2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ

 ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


            

  Σήμερα, 2 Απριλίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό, η οποία καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ το 2007 για πρώτη φορά στο γενικότερο πλαίσιο εφαρμογής «ενταξιακής» πολιτικής. Παρόμοιες δράσεις είναι η καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Σύνδρομο Down το 2006 (στο Πανεπιστήμιο Γενεύης), αλλά και της Ημέρας των Ατόμων με Αναπηρία (από τον ΟΗΕ το 1992). 

  Η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση σε θέματα αναπηρίας είναι βασικές και καίριες κατά την άποψή μου. Αλλά πραγματικά μια ημέρα αρκεί για να θυμόμαστε ή να ενημερωνόμαστε για αυτά; Βλέποντας όλες τις ανακοινώσεις, τις ημερίδες άρχισα να προβληματίζομαι για το τι ακριβώς πετυχαίνουν στην ουσία. Οι στόχοι τους είναι σαφείς, ξεκάθαροι και ιδιαίτερα σημαντικοί. Αλλά ποια είναι τα αποτελέσματά τους; 

  Ο αυτισμός, όπως και κάθε άλλη αναπηρία αποτελεί μια μορφή διαφορετικότητας που πρέπει να τύχει άξια προσοχής και κατανόησης σε καθημερινή βάση. Η έννοια της διαφορετικότητας αφορά κάθε άνθρωπο ξεχωριστά σηματοδοτώντας τη μοναδικότητά του σε σχέση με τα ατομικά του χαρακτηριστικά, τα βιώματά του, τις εμπειρίες του, τις στάσεις και τις αντιλήψεις του. 

  Η διαφορετικότητα ως αξία στηρίζεται στην αναγνώριση, την αποδοχή και στο σεβασμό. Είναι μια διαρκής εξερεύνηση του άλλου, όπου διαφορετικά στοιχεία αναδεικνύονται και καλούνται να συνυπάρχουν μέσα σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον που δεν καταπιέζει και αφήνει ελευθερία έκφρασης κάθε μορφής της. Το διαφορετικό αποτελεί κομμάτι της «ποιότητας», δηλαδή της ολότητας και της ύπαρξης ενός ανθρώπου. Και αυτή η «ποιότητα» είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή σε μία μέρα! 

  Επομένως, η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση περί ζητημάτων αναπηρίας ναι είναι ιδιαίτερα σημαντική, αλλά κατ’ εμέ δεν θα έπρεπε να περιορίζεται εντός συγκεκριμένων χρονικών ορίων. Τα άτομα είτε φέρουν είτε όχι αναπηρία, οι οικογένειές τους, οι παιδαγωγοί τους, οι φίλοι τους, οι στιγμές τους υπάρχουν και αναπτύσσονται κάθε μέρα και κάθε λεπτό που περνά έχουν κάτι καινούριο να μας προσφέρουν. Τείνουν, όμως, να περνούν συνέχεια αόρατα μπροστά από τα μάτια μας, γιατί έτσι έχουμε μάθει να κάνουμε μεγαλώνοντας σε αυτήν την κοινωνία. 

  Στον κόσμο της αναπηρίας δεν ισχύει αυτό, γιατί κάθε μέρα είναι μια ημέρα αγώνα με όλους και με όλα. Κάθε μέρα η κοινωνία κρίνεται ανεπαρκής να ανταπεξέλθει. Και η γνώση αυτού έρχεται να παρουσιαστεί μέσα από αυτές τις Παγκόσμιες Ημέρες, οι οποίες για αυτό ακριβώς το λόγο αποκτούν νόημα. Όλα τα παραπάνω, ωστόσο, δε μπορούν να «χωρέσουν» σε μια μέρα! Τα αποτελέσματά τους, επομένως, φαίνεται να περιορίζονται και αυτά εντός συγκεκριμένων χρονικών ορίων, γιατί το ζήτημα είναι ότι η ανεπάρκειά της κοινωνίας, είναι ευρύτερη και όταν αγωνιστούμε όλοι γύρω από αυτό τότε ίσως κάτι μπορεί να αλλάξει και να μην είναι αναγκαίες αυτές οι Παγκόσμιες Ημέρες, οι οποίες φαίνεται να υπάρχουν για να «χρυσώνουν» το χάπι της αδιαφορίας!! 

  Είναι σημαντικό, λοιπόν, να δούμε πώς ο καθένας από εμάς σηματοδοτεί αυτές τις ημέρες, για ποιο λόγο και με ποιο σκοπό και τι δράσεις ακολουθεί για να πετύχει εν τέλει αυτό το σκοπό. Επιδιώκει να αλλάξει κάτι; Αν ναι, τι, για ποιο λόγο, με ποιο τρόπο και με τι αποτέλεσμα;

  

DMCA.com Protection Status Copyrighted.com Registered & Protected


author image

About the Author

This article is written by: Vicky Siamanta - She graduated from the Training and Education Department of Early Childhood Education of the National University of Athens with a degree EXCELLENT while she is also an undergraduate at the Graduate Program "Special Education" of the same department... She is writing for Φιλόλογος Ερμής since the August of 2016. Read More