Το μοναστήρι


Άρθρον του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
 
-κλασσικού φιλολόγου-



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



«το μοναστήρι να ‘ναι καλά,
και από καλογέρους…»


Θυμόσοφος ο λαός. Έχει στο γονιδίωμά του, ή τουλάχιστον είχε, μια αποκρυσταλλωμένη πείρα, που σε εποχές ως η σημερινή, θα μπορούσε, αν όχι θα έπρεπε απαρεγκλίτως , να αποτελή κανόνα και οδηγόν, άγραφον νόμον, που να οδηγή τα βήματά μας. Πείρα που προέκυψε από σφάλματα, αγώνες και θυσίες του παρελθόντος, πείρα θαυματουργή που μπορεί να καταστή σωτήρια, βγαλμένη από τους πατέρες μας. Παλαιά πράγματα θα καγχάσουν μερικοί, μα διαπιστωμένα όποιος δεν ακούη την συμβουλή των παρελθόντων, όποιος δεν αξιοποιεί τον θησαυρόν που με μεγάλη στοργή μας επιδαψίλευσαν εκείνοι, τότε μένει πένης και δυστυχισμένος.

Άντεξεν το έθνος συμφορές γιγαντιαίες, κολοσσιαίες. Η σύγχρονη στενόχωρη κατάστασις ίσως θα εφάνταζεν μπροστά τους παιδικόν παίγνιον. Πώς διήλθεν από εκείνες τις κρίσεις το γένος; «Δεν έχω τίποτα άλλο στον νού, πάρεξ ελευθερίας και γλώσσας» είπεν ο εθνικός ποιητής δίδοντας απάντησιν στο ποιά είναι τα εχέγγυα της σωτηρίας, όπως και «με την πίστην του Χριστού την αγία» που είπαν άλλοι. Ιδού οι πυλώνες, οι βράχοι επί των οποίων στηριζόμενον το έθνος άντεξε τα κύματα της καταστροφικής αβύσσου, η παιδεία η ελληνική και η πίστις μας.

Την παιδείαν και την γλώσσαν μας την αλλοιώνουν χρόνια τώρα και μαζί μ’ αυτά και τον κόσμον μας. Δεν είναι πια αυτός εθνικός, ελληνικός. Είναι κοσμοπολιτικός ο κόσμος μας και κάθε μέρα που διέρχεται και πάει τα ιδιαίτερά του χαρακτηριστικά που κάποτε τον έκαναν να ξεχωρίζει από μυριάδες άλλους κόσμους τον εγκαταλείπουν, σβήνονται και χάνονται. Η νέα τάξις ήθελεν να είναι ο νέος κόσμος μαζικός, μαζοποιημένος, ίσιος, ισοπεδωμένος. Έμενε η πίστις. Το μοναστήρι να ναι καλά…

Έλα που όμως κι αυτό πια δεν είναι καλά! Τι μας έλεγε η πεποίθησίς μας; Ότι εφόσον υπάρχουν τουλάχιστον άνθρωποι που πίστευαν στην πίστη του Χριστού την αγίαν, όπως μας την παρέδοσαν οι πατέρες μας, ανά πάσαν στιγμήν θα εδυνάμεθα να γίνουμε και υπερασπιστές της ιδιαιτερότητάς μας, καλόγεροι, μαχητές πίστεως. Ή εφ’ όσον υπήρχαν καλόγεροι που φρόντιζαν να μένη άσβηστη η φλόγα της πίστεως, άνθρωποι ταγμένοι στην υπηρεσία του Θεού, το μοναστήρι, η κιβωτός της σωτηρίας μας, ανά πάσαν στιγμήν θα υπήρχεν και η δυνατότης να πάμε να καταταγή ο καθένας μας στον στρατό του Κυρίου και θα σωζώμασταν. Τι απ’ αυτά απέμειναν;

Πατριάρχες μοιράζουν στους αλλοθρήσκους ως δώρον φιλίας το «ιερόν» των βιβλίον το κοράνι, εμμέσως αναγνωρίζοντάς το ως ιερόν, πατριάρχες πάλι και δεσπότες συμπροσεύχονται μαζί των, εμμέσως λεγοντάς μας, ότι υπάρχουν κι άλλες σωτήριες εκκλησίες κι ότι υπάρχουν φεύ, κι άλλοι θεοί, παπάδες κάνουν συναυλίες εντός ναών και μύρια τόσα βέβυλα. Οι καλόγεροι δεν κρατούν πια την πίστη. Κι εμείς; Τι να πούμε για τους εαυτούς μας; Όποιος λατρεύει τον Θεό των πατέρων μας κατήντησε γραφικός, ρωμαντικός, ονειροπόλος, ζηλωτής, παραδοσιόπληκτος. Κι όμως, όταν κάποτε πίεσαν τον φιλόσοφον Καρτέσιον που ήταν πιστός καθολικός να γίνη διαμαρτυρόμενος, εκείνος τους απήντησε: «θα μείνω πιστός στην πίστη του βασιλέως μου». Αν ήμασταν πιστοί και οι βασιλείς μας ίδιοι θα ήτανε. Για να είμαστε άπιστοι όμως και χλιαροί τη πίστη τέτοιους κυβερνήτες έχομεν. Δεν χρειαζόμαστε άλλες αποδείξεις της απιστίας μας. Οι κυβερνήτες μας δεν ξέρουμε σε ποια είδωλα πιστεύουν. Βγήκε ο πρώην υπουργός οικονομίας και αρχηγός κόμματος και είπεν ξεκάθαρα: «ο θεός της Ελλάδος να βάλη το χέρι του». Δεν μας είπεν όμως ποιος είναι αυτός. Εδίστασε να τον κατονομάση. Είναι ο τριαδικός θεός μας; Είναι ο μέγας τέκτονας του συμπαντός που πιστεύουν αυτοί; Ο θεός της Ελλάδος ήταν κάποτε του κόσμου, ο ένας και μοναδικός, ο τριαδικός και μόνος αληθινός. Σήμερα έγινε της Ελλάδος, ένας έλλην θεός.

Και ξαναπιέσανε τον φιλόσοφον Καρτέσιον πιο πολύ να αλλαξοπιστήση και τότε αυτός αγανακτισμένος τους είπε πιο έντονα : «αρνούμαι σας λέγω. Θα μείνω πιστός στην πίστη της παραμάνας μου». Ήταν ορφανός ο δύστυχος από μητέρα αφότου είχε γεννηθεί. Κι όμως δεν πρόδωσε εκείνην που του έδωσε το γάλα της. Εμείς προδώσαμε τους ίδιους τους πατέρες μας. Το μαναστήρι δεν είναι καλά λοιπόν και οι καλόγεροι λιγοστέψανε. Ο ένας και μοναδικός τριαδικός θεός να μας λυπηθή!




DMCA.com Protection Status Copyrighted.com Registered & Protected


author image

About the Author

This article is written by: Φιλόλογος Ερμής - He has already written over 2.200 articles for Φιλόλογος Ερμής. He has Graduate Diploma in Classical Philology, Postgraduate Diploma in Applied Pedagogic, and is Candidate Doctor(Dph) of Classical Philology. Stay touch with him or email him

3 σχόλια:

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ είπε...

Είπαν για το άρθρο
(πηγή σχολίων http://olympia.gr/2012/05/19/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9/) :

• cummulus είπε
Μαΐου 19, 2012 στις 12:48 πμ
Εὖγε!

XAPOYMENOΣ MΠΟΥΦOΣ είπε
Μαΐου 19, 2012 στις 1:07 πμ
ΠΟΛΥ ΑΣΤΕΙΟ ΑΡΘΡΟ……..!
ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΕ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΡΘΡΑ,ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΓΕΛΩΤΑ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ……!ΛΟΛ
Απάντησις:
Ποτέ δεν θεώρησα ότι ήμουν και ο σπουδαιότερος των συγγραφέων. Ωστόσο προσπάθησα πάντοτε να εξωτερικεύσω σκέψεις προς προβληματισμό. Τώρα αν κατόρθωσα να προβληματίσω και κάποιον από τους συνανθρώπους μου, τούτο ήταν και το επιτυχές του πράγματος δια εμέ

Κερκυραίος είπε
Μαΐου 19, 2012 στις 1:16 πμ
Κλασσικός φιλόλογος ο κύριος;
Ή κλασσικός θρησκόληπτος;
Απάντησις:
Κατανοώ φίλε μου την επιφύλαξιν δια το νομιζόμενον ασυμβίβαστον του φιλολογικού ερμηνευτικού ιδεώδους από την μια και του θεολογείν απο την άλλη αλλά προς άρσιν του αδιεξόδου τούτου στο νού σου σε προτρέπω να διαβάσεις το άρθρον
"Η ΣΧΕΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ"
ολοκληρωθέν εις τρία μέρη ενθάδε:
http://filologos-hermes.blogspot.com/2012/01/blog-post_10.html

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ είπε...

Είπαν για το άρθρο
(πηγή σχολίων http://olympia.gr/2012/05/19/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9/) :


Σάι είπε
Μαΐου 19, 2012 στις 1:49 πμ
δεν βρίσκω το κείμενο ούτε αστείο ούτε θρησκόληπτο. μάλλον λυρικό, λίαν φορτισμένο και απαισιόδοξο. πολλοί άνθρωποι περνάνε κρίση ταυτότητας, ακόμη και πίστης. και εξωτερικεύοντας αυτό που νοιώθουν προσπαθούν να το παλέψουν, ή και να το ΄΄ξορκίσουν΄΄ – ουδέν μεμπτόν.
διαφωνώ -ως συνήθως- με τον ορισμό της νέας τάξης πραγμάτων. εξακολουθώ να μη βλέπω πού ακριβώς είναι νέα. μάλλον new old stock τάξη πραγμάτων είναι.
διότι ξεχνάμε, ή και δεν γνωρίζουμε καλά καλά ότι ο ΄΄κόσμος΄΄ έγινε αυτό που ξέρουμε και μέσα στο οποίο γεννηθήκαμε απ τον 18ο αι και μετά. μέχρι τότε ήταν σε παραλλαγή αυτό στο οποίο φαίνεται ότι εξελίσσεται σήμερα.
παρόλαυτά οι ιδιαιτερότητες των ομάδων δεν σβήνουν τόσο εύκολα όσο φοβάται ο αρθρογράφος. διότι κάτι απ την ΄΄κρούστα΄΄ της υποτιθέμενης ομοιομορφίας όμως πλασάρεται μέσα απ τις μόδες, τα παγκόσμια γούστα στις τέχνες ή τα πρότυπα συμπεριφοράς, αξιών και του λεγόμενου πολιτικώς ΄΄ορθού΄΄, οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν βασικές πολιτιστικές, γλωσσικές, αντιληπτικές, θρησκευτικές διαφορές και ταυτότητες.
ειδικά αυτές οι τελευταίες φαίνεται να είναι σε διαρκή σχάση. έχουν υπολογιστεί ότι όλες οι θρησκείες, τα θρησκευτικά ρεύματα, οι αιρέσεις, οι ΄΄σχολές΄΄, οι δογματικές, οι θεογονίες κλπ ανά τον κόσμο φτάνουν τις 10.000 εκ των οποίων οι χριστιανισμοί τις 4.000.
δεν είναι μόνο αυτό. ο άνθρωπος την μεταφυσική ανησυχία την έχει μέσα του. αλλά μερικοί παρουσιάζουν σημάδια πνευματικής κόπωσης και αναζητούν απαντήσεις στα αιώνια κι αναπάντητα ερωτήματα αλλού. σε άλλες εκδοχές και αντιλήψεις περί τα θεία, παλαιότερες, νεώτερες ή και υβριδικές.
για μια οργανωμένη θρησκεία, για ένα ΄΄ιερατείο΄΄ αυτό συνιστά πλάνη, αμαρτία, προδοσία ίσως, αλλά η αναζήτηση αυτή καθαυτής του μεταφυσικού εξερευνητή είναι κάτι ενθαρρυντικό κατά τούτο: είναι συνειδητή, εκούσια πορεία σε αχαρτογράφητη ήπειρο του είναι και όχι μιμητισμός άνευ βιώματος. πώς να επιβάλεις στον άλλον τί βίωμα θα αποκτήσει, πώς θα το ερμηνεύσει, τί θα το κάνει στο μέλλον;
δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι επιτήδιοι που εκμεταλλεύονται τον συνάνθρωπο, τον δολοφονούν πνευματικά και ψυχολογικά αφού τον ΄΄ξαλαφρώσουν΄΄ μάλιστα απ τις λίγες οικονομίες του, ή ακόμη ακόμη τον προτρέπουν σε τελετουργικές ομαδικές αυτοκτονίες γιατί τάχατες έφτασε το …τέλος του κόσμου.
αλλά αυτές είναι μικρές ακραίες περιπτώσεις που συνήθως γίνονται παγκόσμια πρωτοσέλιδα.
άλλοι πάλι, θετιστικές, ρασιοναλιστές, άθεοι χλευάζουν τους έχοντες πίστη και είναι ενδιαφέρον ότι το κάνουν με τον ίδιο φανατισμό και την ίδια αναλγησία με αυτούς τους οποίους κατηγορούν για θρησκοληψία!
είναι και η αθεία μια ΄΄θρησκεία΄΄ τελικά, κι έχει κι αυτή τους δικούς της ταλιμπάνους, τί να κάνουμε τώρα…
είναι δυνατόν να συνδυαστούν η πίστη με τη λογική; θεωρώ ότι είναι, παρά τις δυσκολίες. όπως ΄΄συνδυάζονται΄΄ η πείνα και η δίψα, έτσι κι η πίστη με τη λογική. ο άνθρωπος είναι δίποδο ον, και δεν είναι αυτό τυχαίο. περπατάει καλύτερα, σωστότερα και με τα δύο πόδια της λογικής και της πίστης. όποιος αρνείται να το δει αυτό, απλά προκρίνει την ΄΄ανισοσκελία΄΄ είτε υπέρ της λογικής είτε υπέρ της πίστης.


Σάι είπε
Μαΐου 19, 2012 στις 1:54 πμ
αντί για ”κάτι” κάτω
και αντί για ”όμως” όπως!!


ΜΑΡΙΑ είπε
Μαΐου 19, 2012 στις 3:11 πμ
Ἐξαιρετικό ἄρθρο κε Κατσούλη!!
Οἱ ἄδειες ψυχές, ἀδυνατοῦν νά τό κατανοήσουν…..

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ είπε...

Είπαν για το άρθρο
(πηγή σχολίων http://olympia.gr/2012/05/19/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9/) :

• anonymousjb είπε
Μαΐου 19, 2012 στις 6:03 πμ
Οταν οι λαοί πετάξουν απο πάνω τους τις “ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ” τοτε ισως να βρουμε την λυση.Προς το παρόν βαδίζουμε ΛΑΘΟΣ.Μουσουλμάνοι εναντίον Χριστιανών και τουμπαλιν.Οι αλλες θρησκειες δεν φαινονται τόσο εχθρικές.Παντως ΔΕΝ χρειαζόμασται καμμία.


ΣΠΥΡΟΣ Ο ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ είπε
Μαΐου 19, 2012 στις 6:36 πμ
Θρησκεία,πατριωτισμός,οικογένεια……
Θά πρέπει νά διαλυθούν γιά νά φτιάξουμε ένα ενιαίο κόσμο,ένα παγκόσμιο λαό.
Τά δάνεια τού ΔΝΤ δίνονται μέ τό όρο τά δανειζόμενα κράτη νά υπακούν στίς εντολές
τών δανειστών,έτσι ώστε νά αποδεχτούν,μετά από μεγάλη κρίση,τή Νέα Τάξη
Πραγμάτων.
D.Rockefeller.