ΓΙΩΡΓΟΣ Θ. ΤΣΙΡΙΔΗΣ: Δον Χουάν Ηρακλείδης (και η Ελληνορωμαϊκή Πολιτεία)



ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ Θ. ΤΣΙΡΙΔΗΣ
Δον Χουάν Ηρακλείδης
(και η Ελληνορωμαϊκή Πολιτεία)
Στην Ελλάδα και την Ευρώπη του 16ου αιώνα
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ








ISBN: 978-618-81952-0-2
Επίλεκτες Ψηφιακές Εκδόσεις: 24grammata.com
Σειρά: εν καινώ, Αριθμός σειράς: 129
Τόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: Αθήνα, 2015
Μέγεθος Αρχείου: 4,9 Mb
Σελίδες: 274
Μορφή αρχείου: pdf

Ο ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΝΙΑ
Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ             7
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΜΕΡΟΣ Α’ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
ΑΥΓΟΥΣΤΑ 1555 -1η συνεδρίαση-        11
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ 1530-40                29
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΥΣΗ 1540-54                   59
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
ΙΑΣΙΟ 1562 -2η συνεδρίαση-                                        85
ΕΠΙΛΟΓΟΣ Α’ ΜΕΡΟΥΣ                                                103
ΜΕΡΟΣ Β’ ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5
ΣΤΗ ΜΑΛΤΑ 1565                                                           109
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6
ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ 1566-68                          127
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7
ΒΕΝΕΤΙΑ 1569 -3η συνεδρίαση-                                151
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8
ΛΕΥΚΩΣΙΑ 1570                                                               167
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 4η 1570-71                        183
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
Η ΙΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ 5η 1571                                       203
ΕΠΙΛΟΓΟΣ Β’ ΜΕΡΟΥΣ                                                 227
ΜΕΡΟΣ Γ’ ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΝΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11
ΣΤΟΝ ΒΟΣΠΟΡΟ 6η 1572                                              231
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12
ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ 1573-1574                   251
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ 1581                              269



Η συμβολή του Βυζαντινού πνεύματος στη διαμόρφωση της Ευρωπαϊκής κουλτούρας




Η συμβολή του Βυζαντινού πνεύματος στη διαμόρφωση της Ευρωπαϊκής κουλτούρας
Παναγιώτη Κ. Κανελλόπουλου, Τα Δοκίμια, τομ. Β΄, Ιστορικά Δοκίμια.
Εκδ. Εταιρείας Φίλων Παν. Κανελλόπουλου,
Αθήνα 2002, σελ. 246-255  



 
 
1. Ο 8ος αιώνας ήταν αποφασιστικός για την τύχη της Ευρώπης, που μόλις είχε αρχίσει να σχηματίζεται. Σημειώθηκαν, τότε, γεγονότα που, αν δεν είχαν σημειωθεί, δεν θα μπορούσε ο Κάρολος ο Μέγας να κάμει το πρώτο μεγάλο βήμα για την αποκρυστάλλωση της Ευρώπης ως ενιαίου πολιτιστικού χώρου. Αν επικρατούσαν οι 'Aραβες, μπορεί η Ευρώπη να γινόταν μια θαυμάσια επαρχία του δυναμικού Ισλάμ της εποχής εκείνης, αλλά δεν θάταν η Ευρώπη, όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Θα έχανε ίσως και το όνομα της, που ήταν ελληνικό.
 


Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠAΜΕ, ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙ...



Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου 
π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ






ΜΟΛΟΝΟΤΙ τὸ «ΟΧΙ» τοῦ προσφάτου δημοψηφίσματος δὲν σήμαινε, κατὰ τὶς ἐπίσημες τουλάχιστον δηλώσεις, ἄρνηση καὶ ἀπόρριψη τῆς Εὐρώπης, στὴν ὁποία θέλουμε πολιτικὰ νὰ ἀνήκουμε, προσφέρει τὴν εὐκαιρία γιὰ κάποιες σκέψεις ὡς πρὸς τὴν βαθύτερη σχέση μας μαζί της. Ὁ καλὸς γνώστης τῆς ἱστορίας ἔχει τὴν ἀδιάσειστη βεβαιότητα, ὅτι πνευματικὰ καὶ κοσμοθεωριακὰ δὲν «ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν», ἀλλὰ στὴν «καθ᾽ ἡμᾶς» ρωμαίϊκη - ἑλληνορθόδοξη «Ἀνατολήν», ὡς «πρωτότοκοι» ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς» (Ρωμ. 8,29) ὅλης τῆς Ὀρθόδοξης οἰκογένειας. Οἱ σύγχρονες ἐξελίξεις ὅμως στόν χῶρο τῆς «νεοταξικῆς» καὶ «νεοποχίτικης» Εὐρωπαϊκῆς Ἡγεσίας ἐπέτρεψε στὴν Εὐρώπη μας νὰ ἀποκαλύψει τὸ ἀληθινὸ πρόσωπό της. Αὐτὴ ἦταν ἡ αἰτία τῶν παρακάτω σκέψεων.



Ἡ λειτουργία τοῦ μύθου και τοῦ λόγου στο πλαίσιο τῆς σοφιστικῆς διδασκαλίας




Σ. Τσέλικας

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Η προκείμενη διδακτική πρόταση επιχειρεί την ανάγνωση δύο πλατωνικών αποσπασμάτων που περιέχονται στο σχολικό εγχειρίδιο Αρχαία Ελληνικά. Φιλοσοφικός Λόγος: (i) του μύθου και λόγου του Πρωταγόρα στον ομώνυμο διάλογο και (ii) του μύθου και λόγου του Γλαύκωνα στην Πολιτεία. Στόχος της αναγνωστικής αυτής δοκιμής είναι η παρακολούθηση της άρθρωσης του πλατωνικού κειμένου και η διάγνωση της λειτουργίας του μύθου και του λόγου στο πλαίσιο της σοφιστικής διδασκαλίας (αφού και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για καταγραφή σοφιστικών θέσεων). Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούμε ως αναγνωστική μονάδα το κείμενο στην ολότητά του και βασιζόμαστε στα διακριτικά τυπολογικά χαρακτηριστικά της μυθικής αφήγησης και της φιλοσοφικής επιχειρηματολογίας. Τα παραπάνω συνεπάγονται δύο βασικές διαφοροποιήσεις από τη συνήθη σχολική πρακτική: (α) προβαίνουμε σε ανάγνωση του συνόλου της ομιλίας του Πρωταγόρα και του Γλαύκωνα, γιατί η αποσπασματική διδασκαλία τους, όπως και ο άκριτος χωρισμός τους σε διδακτικές ενότητες, καταστρέφει τη συνοχή του νοήματος· (β) δεν θεωρούμε σκόπιμη τη χρήση της γραπτής σχολικής μετάφρασης, η οποία αντικαθιστά το πρωτότυπο κείμενο μ' ένα πρόχειρο μετάφρασμα (συνήθως κάκιστη συρραφή των ερμηνευμάτων του σχολικού βιβλίου) και ακυρώνει στην πράξη κάθε προσπάθεια ουσιαστικής ανάγνωσής του.



Ὑπάγεται τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀνέκαθεν στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο;





1.   Ἐπιστολή κ. Δημητρίου Θ. Κύρου, Θεολόγου – Φιλολόγου


Γιά δύο ἀπό τά θέματα, πού ἀπασχόλησαν τά φύλλα 2069 («Μετά
τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τήν Μακεδονίαν. «Ἔκπτωτοι» ἐκηρύχθησαν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Σερρῶν καί Ἱερισσοῦ;», σσ. 1 καί 6) καί 2070 («Ὁ Σεβ. Μητρ. Φθιώτιδος καί τό φρόνημα τῆς Παλαιᾶς Ἑλλάδος», σ. 8) για τόν Κανονικό Ἐπίσκοπο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί γιά τήν προσφώνηση «Ἱερώτατε» ἀντί «Σεβασμιώτατε» πρός τούς Μητροπολίτες ἀντίστοιχα, θέλω νά καταθέσω τά παρακάτω ἐνημερωτικά:



Πίνακες ρηματικών τύπων / καταλήξεων της Αρχαίας Ελληνικής


John J. Bodoh



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν









Τὸ ἀπρόσωπο χρή





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




Τὸ ἀπρόσωπο χρή

Ἄλλα ῥήματα ποὺ κλίνονται ὁλικὰ ἤ μερικὰ κατὰ τὰ ῥήματα σὲ -μι μὲ διάφορες ἀνωμαλίες εἶναι:

  1. Τὸ ἀπρόσωπο εἵμαρται(=εἶναι πεπρωμένο), πρκ. τοῦ ποιητ. ρ. μείρομαι(=παίρνω το μέρος ποὺ μοῦ ἀνήκει).
  2. Τὸ ἀπρόσωπο πέπρωται(=εἶναι πεπρωμένο).
  3. Τὸ ἀπρόσωπο χρή(=εἶναι ἀνάγκη, πρέπει).