του
Γαβριήλ Μπομπέτση
«Δακρυόεν γελάσασα» (Ζ, 484) σχολιάζει το ποιητικό υποκείμενο του ιλιαδικού έπους για την Ανδρομάχη. Ας δώσουμε το όλο πλαίσιο για να φτάσουμε στο γιατί χρησιμοποιείται αυτό το πολύ έντονο και ως εκ τούτου όμορφο οξύμωρο.
Οι στίχοι της Ζ, που αποτελούν το περικείμενο του εν λόγω οξύμωρου, συνιστούν έναν έμμεσο ύμνο στη δύναμη του έρωτα. Ας μην λησμονούμε παρενθετικά πως ήταν για τα μάτια της ωραίας Ελένης που έγινε ο πόλεμος στο Ίλιον, μα κυρίως πως είναι για τα μάτια της Βρησηίδας που προωθείται (leitmotiv) η δράση όλης της Ιλιάδας.