ΝΕΥΡΟΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΙΣΜΟΣ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

neurodiaforetikotitaautismos



     Οι περισσότερες έρευνες αναφέρουν ότι τα άτομα με αυτισμό αντιμετωπίζουν τη διαφορετικότητά τους ως μια διαδικασία μοναξιάς και του μη ανήκειν σε μια ομάδα. Παρ’όλα αυτά, ένα νέο κίνημα, αυτό της νευροδιαφορετικότητας (neurodiversity) αναφέρεται στον αυτισμό ως κάτι που ναι μεν υφίσταται, αλλά δε χρειάζεται θεραπεία, (Baker 2011).

     Ερχόμενο σε αντιδιαστολή τόσο με το ιατρικό μοντέλο προσέγγισης της αναπηρίας όσο και με την έννοια της κανονικοποίησης των ατόμων που τη φέρουν, το κίνημα αυτό ασπάζεται το βιο-κοινωνικό μοντέλο προσέγγισης της αναπηρίας, με βάση το οποίο παρουσιάζουν την ταυτότητας τους με υπερηφάνεια και εναντιώνονται σε κάθε μορφή θεραπείας ή αποκατάστασης.

   Η διαφορετικότητα γιορτάζεται ως κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης, ενώ διεκδικούνται τα κοινωνικο-πολιτικά δικαιώματα τους και μια υψηλή ποιότητα ζωής. Όπως αναφέρει o Ortega (2009): «η γιορτή του αυτισμού σημαίνει ότι τα άτομα ορίζουν τους εαυτούς τους ως αυτιστικούς (παρά ως άτομα με αυτισμό) επειδή τα μυαλά τους είναι «συνδεδεμένα» με ένα μη τυπικό τρόπο». Μέσα από αυτή την προσέγγιση επιδιώκεται να κοινοποιηθεί ότι η έννοια της αλληλοεξάρτησης ανάμεσα στα άτομα με και χωρίς αναπηρία νοείται ως κάτι που λειτουργεί επιβοηθητικά ώστε ο καθένας από εμάς να μπορεί να γνωρίζει ότι διαφορετικοί πολίτες αντιμετωπίζονται και υποστηρίζονται με διαφορετικό τρόπο, ξεπερνώντας τα όρια του «φυσιολογικού» της ανθρώπινης μέχρι τώρα εμπειρίας. 

     Το κίνημα αυτό έρχεται να προσεγγίσει τα άτομα με αναπηρία εστιάζοντας στις δυνατότητες τους, και όχι στα «ελαττώματα και τις δυσλειτουργίες» τους, ενώ ψάχνει να φωτίσει τον πλούτο και την περιπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης. Η έμφαση μεταπηδά από την εξατομίκευση και το στίγμα στην προσωποποίηση και την αναγνώριση, καταγγέλοντας τα όρια διάκρισης ανάμεσα στο «φυσιολογικό» και στο «μη φυσιολογικό. 

     Η αλλαγή δεν αφορά τα ίδια τα άτομα με αναπηρία ώστε να μπορούν να συμμορφώνονται με τους κυρίαρχους κανόνες τόσο σε σχολικό όσο και σε κοινωνικό πλαίσιο, αλλά με την αλλαγή αυτών των πλαισίων ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται στις δυνατότητες και τις ανάγκες τους.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Baker, D. L. (2011). The politics of neurodiversity: Why public policy matters. Boulder, CO: Lynne Rienner.
Ortega, F. (2009), The cerebral subject and the challenge of neurodiversity, BioSocieties, 4, 425–445.
dmca_protected_sml_120d

Σχετικά Άρθρα:

  • ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ Ο όρος «δεξιότητα» ή αλλιώς «competence» χρησιμοποιήθηκε αρχικά στο επαγγελματικό πλαίσιο στη Γαλλία κατά τη δεκαετία του '70 για να αναφερθεί στις ικανότητες που οι εργαζόμενοι χρειάζονταν π… Read More
  • ΠΑΙΓΝΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ H παιγνιοθεραπεία αποτελεί μια μέθοδο συμβουλευτικής παιδιών που βασίζεται στο παιχνίδι. Το παιδί έχει τη δυνατότητα να «παίξει» με τα συναισθήματά του, να τα εκφράσει, να αισθανθεί μεγαλύτε… Read More
  • ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ Οι στερεοτυπίες αποτελούν απλές επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες ή συγκεκριμένες τελετουργίες. Μέσω αυτών το παιδί προσπαθεί να επικοινωνήσει διαφορετικές ανάγκες του: Ø    … Read More
  • Ο ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ της ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ Η εκπαίδευση δεν αποτελεί μόνο μια μαθησιακή, αλλά και μια ψυχολογική διαδικασία.  Αυτό συμβαίνει καθώς επηρεάζεται από τις τρέχουσες κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές συνθήκ… Read More
  • ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ...!!!! ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ             Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που όλοι μας –μικροί και μεγάλοι- περιμένουμε να έρθει! Για το σχολείο, ωστόσο, αυτή η ανυπ… Read More


Vicky-Siamanta

About the Author

This article is written by: Vicky Siamanta - She graduated from the Training and Education Department of Early Childhood Education of the National University of Athens with a degree EXCELLENT while she is also an undergraduate at the Graduate Program "Special Education" of the same department... She is writing for Φιλόλογος Ερμής since the August of 2016. Read More