ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ.. ΑΓΙΟΣ

Καλλιόπη Ζιώγου ,
θεολόγος

« Παντού ταραχή, σατανική ακολασία, αχορταγιά, άρπαγμα, ακούραστη κακία, ακοίμητη πανουργία, σιχαμερά πάθη »… γράφει ο Φώτης Κόντογλου ( 08/11/1896 – 13/07/1965 ) και περιγράφει χρόνια πριν, ωμά και αληθινά το….σήμερα. Μέσα σε ένα τέτοιον κόσμο καλούμαστε να μεγαλώσουμε παιδιά ως ευσυνείδητοι γονείς, να εμπνεύσουμε με το παράδειγμά μας ως παιδαγωγοί.

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΣΕΙΣ ΖΗΣΑΤΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ;

Ζιώγου Καλλιόπη - θεολόγος

Εσείς πού κάνατε Πάσχα; Κάθε χρόνο και χειρότερα.. Πόλεις που κινητοποιούνται για το Πάσχα αντιμετωπίζοντάς το σαν ευκαιρία για αρπαχτές, « έθιμα » που « μαγνητίζουν » τουρίστες και « αναδεικνύουν » την παράδοση της περιοχής, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για ξεζουμισμένα έθιμα, κομμένα και ραμμένα στις οικονομικές ανάγκες της περιοχής..Εσείς ζήσατε το Πάσχα;

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ, Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ

Ζιώγου Καλλιόπη, θεολόγος

Ο πιο μεγάλος αντίπαλός μας είναι τελικά ο εαυτός μας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που λαχτάρησες στιγμές αληθινής σιωπής για να δεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι; Ίσως εδώ και πολύν καιρό..ε; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνουμε, όταν μπαίνουμε στο σπίτι μας; Πατάμε ένα οποιοδήποτε κουμπί του τηλεχειριστηρίου, να ανοίξουμε την τηλεόραση για να ακούμε κάτι, όχι απαραίτητα πως προσέχουμε ποιο κανάλι βάλαμε και τι λένε, απλά να ακούγεται μια φωνή, γιατί όμως..Μήπως επειδή δεν αντέχουμε ούτε λεπτό την ησυχία και την αναμέτρηση με τον εαυτό μας; Μήπως επειδή κατά βάθος δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι μας με τις σκέψεις μας; Τί είναι αυτό που μας ενοχλεί; Γιατί κάτι είναι, κάτι υπάρχει εκεί στα άραχλα σκοτάδια του νου και της ψυχής μας που κεντάει τη συνείδησή μας και δεν μας αφήνει, μας ενοχλεί. Γιατί δεν θέλουμε να ακούσουμε τη φωνή της συνείδησής μας..

Διαβάστε Περισσότερα

Μάτια λαίμαργα, ψυχή χαμένη

Καλλιόπη Ζιώγου, θεολόγος

« Μάτια λαίμαργα, ψυχή χαμένη », λέει μια παροιμία.. Μα και αυτιά λαίμαργα, ψυχή χαμένη, σίγουρα μπορούμε να πούμε..Θέλεις να αρέσεις στους άλλους, αγωνιάς τι γνώμη έχουν για σένα..εντάξει, δεν είναι κακό ως ένα σημείο..κάποια στιγμή όμως γίνεται αυτή η σκέψη, εμμονή και διαρκής, καθημερινός στόχος. Όλα περιστρέφονται γύρω από την άκρατη επιθυμία να μιλούν όλοι για σένα πάντα θετικά, κάνεις όμως πολύ θόρυβο..σαν τον άδειο τενεκέ που κάνει πολύ ενοχλητικό θόρυβο, όταν τον χτυπάς, επειδή είναι άδειος..μήπως συμβαίνει το ίδιο και με σένα; Πολύς σαματάς για ένα τίποτα; 

Διαβάστε Περισσότερα

Σ’ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ

Καλλιόπη Ζιώγου
Θεολόγος

Ο Χριστός μας αγαπάει και αυτούς που δεν τον θέλουν.. 

Ποιους αγαπάει; Τους πάντες, τους πάντες, τους πονεμένους, τους ταλαιπωρημένους, τους αδύναμους και τους δυνατούς, όλους αρκεί να Τον φωνάξεις, να Τον ζητήσεις. Ναι, να τον φωνάξεις δυνατά, επειδή η αμαρτία, η α – στοχία σου σε κρατά σε απόσταση από Εκείνον. Κι αν νομίζεις πως φωνάζεις αλλά δεν σε ακούει, κάνεις λάθος, εκεί είναι στη σιωπή σου, απλά θέλει να του δοθείς ολοκληρωτικά, να αφήσεις τα πάντα στα χέρια Του για να σε καθοδηγήσει εκεί που είναι καλό για σένα. Συχώρα με, πες του, δυο λέξεις και θα βρεις τη χαρά και την ειρήνη που λαχταρούσες. 

Διαβάστε Περισσότερα

ΗΓΕΤΗΣ ή ΑΦΕΝΤΙΚΟ;

Καλλιόπη Ζιώγου
θεολόγος

« Αδύνατο να μάθεις τα φρονήματα, τη σκέψη, την ψυχή του κάθε ανθρώπου, προτού πάρει στα χέρια του εξουσία » αναφέρει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη. Τι γλυκιά λέξη, η λέξη εξουσία..πόσοι και πόσοι δεν την πόθησαν και την ποθούν διακαώς..πάσης φύσεως εξουσία. Πνευματικά, η κατοχή εξουσίας δεν σημαίνει αυτοδίκαια και πνευματικό « φάουλ », όμως η κατάχρηση αυτής, όντως αποτελεί πνευματικό ολίσθημα και σε πολλές περιπτώσεις και αμάρτημα. ( Υπενθυμίζεται αμαρτία = α – στοχία, χάθηκε ο στόχος, δηλαδή οι άνθρωποι έχασαν το προνόμιο, να απολαμβάνουν τη θέα του Θεού, τον Παράδεισο, μέσω της ανυπακοής των Πρωτόπλαστων, στη μία και μοναδική οδηγία του Θεού να μην « φάνε » τον καρπό του « δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού »..). 

Διαβάστε Περισσότερα

Η Ορθόδοξη Πίστη μέσα από τα δημοτικά τραγούδια

Καλλιόπη Ζιώγου
θεολόγος

Το Δημοτικό τραγούδι αγγίζει ακόμη και σήμερα τις ψυχές των απανταχού Ελλήνων και σχετίζεται με κάθε έκφανση της ζωής τους. Στη χαρά, στη λύπη, στην αγωνία, στην ζωή και στο θάνατο, οι Έλληνες τραγουδούσαν και τραγουδούν δημοτικά τραγούδια. Δυστυχώς δεν γράφονται πλέον δημοτικά τραγούδια, αφορούν σε μια κοινωνία που δεν υπάρχει πλέον, όμως όλοι όσοι τα αγαπούν, τα σέβονται, τα θυμούνται και τα τραγουδούν με πάθος. Ο Claude Fauriel, ο πρώτος εκδότης δημοτικών τραγουδιών, μετά από έρευνα αρχαίων και μεσαιωνικών πηγών κατέληξε στην ύπαρξή τους, από την αρχαιότητα και στα Βυζαντινά χρόνια! 

Διαβάστε Περισσότερα