ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ...!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ



 
 
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

       
 
 
             Για τη διαμόρφωση ενός ενταξιακού-διαφοροποιημένου σχολείου κρίνεται επιτακτική η εκ ριζών αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος και της εκπαιδευτικής κουλτούρας. Το κάθε σχολείο μπορεί να αποτελέσει έναν πυρήνα αλλαγής. Ένας εκπαιδευτικός μπορεί να κάνει την αρχή και στη συνέχεια να ακολουθήσουν και άλλοι. Το σημαντικό, όμως, είναι να πιστεί η εκπαιδευτική κοινότητα για την αναγκαιότητα αυτής της αλλαγής.

            Συχνά παρατηρείται η διακηρυκτική εφαρμογή των σύγχρονων μεθόδων διδασκαλίας και μάθησης, λόγω της σύγχυσης που υπάρχει σε ένα ευρύτερο επίπεδο γύρω από την ένταξη του συνόλου του μαθητικού πληθυσμού στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτό το γεγονός έρχεται να επιβεβαιώσει η ύπαρξη αντιφάσεων ανάμεσα σε αυτά που ορίζει η θεωρία και σε αυτά που πραγματοποιούνται στην πράξη στο πλαίσιο των σχολείων.

            Μια πρώτη αντίφαση μπορούμε να συναντήσουμε στην ίδια την εκπαιδευτική πολιτική, στα αναλυτικά προγραμμάτα και στις νομοθεσίες περίς γενικής και ειδικής αγωγής. Σε κάθε ένα από αυτά ορίζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η επιδίωξη για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του συνόλου των μαθητών (γνωστική, κοινωνική, συναισθηματική, κινητική, αισθητική, ηθική), ενώ στην ουσία η έμφαση δίνεται στη καθαρά γνωσιοκεντρική μάθηση, μέσω του βομβαρδισμού των παιδιών με πολλαπλές γνώσεις, ανοίκειες με τις εμπειρίες και τα βιώματά τους. Η έμφαση, δε, στην αποτελεσματικότητα, αποτελεί βασική επιδίωξη και καθιερώνει το μοντέλο του "ιδεατού" μαθητή. Αυτή η πρακτική στη συνέχεια έρχεται να κατηγοριοποίησει τους μαθητές, σε «ικανούς» και «μη ικανούς» και να απομακρυνθεί αυτομάτως από την αρχή της ισότιμης και ολιστικής ανάπτυξης τους.

Η δεύτερη αντίφαση συναντάται στις μεθόδους διδασκαλίας. Η σύγχρονη θεωρία διακηρύσσει τη μαθητοκεντρική μάθηση, με έμφαση στη διαφοροποίηση και την εφαρμογή εναλλακτικών μεθόδων διδασκαλίας. Στην παιδαγωγική πρακτική, ωστόσο, κυριαρχεί ο δασκαλοκεντρισμός, η έμφαση στην ύλη, και η εστίαση στο παραδοσιακό μοντέλο μάθησης ιδίως όσο ανεβαίνουμε στις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

            Η τρίτη αντίφαση σχετίζεται με αυτό που κατά πολλοίς έχω αναφέρει στα άρθρα μου: την εμμονή στην κανονικοποίηση και την ετικετοποίηση όσων δε συμβαδίζουν με αυτό το πρότυπο. Σε αντίθεση με τις νέες παιδαγωγικές μεθόδους που αναφέρουν τη σπουδαιότητα αναγνώρισης και αποδοχής της διαφορετικότητας σε όλα τα επίπεδα και όλους τους τομείς και εκφάνσεις της προσωπικότητας των μαθητών, η σημερινή εκπαίδευση έρχεται να αντικρούσει μέσω της εφαρμογής πρακτικών που στοχεύουν στην διατήρηση της ομοιομορφίας και την απομάκρυνση των «στοιχείων» που τη διαταράσσουν (μαθητές διαφορετικής εθνότητας, φυλής, με αναπηρία, με εμφάνιση παραβατικής συμπεριφοράς κλπ).  

            Στο πλαίσιο της σχολικής μονάδας δοκιμάζονται αυτές οι θεωρίες και υλοποιούνται τα οράματα! Αν κάθε εκπαιδευτικός, κάθε σχολείο ενεργοποιηθεί, μπορεί να αποτελέσει την αρχή για μια ολιστική, συστημική αλλαγή!
DMCA.com Protection Status Copyrighted.com Registered & Protected


author image

About the Author

This article is written by: Vicky Siamanta - She graduated from the Training and Education Department of Early Childhood Education of the National University of Athens with a degree EXCELLENT while she is also an undergraduate at the Graduate Program "Special Education" of the same department... She is writing for Φιλόλογος Ερμής since the August of 2016. Read More