Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠAΜΕ, ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙ...

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου 
π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

ΜΟΛΟΝΟΤΙ τὸ «ΟΧΙ» τοῦ προσφάτου δημοψηφίσματος δὲν σήμαινε, κατὰ τὶς ἐπίσημες τουλάχιστον δηλώσεις, ἄρνηση καὶ ἀπόρριψη τῆς Εὐρώπης, στὴν ὁποία θέλουμε πολιτικὰ νὰ ἀνήκουμε, προσφέρει τὴν εὐκαιρία γιὰ κάποιες σκέψεις ὡς πρὸς τὴν βαθύτερη σχέση μας μαζί της. Ὁ καλὸς γνώστης τῆς ἱστορίας ἔχει τὴν ἀδιάσειστη βεβαιότητα, ὅτι πνευματικὰ καὶ κοσμοθεωριακὰ δὲν «ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν», ἀλλὰ στὴν «καθ᾽ ἡμᾶς» ρωμαίϊκη - ἑλληνορθόδοξη «Ἀνατολήν», ὡς «πρωτότοκοι» ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς» (Ρωμ. 8,29) ὅλης τῆς Ὀρθόδοξης οἰκογένειας. Οἱ σύγχρονες ἐξελίξεις ὅμως στόν χῶρο τῆς «νεοταξικῆς» καὶ «νεοποχίτικης» Εὐρωπαϊκῆς Ἡγεσίας ἐπέτρεψε στὴν Εὐρώπη μας νὰ ἀποκαλύψει τὸ ἀληθινὸ πρόσωπό της. Αὐτὴ ἦταν ἡ αἰτία τῶν παρακάτω σκέψεων.

Διαβάστε Περισσότερα

Ἡ λειτουργία τοῦ μύθου και τοῦ λόγου στο πλαίσιο τῆς σοφιστικῆς διδασκαλίας

Σ. Τσέλικας

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Η προκείμενη διδακτική πρόταση επιχειρεί την ανάγνωση δύο πλατωνικών αποσπασμάτων που περιέχονται στο σχολικό εγχειρίδιο Αρχαία Ελληνικά. Φιλοσοφικός Λόγος: (i) του μύθου και λόγου του Πρωταγόρα στον ομώνυμο διάλογο και (ii) του μύθου και λόγου του Γλαύκωνα στην Πολιτεία. Στόχος της αναγνωστικής αυτής δοκιμής είναι η παρακολούθηση της άρθρωσης του πλατωνικού κειμένου και η διάγνωση της λειτουργίας του μύθου και του λόγου στο πλαίσιο της σοφιστικής διδασκαλίας (αφού και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για καταγραφή σοφιστικών θέσεων). Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούμε ως αναγνωστική μονάδα το κείμενο στην ολότητά του και βασιζόμαστε στα διακριτικά τυπολογικά χαρακτηριστικά της μυθικής αφήγησης και της φιλοσοφικής επιχειρηματολογίας. Τα παραπάνω συνεπάγονται δύο βασικές διαφοροποιήσεις από τη συνήθη σχολική πρακτική: (α) προβαίνουμε σε ανάγνωση του συνόλου της ομιλίας του Πρωταγόρα και του Γλαύκωνα, γιατί η αποσπασματική διδασκαλία τους, όπως και ο άκριτος χωρισμός τους σε διδακτικές ενότητες, καταστρέφει τη συνοχή του νοήματος· (β) δεν θεωρούμε σκόπιμη τη χρήση της γραπτής σχολικής μετάφρασης, η οποία αντικαθιστά το πρωτότυπο κείμενο μ' ένα πρόχειρο μετάφρασμα (συνήθως κάκιστη συρραφή των ερμηνευμάτων του σχολικού βιβλίου) και ακυρώνει στην πράξη κάθε προσπάθεια ουσιαστικής ανάγνωσής του.

Διαβάστε Περισσότερα

Ὑπάγεται τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀνέκαθεν στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο;

1.   Ἐπιστολή κ. Δημητρίου Θ. Κύρου, Θεολόγου – Φιλολόγου

Γιά δύο ἀπό τά θέματα, πού ἀπασχόλησαν τά φύλλα 2069 («Μετά

τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τήν Μακεδονίαν. «Ἔκπτωτοι» ἐκηρύχθησαν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Σερρῶν καί Ἱερισσοῦ;», σσ. 1 καί 6) καί 2070 («Ὁ Σεβ. Μητρ. Φθιώτιδος καί τό φρόνημα τῆς Παλαιᾶς Ἑλλάδος», σ. 8) για τόν Κανονικό Ἐπίσκοπο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί γιά τήν προσφώνηση «Ἱερώτατε» ἀντί «Σεβασμιώτατε» πρός τούς Μητροπολίτες ἀντίστοιχα, θέλω νά καταθέσω τά παρακάτω ἐνημερωτικά:

Διαβάστε Περισσότερα

Πίνακες ρηματικών τύπων / καταλήξεων της Αρχαίας Ελληνικής

John J. Bodoh

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Διαβάστε Περισσότερα

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Τὸ ἀπρόσωπο χρή

Ἄλλα ῥήματα ποὺ κλίνονται ὁλικὰ ἤ μερικὰ κατὰ τὰ ῥήματα σὲ -μι μὲ διάφορες ἀνωμαλίες εἶναι:

1. Τὸ ἀπρόσωπο εἵμαρται(=εἶναι πεπρωμένο), πρκ. τοῦ ποιητ. ρ. μείρομαι(=παίρνω το μέρος ποὺ μοῦ ἀνήκει).
2. Τὸ ἀπρόσωπο πέπρωται(=εἶναι πεπρωμένο).
3. Τὸ ἀπρόσωπο χρή(=εἶναι ἀνάγκη, πρέπει).

Διαβάστε Περισσότερα

Ο Χρυσούς Αιών της Αθηναϊκής Ηγεμονίας

ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΛΛΙΑΡΟΥ

 

Ὁ νικηφόρος ἀμυντικὸς ἀγὼν τῶν ῾Ελλήνων κατὰ τῶν Περσῶν ἐνέπνευσεν εἰς αὐτοὺς αὐτοπεποίθησιν καὶ τοὺς κατέστησεν ὑπερηφάνους. Περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους ᾐσθάνοντο δικαιολογημένην ὑπερηφάνειαν οἱ Ἀθηναῖοι. Πράγματι αὐτοὶ ἐκέρδισαν τὴν πρώτην νίκην εἰς τὸν Μαραθῶνα, εἰς αὐτοὺς κυρίως ὠφείλετο ἡ νίκη τῆς Σαλαμῖνος, αὐτοὶ ὑπεβλήθησαν εἰς τὰς μεγαλυτέρας θυσίας.

Διαβάστε Περισσότερα

ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ: Συμμαχία της Δήλου - Ευρωπαϊκή Ένωση

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

1.   Συμμαχία της Δήλου ή αθηναϊκή συμμαχία

Η Δηλιακή Συμμαχία ήταν μια πολιτική και στρατιωτική ένωση περίπου 150 αρχαίων ελληνικών κρατών-πόλεων κατά τον 5ο αιώνα π.Χ., υπό την κηδεμονία της πόλης των Αθηνών. Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι, τα κίνητρα που ώθησαν τους Ίωνες να στραφούν στην Αθήνα, για να αναλάβει εκείνη επικεφαλής των επιχειρήσεων (και όχι η Σπάρτη), ήταν από τη μία η συγγένεια αφού η Αθήνα εθεωρείτο μητρόπολη της Ιωνίας και από την άλλη ο φόβος για τη βιαιότητα που χαρακτήριζε την συμπεριφορά του βασιλιά της Σπάρτης, Παυσανία, καθώς οι Έλληνες της Ιωνίας δεν ήθελαν να τους φέρονται σαν να ήταν δούλοι .

Διαβάστε Περισσότερα