Ἀπόσπασμα
διαλέξεως « Περὶ Ἑλληνικῆς Ποιήσεως »
Κωστῆς Παλαμᾶς
... Καὶ ὄμως
ἐμφανίζεται κατὰ τὴν ἰδίαν ἱστορικὴν περίοδον, κατὰ δώδεκα περίπου ἔτη
πρεσβύτερος τὴν ἡλικίαν τοῦ Χριστοπούλου καὶ τοῦ Βηλαρᾶ, ἕνας ἄνθρωπος· τοῦ
προφήτου τὴν αἴγλην ἀναδίδει καὶ τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον θὰ περιβληθῇ. ῾Ο
ἄνθρωπος αὐτὸς δὲι γράφει στίχους, σαλπίζει στίχους· καὶ ὁ στίχος του εἶναι
ἄτεχνος, γυμνός, πρωτογενής· ἂν τὸν μετρήσετε μὲ τὸν πῆχυν τῶν αἰσθτιτικῶν
κανόνων, θὰ μορφώσετε. Ἀλλ’ ὅπως ὁ νομοθέτης τοῦ Ἰσραὴλ μεταβάλλει μὲ τὸν
κτύπον τῆς ράβδου του τὴν ξηρὰν πέτραν εἰς δροσέρρυτον πηγήν, οὓτω καὶ ἐκεῖνος
μὲ μόνην τὴν δύναμιν τῆς ἐνεργείας· του μετουσιώνει τὸν στίχον αὐτὸν τὸν
ἄτεχνον, τὸν γυμνόν, τὸν πρωτογενῆ, εἰς ἄσμα ἀναστάσεως πρωτάκουστον: