθρώπου που του επιβάλλεται από την εξουσία μερικές φορές μπορεί να γίνει αισθητός σαν μια υπαρξιακή απειλή αλλά και σαν μια προσπάθεια να τον χωρίσουν από την ίδια την πηγή της δημιουργικής σχέσης με τον κόσμο. Ζούμε σε ένα κόσμο που συνεχώς μας ζητά να δώσουμε κομμάτια από την ελευθερία μας! Να προσαρμοζόμαστε, να υπακούμε, να συμμορφωνόμαστε! Αν λοιπόν υποκύψει κανείς σε εκβιασμούς ή περιορισμούς ενδεχομένως να το αισθάνεται ως βαθύτερη δειλία ή και προδοσία ολόκληρης της ταυτότητας του.

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

Οι στερεοτυπίες αποτελούν απλές επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες ή συγκεκριμένες τελετουργίες. Μέσω αυτών το παιδί προσπαθεί να επικοινωνήσει διαφορετικές ανάγκες του:

Ø      Να αιτηθεί κάτι που επιθυμεί

Ø      Να αποφυγεί κάτι δυσάρεστο για το ίδιο

Ø      Να διαχειριστεί άγχος που πιθανόν βιώνει

Ø      Να κατανοήσει το τι εκτυλίσσεται εκείνη τη στιγμή

Ø      Να διαχειριστεί πιθανόν πολλά και διαφορετικά αισθητηριακά ερεθίσματα.

Ø      Να εκφράσει ενδιαφέρον για συγκεκριμένα ερεθίσματα

Ø      Να αυτορρυθμιστεί.

Πολλές φορές στο πλαίσιο σχολικών τάξεων οι στερεοτυπίες (φτερουγίσματα, έντονα παλαμάκια, κίνηση σώματος κλπ) μπορεί να αποτελούν πηγές «διαταρακτικής συμπεριφοράς» όπως συχνά περιγράφεται από συναδέλφους, με αποτέλεσμα οι ίδιοι να προσπαθούν να τις περιορίσουν ή και να τις σταματήσουν. Ωστόσο, με τη χρήση τεχνικών συμπεριφορισμού (δράσεις τύπο συνέπεια-επιβράβευση) ουσιαστικά γίνεται προσπάθεια κανονικοποίησής τους και όχι αποδοχής της συμπεριφοράς τους.

Η παρατήρηση του πότε αναπαράγεται η στερεοτυπία, η κατανόηση του πλαισίου εντός του οποίου αναπαράγεται, όπως και η εύρεση των αιτιών εμφάνισης διευκολύνουν την κατανόηση εκ μέρους του εκπαιδευτικού των πραγματικών λειτουργιών τους. Μέσα από αυτό τον τρόπο, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να αξιοποιήσουν την εμφάνιση των στερεοτυπιών ως εργαλείο για την εκμάθηση εναλλακτικών τρόπων επικοινωνίας και την κατανόηση του μαθητή τους, αφού ερευνητικά έχει ήδη αναδειχθεί το γεγονός ότι οι στερεοτυπικές συμπεριφορές συνδέονται με την προσοχή και τη μάθηση. Σταδιακά με αυτόν τον τρόπο μπορούν να δομήσουν το περιβάλλον έτσι ώστε ο μαθητής να αισθάνεται οικεία και άνετα σε αυτόν. Δομημένο πρόγραμμα δραστηριοτήτων, γυμναστικές ασκήσεις, εκμάθηση αυτοδιαχείρησης (κατανόηση αιτιών, εκμάθηση εναλλακτικών συμπεριφορών, διαχείριση αυτών), παροχή διαφοροποιημένων δραστηριοτήτων καθ’όλο το μήκος του σχολικού προγράμματος που να εμπεριέχουν στοιχεία που να κινητοποιούν και το συγκεκριμένο μαθητή είναι μερικές προτάσεις. 

Σημασία έχει μέσα στο πλαίσιο τάξης να γίνουν κατανοητές οι ανάγκες του συνόλου των μαθητών από το σύνολο των μαθητών. Εξάλλου οι στερεοτυπικές συμπεριφορές μπορούν να εκδηλωθούν από μαθητές ανεξαρτήτου αν φέρουν αναπηρία ή όχι. Πολλές φορές τα άλλα παιδιά ιδίως στις μικρότερες ηλικίες εκφράζουν παράπονα σε περίπτωση που υπάρχει «διαφορετικό» πλαίσιο αντιμετώπισης ενός άλλου συμμαθητή τους. Για αυτό το λόγο το πλαίσιο αυτό δεν πρέπει να είναι «διαφορετικό» αλλά διαφοροποιημένο και να αφορά όλους τους μαθητές. Ο κάθε μαθητής έχει δικαίωμα να αναγνωρίζονται και να γίνονται σεβαστές οι ανάγκες του και οι συμπεριφορές του. Η διαφορετικότητα και η αποδοχή της δεν αποτελεί απλά μια θεματική αλλά καθημερινή πρακτική, καθημερινό βίωμα. Κατ' αυτόν τον τρόπο, οι στερεοτυπίες ενός μαθητή είναι κομμάτι του εαυτού του και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοιες και όχι ως διαταρακτικές συμπεριφορές που χρειάζονται συμμόρφωση. 

Διαβάστε Περισσότερα

Ο Έλλην Λόγος στη Ναξιακή Δημοσιογραφία

Κωστή Στυλ. Λεβογιάννη
Οικονομολόγου-δημοσιογράφου πρ. Γεν. Γραμματέως Ενώσεως Κυκλαδικού Τύπου
Συνεργάτου της εν Νάξω εκδιδομένης ημερησίας εφημερίδος «ΚΥΚΛΑΔΙΚΗ»
Πτυχιούχου (επ’ ακροατηρίω) της Δημοσιογραφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο Έλλην* λόγος στη ναξιακή δημοσιογραφία
(*ως επίθ.=ελληνικός. Δ.Δημητράκος:Νέον λεξικόν, ΑΘΗΝΑΙ 1956)

Α΄ ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Το παρόν πόνημα εξετάζομε μία μόνο εκ των πτυχών που συγκροτούν τη στάθμη της ποιότητος της δημοσιογραφικής γραφής στο ναξιακό τύπο, ήτοι τα κοινότερα και συχνότερον απαντώμενα σφάλματα κατά τη χρήση της - κατά τον ισόθεο Όμηρο - αμήτορος και θεαγωγού ελληνικής γλώσσης, εξ επόψεως γραμματικής, συντακτικού και λογικής ευσταθείας ή καταλληλότητος λέξεων ή εκφράσεων διατυπουμένων στα κείμενα ναξιακών εφημερίδων και περιοδικών. Υπό τον τίτλο αυτό υποκρύπτεται και η άλλη όψη του νομίσματος, δηλαδή ο αφελληνισμός της γλώσσης, όπως αυτός προσδιορίζεται από το οσημέραι ογκούμενο κύμα εισβολής ξένων λέξεων ή εκφράσεων στο ελληνικό λεξιλόγιο.

Διαβάστε Περισσότερα

Όταν προσπαθώ αλλά αποτυγχάνω, μήπως τελικά έχω επιτύχει; Μια προσέγγιση του Στωικισμού.

της ΙΩΑΝΝΑΣ ΦΑΦΚΑ

- Φιλολόγου

Χρύσιππος ο Σολεύς

Έστω ότι είσαι στην παραλία και ένα παιδί ζητά βοήθεια κινδυνεύοντας να πνιγεί. Σπεύδεις να βοηθήσεις, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το παιδί πνίγεται. Θλίβεσαι και στενοχωριέσαι; Ο Στωικός θα σου απαντούσε κατηγορηματικά: όχι. Προσπάθησες αλλά δεν τα κατάφερες, ο σκοπός και η πρόθεσή σου ήταν να σώσεις το παιδί, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ίσως το σύμπαν, η ειμαρμένη (η καθολική Φύση) είχε ορίσει έτσι τα πράγματα, ώστε από το γεγονός αυτό να αποφευχθούν άλλα χειρότερα, γιατί το μέλλον είναι κάτι «αδιάφορο» για το Στωικό, εφόσον εκ των πραγμάτων λόγω της περιορισμένης μας γνώσης δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι επρόκειτο να συμβεί σε βάθος χρόνου, αν το παιδί επιβίωνε. Και εξάλλου, θα σου έλεγε ο Στωικός, ο θάνατος δεν είναι εξ ορισμού κάτι κακό, είναι απλώς ένα «μη προτιμητέο αδιάφορο».

Διαβάστε Περισσότερα

Ντ. Χριστιανόπουλου: "Δοκίμια". Παρουσίαση και Κριτική Προσέγγιση.

της Ιωάννας Φάφκα

- φιλολόγου

Ο Χριστιανόπουλος φωτογραφημένος από το Σπύρο Στάβερη (2011, ΜΦΘ)

Α) ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Δημητριάδης, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ελληνικές ποιητικές φωνές του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1931 στην Θεσσαλονίκη, όπου οι γονείς του κατέφτασαν ως ανταλλάξιμοι από το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης το 1924 και τα πρώτα χρόνια της ζωής του χαρακτηρίζονται από την ανάγκη του βιοπορισμού. Σε κατοπινές συνεντεύξεις του χαρακτηρίζει τη μητέρα του ως ουρμπανίστρια με αταβιστική έπαρση, αυστηρή και άκρως ηθικολόγο και τον πατέρα του ήπιο, «άπραγο» άνθρωπο, ο οποίος δυσκολευόταν να βρει εργασία και σπαταλούσε τα χρήματα που έβγαζε στις συνοικιακές ταβέρνες. Από την παιδική του ηλικία έρχεται σε επαφή με ποικίλους ανθρώπινους τύπους αλλά και συμπεριφορές, που μένουν χαραγμένα στη συνείδησή του: η μάνα και η κόρη «ελευθερίων ηθών», που έμεναν στο διπλανό τους δωμάτιο κατά τα έτη 1939-1940 και τραγουδούσαν «βαριά μάγκικα τραγούδια», η Πιπίτσα, κόρη της δεύτερης οικογένειας, που ζούσε στο ίδιο σπίτι μαζί τους, και ήταν η μοδίστρα, στην οποία τον έστελνε η μητέρα του να παίζει με κούκλες, όταν τον τιμωρούσε, ο Λάκης, ο πρώτος φοιτητής, τον οποίο γνώρισε και τον οποίο είχε ηρωοποιήσει είναι κάποια από αυτά.[1]Από το 1940 υπήρξε συνδεδεμένος με τη χριστιανική δράση και τα κατηχητικά, από τα οποία αποπέμφθηκε το 1952 εξαιτίας της β΄ έκδοσης της ποιητικής συλλογής Εποχή των ισχνών αγελάδων.[2]

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΟΝΑ..

Με το τέλος των Βαλκανικών πολέμων η Ελλάδα συσσωματώθηκε στο Ελληνικό Βασίλειο κι έτσι με τον καιρό περιορίστηκε η πλήρης μονοπώληση της αρχαιολογίας από τα δυτικά έθνη. Ελληνικές ανασκαφές εγκαινιάζονται στους κυριότερους αρχαιολογικούς χώρους: Πέλλα , Δίον, Έδεσσα και Παλατίσια-Βεργίνα, η οποία αργότερα θα ταυτιστεί με τις Αρχαίες Αιγές. Εντωμεταξύ οι Αμερικανοί φέρνουν στο φως την Όλυνθο στην Χαλκιδική, οι Γάλλοι τους Φιλίππουςστην Ανατολική Μακεδονία, ενώ η Ακαδημία του Βερολίνου εμπιστεύεται την έκδοση του συντάγματος των επιγραφών της Μακεδονίας στον Αμερικανό Ch. Edson και στον Βρετανό J.M.R. Cormack. Αυτά τα εγχειρήματα θα διακοπούν από τον Β'Παγκόσμιο πόλεμο και τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο , που θα μαίνεται στην Μακεδονία ως το 1949.

Διαβάστε Περισσότερα

Χαρούμενα παιδιά...Χαρούμενοι γονείς

της Δρος Αριστονίκης-Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

Θεωρώ πως δεν μπορεί κανένας μας να είναι ιδανικός γονιός. Η λέξη «ιδανικό» είναι πολύ βαριά για να την επικαλεστεί ακόμα και η ίδια η επιστήμη. Αυτό που μπορεί να κάνει ένας γονιός είναι να είναι ενσυνείδητος και υπεύθυνος, εκφραστικός, ενθαρρυντικός. Εκείνο, όμως, που βοηθά πραγματικά τα παιδιά είναι να τα ενθαρρύνει ο γονιός να μεγαλώσουν, να τα παροτρύνει να αυτενεργούν και να αυτοεξυπηρετούνται. Είναι στη φύση της ανθρώπινης ανάπτυξης να περνά μέσα από στάδια εξέλιξης, που αυτά με τη σειρά τους σηματοδοτούν κάποιες συμπεριφορές οι οποίες θεωρούνται φυσιολογικές. Το παιδί βρεφικής, προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας θαυμάζει και εξαρτάται από τον γονιό, αλλά το παιδί δεύτερης σχολικής ηλικίας, προεφηβείας και εφηβείας χρειάζεται να αμφισβητήσει τον γονιό, να τον αποκαθηλώσει. Οπότε κάποιες συμπεριφορές των παιδιών απέναντι στους γονείς δικαιολογούνται ιδωμένες μέσα από το πλαίσιο της ανάπτυξης.

Διαβάστε Περισσότερα

Ο αφηγηματικός Χρόνος στον Οιδίποδα επί Κολωνώ

Δρ. Παραγιουδάκη Γεωργία

 

Antoni Brodowski, Oedipus and Antigone, oil on canvas, 191 × 293 cm, 1828. National Museum, Warsaw

Εισαγωγή

Στo παρόν άρθρο μελετάται η έννοια του αφηγηματικού χρόνου στην τραγωδία Οιδίπους επί Κολωνώ, συγκεκριμένα στον διάλογο Οιδίποδα - Πολυνείκη και Πολυνείκη –Αντιγόνης. Η τραγωδία αυτή χαρακτηρίστηκε ως ήπια και μετριοπαθής αλλά και έκφραση της αναζήτησης εντός της οδύνης[1]. Ο χρόνος, ιδωμένος αφηγηματικά, έχει ιδιαίτερη σημασία για την προσέγγιση και ανάλυση του έργου[2]. Στη συνέχεια, θα εντοπιστούν αναδρομικές και πρόδρομες αφηγήσεις γεγονότων εκτός έργου, με νευραλγική όμως σημασία για την πλοκή του[3].Τα γεγονότα οικοδομούν την ευρύτερη ιστορία του Οιδίποδα στο κύκνειο αυτό άσμα του Σοφοκλή, αποσπασματικά μεν αλλά σε συμπαγή ενότητα.

Διαβάστε Περισσότερα

ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

Ο όρος «δεξιότητα» ή αλλιώς «competence» χρησιμοποιήθηκε αρχικά στο επαγγελματικό πλαίσιο στη Γαλλία κατά τη δεκαετία του '70 για να αναφερθεί στις ικανότητες που οι εργαζόμενοι χρειάζονταν πέρα ​​από τα τυπικά προσόντα τους για να ενεργούν αποτελεσματικά σε μια σειρά εργασιακών καταστάσεων[1].

Διαβάστε Περισσότερα