Ρήματα συντασσόμενα μετά γενικῆς

τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Ρήματα συντασσόμενα μετά γενικῆς είναι τα εξής:

Διαβάστε Περισσότερα

Ρήματα συντασσόμενα μετ’ αἰτιατικῆς

τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

  

Η αιτιατική τίθεται ως άμεσον αντικείμενον των μεταβατικών ρημάτων. Δέχονται δε αυτήν όλα τα ρήματα τα μη υπαγόμενα εις την ανωτέρω κατηγορίαν. Αναφέρομεν ενταύθα γενικώς τα σημαίνοντα ωφέλειαν ή βλάβην ή άλλην επίδρασιν του υποκειμένου επί το αντικείμενον.

Διαβάστε Περισσότερα

Ἄσκησις τροπῆς Εὐθέως Λόγου εἰς Πλάγιον στά Ἀρχαία Ἑλληνικά

τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Πρίν γίνει η άσκησις δέον να μελετηθούν πολύ καλά τα εξής:

Ο Ευθύς και Πλάγιος Λόγος της αρχαίας ελληνικής

Εξαρτημένοι υποθετικοί λόγοι της Αρχαίας Ελληνικής

Διαβάστε Περισσότερα

Η απόλυτη χρήση του άναρθρου απαρεμφάτου της Αρχαίας Ελληνικής

συντακτικόν

 

1.    Η απόλυτη χρήση του άναρθρου απαρεμφάτου ή το "απόλυτο" απαρέμφατο.

Σε αντίθεση προς τις χρήσεις του απαρεμφάτου όπου είναι εξαρτημένο από ένα ρήμα, ουσιαστικό ή επίθετο, υπάρχουν και μερικά απαρέμφατα που δεν εξαρτώνται από οποιοδήποτε μέρος της πρότασης. 

Κατά την ανεξάρτητη, "απόλυτη" αυτή χρήση, το απαρέμφατο δεν φαίνεται να ανήκει στη συντακτική δομή της υπόλοιπης πρότασης. Η λειτουργία του είναι εδώ να τροποποιεί μια μεμονωμένη έκφραση ή να περιορίζει την ισχύ του περιεχομένου ολόκληρης της πρότασης (γι'αυτό και το απαρέμφατο αυτό αποκαλείται και "περιοριστικό").

Διαβάστε Περισσότερα

Ἡ θεωρία τῶν Δευτερευουσῶν Τελικῶν προτάσεων τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς

ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ

 

Τελικαὶ προτάσεις

§ 142. Αἱ τελικαὶ προτάσεις, ἤτοι αἱ προτάσεις, αἱ ὁποῖαι δηλοῦν (τὸ τέλος, ἤτοι) τὸν σκοπὸν μιᾶς ἐνεργείας

1) εἰσάγονται μὲ τοὺς τελικοὺς συνδέσμους ἵνα, ὅπως καὶ ὡς (καὶ ὄφρα εἰς τοὺς ποιητὰς = γιὰ νά, νά), μετ’ ἀρνήσεως δέ, ὡς προτάσεις ἐπιθυμίας, εἰσάγονται μὲ τὸ ἵνα μή, ὅπως μὴ καὶ ὡς μή , ἢ μὲ μόνον τὸ μὴ (= γιὰ νὰ μή, νὰ μή).

Διαβάστε Περισσότερα