της
Άννας Καρτάλη
Άννας Καρτάλη
Κάθε πρωί
Καταργούμε τα όνειρα
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί
Χαιρετούμε τους χθεσινούς φίλους
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
- Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.
Ασήμαντες
Απαριθμήσεις
Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.
Μα που τελειώνει η μοναξιά;
Καταργούμε τα όνειρα
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί
Χαιρετούμε τους χθεσινούς φίλους
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
- Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.
Ασήμαντες
Απαριθμήσεις
Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.
Μα που τελειώνει η μοναξιά;