Αἱ ἀντωνυμίαι τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς (ΘΕΩΡΙΑ)




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



Ἀντωνυμίαι λέγονται αἱ λέξεις, αἱ ὁποῖαι λαμβάνονται εἰς τὸν λόγον ἀντὶ ὀνομάτων οὐσιαστικῶν ἢ ἐπιθέτων : ἐκείνος γράφει (π,χ. ὁ Πλάτων) - τοιοῦτος ἦν Ἀριστείδης (δηλ. δίκαιος). 



Αὐτοπαθεῖς ἀντωνυμίαι τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




Αὐτοπαθεῖς ἀντωνυμίαι λέγονται ἐκεῖναι, αἱ ὁποῖαι λαμβάνονται ἐπὶ αὐτοπαθείας, ἤτοι ὅταν δηλοῦται ὅτι ἕν καὶ τὸ αὐτὸ πρόσωπον ἐνεργεῖ συγχρόνως καὶ πάσχει : γνῶθι σαυτὸν (= γνώρισε σὺ τὸν ἐαυτόν σου ).




Ἡ Α’ Κλίσις τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς

Γραμματική τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης
(ΜΕΡΟΣ Ε')





ὑπό
Γεωργίου Γενναδίου
 
ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


Η πρώτη κλίση στα αρχαία ελληνικά περιλαμβάνει ονόματα αρσενικά και θηλυκά. Δεν περιλαμβάνει ουδέτερα 



ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ: διαίρεση και στοιχεῖα τῶν μερῶν τοῦ λόγου

Γραμματική τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης 
(ΜΕΡΟΣ Δ')

ὑπό

Γεωργίου Γενναδίου *

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
  

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Τα Μέρη του λόγου διακρίνονται σε δύο βασικές κατηγορίες στα "κλιτά" μέρη του λόγου και στα "άκλιτα" μέρη του λόγου.
Άκλιτα μέρη είναι τα τέσσερα τελευταία δηλαδή η πρόθεση, το επίρρημα, ο σύνδεσμος και το επιφώνημα. Λέγονται άκλιτα επειδή αυτά δεν κλίνονται, δηλαδή σε αντίθεση των έξι πρώτων, στο λόγο διατηρούν πάντα την ίδια μορφή, (π.χ. μπράβο!, εδώ, εκεί, κάτω, για, και, κ.λπ.).
Σημειώνεται ότι καθένα από τα παραπάνω μέρη του λόγου διακρίνεται και σε επιμέρους κατηγορίες ή είδη. Επίσης θα μπορούσαμε να τονίσουμε το ότι υπάρχει η (κλιτή) και (άκλιτη) Μετοχή



Γραμματική τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης: Τα Πάθη τῶν Φθόγγων (ΜΕΡΟΣ Γ')




Γραμματική τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης




ὑπό
Γεωργίου Γενναδίου *

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



ΦΘΟΓΓΙΚΑ ΠΑΘΗ

Οι λέξεις δε μένουν πάντοτε αμετάβλητες, όπως σχηματίστηκαν εξαρχής. Συχνά αλλάζουν μορφή, γιατί οι φθόγγοι τους χάνονται ή συγχωνεύονται ή με οποιονδήποτε τρόπο μεταβάλλονται (πβ. τα νεοελλ.: ημέρα - μέρα, από αυτού - απ' αυτού· λέγω - λέω· το έφερα - το 'φερα· φωνάξετε - φωνάξτε - φωνάχτε κτλ.).
Οι διάφορες αποβολές, συγχωνεύσεις και κάθε είδους μεταβολές των φθόγγων λέγονται φθογγικά πάθη.