ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΚΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΕΝΤΑΞΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Σε ένα ενταξιακό πλαίσιο οι ρόλοι ανάμεσα σε γενικό και ειδικό παιδαγωγό τίθενται υπό διαπραγμάτευση. Επομένως, δεν υπάρχουν ιεραρχικές σχέσεις. Ένας ενταξιακός παιδαγωγός φέρει, λοιπόν, τα εξής χαρακτηριστικά (Ντεροπούλου- Ντέρου, 2011):

• Μετέχει ισότιμα στην εκπαιδευτική διαδικασία της τάξης, εφαρμόζοντας ρόλους γενικής και ειδικής παιδαγωγικής, εναλλάσσοντας το ρόλο του με το γενικό εκπαιδευτικό.

• Δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο για τον/τους μαθητές με αναπηρία.

• Οι δύο εκπαιδευτικοί συναποφασίζουν και οργανώνουν από κοινού, σε τακτικά διαστήματα τους τρόπους διδασκαλίας της ύλης.

• Επωμίζεται την παιδαγωγική στήριξη και άλλων μαθητών που χρειάζονται ενίσχυση.

Στη βιβλιογραφία παρουσιάζονται ποικίλα συνεργατικά μοντέλα με κυριότερα ωστόσο αυτά της συνεργατικής εκπαιδευτικής συμβούλευσης και της συνδιδασκαλίας. 

Η εκπαιδευτική συμβούλευση αναφέρεται στη συνεργασία επαγγελματιών διαφόρων ειδικοτήτων ώστε να επιλυθούν ζητήματα που αφορούν συγκεκριμένους μαθητές ή και καταστάσεις εντός της σχολικής τάξης ή του σχολείου (Coben et al, 1997). Στο πλαίσιο αυτής, οι επαγγελματίες καλούνται να αναγνωρίσουν και να περιγράψουν την κατάσταση, να σχεδιάσουν στρατηγικές παρέμβασης, να εφαρμόσουν και να αξιολογήσουν τις προτεινόμενες παρεμβάσεις (Noell, 1999). Στο μοντέλο αυτό δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη συνεργατική διάσταση, έτσι ώστε ο κάθε ειδικός/σύμβουλος να συμμετέχει ισότιμα σε όλη τη διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων (Coben & Thomas, 1997).

Η συνδιδασκαλία, από την άλλη μεριά, αναφέρεται στη διαδικασία αναδιάρθρωσης της διδασκαλίας, κατά την οποία δύο ή περισσότεροι εκπαιδευτικοί, με διαφορετικές γνώσεις και δεξιότητες, συνεργάζονται και συντονίζουν τη διδασκαλία στο πλαίσιο της γενικής τάξης (Baumens et al., 1989). Συνήθως ο ένας εκπαιδευτικός είναι ειδικής αγωγής και από κοινού με τον εκπαιδευτικό γενικής εκπαίδευσης σχεδιάζουν και υλοποιούν πρακτικές για το σύνολο των μαθητών και όχι εστιασμένες σε ένα μαθητή μόνο. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να πραγματοποιείται η από κοινού διδασκαλία όλης της ύλης, η εναλλαγή των ρόλων των εκπαιδευτικών σε συγκεκριμένες παρεμβάσεις ή και η ταυτόχρονη διδασκαλία του ίδιου προγράμματος σε διαφορετικές ομάδες μαθητών. 

Μέσω αυτής της πρακτικής οι γνώσεις και οι μοναδικές δεξιότητες γενικού και ειδικού εκπαιδευτικού συνταιριάζουν και αξιοποιούνται προς όφελος του μαθητικού πληθυσμού, ενώ οι ιεραρχικές σχέσεις μεταξύ τους καταργούνται. Έτσι δημιουργείται ένα δυναμικό πλαίσιο, το οποίο παρέχει δυνατότητες για άμεση βελτίωση της μαθησιακής διαδικασίας, αλλά και της διδακτικής μεθοδολογίας (Roth & Tobin, 2004).



Βιβλιογραφία

Bauwens, J., Hourcade, J. J., & Friend, M. (1989). Cooperative teaching: A model for general and special education integration. Remedial and Special Education, 10(2), 17-22

Coben, S. S., Thomas, C. C., Sattler, R. O., & Morsink, (1997), Meeting the challenge of consultation and collaboration: Developing interactive teams, Journal of Learning Disabilities, 30(4), 427-433.

Noell, W. (1999), Efficient and effective formats for collaborative consultation, Journal of Educational & Psychological Consultation, 10(2), 173-185.

Nτεροπούλου- Ντέρου Ε. (2011), Πρακτική Εφαρμογή προγραμμάτων ένταξης παιδιών με αισθητηριακές διαταραχές (κώφωση-τύφλωση). Στο Α.Ζώνιου- Σιδέρη (επιμ.), Σύγχρονες Ενταξιακές Προσεγγίσεις. Τμ Β’, Αθήνα: Πεδίο, 129-154

Roth, W., M. & Tobin, K. (2004). Coteaching: From praxis to theory. Teachers and Teaching: Theory and Practice, 10(2), 161-180.





DMCA.com Protection Status Copyrighted.com Registered & Protected


author image

About the Author

This article is written by: Vicky Siamanta - She graduated from the Training and Education Department of Early Childhood Education of the National University of Athens with a degree EXCELLENT while she is also an undergraduate at the Graduate Program "Special Education" of the same department... She is writing for Φιλόλογος Ερμής since the August of 2016. Read More