1001 ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗΝ (Aesop's Fables by Laura Gibbs)




Ο Αίσωπος καταγόταν από τη Φρυγία της Μικράς Ασίας. Έζησε στην Ελλάδα και ταξίδεψε στην Ανατολή και την Αίγυπτο, μελετώντας τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων.

Γεννήθηκε από οικογένεια δούλων. Δούλος κι ο ίδιος πουλήθηκε σε σκλαβοπάζαρα σε τρεις αφέντες. Ένας από τους αφέντες τους ήταν φιλόσοφος από τη Σάμο και του χάρισε την ελευθερία του γιατί εξήγησε σωστά έναν οιωνό.

Η φήμη θέλει τον Αίσωπο πολύ άσχημο. Ήταν όμως πανέξυπνος και είχε μεγάλη και δημιουργική φαντασία. Από τα ταξίδια που έκανε απέκτησε σοφία και συμβούλευε τους ανθρώπους να ζουν αρμονικά και ευτυχισμένα. Τις συμβουλές αυτές τις έκανε μύθους όπου έβαζε συμβολικά τα ζώα να μιλούν αλλά και φυτά και ανθρώπους. Ήταν ευχάριστες ιστορίες με διδακτικό περιεχόμενο.

Σε ένα ταξίδι του στους Δελφούς κατηγορήθηκε από τους ιερείς του μαντείου για κλοπή. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Οι ιερείς όμως, τιμωρήθηκαν από τους θεούς.

Οι Μύθοι του Αισώπου διαδόθηκαν από γενιά σε γενιά, από στόμα σε στόμα. Ακόμα και σήμερα διδάσκονται στα σχολεία και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.




Ὁ Προσδιορισμός τοῦ Χρόνου εἰς την Λατινικήν




τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




Ο Χρόνος εις την Λατινικήν δηλούται:

1.   Δια χρονικών επιρρημάτων

Heri, hodie, cras, noctu (= χθές, σήμερον, αύριον, νύκτωρ)

Π.χ
·        Heri dicebam
·        Noctu venio



Ἀφαιρετική Συγκριτική (ABLATIVUS COMPARATIONIS)




τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Δηλώνει τον β’ όρον συγκρίσεως και συντάσσεται με παραθετικά επιθέτων και επιρρημάτων.



Ἡ παθητική μετοχή τοῦ Μέλλοντος στα Λατινικά





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




Η μετοχή είναι ένας από τους 5 ονοματικούς τύπους των ρημάτων. Πρόκειται για ρηματικό επίθετο που εκφράζει το σύγχρονο (μετοχή ενεστώτα ενεργητικής φωνής), το προτερόχρονο (μετοχή παρακειμένου παθητικής φωνής) και το υστερόχρονο (μετοχή μέλλοντα ενεργητικής φωνής) σε σχέση με το ρήμα της πρότασης που αναφέρεται είτε στο παρόν είτε στο παρελθόν. 



Σύνταξις τῆς Γενικῆς τῆς Λατινικῆς



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



ΣΥΝΤΑΞΙΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΙΙ by ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ