του
Δημητρίου Ράπτη*
Κεντρικό σημείο στη φιλοσοφία του Πλάτωνα παίζει η διάκριση των δύο κόσμων. Του κόσμου του Είναι που γίνεται προσιτός μονάχα με τον νου και του κόσμου του γίγνεσθαι τον οποίο ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται με τις αισθήσεις του. Η φιλοσοφική βάση του Πλάτωνα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί μια σύνθεση της φιλοσοφίας του Παρμενίδη όσον αφορά το Είναι (ο τελευταίος χαρακτήριζε το ον ως ένα και ομοιογενές) και της φιλοσοφίας της συνεχούς μεταβολής του Ηράκλειτου. Σύμφωνα με τη θεωρία του Πλάτωνα, το όν είναι ταυτοχρόνως ένα αλλά και πολλά. Στο πεδίο της νόησης, για παράδειγμα, υπάρχει μονάχα ένα κρεβάτι, ενώ στο πεδίο του αισθητού υπάρχουν πολλά αντικείμενα που μετέχουν στην εν λόγω ιδέα.