Ο Ηθικός Χαρακτήρας (ΜΕΡΟΣ Β')

 
 
Κύριλλος Κ. Αφεντουλίδης
 
επιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας 
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Σάντρο Μποτιτσέλι, Η Συκοφαντία του Απελλή, π. 1495, Πινακοθήκη Ουφίτσι. Έργο βασισμένο σε περιγραφή έργου του Απελλή, όπως αυτή δίνεται από τον Λουκιανό.


Ο ηθικός χαρακτήρ, η ομοιόμορφος δηλ. σταθερά ηθική διάθεσις και ενέργεια του ανθρώπου δεν είναι απλή τις φυσική εκδήλωσις της ιδιοφυίας και ιδιοσυγκρασίας εκάστου, αλλ’ είναι έργον και καλλιτέχνημα της ελυθέρας και λογικής ενεργείας του ανθρώπου, ως μαρτυρεί η πείρα, ήτις δεικνύει σαφώς, ότι όπως πάσα φυσική ικανότης και ευφυία δια της ασκήσεως τελειοποιείται και γίνεται δεξιότης, ούτω και ο χαρακτήρ δια καταλλήλου μορφώσεως και ανατροφής βαθμηδόν διαμορφούται και διαπλάττεται. Το ζήτημα όμως είναι πώς δυνάμεθα να επιτύχωμεν τοιαύτην της βουλήσεως ημών κατεύθυνσιν, ώστε να ενεργή αύτη πάντοτε επί του αυτού ζητήματος κατά τον αυτόν τρόπον.


Πώς διακρίνουμε την δυσκολία προσαρμογής από την ομαλή συμπεριφορά


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Επιχειρώντας να διακρίνει κανείς τις δυσκολίες προσαρμογής από την ομαλή συμπεριφορά ακολουθεί δύο είδη κριτηρίων: τα λειτουργικά και τα στατιστικά.

Όσον αφορά τα λειτουργικά κριτήρια εξετάζουμε κατά πόσον μια συμπεριφορά έχει ή όχι δυσάρεστες επιπτώσεις στη ζωή του παιδιού ή του εφήβου. Στην ουσία δηλαδή εξετάζουμε την ενδοπροσωπική και την διαπροσωπική προσαρμογή του. 


ΣΤΑΔΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Τα παιδιά οικοδομούν την αντίληψη τους για τη γραπτή γλώσσα σε μια εξελικτική πορεία που μπορεί εύκολα να γίνει αισθητή σε όλα. Τα στάδια εξέλιξης της γραφής έχουν περιγραφεί από τους Clay (1975), Ferreiro & Teberosky (1982), Temple et al (1993), Wortham Sue (2006) και είναι τα εξής:


Ο Ηθικός Χαρακτήρας (ΜΕΡΟΣ Α')



Κύριλλος Κ. Αφεντουλίδης
επιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας 
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Χαρακτήρ[1] είναι ο μόνιμος τρόπος του νοείν και βούλεσθαι και πράττειν, η ιδιότης δηλαδή εκείνη και ο ιδιαίτερος και συνήθης τρόπος τον οποίον έχει έκαστος εν τη ζωή του, εν τη ενεργεία του ανάλογος πάντοτε προς την ηλικίαν του, το φύλον, εις το οποίον ανήκει, την ιδιοσυγκρασίαν και ιδιοφυίαν του. Ο χαρακτήρ είναι το τιμιώτερον εξ όλων των ανθρωπίνων προτερημάτων. Αλλ’ ο χαρακτήρ είναι και ο σπουδαιότατος σκοπός ενός εκάστου καθώς η ύπαρξις ενός ιδεώδους χαρακτήρος ή η προσέγγισις προς τούτον εξασκεί μεγίστην επιρροήν μιας ευτυχούς ανθρώπινης ζωής. Πόθεν όμως αποκτάται; Εκ του αντικειμένου της ημετέρας εκλογής[2] ή απορρίψεως. Ομοιάζομεν εν τω σημείω τούτω τα έντομα, τα οποία από των ανθέων και φυτών παρά των οποίων ζώσι λαμβάνωσι και το χρώμα. Όπως εκείνα ούτω και ημείς γινόμεθα όμοιοι προς την πνευματικήν μας τροφήν, όμοιοι προς τα δημιουργήματα τα οποία εν τη καρδία μας ζώσιν. Εκάστη ενέργεια της ζωής μας, έκαστος σύνδεσμος ιδεών είναι εγκεχαραγμένος βαθύτατα εν τη ψυχή μας είναι γεγραμμένος δια χαλυβδίνης τρόπον τινά γραφίδος εν τω εσωτερικώ μας.


Η Γλώσσα Διαμορφώνει το Ήθος του Κοινωνικού Ανθρώπου


Κωνσταντίνου Λουκά
 
επιμελεία 
Νικολάου Γεωρ. Κατσούλη
- φιλολόγου


Αι ανάγκαι εις τας οποίας εκ φύσεως είναι καθυποβεβλημένοι οι άνθρωποι, κατηνάγκασαν αυτούς να μένουν στο αυτό μέρος συζώντες προς αμοιβαίαν βοήθειαν. Αλλά δυσκολώτατον και σχεδόν αδύνατον θα ήταν να λαμβάνωσι οι άνθρωποι παρ’ αλλήλων ταύτην την βοήθειαν, εάν δεν είχον σημεία τινά, δια των οποίων θα εδύναντο να φανερώσωσι προς αλλήλους τας διαθέσεις της ψυχής των και τας χρείας των. Η ανάγκη λοιπόν αύτη καθυποχρέωσεν αυτούς, πρώτον μεν να μεταχειρισθώσιν ανάρθρους τινάς φωνάς, έπειτα δε διάφορα του σώματος σχήματα και τελευταίον τας λέξεις, αίτινες είναι ο άριστος διερμηνεύς των εννοιών και των της ψυχής βουλευμάτων. Ούτος δε ωνομάσθη «Γλώσσα», διότι αύτη είναι το κυριώτερον αυτού όργανον.


Μήπως έχει Μαθησιακές Δυσκολίες αυτό το παιδί;


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Σε μια παραλία περπατούσε ένας μπαμπάς με την επτάχρονη κόρη του. Το κοριτσάκι ήταν ανήσυχο καθότι έψαχνε απεγνωσμένα να βρει κοχύλια, γυαλιστερές πετρούλες και αστερίες.


Ο δαίμονας του λάθους στη σχολική πράξη



Του Γαβριήλ Μπομπέτση


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Έχουμε ανατραφεί έτσι ώστε να αντιμετωπίζουμε με φόβο και δυσμένεια την αποτυχία και το λάθος στη σχολική πράξη. Υπαίτιοι για το φόβο αυτό και τη δυσμένεια είναι σε μεγάλο βαθμό το οικείο περιβάλλον μας καθώς και το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα. Αλλά όχι μόνο. Ο αρκετά εγωκεντρικός χαρακτήρας της ανθρώπινης φύσης, επίσης, δεν αποδέχεται εύκολα την αστοχία. Ιδιαίτερα αν δεν έχει εξασκηθεί σε αυτό, αν δεν έχει δεχτεί μάθημα ζωής.