Βασίλειος Μακρυπούλιας,
φιλόλογος.
1.Το τελικό απαρέμφατο είναι πάντα χρόνου ενεστώτος .Το ειδικό απαρέμφατο μπορεί να ευρίσκεται σε οποιοδήποτε χρόνο.
2.Το τελικό απαρέμφατο υπακούει στους κανόνες και της ταυτοπροσωπείας και της ετεροπροσωπείας.
Το ειδικό απαρέμφατο υπακούει πάντα στην ετεροπροσωπεία έστω και αν το υποκείμενο του ρήματος και του απαρεμφάτου είναι το ίδιο.Όταν έχουμε ειδικό απαρέμφατο θα πρέπει πάντα να δηλώνουμε το υποκείμενό του σε πτώση αιτιατική.
π.χ. Ego Puto me errare(νομίζω ότι κάνω λάθος).
3.Μετατροπή προτάσεων σε απαρεμφατικές.
Τα ρήματα που ευρίσκονται σε ενεστώτα και παρατατικόμετατρέπονται σε απαρέμφατα ενεστώτος. Τα ρήματα που ευρίσκονται σε χρόνο μέλλοντα μετατρέπονται σε απαρέμφατα του μέλλοντος.Τα ρήματα χρόνου παρακειμένου και υπερσυντελίκου μετατρέπονται σε απαρέμφατο παρακειμένου.
π.χ Ovidius in epistulis scriptitat.Incolae terrae Ponticae barbari sunt.
Βήματα.
1ο.
Eίναι το sunt ρήμα χρόνου ενεστώτος ,επειδή η πρώτη κύρια πρόταση έχει λεκτικό ρήμα το δεύτερο ρήμα θα μετατραπεί σε ειδικό απαρέμφατο χρόνου ενεστώτος. Εννοείται θα έχουμε ετεροπροσωπεία.
2ο.Προχωρούμε σε συντακτική ανάλυση.
Ovidius(Υ) in epistulis scriptitat .Incolae(Y) terrae Ponticae barbari(Κ)sunt.(προσοχή στη μετατροπή το υποκείμενο της δευτέρας προτάσεως θα μετατραπεί σε αιτιατική και το κατηγορούμενο επίσης για να συμφωνήσει μαζί του).
Οvidius in epistulis scriptitat incolas terrae Ponticae barbaros esse.
4.Αντίστροφα μετατρέπουμε πάλι τις απαρεμφατικές σε κύριες ,μεταφέροντας το υποκείμενο σε ονομαστική(εάν έχουμε ετεροπροσωπεία,μαζί και το αντικείμενο και το κατηγορούμενο που ακολουθεί την πτώση του υποκειμένου)και βέβαια το απαρέμφατο ενεστώτος σε χρόνο ενεστώτα ή παρατατικό,μέλλοντος σε μέλλοντα,παρακειμένου σε παρακείμενο ή υπερσυντέλικο.
π.χ.Ovidius poeta scriptitat(χρόνου ενεστώτος) se(Y) esse(χρόνου ενεστώτος) sapientem(Κ).
Οvidius poeta scriptitat .Ovidius est sapiens.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ / ΠΗΓΗ
via ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
