Γραμματική τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης: τα φωνήεντα, τα σύμφωνα, αἱ δίφθογγοι (ΜΕΡΟΣ Α')

ὑπό

Γεωργίου Γενναδίου*

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Το ελληνικό αλφάβητο είναι το αλφαβητικό σύστημα γραφής που χρησιμοποιείται για τη γραφή της ελληνικής γλώσσας, από τον 8ο αιώνα π.Χ. Προέρχεται από το φοινικικό αλφάβητο και με τη σειρά του έγινε ο πρόγονος πολυάριθμων συστημάτων γραφής της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανόμενης της λατινικής και της κυριλλικής γραφής. Επιπλέον, χρησιμοποιείται ως πηγή τεχνικών συμβόλων για χρήση σε διάφορες επιστήμες.

Διαβάστε Περισσότερα

Ὅλη ἡ θεωρία για τον Ἀόριστο Β' τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς

τῆς
Αλεξάνδρας Μπογατσά 

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

1. Παράδειγμα σχηματισμού ενεργητικού και μέσου αορίστου Β΄
2. Κανόνες τονισμού
3. Πίνακας ενδεικτικού σχηματισμού του αορίστου β΄ ορισμένων εύχρηστων ρημάτων
4. Πίνακας των συνηθέστερων ρημάτων της Α΄ συζυγίας με ενεργητικό και μέσο αόριστο β΄

Διαβάστε Περισσότερα

Ελληνική Γραμματική της Αττικής Πεζογραφικής Διαλέκτου

Προς χρήσιν

των ελληνικών σχολείων και γυμνασίων

Γεωργίου Δ. Ζηκίδου

Τυπ. Κωνσταντινίδη, Εν Αθήναις

Ο Γεώργιος Ζηκίδης καταγόταν από τη Βίτσα. Απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων. Το 1890 αναγορεύτηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής φιλόλογος και Σχολάρχηςεπί εικοσιπέντε χρόνια σε πολλά σχολεία της Ηπείρου και της Μακεδονίας. Έγραψε πολλά λαογραφικά και γραμματικά έργα. Ήταν πολυγραφότατος συγγραφέας.

Διαβάστε Περισσότερα

Ἀνώμαλα ῥήματα κατά τὸν σχηματισμὸν ἢ τὴν σημασίαν τῶν χρόνων τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Α΄) .

Πλείστων ῥημάτων τὸ ῥηματικὸν θέμα μεταβάλλεται ποικιλοτρόπως κατὰ τὸν σχηματισμὸν τῶν διαφόρων χρόνων αὐτῶν, Οὕτω μερικῶν ῥημάτων

Διαβάστε Περισσότερα

Αὔξησις καὶ ἀναδιπλασιασμὸς εἰς τήν ἀρχαίαν ἑλληνικήν

ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ

 

Αὔξησις καὶ ἀναδιπλασιασμὸς

1. Αὔξησις

§ 185. Οἱ παραγόμενοι χρόνοι τῶν ῥημάτων εἰς τὴν ὁριστικὴν ἔχουν αὔξησιν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ θέματος, ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἕκαστος ἐξ αὐτῶν σχηματίζεται. ῾Η αὔξησις δηλοῖ τὸ παρελθόν, εἶναι δὲ δύο εἰδῶν, συλλαβικὴ καὶ χρονική .

Διαβάστε Περισσότερα

Πρώτη Kλίσις Oὐσιαστικῶν Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς

ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ 

 

1. Ἀσυναίρετα

§ 46. Κατὰ τὴν πρώτην κλίσιν κλίνονται ὀνόματα ἀρσενικὰ καὶ θηλυκὰ μόνον· ἀρσενικά, τὰ ὁποῖα λήγουν εἰς -ας ἢ -ης , καὶ θηλυκὰ εἰς - α ἢ -η.

Διαβάστε Περισσότερα

Τά δευτερόκλιτα ἐπίθετα τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς (ΘΕΩΡΙΑ / ΑΣΚΗΣΕΙΣ)

της

Κολιοπούλου Ιωάννας

• ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΚΛΙΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ

1.    Τα επίθετα της β΄ κλίσης ανάλογα με τις καταλήξεις και τα γένη διακρίνονται σε:

α) τριγενή και τρικατάληκτα με καταλήξεις –ος, -η (ή –α), -ον: ἀγαθός, ἀγαθή, ἀγαθὸν – γενναῖος, γενναία, γενναῖον

β) τριγενή και δικατάληκτα με καταλήξεις –ος (αρσενικό και θηλυκό), -ον (ουδέτερο): ὁ, ἡ ἔνδοξος, τὸ ἔνδοξον.

γ) συνηρημένα τριγενή και τρικατάληκτα: χρυσοῦς, χρυσῆ, χρυσοῦν και συνηρημένα τριγενή και δικατάληκτα: ὁ, ἡ εὔνους, τὸ εὔνουν και δ) αττικόκλιτα επίθετα: ὁ, ἡ ἵλεως, τὸ ἵλεων.

2.    Το αρσενικό και το ουδέτερο γένος των δευτερόκλιτων επιθέτων κλίνονται όπως τα ουσιαστικά της β΄ κλίσης στο αντίστοιχο γένος.

3.    H κλίση του θηλυκού γένους των δευτερόκλιτων τρικατάληκτων επιθέτων είναι ίδια με αυτή των ουσιαστικών της α΄ κλίσης.

4.    Το θηλυκό των δευτερόκλιτων επιθέτων τρικατάληκτων επιθέτων στην ονομαστική, γενική και κλητική πληθυντικού τονίζεται στην σύμφωνα με το αρσενικό.

Διαβάστε Περισσότερα

Αἱ Διαφοραί τῆς Ὁμηρικῆς Γραμματικῆς

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Α΄. ΦΘΟΓΓΙΚΑΙ

α΄) Φωνηέντων.

1. Ἰωνικὸν η ἀντὶ α : ἀγορή, κλισίη, νηός, νηῦς.

2. ει ἀντὶ ε : ἐτελείετο, Ἑρμείας, πνείω.

3. ου ἀντὶ ο : οὐλόμενος, Οὔλυμπος, κούρη, κουλεός.

4. υ ἀντὶ ο : ἄγυρις (ἀγορά).

5. Ἀσυναίρετα φωνήεντα εἰς τὴν ρίζαν καὶ εἰς τὰς καταλήξεις: ἄεθλος, χρυσέῳ, δοκέει, φιλέουσα .

6. Συναίρεσις τοῦ ε+ο εἰς ευ : ἑμέο - ἐμεῦ, ῥύσκεο - ῥύσκευ .

7. Παρεμβολὴ τοῦ ο πρὸ τῶν συνῃρημένων καταλήξεων τῶν εἰς - άω ρημάτων : άντιόωσαν, εἰσορόωντες, ἀσχαλόωσι.

Διαβάστε Περισσότερα