Ἡ θεωρία τῆς Νέας Ἑλληνικῆς Γλώσσας (Γ' Γυμνασίου) (Α' ΜΕΡΟΣ)




- ἐρανισμένον -

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




1Η ΕΝΟΤΗΤΑ
Β

ΑΣΥΝΔΕΤΟ ΣΧΗΜΑ: Ένα σύνολο από προτάσεις που είναι σχετικές μεταξύ τους ως προς το νόημα και παρατίθενται απλώς η μια κοντά στην άλλη χωρίς ασύνδετες λέξεις.
ΠΑΡΑΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ: Ένα σύνολο από προτάσεις που παρατάσσονται η μια μετά την άλλη ως ισότιμα στοιχεία του λόγου και συνδέονται με παρατακτικούς συνδέσμους.



Θεωρία της λογοτεχνίας





 της
Ζωής Σαμαρά



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


Ο Αριστοτέλης δηλώνει στην Ποιητική του ότι δεν έχουμε μία λέξη για να ονομάσουμε όλα τα ποιητικά είδη, όπως είναι η επική, λυρική και δραματική ποίηση αφενός και η επιστημονική αφετέρου. Ο πατέρας της ποιητικής ήθελε να μελετά ταυτόχρονα τη μυθοπλαστική και τη μη μυθοπλαστική ποίηση, να κάνει θεωρητικά σχόλια για τον Όμηρο, τον Πίνδαρο, τον Σοφοκλή, τον Εμπεδοκλή. 



ΑΡΧΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ΡΗΜΑΤΩΝ Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ



του
ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΥΛΙΔΗ
ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ





Γιώργος Σεφέρης “Ελένη” (ΜΕΡΟΣ Β') (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)






Ερανισμένον

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




4. Ποιος είναι ο ρόλος του στίχου “Τ΄ αηδόνια δε σ’αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες” μέσα στο ποίημα;

Το ποίημα αρχίζει με το στίχο “Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες”. Ο στίχος αυτός ακούγεται τρεις φορές. Από την άποψη αυτή αποτελεί ένα σταθερό ποιητικό μοτίβο (= κάτι που επαναλαμβάνεται με την ίδια ακριβώς μορφή). Το ποιητικό αυτό μοτίβο δεν είναι –αρχικά τουλάχιστον- αυθαίρετο. Προέρχεται από την αντικειμενική πραγματικότητα: “τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουν ενα κοιμηθείς στις Πλάτρες”. Ακόμα, λειτουργεί ως αρμός και έτσι επιτυγχάνονται οι θεματικές μετατοπίσεις χωρίς να εξαφανίζεται ο ειρμός του ποιήματος. 



Γιώργος Σεφέρης “Ελένη” (ΜΕΡΟΣ Α')






ερανισμένον
ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



1.Ποια είναι η τεχνοτροπία του ποιήματος; Να δικαιολογήσετε την άποψή σας.

Η Ελένη αποτελεί ένα από τα ωριμότερα δείγματα της σεφερικής
μυθικής μεθόδου. Η μυθική τεχνική είναι ένα ποιητικό τέχνασμα που επιτρέπει να γίνεται το παρελθόν παρόν του ποιητή ή του ποιήματος. Έτσι ο ιστορικός χρόνος αποφορτίζεται από τις υποκειμενικές και κοινωνικές συμβάσεις και επιτρέπει να γίνεται παραλληλισμός και ταύτιση του παρελθόντος με το παρόν, πράγμα που οδηγεί τη σκέψη να ανάγεται από το ειδικό στο γενικό, το παγκόσμιο και το διαχρονικό (διατηρώντας όμως τη συγκίνηση από το συγκεκριμένο μύθο). 



Ἡ ἀκμή τῆς Β' σοφιστικῆς - Ἀττικισμός



του
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΤΣΑΝΟΥ
-φιλολόγου



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




Με τον Ισοκράτη και τον Πλάτωνα έχομε μιαν παιδαγωγικήν αντινομίαν, ήτις επηρέασε την πνευματικήν ζωήν με εναλλασσομένη έντασιν ως το τέλος της αρχαιότητος. Πότε η φιλοσοφία και πότε η ρητορική διεκδικούσαν την αποκλειστικότητα της παιδείας.
Στην αυτοκρατορικήν εποχήν, τους δύο πρώτους αιώνας, επικράτησε η ρητορική. Η ποίησις της εποχής επηρεάστηκε απ’ την ρητορική και ολοκληρώνεται τώρα μια εξέλιξις που είδαμε ότι άρχισε με τον Γοργίαν, καθώς ολόκληρα είδη, όπως το εγκώμιο και το επιθαλάμιο, γίνανται τώρα κτήμα της ρητορικής.


Ἀφηγηματικαί τεχνικαί Ὁμηρικῶν ἐπῶν καί δή τῆς Ἰλιάδος






ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΙΛΙΑΔΑΣ 
ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

επιμέλεια:
Γεωργίου Νικολάου
Φιλολόγου
1ου Γυμνασίου Νάουσας




1. Το σχήμα του αδυνάτου.
Είναι ένας χαρακτηριστικός τρόπος για να δείξουμε πως κάτι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε κα-μιά περίπτωση, παρά μόνον αν παραβιαστεί ένας νόμος της Φύσης(π.χ στη ραψ. Α στιχ. 235-245 όπου ο Αχιλλέας ορκίζεται ότι θα ξαναπολεμήσει μόνο αν το ξύλινο σκήπτρο του βγάλει φύλλα και κλαδιά, κάτι που είναι αδύνατο με τους νόμους της φύσης).