Διεθνής & Ἑλληνική Βιβλιογραφία περί τῆς Θεωρίας τοῦ Ἐγγραματισμοῦ

66 ΒΙΒΛΙΑ

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

 

1.    ΒΑΡΝΑΒΑ-ΣΚΟΥΡΑ, Τ., (1978), «Αντιλήψεις των παιδιών για τον κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας», Περ. Σύγχρονα Θέματα, τ. 2.

2.    ΒΡΕΤΤΟΣ, Ι. και ΚΑΨΑΛΗΣ, Α., (1992), «Σκοποί και ιδεώδη της αγωγής», Παιδαγωγική και Ψυχολογική Εγκυκλοπαίδεια Λεξικό, τ. 8, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

3.    ΓΕΜΤΟΣ, Π., (1987), Μεθοδολογία των κοινωνικών επιστημών, Αθήνα: Παπαζήσης.

4.    ΓΡΟΛΛΙΟΣ, Γ., (1999), Ιδεολογία, Παιδαγωγική και εκπαιδευτική πολιτική, Αθήνα: Gutenberg.

5.    ΔΕΡΒΙΣΗΣ, Σ., (1998), Οι μαθητές μιας τάξης ως κοινωνική ομάδα και η ομαδοκεντρική διδασκαλία, Αθήνα: Gutenberg.

Διαβάστε Περισσότερα

Μάθησις δεν σημαίνει ἁπλῶς ἀπόκτησις πληροφοριῶν

του

ΗΛΙΑ ΜΑΤΣΑΓΓΟΥΡΑ

Αναπληρωτή καθηγητή

Διδακτικής Πανεπιστημίου Αθηνών

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν                         

Η γνώση και η μάθηση είναι κοινωνικά προσδιορισμένες

Το ομαδοσυνεργατικό κίνημα θεωρεί ότι μάθηση δεν σημαίνει απλώς απόκτηση πληροφοριών, αλλά μία συνεχή διαδικασία επίλυσης εσωτερικών γνωστικών συγκρούσεων. Οι συγκρούσεις αυτές δημιουργούνται, αλλά και επιλύονται μέσα στο πλαίσιο της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης του ατόμου με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον. Ακόμη θεωρεί ότι η γνώση δεν είναι ακριβής αναπαράσταση της πραγματικότητας, αλλά κοινωνική κατασκευή, έχει τις ρίζες της στο φιλοσοφικό έργο του Wittgenstein (1953) και του Mead (1934), και βρήκε επιστημολογική στήριξη από τον Κuhn (1987) και ψυχολογική από τον Vygotsky (1993, 1997) και τους σύγχρονους εποικοδομιστές κοινωνιολόγους της γνώσης, που τονίζουν το ρόλο της κοινωνικής αλληλεπικοινωνίας στη συνεχή διαδικασία οικοδόμησης και ανοικοδόμησης της γνώσης (βλ. και Good and Brophy 2000, 421).

Διαβάστε Περισσότερα

Αἱ Θεωρητικαί Θέσεις τῆς Ομαδοσυνεργατικῆς Διδασκαλίας καί το ἐρώτημα περί Ἀτομοκεντρικῆς ή κοινωνικοκεντρικῆς ἀνάπτυξης

του

ΗΛΙΑ ΜΑΤΣΑΓΓΟΥΡΑ

Αναπληρωτή καθηγητή

Διδακτικής Πανεπιστημίου Αθηνών

 

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

 

Θεωρητικές θέσεις

Το ομαδοσυνεργατικό κίνημα εξελίχθηκε στη σημερινή του μορφή μέσα από τη σύνθεση πολλών και διαφορετικών θεωρητικών σχολών. Η σχολή του Dewey και των άλλων εκπροσώπων της Νέας Αγωγής, εισηγήθηκαν και εφάρμοσαν την ομαδοσυνεργατική διδασκαλία για δύο βασικούς λόγους: πρώτον, διότι προωθούσε την κοινωνικοποίηση του ατόμου και τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας και, δεύτερον, διότι εξασφάλιζε με αυθεντικό τρόπο συνθήκες βιωματικής μάθησης, την οποία θεωρούσαν ως τη μόνη αξιόλογη μορφή μάθησης (βλ. και Καμαρινού 2000, 24). Δεύτερη μεγάλη σχολή θεωρητικής στήριξης της ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας είναι η κοινωνική ψυχολογία, η οποία διαπιστώνει ότι, για να ξεπερασθούν οι κοινωνικές προκαταλήψεις και επιθέσεις προς τους «διαφορετικούς», όπως είναι οι λλοδαποί, οι έγχρωμοι και τα άτομα με ειδικές ανάγκες, είναι ανάγκη από πολύ νωρίς να εξασφαλισθούν συνθήκες φυσικής και ισότιμης αλληλεπικοινωνίας μαζί τους.

Πρωτοπόρος αυτής της θεωρητικής κατεύθυνσης υπήρξε ο G. Allport (1954/1979) και συνεχιστές του όσοι προσπαθούν σήμερα να εντάξουν ομαλά και δημιουργικά την κάθε λογής ανομοιογένεια του μαθητικού δυναμικού με τη βοήθεια ομαδοσυνεργατικών σχημάτων οργάνωσης της σχολικής ζωής. 

Διαβάστε Περισσότερα

"Το μόνον τῆς ζωῆς του ταξείδιον" ὡς παράλληλον ἀνάγνωσμα εἰς "Το ἁμάρτημα τῆς μητρός μου"

Γεώργιος Βιζυηνός 

«Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» 

παραλληλίες με «Το αμάρτημα της μητρός μου»

επιμελεία του

Κων/νου Μάντη

Ο Βιζυηνός ακολουθεί και στο διήγημα «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» την αφηγηματική επιλογή των εισαγωγικών ενοτήτων του αμαρτήματος∙ έχουμε δηλαδή κι εδώ έναν ομοδιηγητικό δραματοποιημένο αφηγητή που αφηγείται τα γεγονότα της παιδικής του ηλικίας με εσωτερική εστίαση, αντικρίζοντάς τα απ’ την οπτική γωνία της παιδικής του συνείδησης. Επιλογή που του επιτρέπει να αποδώσει τα γεγονότα και τα συναισθήματα που τα συνόδευσαν, όπως τα βίωσε τότε, διατηρώντας ανέπαφη την άγνοιά του -και μαζί το ενδιαφέρον των αναγνωστών- για βασικά σημεία που, αν τα γνώριζε εξαρχής, θα του είχαν επιτρέψει μια τελείως διαφορετική αντιμετώπιση.  

Διαβάστε Περισσότερα

Πέντε (5) Κριτήρια Ἀξιολογήσεως εἰς τά Λατινικά Β' & Γ' Λυκείου

επιμελεία
Πέτρου Μυλωνά

 

ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

ΣΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

Ι

ΘΕΜΑΤΑ

Α. ΚΕΙΜΕΝΑ

α. " Τarquinius Superbus, septimus atque ultimus regum, hoc modo imperium perdit. Filius eius Sextus Tarquinius pudicitiam Lucretiae, uxoris Collatini, laedit. Maritus et pater et Iunius Brutus eam maestam inveniunt. Illis femina cum lacrimis iniuriam aperit et cultro se ipsam interficit."

b. " Post trecentos annos Ilia duos filios, Romulum et Remum, pariet, quos lupa nutriet. Romulus moenia Martia condet Romanosque de suo nomine appellabit. Romanis imperium sine fine erit. Caesar Augustus, ab Iulo ortus, Belli portas claudet et Saturnium regnum restituet. Hunc tu, ut Aeneam, in caelo accipies."

                                       

Διαβάστε Περισσότερα

Δύο(2) Κείμενα διά τήν Μαζοποίησι

Ο Παγκόσμιος πόλεμος της κουλτούρας

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ

Ο ΠΡΩΤΟΣ παγκόσμιος πόλεμος της κουλτούρας έχει ήδη αρχίσει. Και σε αυτόν τον πόλεμο δεν υπάρχει κάποιος «άξονας του κακού» (ή του καλού). Η Αμερική μάχεται εναντίον όλων και όλοι μάχονται εναντίον της Αμερικής. Τις κρίσιμες μάχες αυτού του πολέμου, που διεξάγονται για τον έλεγχο των ονείρων και των εικόνων, περιγράφει ο γάλλος κοινωνιολόγος Φρεντερίκ Μαρτέλ στις σελίδες του βιβλίου του «Mainstream» (Flammarion, 2010).

Διαβάστε Περισσότερα

Αναγνωστάκη: Μέρες του 1969 μ.Χ.

της 
Άννας Καρτάλη 

Κάθε πρωί
 Καταργούμε τα όνειρα
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί
Χαιρετούμε τους χθεσινούς φίλους
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
- Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.
Ασήμαντες
Απαριθμήσεις
 Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.
 Μα που τελειώνει η μοναξιά;

Διαβάστε Περισσότερα