Οι δαιμονισμένοι της νέας εποχής

Τοῦ μακαριστοῦ

 Ἀρχιμ. Μάρκου Κ. Μανώλη

 

Τὴν προσεχῆ Κυριακὴ θὰ ἀκούσωμεν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον δι᾽ ἕνα φοβερὸ θαῦμα, ποὺ ἔκαμε ὁ Χριστός μας, τὴν θεραπεία δύο δαιμονιζομένων.

26 «Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα

τῆς Γαλιλαίας».

Αὐτὴ ἡ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν λέγεται καὶ χώρα τῶν Γεργεσηνῶν, Γερασηνῶν, Γαγαρηνῶν καὶ εἶχε διὰ πρωτεύουσα τὴν πολιτεία Γάδαρα, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸ νότιον ἄκρον τῆς λίμνης Γεννησαρὲτ καὶ ἦτο δυνατὸν κάστρο. Σήμερον τὴν λέγουν Οὐμ Κέϊς ἢ Μονικὲς δηλαδὴ Τελωνεῖον, ἀλλὰ δὲν εἶναι πλέον πολιτεία, ἀλλὰ χαλάσματα καὶ θεμέλια ρημαγμένα.

27 «Ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾽ ἐν τοῖς μνήμασιν.

28 Ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μὴ μὲ βασανίσης».

29 «παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους».

Ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι τὸν ἐθεώρουν ὡς ἄνθρωπον, λέγει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος, ἦλθε ὁ δαίμων καὶ διακηρύσσει τὴν θεότητά Του. Καὶ διὰνὰ μὴ θεωρηθῆ ὅτι ἡ διακήρυξις αὐτὴ τοῦ δαίμονος ἀπέβλεπε εἰς κολακείαν τοῦ Χριστοῦ, παρακαλεῖ νὰ μὴ τὸν βασανίση. Δι᾽ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγον ὁμολογεῖ τὴν ἔχθραν του πρὸς τὸν Κύριον, διὰ νὰ μὴ θεωρηθῆ ὕποπτος ἡ ἱκεσία του. Διότι ἐμαστίζετο κατὰ τρόπον ἀόρατον, ἐπειδὴ ἐκεντᾶτο καὶ ἐκαίε το καὶ ὑφίστατο τὰ ἀθεράπευτα τραύματα καὶ ἀπὸ μόνην τὴν παρου σίαν τοῦ Ἰησοῦ. Πράγματι, ἐπειδὴ κανεὶς δὲν εἶχε τὴν τόλμην νὰ τὸν πλησιάση, ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἔρχεται πρὸς αὐτόν.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει καὶ τοῦτο. Ἐὰν ὅσοι μελετοῦν τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Λουκᾶ λέγουν ὅτι ὁ δαιμονιζόμενος ἦτο ἕνας, ἐνῶ ὁ Ματθαῖος κάμνει λόγον διὰ δύο, οὔτε καὶ τὸ γεγονὸς αὐτὸ παρουσιάζει διαφωνίαν μεταξὺ τῶν δύο Εὐαγγελιστῶν. Διότι, ἐὰν ἔγραφε ὁ Λουκᾶς ὅτι ἕνας μόνον δαιμονιζόμενος ὑπῆρξε καὶ δὲν ὑπῆρχε ἄλλος, θὰ ἐφαίνετο ὅτι διεφώνει πρὸς τὸν Ματθαῖον. Τώρα ὅμως, ποὺ ὁ ἕνας ὡμίλησε δι᾽ ἕνα καὶ ὁ ἄλλος διὰ δύο δαιμονιζομένους, δὲν προέρχεται ἀπὸ ἀντίφασιν τὸ πρᾶγμα, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν διαφορετικὸν τρόπον ἀφηγήσεως. Πραγματικά, ἐγὼ νομίζω, λέγει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος, ὅτι ὁ Λουκᾶς ἐδιάλεξε τὸν φοβερώτερον ἀπὸ τοὺς δύο καὶ δι᾽ αὐτὸν ἔκανε λόγον. Δι᾽ αὐτὸ καὶ περιγράφει πιὸ τραγικὰ τὴν συμφοράν. Ὅπως εἶναι ὅτι ἔσπαζε τὰ δεσμὰ καὶ τὰς ἁλυσίδας καὶ ἐπλανᾶτο εἰς τὴν ἔρημον. Ὁ δὲ Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος προσθέτει ὅτι κατέκοπτε τὸν ἑαυτόν του μὲ λίθους.

Ἐκεῖνος ποὺ δὲν τὸν συνεκράτουν τὰ σιδηρᾶ δεσμά, ἔρχεται δέσμιος. Ἐκεῖνος ποὺ ἐτριγύριζε εἰς τὰ βουνά, κατέβη εἰς τὴν πεδιάδα. Ἐκεῖνος ποὺ ἠμπόδιζε τοὺς ἄλλους νὰ περνοῦν ἀπὸ ἐκεῖ, μόλις εἶδε τὸν Ἰησοῦν νὰ φράσση τὸν δρόμον, ἐστάθη.

Διατὶ ὅμως παρέμενε εἰς τὰ μνήματα ὁ δαιμονιζόμενος; Ἐπειδὴ ἤθελαν οἱ δαίμονες νὰ δημιουργήσουν εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὴν ὀλεθρίαν ἀντίληψιν ὅτι δηλαδὴ αἱ ψυχαὶ τῶν ἀποθανόντων γίνονται δαίμονες, πρᾶγμα ποὺ οὔτε κατὰ φαντασίαν νὰ μὴ τὸ σκεφθοῦμεν. Ναὶ ἀλλὰ ποίαν ἀπάντησιν, ἐρωτᾶ κάποιος ἠμπορεῖς νὰ δώσης εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς μάγους ἁρπάζουν παιδιὰ καὶ τὰ σφάζουν, ὥστε εἰς τὴν συνέχειαν νὰ ἔχουν τὴν ψυχήν των βοηθὸν εἰς τὰς μαγείας των. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἐπʼ αὐτῆς τῆς ἐρωτήσεως, τὴν ὁποίαν θέτει ὁ ἴδιος καὶ ἡ ὁποία ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον ,διότι καὶ σήμερον δυστυχῶς ὀργιάζει ἡ μαγεία καὶ γίνονται καὶ ἀνθρωποθυσίαι καὶ μάλιστα μικρῶν παιδιῶν, ἀπαντᾶ ὡς ἑξῆς:

— Καὶ πῶς ἀποδεικνύεται αὐτό; Τὸ ὅτι βέβαια σφάζουν τὰ παιδιά, τὸ λέγουν πολλοὶ ἀλλὰ τὸ ὅτι αἱ ψυχαὶ τῶν σφαγέντων συνεργάζονται μὲ τοὺς μάγους, ἀπὸ ποῦ τὸ γνωρίζεις; Πές μου σὲ παρακαλῶ.

— Αὐτοί, ἀπαντᾶ, οἱ δαιμονισμένοι φωνάζουν ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἡ ψυχὴ τοῦ δεῖνα.

— Μὰ καὶ αὐτὸ εἶναι πλεκτάνη καὶ ἀπάτη διαβολική. Διότι δὲν εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦ ἀποθανόντος, ποὺ φωνάζει, ἀλλὰ ὁ δαίμων ποὺ ὑποκρίνεται αὐτά, μὲ σκοπὸν νὰ ἐξαπατήση ἐκείνους, ποὺ τὸν ἀκούουν. Ἔπειτα δὲν ἠμπορεῖ νὰ δικαιολογηθῆ λογικῶς τὸ νὰ συνεργάζεται ἡ ψυχὴ μὲ τὸν σφαγέα της. Ἐκεῖνο ποὺ εἶναι ἀληθὲς καὶ συμπεραίνεται ἀπὸ πλῆθος ἁγιογραφικῶν καὶ πατερικῶν μαρτυριῶν εἶναι ὅτι αἱ ψυχαὶ μετὰ τὴν ἀποδημίαν των ἀπὸ τὴν γῆν ὁδηγοῦνται εἰς κάποιον χῶρον, ἀπ᾽ ὅπου δὲν ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν γῆν, ἀλλὰ περιμένουν τὴν φοβερὰν ἡμέραν τῆς κρίσεως.

30 «ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν·»

Ἡ λέξις Λεγεὼν ἦτο στρατιωτικὴ λέξις τῆς Ρωμαϊκῆς γλώσσης. Λεγεὼν ἐσήμαινε ἕνα στρατιωτικὸν σῶμα ἀπὸ ἓξ χιλιάδες στρατιῶτες. Ἡ λεγεὼν δηλαδὴ ἦτο μία σημερινὴ μεραρχία. Μὲ τὴ λέξιν λεγεὼν ὠνόμασε ὁ δαιμονισμένος τὸν ἑαυτόν του. Ὠνόμασε ἔτσι τὸν ἑαυτόν του, διότι μέσα του κατοικοῦσαν πολλὰ δαιμόνια. Λεγεὼν ὁλόκληρος. Νὰ μετρήσουμε τὰ δαιμόνια.

Ἑπτὰ ἀπὸ αὐτὰ εἶναι πλέον γνωστά. Εἶναι τὰ δαιμόνια τῆς πορνείας, τῆςὑπερηφανείας, τῆς ἀκηδίας, τῆς λαιμαργίας, τοῦ θυμοῦ, τῆς φιλαργυρίας καὶ τοῦ φθόνου. Καὶ κοντὰ εἰς αὐτὰ ἄπειρα ἄλλα, ποὺ παρακινοῦν τοὺς ἀνθρώπους εἰς διαφόρους ἁμαρτίας μικρὲς καὶ μεγάλες.

Τὰ δαιμόνια κυβερνοῦν τὸν ἀσεβῆ ἄνθρωπον, τὸν κάνουν νὰ φλυαρῆ, νὰ κατακρίνη, νὰ αἰσχρολογῆ, νὰ καταρᾶται, νὰ ψευδορκῆ, νὰ βλασφημῆ, νὰ ἀδικῆ, νὰ κλέβη, νὰ πορνεύη, νὰ σκοτώνη, νὰ ζῆ μία ζωὴ δαιμονισμένη.

31 «Καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξη αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν.»

Δὲν ἠμποροῦσαν βεβαίως νὰ ἰσχυρισθοῦν ὅτι δὲν ἡμάρτησαν, διατυπώνουν ὅμως τὴν ἀξίωσιν νὰ μὴ τιμωρηθοῦν πρὸ τῆς καθωρισμένης ὥρας. Ἐπειδὴ τοὺς εὑρῆκαν τὰ ἀθεράπευτα κακὰ καὶ ἐπειδὴ αὐτοὶ ἐνεργοῦσαν παράνομα καὶ διέστρεφαν καὶ ἐβασάνιζαν μὲ κάθε τρόπον τὸ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, δι᾽ αὐτὸ ἐνόμιζαν ὅτι ἕνεκα τῆς ὑπερβολῆς τῶν συμβάντων, δὲν θὰ ἐπερίμενε τὸν καθωρισμένον καιρὸν τῆς κολάσεως, δι᾽ αὐτὸ τὸν παρεκάλουν καὶ τὸν ἱκέτευαν.

32 «ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψη αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς».

Ἴσως κανεὶς ἐρωτήση: Διὰ ποῖον λόγον ἔκανε ὁ Χριστὸς ἐκεῖνο, ποὺ ἀξίωσαν οἱ δαίμονες, μὲ τὸ νὰ ἐπιτρέψη νὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων;

Τὸ ἑξῆς θὰ ἠμπορούσαμεν νὰ ἀπαντήσωμεν: Δὲν τὸ ἔκαμε αὐτὸ ὁ Χριστὸς ὑπακούων εἰς αὐτούς, ἀλλὰ πολλὰ ἤθελε μὲ τὴν ἐνέργειάν Του αὐτὴ νὰ διδάξη:

Τὸ πρῶτον εἶναι ὅτι ἤθελε νὰ δείξη εἰς τοὺς δαιμονιζομένους ἀν θρώπους, ποὺ ἀπηλλάγησαν ἀπὸ τοὺς πονηροὺς ἐκείνους τυράννους, πόσην μεγάλην καταστροφὴν προκαλοῦσαν οἱ ἐχθροί των αὐτοί.

Δεύτερον, διὰ νὰ μάθουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ὅτι οὔτε τοὺς χοίρους δὲν ἠμποροῦν νὰ βλάψουν οἱ δαίμονες, ἐὰν προηγουμένως δὲν τοὺς δώση ἄδειαν ὁ Ἰησοῦς.

Τρίτον, ὅτι μεγαλύτερον κακὸν ἀπὸ τοὺς χοίρους θὰ ἔκαναν εἰς αὐτοὺς τοὺς ἰδίους, ἐὰν μέσα εἰς τὴν συμφοράν των δὲν τοὺς ἐπροστάτευε ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Διότι τὸ ὅτι μᾶς μισοῦν οἱ δαίμονες περισσότερον ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῶα εἶναι ὁλοφάνερον. Συνεπῶς αὐτοὶ ποὺ δὲν ἐνδιεφέρθηκαν διὰ τοὺς χοίρους, ἀλλὰ εἰς μίαν μόνον στιγμὴν τοὺς ἔρριξαν ὅλους εἰς τὸν κρημνόν, πολὺ περισσότερον θὰ ἔκαμαν τὸ ἴδιον εἰς τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους εἶχαν κυριεύσει, ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ μεγάλη φροντὶς τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι λοιπὸν φανερὸν ὅτι δὲν ὑπάρχει κανεὶς ἄνθρωπος, ποὺ νὰ μὴ τὸν προστατεύῃ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἕνα ἀκόμη συμπέρασμα ὅτι ὁ Θεὸς δὲν προνοεῖ μόνον συνολικὰ δι᾽ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸν καθένα ἰδιαιτέρως. «Καὶ οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσὶ» (Ματθ. 10, 30). Ἀπὸ τοὺς δαιμονισμένους φαίνεται αὐτὸ καθαρά. Θὰ τοὺς εἶχαν πνίξει οἱ δαίμονες, ἐὰν δὲν τοὺς ἐπροστάτευε ἀποτελεσματικὰ ἡ φροντὶς τοῦ Κυρίου. Δι᾽ αὐτοὺς τοὺς λόγους ἐπέτρεψεν εἰς τοὺς δαίμονας νὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων καὶ ἀκόμη, διὰ νὰ πληροφορηθοῦν τὴν δύναμίν του οἱ κάτοικοι τῶν γύρω χωριῶν. Ἐκεῖ ποὺ τὸ ὄνομά του ἦτο πολὺ γνωστόν, δὲν ἐπεδείκνυε ὑπερβολικὰ τὴν δύναμίν του. Ἐκεῖ ὅμως, ποὺ δὲν τὸν ἤξερε κανείς, ἀλλὰ εὑρίσκοντο ἀκόμη εἰς τελείαν ἄγνοιαν, ἄφηνε νὰ ἀκτινοβολοῦν τὰ θαύματά Του μὲ σκοπὸν νὰ τοὺς προσελκύσῃ νὰ γνωρίσουν τὴν θείαν προέλευσίν Του. Τὸ ὅτι εὑρίσκοντο εἰς χονδροειδῆ ἄγνοιαν οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως φαίνεται ἀπὸ τὸ τέλος τῆς διηγήσεως. Διότι ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ Τὸν προσκυνήσουν καὶ νὰ ἐκφράσουν τὸν θαυμασμόν των διὰ τὴν δύναμίν Του, αὐτοὶ ἀντιθέτως Τὸν ἔδιωχναν «Τὸν παρεκάλουν νὰ φύγη ἀπὸ τὰ σύνορά των!».

33 «ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη».

Ἀλλὰ διὰ ποίαν αἰτίαν κατέστρεψαν τοὺς χοίρους οἱ δαίμονες; Μά, ἐπειδὴ εἰς κάθε εὐκαιρίαν φροντίζουν μὲ ζῆλον νὰ στενοχωροῦν τοὺς ἀνθρώπους καὶ πάντοτε χαίρονται μὲ τὴν καταστροφήν. Τὸ ἴδιον ἄλλωστε ἔκαμε ὁ διάβολος καὶ εἰς τὸν Ἰώβ. Μολονότι καὶ ἐκεῖ ὁ Θεὸς τὸ ἐπέτρεψε, ὄχι ἐπειδὴ καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν ὑπήκουσεν εἰς τὸν διάβολον, ἀλλ᾽ ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ἀποδείξη πιὸ λαμπρὸν τὸν δοῦλον του καὶ νὰ ἀφαιρέση ἀπὸ τὸν διάβολον κάθε ἀφορμὴ ἀναισχυντίας καὶ ἀκόμη νὰ στρέψη κατὰ τῆς κεφαλῆς τοῦ διαβόλου ὅσα ἔκαμε αὐτὸς εἰς βάρος τοῦ δικαίου Ἰώβ. Πραγματικὰ καὶ τώρα συνέβη τὸ ἀντίθετον ἀπὸ ἐκεῖνο, ποὺ ἐπεδίωκαν οἱ δαίμονες. Διότι ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν διεκηρύσσετο καθαρὰ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ, ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ ἀπεδεικνύετο τελείως ἡ πονηρία τῶν δαιμόνων, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἠλευθέρωσεν ἐκείνους, ποὺ κατεῖχον οἱ δαίμονες καί, ἀκόμη, ὅτι δὲν ἔχουν τὴν δύναμιν οὔτε τοὺς χοίρους νὰ ἐγγίσουν, ἐὰν δὲν τὸ ἐπιτρέψῃ ὁ παντοδύναμος Κύριος.

Ἐπὶ πλέον, διὰ νὰ μὴ νομίσῃ κανεὶς ὅτι ἡ διήγησις αὐτὴ εἶναι πλαστή, ἀλλὰ νὰ πιστεύσῃ ἀπόλυτα ὅτι πραγματικὰ ἐξῆλθαν οἱ δαίμονες ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἔρχεται ὁ θάνατος τῶν χοίρων καὶ τὸ πιστοποιεῖ.

34 «καὶ ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν

εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. 35 ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ

ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾽ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ

Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. 36 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς.

37 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾽ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. 38 ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾽ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων·

39 ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. Καὶ

ἀπῆλθε καθ᾽ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς».

Ἂς προσέξωμεν μαζὶ μὲ τὴν δύναμιν καὶ τὴν πραότητα τοῦ Ἰησοῦ.

Ὅταν δηλαδή, ἂν καὶ τόσον πολὺ τοὺς εὐεργέτησε, τὸν ἐξεδίωκον οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς ἐκείνης, δὲν ἔφερε ἀντίρρησιν. Ἀλλὰ ἀνεχώρησε καὶ ἐγκατέλειψε ἐκείνους, ποὺ μόνοι των ἔκριναν τοὺς ἑαυτούς των ἀναξίους τῆς διδασκαλίας Του.

Ἀφοῦ τοὺς ἄφησε διὰ διδασκάλους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἠλευθερώθησαν ἀπὸ τὴν κυριαρχίαν τοῦ δαίμονος καὶ τοὺς χοιροβοσκούς, ὥστε ἀπὸ αὐτοὺς νὰ πληροφορηθοῦν ὅλα τὰ συμβάντα. Καὶ ὁ Κύριος ἔφυγε καὶ τοὺς ἄφησε νὰ εὑρίσκωνται εἰς μεγάλον φόβον.

Πραγματικὰ τὸ μέγεθος τῆς ζημίας συνετέλει εἰς τὴν διάδοσιν τῆς εἰδήσεως καὶ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἤγγιζε τὰς ψυχάς των. Ἐφώναζον οἱ θεραπευθέντες, ἐφώναζε τὸ γεγονὸς τοῦ καταποντισμοῦ τῶν ζώων, ἐφώναζον οἱ ἰδιοκτῆται τῶν χοίρων καὶ οἱ χοιροβοσκοί.

Ἠθικὸν μέρος

Τὴν κατάστασιν αὐτὴν μπορεῖ κανεὶς καὶ σήμερα νὰ τὴν ἰδῆ καὶ πολλοὺς δαιμονιζομένους ν᾽ ἀντικρύσῃ εἰς τὰ μνήματα, τοὺς ὁποίους δὲν συγκρατεῖ τίποτε ἀπὸ τὴν μανίαν των οὔτε σίδηρα οὔτε ἁλυσίδες οὔτε πλῆθος ἀπὸ ἀνθρώπους οὔτε συμβουλαί οὔτε νουθεσίαι οὔτε φόβος οὔτε ἀπειλὴ οὔτε τίποτε ἄλλο παρόμοιον.

1) Ἀνήθικος. Πραγματικά, ὅταν κάποιος εἶναι ἀκόλαστος καὶ ἔχει αἰχμαλωτισθῆ ἀπὸ τὸ σωματικὸν κάλλος, δὲν διαφέρει καθόλου ἀπὸ δαιμονισμένον. Ἀλλὰ περιφέρεται γυμνός, ὅπως ἐκεῖνος, ἔχοντας μὲν ἐνδύματα, ἀλλὰ στερημένος τὴν ἀληθινὴν στολὴν καὶ γυμνὸς ἀπὸ τὴν δόξαν, ποὺ τοῦ ταιριάζει. Καὶ δὲν καταπληγώνει τὸ σῶμα του μὲ λίθους, ἀλλὰ μὲ τὰ ἁμαρτήματα, ποὺ εἶναι χειρότερα ἀπὸ πολλοὺς λίθους. Ποῖος θὰ τὸν σταματήση ἀπὸ τὴν ἀσχημοσύνην καὶ τὴν μανίαν αὐτήν, ποὺ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ συγκεντρωθῆ, ἀλλὰ συνεχῶς εὑρίσκεται εἰς τὰ μνήματα; Διότι μὲ μνήματα ὁμοιάζουν τὰ καταγώγια τῆς πορνείας (κέντρα ἀναψυχῆς, θέατρα, κινηματογράφοι, κ.λπ.) ἐπειδὴ ἀποπνέουν πολλὴν δυσωδίαν καὶ εἶναι γεμᾶτα σαπίλα. Αὐτὰ εἶναι κέντρα ἀπομυζήσεως καὶ ἀπορροφήσεως πάσης ἠθικῆς ἀξίας καὶ οἰκονομικῆς δυνάμεως (ξενύχτια,γλέντια, χοροί, κ.λπ.).

2) Ἀλλὰ καὶ ὁ φιλάργυρος τι εἶναι; Μήπως δὲν ὁμοιάζει μὲ τὸν προηγούμενον; Διότι ποιὸς θὰ ἠμπορέση ποτὲ νὰ τὸν συγκρατήση;

Μήπως οἱ καθημερινοὶ φόβοι, αἱ ἀπειλαί, αἱ παραινέσεις καὶ αἱ συμβουλαί; Ὅλα αὐτὰ τὰ συντρίβει. Τι δύναται νὰ θεωρηθῆ ἀθλιώτερον ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν; Διότι ἐκεῖνος ὁ δαίμων, ἂν καὶ εἶχε καταφρονήσει τοὺς ἀνθρώπους, ἐν τούτοις ὑπεχώρησε εἰς τὴν ἐντολὴν τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀμέσως ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸς ὅμως οὔτε εἰς τὴν προσταγὴν τοῦ Θεοῦ δὲν ὑπακούει (Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾶ). Ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς κάμνει σώφρονας χωρὶς νὰ τὸ θέλωμεν. Καταστρέφουν σπίτια (τοκισταί). Καταστροφὴ τῆς πόλεως καὶ τοῦ κόσμου.

Βλασφημεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Πιὸ συμπαθεῖς οἱ δαιμονισμένοι. Χωρὶς συναίσθησιν διαπράττουν. Οἱ φιλάργυροι κατόπιν σκέψεως. Παράδειγμα Ἰούδα. Δεσμά, Δικαστήρια, νόμοι, κατακραυγὴ κόσμου. Κοινὸς ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Παράδειγμα Χρυσοστόμου διὰ φιλάργυρον. Ἀγανακτοῦν διὰ τὸ γῆρας τοῦ πατρός των τὰ παιδιά, θεωροῦν βαρὺ καὶ δυσβάστακτον. Προτιμοῦν τὴν ἀτεκνίαν, κατέστησαν ἀνίκανοι.

Θεραπεία φιλαργύρου.

— Δανείζουν μὲ ὑπερβολικοὺς τόκους καὶ χάνουν μαζὶ καὶ τὸ κεφάλαιον.

— Κίνδυνοι. Ἔχασαν τὴν ζωὴν δι᾽ ὀλίγα χρήματα.

— Δὲν γνωρίζουν νὰ σπείρουν, πάντοτε νὰ θερίζουν.

— Γάμος, πτωχῶν ἀντὶ πλουσίας ἢ πλουσία μὲ πολλὰ ἐλαττώματα.

Τὸν πλοῦτον δὲν δημιουργεῖ ἡ περιουσία, ἀλλὰ ἡ ἀρετὴ (Γυνὴ πολυδάπανος, ἄσωτος, ἀκόλαστος, πλῆθος ἐραστῶν. Μέθυσος. Τὸν σύ ζυγον κάμνει πιὸ πτωχὸν ἀπὸ ὅλους.

3) Φιλόδοξος. Νὰ ἀνέβη νὰ κυβερνήση. Χειρότερος ἀπὸ δαιμονισμένο. Εἴμεθα σὲ παραμονὴ ἐκλογῶν. Πολλοὶ οἱ ὑποψήφιοι. 1500 καὶ πλέον. Πολλοὶ ἐξ αὐτῶν εἶναι ἄθεοι. Ἄλλοι εἶναι Μασῶνοι. Ἄλλοι ὑποκρίνονται τοὺς χριστιανοὺς καὶ ὅτι ἀγαποῦν τὸ Ἔθνος. Ἀλλοίμονον ἂν στείλωμεν τοιούτους ἀνθρώπους εἰς τὴν Βουλήν. Ἂς ρίξωμεν μία ματιὰ εἰς τὸ ἔργον, ποὺ ἐπετέλεσαν. Καὶ πρῶτον εἰς τὸ Σύνταγμα: Ἠγωνίσθησαν νὰ ἐξαλείψουν τὴν ἐπικεφαλίδα τοῦ Συντάγματος, ποὺ ἀρχίζει μὲ τὸ ὄνομα «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος».  Παρ᾽ ὀλίγον θὰ τὸ ἐπετύγχανον.

Ὑπεβίβασαν τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὸ α´ ἄρθρον, ποὺ ἦτο πάντοτε εἰς τὸ γ´. Καὶ ἐπίσης τὴν ἐξομοίωσαν μὲ ὅλους τοὺς αἱρετικούς. Διηυκόλυναν τὰ μέγιστα τοὺς ἀντιχρίστους ἰεχωβάδες: Δημόσιαι συγκεντρώσεις, ἐλεύθεραι, Ἀτέλεια Χάρτου, Τυπογραφεῖον, ἐλευθέρα διακίνησις τῶν ἐντύπων τους, προνομιακὴ μεταχείρισις εἰς τὸν Στρατόν.

— Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ Παπικὸς καὶ Προτεστάντης ἀκόμη καὶ Χιλιαστής.

— Διεγράφη ὁ ἑλληνο–χριστιανικὸς σκοπὸς εἰς τὴν Παιδείαν.

— Ἐπιχειρεῖται νὰ θεσπισθῆ τὸ αὐτόματον διαζύγιον, διὰ νὰ διαλυθῆ ἔτσι περισσότερον ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια.

— Ἄφησαν τὴν Ἐκκλησίαν νὰ περιπέσῃ εἰς τὴν θλιβερὰν κατάστασιν, ποὺ εὑρίσκεται μὲ τὸν ἀλληλοσπαραγμὸν τῶν Ἱεραρχῶν μας.

—Πλήρης ἀσυδοσία εἰς τὰ «Πορνὸ» καὶ τηλεοράσεις. Ὑφυπουργὸς φιλοδοξεῖ νὰ γίνωμεν σὰν τὴν Σουηδία.

Ὅλους ὅσους συνήργησαν εἰς αὐτὸ τὸ θλιβερὸν κατάντημα θὰ πρέπει νὰ ἀποκλείσωμεν. Καὶ ἀντιθέτως νὰ ὑποστηρίξωμεν ὅσους ἠγωνίσθησαν ἢ ὑπόσχονται εἰλικρινῶς ὅτι θὰ ἀγωνισθοῦν διὰ τὴν ὀρθοδοξίαν μας, τὴν Ἑλληνοχριστιανικὴν Παιδείαν καὶ Οἰκογένειαν καὶ ἐν γένει διὰ τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Ἱερῶν μας Παραδόσεων.

Ἡ εὐθύνη μας εἶναι μεγάλη. Θὰ δώσωμεν λόγον εἰς τὸν Θεὸν διὰ τὴν καλὴν ἢ κακὴν χρῆσιν τῆς ψήφου μας. Αἱ ψυχολογικαὶ καταστάσεις τῆς πρώτης ἐκλογῆς τοῦ 1974 παρῆλθον. Οὐδεὶς φόβος ὑπάρχει. Καὶ ἡμεῖς μὲ προσοχὴν καὶ ψυχραιμίαν ἂς ἐπιλέξωμεν ἀντιπροσώπους μας εἰς τὴν Βουλήν. Ὄχι μασώνους καὶ ἀθέους. Ὄχι δαιμονισμένους, ἀλλὰ ἀνθρώπους πιστοὺς «ἱματισμένους καὶ σωφρονοῦντας» διὰ νὰ τύχωμεν καὶ ἡμεῖς τοῦ θείου ἐλέους, διὰ νὰ διάγωμεν καὶ ἡμεῖς μαζὶ μὲ τοὺς καλοὺς ἄρχοντας «ἐν εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι» καὶ νὰ ἀξιωθῶμεν μὲ τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου μας καὶ τῶν ὑπεσχημένων ἀγαθῶν τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἀμήν.

Ἀγαπητοί, Ἕνας μεγάλος Ρῶσος λογοτέχνης ὁ Θ. Ντοστογιέφσκη ἔχει γράψει ἕνα ἔργο μὲ τὸν τίτλον «Δαιμονισμένοι». Ὁ Ντοστογιέφσκη παίρνει γιὰ σύνθημα τοῦ βιβλίου του τὸν δαιμονιζόμενο τῶν Γαδαρηνῶντοῦ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγελίου (η´ 26–38) καὶ μάλιστα τὸ ἀπόσπασμα η´ 32–36. Εἰς αὐτὸ μεταξὺ ἄλλων γράφει: «Ὅπως ὁ δαιμονιζόμενος τῶν Γαδαρηνῶν, ἔτσι καὶ ἡ Ρωσία, σύμφωνα μὲ τὰ λόγια ἑνὸς ἥρωος τοῦ ἔργου, κυριαρχεῖται ἀπὸ διάφορα δαιμόνια, ὅλα τὰ μιάσματα, ὅλες τὶς βρωμιές, ποὺ γιὰ αἰῶνες τώρα ἔχουν μαζευτεῖ μέσα της.

Ἀλλὰ πάνω ἀπʼ αὐτὴ ξαγρυπνᾶ ἡ θεία Δύναμις, ποὺ θὰ διώξη ὅλα τὰ δαιμόνια. Ἔτσι ἡ ἄρρωστη θὰ γιατρευθῆ καὶ θὰ καθίση φρόνιμη «παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ».

* Ὁμιλία εἰς τὴν αἴθουσαν ὁμιλιῶν τῆς

Π.Ο.Ε Κάνιγγος 10, 17–10–1977.

Διαβάστε Περισσότερα

Αρχαία Ελληνική Γλώσσα (Γ Γυμνασίου)

του

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Διαβάστε Περισσότερα

Ετυμολογικόν λεξικόν της ελληνικής γλώσσης

του

Σταύρου Βασδέκη

Βασδέκης Ετυμολογικό λεξικό

Διαβάστε Περισσότερα

Τουρκική διείσδυση…

 

ΜΕΣΑ ἀπὸ τὶς στῆλες τοῦ «Ο.Τ.» ἔχουμε ἀναφερθεῖ ἐκτενῶς στὶς ὑπόγειες προσπάθειες ἐκτουρκισμοῦ τῆς Θράκης ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα μὲ μακροπρόθεσμο στόχο τὴν δημιουργία κλίματος, ὥστε νὰ ἀμφισβητηθοῦν εὐθέως τὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα τῆς Ἑλλάδας στὴν περιοχή.

Σὲ ἕνα ἐκτενὲς ἄρθρο του μὲ τίτλο «Τουρκικὴ εἰσβολὴ στὴ Θράκη μὲ ὅπλο τὴν οἰκονομία» (14.10.12, σελ. 34) ὁ δημοσιογράφος τοῦ «Τύπου τῆς Κυριακῆς» κ. Ἀλέξανδρος Καλαφάτης ἀναλύει λεπτομερῶς τὴν ἐμβάθυνση τῆς οἰκονομικῆς διείσδυσης, ποὺ ἐπιχειρεῖται ἀπὸ τὴν Τουρκία, ὥστε νὰ πνίξουν τὶς ἑλληνικὲς ἐπιχειρήσεις καὶ νὰ κυριαρχήσουν τὰ τουρκικὰ προϊόντα στὴν τοπικὴ ἀγορά.

Συγκεκριμένα ἀναφέρει ὅτι τὸ Τουρκικὸ κράτος πριμοδοτεῖ τὶς γραμμὲς ΚΤΕΛ γιὰ τὸ δρομολόγιο Κωνσταντινούπολη-Κομοτηνή, διότι ὅπως δηλώνει ὁ ἰδιοκτήτης τῆς τουρκικῆς ἑταιρείας «ἀπὸ τὰ δρομολόγια στὴν Ἑλλάδα δὲν ἔχουμε κέρδος, ἀλλὰ εἶναι σημαντικὸ ἡ Kamil Koc (τουρκικὰ ΚΤΕΛ) νὰ εἶναι ἐκεῖ» (σ.σ.: γιατί ἆραγε να εἶναι τόσο σημαντική ἡ παρουσία τους ἐκεῖ; Μή μᾶς φανεῖ παράξενο ἄν σέ λίγο καιρό τουρκικές ἑταιρεῖες ἀναλάβουν καί τίς ἀκτοπλοϊκές γραμμές τῶν ἑλληνικῶν νησιῶν).

Ἐπίσης σύμφωνα μὲ ἔρευνα τοῦ «Τύπου τῆς Κυριακῆς» ἑπτὰ τουρκικὰ προϊόντα, ποὺ ἐλήφθησαν ὡς δεῖγμα, ἔχουν χαμηλότερη τιμὴ στὴ Θράκη σὲ σχέση μὲ τὴν τιμή τους στὴν Τουρκία καὶ ὁ λόγος εἶναι ὅτι πολλὰ προϊόντα ἐπιδοτοῦνται ἀπὸ τὸ τουρκικὸ κράτος, ὥστε νὰ πωλοῦνται φθηνότερα στὴν Ἑλληνικὴ Θράκη.

Μάλιστα ὁ ἀρθρογράφος ἀποκαλύπτει ὅτι «σύμφωνα μὲ διπλωματικὴ πηγὴ πρὶν τρεῖς ἑβδομάδες Τοῦρκοι ἀξιωματοῦχοι ἀπὸ ἑπτὰ ὑπουργεῖα πραγματοποίησαν συναντήσεις μὲ τὶς μειονοτικὲς διοικήσεις τῶν δήμων Ἀρριανῶν καὶ Ἰάσμου, γιὰ ἐπενδύσεις σὲ ἀγροτικὲς καλλιέργειες χωρὶς τὴν παρουσία ἐκπροσώπου τοῦ ἑλληνικοῦ ὑπουργείου Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης».

Καὶ τὸ πιὸ ἐξωφρενικὸ ἀπὸ ὅλα: Ἡ Τουρκικὴ τράπεζα «Ziraat», ποὺ δραστηριοποιεῖται στὴν Θράκη παρέχει δάνεια μὲ ἐπιτόκιο ὕψους μόλις 3% ἀγοράζοντας χρέη πολλῶν δανειοληπτῶν τῶν Ἑλληνικῶν τραπεζῶν, ἐνῶ ὅπως ἀναφέρει ὁ κ. Καλαφάτης, πολλοὶ Ἕλληνες στρατιωτικοὶ δανείζονται ἀπὸ τὴν συγκεκριμένη τράπεζα ἐπειδὴ λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσης ἔχουν κλείσει οἱ στρόφιγγες χρηματοδότησης ἀπὸ κάποιο ἑλληνικὸ χρηματοπιστωτικὸ ἵδρυμα».

Μὲ λίγα λόγια ἡ Ἄγκυρα ἔχει εἰσάγει ἤδη τὸν «Δούρειο Ἵππο»,

ποὺ λέγεται εἰσροὴ χρημάτων στὴν τοπικὴ ἀγορά, ἰσχυροποιώντας τὴν θέση της στὴν περιοχὴ τῆς Θράκης, μὲ ἀποτέλεσμα σὲ λίγο καιρὸ νὰ ἔχουν ἐκτοπισθεῖ ἀπὸ τὸ οἰκονομικὸ προσκήνιο ἕνα μεγάλος μέρος τῶν ἑλληνικῶν ἐπιχειρήσεων καὶ στὴν Ἑλληνικὴ Θρά κη νὰ ἀνθεῖ τὸ τουρκικὸ ἐμπόριο.

Ἐνῶ λοιπὸν στὴν Χώρα τὰ καρτὲλ σκοτώνουν τὴν ἀγορὰ καὶ ὠθοῦν τὶς τιμὲς τῶν προϊόντων στὰ ὕψη, οἱ Τοῦρκοι μὲ ὅπλο τὴν οἰκονομία, λειαίνουν τὸ ἔδαφος, ὥστε ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ νὰ ἀμφισβητήσουν καί ἀνοικτά τὸ στάτους κβὸ τῆς Θράκης, μετατρέποντας τὴν περιοχὴ σὲ ἕνα νέο Κοσσυφοπέδιο.

***

Δέν χρειάζεται ἰδιαίτερη εὐφυΐα γιά νά καταλάβει κανείς τά ὑπόγεια στρατηγικά σχέδια τῆς Τουρκίας καί τήν ἔντονη διάθεση γιά ἐπανασύσταση τῆς ἄλλοτε ποτέ κραταιᾶς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας. Βέβαια ἀξίζουν συγχαρητηρίων, διότι μέσα τους φωλιάζει ἡ ἀγάπη για τήν πατρίδα τους ἐν ἀντιθέσει με ἀρκετούς δικούς μας συμπατριῶτες, κυρίως πολιτικούς, πού προτεραιότητά τους εἶναι τό ἀτομικό συμφέρον καί ἀδιαφοροῦν για τό μέλλον τῆς Χώρας.

Θά ἦταν λοιπόν τελείως ἀφελές, ἄν πίστευε κάποιος ὅτι π.χ. οἱ τουρκικές σειρές προβάλλονται μέ μοναδικό σκοπό τήν ψυχαγωγία τοῦ τηλεοπτικοῦ κοινοῦ. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστοσελίδα «eu.greekreporter.gr», ἡ ὁποία ἁλίευσε μία ἀποκαλυπτική δήλωση τοῦ Τούρκου ἀναπληρωτῆ ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ ἀπό τήν ἐφημερίδα «hurriyet daily news»: «“Δίνουμε καὶ θὰ συνεχίσουμε νὰ δίνουμε δωρεὰν σὲ ἄλλες

χῶρες, τουρκικὲς τηλεοπτικὲς σειρές, γιὰ τὸ καλό της Τουρκίας”, δήλωσε ὁ ἀν. Ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ τῆς Τουρκίας, Abdurrahman Arici, ὁμολογώντας ἔτσι ὅτι τὸ κράτος βρίσκεται πίσω ἀπὸ τὶς τηλεοπτικὲς σειρές!

Ἀναφέρθηκε μάλιστα στὴ σειρὰ ποὺ παρουσιάζει ὁ τηλεοπτικὸς

σταθμὸς ΑΝΤ1 μὲ τίτλο “Σουλεϊμάν”, (τὸ αὐθεντικὸ ὄνομα τῆς

σειρᾶς εἶναι Muhtesem Yuzyil, δηλαδὴ “μεγαλοπρεπὴς αἰώνας”, καὶ ὁ ΑΝΤ1 τὴ βάφτισε “Σουλεϊμάν ὁ Μεγαλοπρεπής”».

Τουρκική διείσδυση στήν οἰκονομία, τουρκική διείσδυση στον πολιτισμό, τουρκική διείσδυση στήν κοινωνία, δέν εἶναι διόλου ἀπίθανο στό ἐγγύς μέλλον να ἔχουμε καί στρατιωτική τουρκική διείσδυση, ἐπαναλαμβάνοντας οἱ σύγχρονοι Τοῦρκοι τά ἐπιτεύγματα τοῦ σφαγέα τῶν Ἑλλήνων καί τοῦ μεγαλύτερου στρατολόγου γενίτσαρων ἐπί Τουρκοκρατίας Σουλεϊμάν Α´, ὥ στε νά γνωρίσουν ἐκ τοῦ σύνεγγυς καί οἱ Ἑλληνίδες νοικοκυρές καί ὅσοι παρακολουθοῦν τούρκικες σειρές, πῶς εἶναι ὁ τουρκικός ζυγός καί πόσο ἀθῶοι καί καλοί εἶναι οἱ γείτονες.

***

ΑΠΟ τὴν ἄλλη ἔχουμε καὶ τοὺς Σκοπιανοὺς νὰ τραγουδοῦν κατὰ χιλιάδες σὲ συγκέντρωσή τους κάτω ἀπὸ τὸ ἄγαλμα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου στὴ κεντρικὴ πλατεῖα τῶν Σκοπίων τὸ ἑξῆς: «Σήκω ἀγόρι καὶ βγὲς στὸ μπαλκόνι, σήκω τὰ χέρια σου ψηλά, ἡ Θεσσαλονίκη εἶναι δική μας». Φυσικὸ εἶναι, ὅταν πατριδοκάπηλοι καὶ νενέκοι τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς Χώρας τοποθετοῦνται ἀνερυθρίαστα ὑπὲρ τῶν σφετεριστῶν τῆς ἱστορίας, νὰ παρατηροῦμε συνεχῶς τέτοια φαινόμενα.

Εκ της στήλης του «ορθοδόξου παρατηρητού»

του ορθοδόξου τύπου, της 19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΕΠΟΠΟΙΪΑ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ (1912 – 1913) ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 Ὁρκίζομαι σ᾽ Ἐσέ, τοὺς Διγενῆδες, ποὺ γεννᾶς. Θὰ νικήσω ἢ θὰ πεθάνω».

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

 

τοῦ

κ. Δημητρίου Κ. Κουτσουλέλου,

Ἐπιτίμου Ἐπόπτου Δημοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως

 

Ἕνας ἀδιάκοπος ἱστορικὸς βίος, ὁ πιὸ συγκροτημένος καὶ σταθερός, ποὺ ἔχει νὰ παρουσιάσει ὁ πλανήτης μας, εἶχε κυρίως ἀνάγκη ἀπὸ ἀνθρώπους, ἀποφασισμένους, κάθε στιγμὴ νὰ καταξιώνουν τὴν παρουσία τους, μὲ τὸ τίμημα τῆς θυσίας, προσφορὰ τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς. Ὁ πολεμιστής, στὸ πεδίο τῆς τιμῆς καὶ ὁ δημιουργός, στὸ πεδίο τοῦ πολιτισμοῦ, ἔπρεπε νὰ συντροφέψουν ἀκοίμητοι, ἐναγώνιοι φύλακες τὸν

Ἑλληνισμὸ ἀπ᾽ τὸ λυκαυγὲς τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὸν παραδώσουν, ὅπως πάντοτε, ἔφηβο στὰ χρόνια μας. Στ᾽ ἅγια χώματά μας οἱ ἀγῶνες τοῦ Ἑλληνισμοῦ περιφρούρησαν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κάθε βαρβαρότητα.

Στὴν Τροία καὶ στὶς Θερμοπύλες, στὴν Ἰσσὸ καὶ στὸ Σπερχειό, στὴν Ἀλαμάνα καὶ στὸ Μεσολλόγγι, στὸ Σαραντάπορο καὶ στὸ Λαχανά, στὸ Ἀργυρόκαστρο καὶ στὴ Χειμάρρα, ἀγωνιζόμαστε τὸν ἴδιο πανάρχαιο ἀγώνα. Ἡ ἑλληνικὴ ψυχὴ ἐνίκησε τὰ φουσάτα τῶν βάρβαρων λαῶν.

«Πᾶν πλῆθος καὶ πᾶς πλοῦτος ἀρετῇ ὑπήκει», τονίζει ὁ Πλάτων στὸν «Μενέξενο».

* * *

Συμπληρώνονται ἐφέτος 100 χρόνια ἀπ᾽ τὴν ἔναρξη τῶν Βαλκανικῶν πολέμων (Ὀκτώβριος 1912 – Ἰούλιος 1913), κατὰ τοὺς ὁποίους ἡ Ἑλλάδα διπλασιάστηκε ἐδαφικὰ καὶ ἀπέκτησε ὀντότητα ἰσχυρῆς δυνάμεως, μέσα στὸ Βαλκανικὸ καὶ στὸ Μεσογειακὸ χῶρο. Οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες ἀναμετριοῦνται μὲ τὸν ἑαυτό τους σὲ δρόμους ἀσκήσεως τῶν ψυχῶν. Συναντιοῦνται, ἀπ᾽ τὰ παιδικά τους χρόνια, μὲ τὴ ζωή, γιὰ ν᾽ ἀποδειχθεῖ ἡ ἀπαρασάλευτη πίστη τους στὰ ὑψηλὰ ἰδανικά τους καὶ στὶς αἰώνιες ἀξίες τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἀκατάβλητη δύναμή τους νὰ στέκονται ὄρθιοι καὶ ἀσάλευτοι στὸν πόνο καὶ στὴν δοκιμασία. Πολυσέβαστοι πρόγονοί μας, ξεκινώντας ἀπ᾽ τὰ κράσπεδα τοῦ Θεσσαλικοῦ κάμπου, ἀπώθησαν τὸν ἐχθρό, συμπληρώνοντας τὸ ἔργο τῶν προμάχων τοῦ Εἰκοσιένα καὶ δίνοντας ἀπ᾽ τὴν ἀσφυκτικὴ Ἑλλάδα τῆς Μελούνας τὴν τιμημένη καὶ ἀκέραιη Πατρίδα, σεβαστὴ σὲ ἐχθροὺς καὶ φίλους.

Ὁ Ἑλληνικὸς Στρατός, ἀξιόμαχος, ἄριστα ὀργανωμένος, μὲ ἡρωϊσμὸ καὶ αὐτοθυσία, ὑπὸ τὴν ἐμπνευσμένη ἡγεσία του, μὲ συμμάχους τὴ Σερβία, τὸ Μαυροβούνιο καὶ τὴ Βουλγαρία καὶ τὴν ὁλόψυχη συμπαράσταση τοῦ γενναίου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, νικητὴς καὶ τροπαιοῦχος, σ᾽ ἕνα ἄνισο ἀγώνα, ὑπὸ δυσμενέστατες συνθῆκες καὶ βαρύτατο χειμώνα, ἔφερε τὸ «ποθούμενον» στὰ ἱερὰ καὶ εὐλογημένα χώματα.

Ἡ εἴσοδος τῶν ἑλληνικῶν στρατευμάτων στὴ Θεσσαλονίκη, πρωτεύουσα τῆς Μακεδονίας, γῆς μαρτύρων καὶ ἡρώων, ἀσπίδας τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ προμαχώνα τοῦ Ἔθνους, στὶς 26 Ὀκτωβρίου 1912, ἡμέρα τοῦ προστάτη της Ἁγίου Δημητρίου, ἦταν θριαμβευτική.

«Κι ἡ σκλάβα ἐξύπνησε μὲ μιᾶς. Πετιέται ἀπ᾽ τὸ κρεββάτι, τὰ ξαφνιασμένα μάτια της στὰ κάστρα της κολλᾶ. Ὄχι, δὲν ἦταν ὄνειρος: Νάτη ἡ Παρθένα, νάτη, ὄμορφη, γαλανόλευκη, μὲ τὸ Σταυρὸ ψηλά».

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ

Τὰ θρυλικὰ Γιάννενα, «πρῶτα στ᾽ ἄρματα, στὰ γρόσια καὶ στὰ γράμματα» κατὰ τὴ λαϊκὴ μοῦσα, κέντρο τῆς Ἠπείρου καὶ πνευματικὴ κυψέλη τῆς Τουρκοκρατούμενης Πατρίδας, ἀγωνίστηκαν σκληρὰ στὸ ἐθνικὸ προσκλητήριο. Τὸ τρομερὸ Μπιζάνι ἔγινε τὸ θυσιαστήριο τῆς Ἠπειρωτικῆς ἐλευθερίας καὶ ὁ τύμβος τῶν ὑπέροχων ἀγωνιστῶν τῆς Πατρίδος. Ὑπῆρξε ὁ μεγάλος θρίαμβος τῶν ἑλληνικῶν στρατευμάτων, τὸ ἐθνικὸ καὶ πνευματικὸ ἄθλημα, ποὺ ἀκτινοβόλησε παντοῦ.

Πολλὰ καὶ ἀσύγκριτα εἶναι τὰ παραδείγματα τῆς πολεμικῆς ἀρετῆς τῶν Μπιζανομάχων, ἀπ᾽ τὰ ὁποῖα σκιαγραφεῖται, κατὰ τρόπο ἀνάγλυφο, ὁ παλμός, ἡ ὁρμὴ καὶ ἡ σκληρότητα τοῦ ἐπικοῦ Ἀγώνα.

Ἡ γαλανόλευκη, ποὺ ὕφαναν χέρια παρθένων ἀπὸ μετάξι, μὲ ἐλπίδες καὶ ὄνειρα, στὸ σκοτάδι τῆς πικρῆς σκλαβιᾶς, ὑψώθηκε στὰ Γιαννιώτικα κάστρα, ἐπάνω ἀπ᾽ τὰ γαλανὰ νερὰ τῆς Παμβώτιδος καὶ τὸ τραγούδι ἀντήχησε παντοῦ:

«Τὰ πήραμε τὰ Γιάννενα, μάτια πολλὰ τὸ λένε, μάτια πολλὰ τὸ λένε, ὅπου γελοῦν καὶ κλαῖνε…».

Σταθμὸς καὶ ὁρόσημο ἡ 21η Φεβρουαρίου 1913

* * *

Ἆθλοι καὶ κατορθώματα, ἡρωϊσμοὶ καὶ πράξεις αὐτοθυσίας, νίκες λαμπρές καὶ τρόπαια ἀθάνατα στὸ μέτωπο τῶν Μακεδονικῶν καὶ Ἠπειρωτικῶν βουνῶν πλημμυρίζουν ἀπὸ ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια τὰ στήθη ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Ἡ μακρινὴ ἱστορία ξαναγινόταν ζωή. Ὁ ἀντίλαλος τῆς νίκης ὑπῆρξε μεγάλος καὶ παγκόσμιος. Ἡ Δόξα πετώντας καὶ ἡ Νίκη φτερουγίζοντας, ἔγραψαν αἰώνια τρόπαια:

Σέρβια, Γιαννιτσά, Δοϊράνη, Στρώμνιτσα, Νευροκόπι, Κρέσνα, ἐφάμιλλα τῆς Τριπολιτσᾶς, τῆς Ἀράχωβας, τοῦ Κεφαλόβρυσου, τοῦ Σκρᾶ…

Ἡ Βουλγαρικὴ ἐπίθεση ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Σέρβων, στὶς 16 Ἰουνίου 1913, θρυμμάτισε, δυστυχῶς, τὸ ὅραμα, ποὺ εἶχε ἀρχίσει νὰ σχηματοποιεῖται, μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Ρήγα, γιὰ μιὰ παμβαλκανικὴ ἕνωση, μὲ σκοπὸ τὴν ἀποτίναξη τοῦ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ. Ὁ αἰφνιδιαστικὸς αὐτὸς πόλεμος, ἀποκαλούμενος Β´ Βαλκανικός, ποὺ κράτησε ἕνα μήνα βοήθησε καὶ ἐπέτρεψε στοὺς Τούρκους νὰ διατηρήσουν, ἰσχυρή, ἀκοίμητη τὴ δύναμή τους. Ἡ συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου, 28.7.1913 μὲ καλοὺς οἰωνοὺς γιὰ τὴν Ἑλλάδα, τερμάτισε, ἐπίσημα καὶ ὁριστικά, τοὺς Βαλκανικούς πολέμους.

* * *

Οἱ ἔνδοξοι ἀπελευθερωτικοὶ πόλεμοι, θύελλα ἑλληνικοῦ φωτός, φωνὴ ἀπ᾽ τὶς ὠδῖνες τῆς Ἱστορίας καὶ τὶς ὀδύνες τῶν δούλων Ἑλλήνων, μεγάλα καὶ ἀπροσμέτρητα θαύματα τοῦ ἑλληνικοῦ ἐνθουσιασμοῦ, ἐχάραξαν, ἀπ᾽ τὴν πρώτη στιγμή, ὡς θαυμαστὰ μετέωρα, τὴν προκαθορισμένη τροχιά τους. Σύμβολα τῶν θεϊκῶν καὶ μεγαλόπνοων πράξεων, βγῆκαν μέσ᾽ ἀπ᾽ τὴν ἀρχαιότατη πηγὴ τῆς ἐθνικῆς ἐλευθερίας, γιὰ νὰ διδάξουν ἀνάταση καὶ δημιουργία, ἀγάπη καὶ ἀξιοπρέπεια, ἀνθρωπιὰ καὶ δικαιοσύνη.

Ὑψώνονται στὶς κορυφὲς τῆς Ἱστορίας μας. Εἷναι ἔργα τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων, τῶν ἡμιθέων καὶ τῶν ἡρώων. Πηγὲς γάργαρες καὶ πλούσιες. Κολυμβῆθρες τῆς ἐθνικῆς ψυχῆς.

Ἕνας ὁλόκληρος αἰώνας πέρασε, ἀπὸ τότε. Μαζὶ μὲ τὴν ἀναδρομὴ πλούσιας μνήμης, τὴν τιμητικὴ σπονδὴ καὶ τὴν τέλεση εὐλαβικοῦ μνημοσύνου, κρατοῦμε, μὲ σεβαμὸ καὶ θαυμασμό, μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ αὐτογνωσία, τὸ μεγάλο ὁρόσημο τῆς Ἱστορίας μας, μὲ τὶς σταγόνες ἀπ᾽ τὸ ἀθάνατο κρασὶ τῶν ἑλληνικῶν θαυμάτων. Ντυνόμαστε τὴν πορφυρὴ δόξα τοῦ Βαλκανομάχου, ποὺ ἀνοίγει στὶς ὄρθιες συνειδήσεις τὴ σκέψη γιὰ μεγάλα ἔργα. Φῶς καὶ χαρὰ καὶ καύχηση ἐθνική, δάφνη ὑπέρτατης θυσίας καὶ ἀδελφοσύνης.

* * *

Ἡ διαδρομὴ τοῦ χρόνου μᾶς ἔφερε στὴ σημερινὴ δραματικὴ κατάσταση. Κρίσιμο τὸ παρόν, κρισιμότερο τὸ μέλλον.

Ἡ Πατρίδα μας θέλει νὰ ζήσει. Καὶ θὰ ζήσει. Ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ὁ Ἑλ ληνισμὸς εἶναι τὰ δύο μεγάλα ἐρείσματά μας καὶ οἱ διέξοδοι στὰ ἀδιέξοδά μας, ὥστε νὰ ξαναλάμψει τὸ ἑλληνικὸ φῶς καὶ νὰ μεγαλουργήσει τὸ αἰώνιο ἑλληνικὸ πνεῦμα. Ἡ χρεωκοπημένη Ἑλλάδα τοῦ 1893 καὶ ἡ ἡττημένη τοῦ ἄτυχου πολέμου τοῦ 1897 μπόρεσε ν᾽ ἀ νορθωθεῖ οἰκονομιά, ἠθικὰ καὶ στρατιωτικὰ καὶ νὰ διπλασιαστεῖ, σὲ δέκα μῆνες.

Ἡ τραγωδία, ἐξ ἄλ λου, τοῦ 1922 μετατράπηκε σὲ μιὰ θαυμαστὴ καὶ δημιουργικὴ ἀναγέννηση. Ὁ Λαὸς μας, ἑνωμένος καὶ ἀγαπημένους, ἐπέδειξε ὕψιστες ἀρετές. Ὁ δρόμος μας εἶναι γνώριμος: μεγάλος, ἴσιος καὶ λευκός. Μᾶς συντροφεύουν οἱ ἀόρατες Σκιὲς τῶν Ἡρώων μας, μᾶς παραστέκει ἕνα πλῆθος ἀναπήρων κι ἕνας κόσμος ἀλύτρωτων ἀδελφῶν μας ζητεῖ τὴ θερμὴ συμπαράστασή μας.

Δυνατὴ καὶ ἐπίκαιρη ἀκούεται ἡ φωνὴ τοῦ ποιητῆ μας:

«Κι ἂν πέσαμε σὲ πέσιμο πρωτάκουστο καὶ σὲ γκρεμὸ κατρακυλήσαμε,

ποὺ πιὸ βαθὺ βαθὺ καμιὰ φυλὴ δὲν εἶδε ὡς τώρα,

εἶναι, γιατί, μὲ τῶν καιρῶν τὸ πλήρωμα, ὅμοια βαθύ, ἕν᾽

ἀνέβασμα μᾶς μέλλεται πρὸς ὕψη οὐρανοφόρα».

Πηγή: «ορθόδοξος τύπος» της 19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 

Διαβάστε Περισσότερα

Οι βουλευταί της αθέου ΔΗΜ.ΑΡ

Βουλευταί τάσσονται καί ὑπέρ τῆς θεατρικῆς παραστάσεως,

ἡ ὁποία παρουσιάζει τόν

Χριστόν καί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους

ὡς ὁμοφυλοφίλους

Ἐπίθεσιν εἰς τό κόμμα τῆς ΔΗΜ.ΑΡ, οἱ βουλευταί τοῦ ὁποίου εἶναι πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας, ἔκανεν ἡ ἐφημερίς «Δημοκρατία» κατά τήν 11ην Ὀκτωβρίου, με ἀφορμήν ἐρώτησιν εἰς τήν Βουλήν ἀπό τρεῖς βουλευτάς, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν φοροελέγχους εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἐνῶ ἡ ἐφημερίς ἐπιτίθεται καί εἰς την γνωστήν βουλευτήν κ. Μαρίαν Ρεπούση, ἡ ὁποία «πριμοδοτεῖ» ὅ,τι στοχοποιεῖ την Ὀρθοδοξίαν.

Τό δημοσίευμα

Συμφώνως πρός τό δημοσίευμα: «ΨΥΧΩΣΗ φαίνεται ἔχει πιάσει τὴ ΔΗΜ.ΑΡ. μὲ καθετὶ ποὺ ἀφορᾶ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἐκτὸς κι ἂν τοὺς ἔχει... προσηλυτίσει στὶς ἀπόψεις της ἡ βουλευτὴς τοῦ “συνωστισμοῦ” Μαρία Ρεπούση. Χθὲς πάντως τὴν... παντιέρα ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας σήκωσαν τρεῖς ἄλλοι βουλευτὲς μὲ ἐρώτηση, ποὺ κατέθεσαν πρὸς τὸν ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν Γιάννη Στουρνάρα.

Πρόκειται γιὰ τοὺς βουλευτὲς τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. Νίκο Τσούκαλη, Γρηγόρη Ψαριανὸ καὶ Μαρία Γιαννακὰκη, οἱ ὁποῖοι ἀποφάσισαν νὰ ζητήσουν νὰ ἐνταθοῦν οἱ φορολογικοὶ καὶ οἰκονομικοὶ ἔλεγχοι σὲ ἱερὲς μονές, ἱεράρχες καὶ ἐκκλησιαστικὰ ἱδρύματα.

Κοινωνικὸ ἔργο

Καὶ αὐτὸ μάλιστα σὲ μία περίοδο ποὺ ἡ Ἐκκλησία πρωτοστατεῖ σὲ σειρὰ δράσεων στήριξης συνανθρώπων μας (ὅπως -μεταξὺ ἄλλων- παροχὴ συσσιτίων), ποὺ δὲν ἔχουν ἕνα πιάτο φαγητό, ἕνα κρεβάτι νὰ κοιμηθοῦν.

Οἱ τρεῖς βουλευτὲς στὴν ἐρώτηση, ποὺ κατέθεσαν ὑποστηρίζουν

μεταξὺ ἄλλων: “Τὸ 2005, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κρίση, ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας εἶχε ἀποφασίσει τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ "πόθεν ἔσχες" γιὰ τοὺς Ἱεράρχες ἀλλὰ καὶ τοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς, ποὺ κατέχουν ὑψηλόβαθμες θέσεις σὲ ἐκκλησιαστικοὺς ὀργανισμούς.

Πρόσθετα τὰ μέλη τῆς Ἱεραρχίας εἶχαν ἀποφασίσει μεταξὺ ἄλ-

λων:

• Νὰ γίνεται τακτικὸς ἔλεγχος τῶν οἰκονομικῶν ἐκκλησιαστικῶν διαχειρίσεων ἀπό ὁρκωτούς λογιστές καί ἀπό τήν Οἰκονομική Ἐπιθεώρηση τῆς Ἐκκλησίας.

• Νά δημοσιεύεται κάθε χρόνο σέ τοπικές ἐφημερίδες ὁ οἰκονομικός ἀπολογισμός κάθε Ἱερᾶς Μητρόπολης.

• Νά γίνεται προληπτικός ἔλεγχος τῆς νομιμότητας τῶν συμβάσεων κάθεἘκκλησιαστικοῦ Νομικοῦ Προσώπου ὕψους ἄνωτῶν 300.000€”.

Μέ βάση τά παραπάνω οἱ βουλευτές ρωτοῦν τόν ὑπ. Οἰκονομικῶν κ. Στουρνάρα ἐάν διενεργοῦνται φορολογικοί ἔλεγχοι καί ἔλεγχοι «πόθεν ἔσχες» σέ Ἱ. Μονές, ἱεράρχες καί ἐκκλησιαστικά ἱδρύματα καί, ἄν ἔχουν γίνει, τί ἔχει βρεθεῖ. Παράλληλα, ζητοῦν νά ἐπεκταθεῖ ὁ ἔλεγχος καί σέ ἄλλα ἐκκλησιαστικά ἱδρύματα καί πρόσωπα.

Προκαλεῖ πάλι ἡ… ἄθεη Ρεπούση

Δέν φαίνεται νὰ ἀλλάζει μυαλὰ ἡ βουλευτὴς τῆς ΔΗΜ.ΑΡ.Μαρία Ρεπούση καὶ συνεχίζει νὰ πριμοδοτεῖ καθετὶ ποὺ στοχεύει τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν Ἑλληνισμό.Μὲ δήλωσή της ἡ βουλευτὴς τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. ἐκφράζει τὴ συμπαράστασή της

πρὸς τοὺς συντελεστὲς τῆς ἀπαράδεκτης θεατρικῆς παράστασης

“Corpus Christi”, ἡ ὁποία διαστρεβλώνει τὴ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῶν ἀποστόλων, παρουσιάζοντάς την ὡς μία ἱστορία ἐνηλικίωσης μίας ὁμάδας ὁμοφυλοφίλων, ποὺ ζοῦν στὸ σημερινὸ Τέξας! Μάλιστα καλεῖ ὅσους θέλουν νὰ δοῦν τὸ ἔργο νὰ τὴ “συνοδεύσουν” αὔριο τὸ βράδυ στὸ θέατρο Χυτήριο, ὅπου καὶ θὰ προβάλλεται. Ἀπὸ κοντὰ σέ... ἀριστεροσύνη καὶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ, καθὼς μὲ δήλωσή του ὁ Τάσος Κουράκης ὑποστηρίζει ὅτι ἡ λογοκρισία δεν θὰ περάσει!».

Διαβάστε Περισσότερα

Τὸ θέμα τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς 8ης καὶ 9ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου

επιμελεία του

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-φιλολόγου

-παιδαγωγού

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἐπανέφερε διὰ μακροσκελοῦς δηλώσεώς του τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἤρχιζεν ἡ Ἱεραρχία τὰς τακτικὰς ἐργασίας της τὸ θέμα τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς 8ης καὶ 9ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου,

ἐκ τῶν ὁποίων ἡ πρώτη ἀπεκήρυξε τὴν μεταβολὴν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ὑπὸ τῶν Παπικῶν καὶ ἡ δευτέρα κατεδίκασε τὰς κακοδοξίας τῶν Βαρλαὰμ καὶ Ἀκινδύνου. Διετύπωσεν ἐπιχειρήματα πώς, ἐὰν τὸ θέμα ἔλθη εἰς τὴν Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον, αὗται ὄχι μόνον θὰ ἀναγνωρισθοῦν ὑπὸ τῶν Πατριαρχῶν μας, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ κίνδυνος διὰ τὴν ὁριστικὴν ἀπομείωσιν τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ὑποστηρίζει ὅτι ἡ μὴ ἀναγνώρισις τῶν προαναφερομένων Συνόδων γίνεται, διὰ νὰ μὴ διαταραχθοῦν αἱ φιλικαὶ σχέσεις μετὰ τῶν Παπικῶν ὅταν: «ἠθελημένως ἀγνοεῖται ὅτι ἡ ἡγεσία τοῦ Ρωμαιοκαθολισμοῦ σύγκειται ἐκ κοινῶν ἐγκληματιῶν τοῦ ποινικοῦ δικαίου τοῦ κατὰ κυριολεξίαν ἐν προκειμένῳ ἐγκλήματος τοῦ «λευκοῦ κολάρου».

Αἱ δηλώσεις

Αἱ νέαι δηλώσεις τοῦ Σεβ.Μητροπολίτου Πειραιῶς διὰ τὴν ἀναγνώρισιν τῶν προαναφερομένων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τοὺς λόγους διὰ τοὺς ὁποίους δὲν τὰς ἀναγνωρίζει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχουν ὡς ἑξῆς:

«ΔΗΛΩΣΙΣ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Μακαριώτατε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Συνοδικοί Ἱεράρχαι, Διά τῆς καταρτισθείσης ἡμερησίας διατάξεως τῆς τακτικῆς συνελεύσεως τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας (2 – 5 Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ.) παραβιάζεται σαφῶς ἡ διάταξις τοῦ ἄρθρου 6 παραγρ. 2 ἐδαφ. 3 τοῦ Νόμου 590/1977 “Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος” δι᾽ ἧς προβλέπεται ὅτι: “ἩΙΣΙ συνεδριάζει βάσει ἡμερησίας διατάξεως. Ἐπί τακτικῆς συνελεύσεως ἡ ΔΙΣ καταρτίζει τήν ἡμερησίαν διάταξιν καί ὁ Πρόεδρος κοινοποιεῖ ταύτην... Ἐάν αἱ ἐργασίαι τῆς τακτικῆς συνόδου τῆς ΙΣΙ περατωθοῦν χωρίς νά ἐξαντληθῆ ἡ ἡμερησία διάταξις τά ὑπολειπόμενα θέματα συζητοῦνται ὑποχρεωτικῶς

καί κατά προτεραιότητα κατά την ἀμέσως προσεχῆ τακτικήν σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας”.

Λαμβανομένου ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι κατά τήν προλαβοῦσαν τακτικήν σύνοδον τῆς Ἱερᾶς Συν όδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν Ὀκτώβριον τοῦ ἔτους 2011, τά εἰς τήν ἡμερησίαν διάταξιν θέματα τῆς ὑποβολῆς προτάσεως εἰς την Γραμματείαν τῆς μελλούσης Πανορθοδόξου Συνόδου διά τήν ἐπίσημον ἀναγνώρισιν ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας ὡς Η΄ και Θ΄ Οἰκ. Συνόδων τῆς ὄν τως Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους 880 ἐν Κωνσταντινουπόλει συνελθούσης ἐπί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἰσαποστόλου Πατριάρχου Κων/πόλεως Μεγάλου Φωτίου, προστάτου καί ἐφόρου τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱ. Συνόδου και τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ὡσαύτως συνελθούσης Συνόδου τοῦ

ἔτους 1351 ἐπί ἡμερῶν τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ, δι᾽ ἧς ὡλοκληρώθη ἡ Θεόσδοτος θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας διά τῆς θεοπρεποῦς διακρίσεως ἀμεθέκτου θείας οὐσίας καί μεθεκτῶν ἀκτίστων θείων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ και ἐπελύθη ἡ Ἡσυχαστική ἔρις, ἀνεβλήθησαν καί δέν συνεζητήθησαν.

Ὅθεν εὐλόγως ἀνιδρύεται θέμα νομιμότητος τῆς καταρτισθείσης ἡμερησίας διατάξεως τῆς παρούσης τακτικῆς συνελεύσεως τῆς ΙΣΙ, ἐφ᾽ ὅσον δέν περιλαμβάνονται εἰς τά ὑπό συζήτησιν θέματα “ὑποχρεωτικῶς καί κατά προτεραιότητα” τά

ὡς ἄνω ὑπολειφθέντα καί μή συζητηθέντα θέματα.

Ἐνταῦθα δέον, ὅπως ἐπισημειωθῇ ὅτι οἱ ἀξιολογώτατοι καί ἁρμόδιοι καθ᾽ ὕλην ὁρισθέντες εἰσηγηταί Σεβ. Μητροπολῖται Ναυπάκτου καί Ἁγ. Βλασίου κ. Ἱερόθεος και Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας ὀτρηρῶς ἠργάσθησαν ἐπί τῶν ἐν λόγῳ θεμάτων καί σαφῶς ἀπέδειξαν τήν ἀξίαν καί περιωπήν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῶν ὡς εἴρηται Συνόδων, διότι τόσον ἡ ἐν Κων/πόλει συνελθοῦσα τό ἔτος 880 Σύνοδος ἐπί μεγάλου Φωτίου, συνεκλήθη ὑπό τοῦ Βασιλέως ὡς καί αἱ λοιπαί 7 Οἰκουμενικαί Σύνοδοι, με τεῖχεν αὐτῆς ὁ Ὀρθόδοξος Πάπας Ρώμης Ἰωάννης Η΄ διά τῶν ἀντιπροσώπων του, διεκήρυξεν τήν

Οἰκουμενικότητα Αὐτῆς, ἀνεγνώρισεν τήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον ὡς τοιαύτην, ἀπεκήρυξε την μεταβολήν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως (Νικαίας–Κων/πόλεως), ἐδικαίωσε τόν Μ. Φώτιον ἐκ τῆς ληστρικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους 870 καί ἐπανεβεβαίωσε τά κανονικά ὅρια δικαιοδοσίας τῶν Θρόνων πρεσβυτέρας καί Ν. Ρώμης, καθώς και ἡ ἐν Κων/πόλει συνελθοῦσα Σύνοδος τό ἔτος 1351 κατεδίκασεν τάς κακοδοξίας τῶν Βαρλαάμ και Ἀκινδύνου, ἐδικαίωσεν τόν Ἱερόν Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν καί διετύπωσεν τήν ὀρθόδοξον θεολογίαν περί τῶν ἀκτίστων θείων ἐνεργειῶν ἐπιλύουσα οὕτως τάς ἡσυχαστικάς ἔριδας.

Τυγχάνει δέ ἐξόχως ἀπαράδεκτον τό γεγονός ἡ καθ᾽ ἡμᾶς Ἱ. Σύνοδος ἀφʼ ἑνός νά θεωρῇ ὡς προστάτην καί ἔφορον Αὐτῆς τόν Ἰσαπόστολον Μ. Φώτιον, νά μή χωρῇ εἰς τήν διαδικασίαν ὑποβολῆς προτάσεως ἀνακηρύξεως ὡς Η΄ Οἰκουμενικῆς τῆς δικαιωσάσης αὐτόν Συνόδου τοῦ ἔτους 880 καί ἀφ᾽ ἑτέρου νά συνομιλῇ καί νά συναγελάζεται μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς θρησκευτικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία διά προφανεῖς ἰδιοτελεῖς λόγους ἀποδέχεται ὡς Η΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον τήν ληστρικήν Σύνοδον τοῦ ἔτους 870, ἡ ὁποία καθυβρίζει τόν Μ. Φώτιον ὡς δῆθεν “αἱρεσιάρχην”.

Ἡ πρόδηλος καταστρατήγησις τῆς προβλέψεως τοῦ Νόμου διά τήν νομιμότητα τῆς καταρτισθείσης ἡμερησίας διατάξεως ἐγκυμονεῖ ὑψίστους νομικούς κινδύνους διά τήν ἀκύρωσιν τῆς διαδικασίας πληρώσεως τῶν χηρευουσῶν Ἱ. Μητροπόλεων Νικοπόλεως και Ἱερισσοῦ καί Ἁγ. Ὄρους, ἐφ᾽ ὅσον προσβληθεῖ ὑφ᾽ οἱουδήποτε κακοπίστου καί ἀκυρωθεῖ ἡ ἡμερησία διάταξις ὑπό τοῦ Ἀνωτάτου Ἀκυρωτικοῦ Δικαστηρίου.

Ὀφείλομεν, ὅπως δηλώσωμεν τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ, ὅτι ἰδιαιτάτως σεβόμεθα τάς ἀποφάσεις Αὐτῆς και μετ᾽ ἀφοσιώσεως πειθόμεθα Αὐτῇ, ἀλλά ἐπειδή ἐν τῇ παρούσῃ περιπτώσει ἀναλαμβάνει ἕκαστος ἐνώπιον τοῦ αἰωνίου καί Τρισαγίου Θεοῦ τάς προσωπικάς αὐτοῦ εὐθύνας ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας, χρεωστῶμεν, ὅπως καταθέσωμεν τήν προσωπικήν ἡμῶν ἔντονον διαμαρτυρίαν διά τήν μεθόδευσιν τῆς περιθωριοποιήσεως, ἀπομειώσεως καί οὐσιαστικῆς ἐγκαταλείψεως συζητήσεως τῶν ὑψίστων αὐτῶν διά τήν Ἁγιωτάτην ἡμῶν Ἐκκλησίαν ὁμολογιακῶν θεμάτων, τῆς ἐπακολουθησάσης ψηφοφορίας περί τῆς ἀναβολῆς συζητήσεως και τῆς πρότριτα καταρτισθείσης κατά παράβασιν τῶν ὡς ἄνω διατάξεων ἡμερησίας διατάξεως τῆς τακτικῆς συνελεύσεως τῆς παρούσης ΙΣΙ.

Παρέλκει ὅπως ἀναφέρωμεν Ὑμῖν ὅτι ἐκ τῶν θεμάτων τούτων ἀσφαλῶς ὀχλεῖται ὁ δαίμων τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ και οἱ συνοδοιποροῦντες αὐτῷ, ἀλλά ταπεινῶς φρονοῦμεν ὅτι δι᾽ ἡμᾶς πρωτιστεύουσα καί οὐσιώδης κρίσις δέον νά ἀποτελῇ μόνον τό θέλημα καί ἡ βούλησις τοῦ Παναγίου Θεοῦ καί ὁδοδείκτης τῆς ἡμετέρας πορείας δέον, ὅπως εἶναι ἡ ἔνθεος βιοτή τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων καί ὁ κραταιός αὐτῶν και ἄφθιτος λόγος.

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, Ὡς ἐπιχειρήματα κατά τῆς συζητήσεως τῶν ὡς ἄνω θεμάτων ἀνεπερείστως προβάλλεται πρῶτον ὅτι δῆθεν ἡ ἐξέτασις τῶν θεμάτων αὐτῶν ἀνήκει εἰς πανορθόδοξα μόνον ὄργανα καί ὅτι ἡ καθ᾽ ἡμᾶς αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν κέκτηται τήν κανονική ἁρμοδιότητα καί δικαιοδοσία διά τήν ἀναγνώριση τῆς οἰκουμενικότητος τῶν Ἱερῶν Συνόδων τοῦ 879–880 καί 1341–1351. Τό ἐπιχείρημα αὐτό τυγχάνει πάνυ προσχηματικόν καί ὑποκρύπτει τόν φόβον ὅτι προβαλόμενα τά ὡς εἴρηται θέματα εἰς πανορθόδοξον ἐπίπεδον ὑφίσταται τό ἐξόχως σοβαρόν ἐνδεχόμενον νά ψηφισθῶσι ὑπό τῶν Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων, Ρωσσίας, Γεωργίας καί Βουλγαρίας μέ προφανές ἀποτέλεσμα τήν ὑποχρέωση και τῶν λοιπῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν νά συμπαραταχθοῦν μέ συνέπεια τόν ὁριστικήν ἀπομείωσιν τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Το ἀνεπέρειστον προκύπτει ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι δέν πρόκειται ἡ καθ᾽ ἡμᾶς αὐτοκέφαλος Ὀρθόδοξος Ἐκ κλησία τῆς Ἑλλάδος νά ἀποφασίσῃ μόνη διά τήν ἀναγνώρισιν τῆς οἰκουμενικῆς περιωπῆς τῶν εἰρημένων συνόδων, ἀλλά νά ὑποβάλλει πρότασιν καί μόνον εἰς τήν Γραμματείαν τῆς μελλούσης νά συνέλθῃ Πανορθοδόξου Συνόδου ἵνα ἐφ᾽ ὅσον ὑπάρξῃ τό consesus τῶν λοιπῶν πρεσβυγενῶν καί μή ἀδελφῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, συμπεριληφθῶσιν εἰς τήν ἡμερησίαν διάταξιν κατ᾽ ἐξαίρεσιν ἕνεκεν τῆς συμπληρώσεως τῆς θεματολογίας αὐτῆς ἐν τῇ πανορθοδόξῳ Συνόδῳ.

Ἀνεπέρειστον ὡσαύτως τυγχάνει καί τό δεύτερον ἐπιχείρημα ὅτι διά τῆς συζητήσεως περί τῶν ἐν τοῖς ὕπερθεν Ἱ. Συνόδων θά ἐνοχληθῶσι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί “φίλοι” και τοῦτο, διότι ἠθελημένως ἀγνοεῖται ὅτι ἡ ἡγεσία τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ σύγκειται ἐκ κοινῶν ἐγκληματιῶν τοῦ ποινικοῦ δικαίου τοῦ κατά κυριολεξίαν ἐν προκειμένῳ ἐγκλήματος τοῦ “λευκοῦ κολάρου”.

Λησμονοῦνται τά ὁμόφωνα ψηφίσματα τῶν Ὁλλανδικοῦ καί Ἰρ λανδικοῦ κοινοβουλίων, διά τῶν ὁποίων προσάπτεται βάναυσος

συγ κάλυψις χιλιάδων εἰδεχθῶν κακουργηματικῶν ἐγκλημάτων παιδεραστίας ὑπό Ρωμαιοκαθολικῶν θρησκευτικῶν λειτουργῶν, πού διεπράχθη κατά συρροήν ὑπό τοῦ πρότριτα “μακαριοποιηθέντος” Πάπα Ἰωάννου Παύλου Β΄.

Λησμονεῖται ἡ ἀπόφασις τοῦ ποινικοῦ δικαστηρίου τῆς Ρώμης τοῦ 2010, διά τῆς ὁποίας κατεγνώσθη ἐνοχή εἰς τό κράτος τοῦ Βατικανοῦ, διότι τόσον εἰς τήν Τράπεζα του AFSA ὡς καί εἰς τόν οἰκονομικό ὀργανισμό του IOR τά κεφάλαια προέρχονται ἀπό τίς ἐγκληματικές δράσεις τῆς Ἰταλικῆς Μαφίας (Cosa Nostra).

Λησμονεῖται ὅτι τό Ἀμερικανικό Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν κατέταξε τό Βατικανό στήν ἰδία θέση μέ το Βιετνάμ καί τήν Σενεγάλη γιά το ξέπλυμα “βρώμικου” χρήματος και ὅτι ἡ ἰταλική πολιτεία κινεῖται κατά τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ γιά

τήν ἐσπευσμένη ἀπό Ἰταλικές τράπεζες μεταφορά τῶν χρημάτων του ἐκτός Ἰταλίας καί συγκεκριμένα εἰς πιστωτικά ἱδρύματα ἑβραϊκῆς ἰδιοκτησίας εἰς Γερμανίαν, διά νά ἀποφύγῃ τόν ἔλεγχον γιά τό “ξέπλυμα” βρώμικου χρήματος.

Λησμονεῖται ἡ ἀρξαμένη ποινική δίκη τοῦ ἐμπίστου οἰκονόμου τοῦ νῦν Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ΄, κατέχοντος ἀντικανονικῶς τόν πρεσβυγενῆ θρόνον τῆς παλαιᾶς Ρώμης διά τό ἀποκαλούμενον σκάνδαλον vati leaks, διά τοῦ ὁποίου διέρρευσε ἀπόρρητα ἔγγραφα ἐν τῇ προσπαθείᾳ του νά “ἀποκαθάρῃ” την ὄζουσα διαφθορά τῆς ψευδωνύμου “ἁγίας Ἕδρας”.

Δι᾽ ὅλα ταῦτα ἡμεῖς ὡς Ἱεραρχία ἀποφασίζομεν νά ρίψωμεν εἰς τον “κάλαθον τῶν ἀχρήστων” τούς Ἁγίους καί θεοφόρους καί θεοειδεῖς Πατέρας, τόν ἡμέτερον ἔφορον καί προστάτην Μ. Φώτιον, τόν Ἰσαπόστολον καί τόν κλεινόν καί θεοειδέστατον Ἅγιον Γρηγόριον τον Παλαμᾶ, οὗ τό χαριτόβρυτον και τεθεωμένον σκήνωμα τεθησαύρισται ἐν Θεσσαλονίκῃ.

Διά τήν ἐξόχως ἀντικανονικήν καί ἀπαράδεκτον ταύτην Ἀπόφασιν διαμαρτύρομαι ἐντόνως.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

 

Πηγή: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ (αρ. φυλ. 1945)

Διαβάστε Περισσότερα