Η "εργασία" για τη συνεργασία...

Της Μενελίας Τολόγλου 


Η συνεργασία μεταξύ του σχολείου, των ειδικών επαγγελματιών και των γονέων, όχι μόνο αναφορικά με τα παιδιά με αναπηρία, αλλά για όλα τα παιδιά είναι σημαντική.

Η συνεργασία ορίζεται ως η συμμετοχή ατόμων, ομάδων, οργανισμών, φορέων για την από κοινού επίτευξη επιθυμητών στόχων. Υπό την ακαδημαϊκή, πολιτιστική και πολιτική επιρροή ο όρος συνεργασία σχολείου και οικογένειας είναι μια αμοιβαία δυναμική διαδικασία που αφορά ολόκληρα συστήματα (οικογένεια, κοινωνία), σχολεία, τάξεις και άτομα (γονείς, εκπαιδευτικούς, διοικητικούς, ειδικούς επιστήμονες), οι οποίοι συμμετέχουν στη λήψη κοινών αποφάσεων για την επίτευξη κοινών στόχων σε σχέση με τους μαθητές.

Ωστόσο, όσον αφορά τους γονείς που έχουν ένα παιδί με αναπηρία οι εκπαιδευτικοί και οι ειδικοί επαγγελματίες θεωρούν ότι οι γονείς διακατέχονται από συναισθηματισμό, άγχος και θλίψη και για αυτό το λόγο δεν μπορούν να είναι «ισότιμοι συνεργάτες» στη λήψη αποφάσεων που αφορούν την εκπαίδευση, τα προγράμματα παρέμβασης και τις δομές υποστήριξης.

Ωστόσο, η γονεϊκή εμπλοκή είναι ουσιώδες συστατικό. Πρέπει να υπάρχει ενίσχυση των γονέων έτσι ώστε να επιθυμούν να εμπλακούν, αποτελεσματική επικοινωνία, κατανόηση από κάθε εμπλεκόμενο, σεβασμό για τις ευθύνες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα υπόλοιπα μέλη.

Η σύγχρονη συνεταιριστική προσέγγιση, συμπεριλαμβάνει τον γονέα ως μέλος του εκπαιδευτικού συστήματος, αναγνωρίζει την αξία του ως συμμετέχοντα μιας εκπαιδευτικής ομάδας, μιας και είναι ειδικοί που παρέχουν σημαντική πληροφόρηση για το οικογενειακό πλαίσιο.

Έτσι, λοιπόν, είναι επιτακτική ανάγκη συνεργασίας μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία, για να οδηγηθούμε στην εντάξη όλων των μαθητών.
Διαβάστε Περισσότερα


Οι "εγωιστές" πολίτες....

Της Μενελίας Τολόγλου 
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Στη συνέχεια της κίνησης για την παράθεση απόψεων γονέων, εκπαιδευτικών και αναπήρων σχετικά με τα βιωματα τους από την αναπηρία, παραθέτω την άποψή εκπαιδευτικού αγγλικής εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα στην εκπαιδευτική διαδικασία και αναφέρει:

“Την πρώτη μου χρονιά που διορίστηκα είχα ένα παιδί με υδροκεφαλία. Το συγκεκριμένο παιδί είχε ημερομηνία λήξης, θα πέθαινε. Αυτό που με συγκίνησε και θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι ότι στο διάλειμμα τα παιδιά έκαναν ομάδες των 5 και πήγαιναν πέντε μπροστά, πέντε πίσω γιατί όταν κατέβαινε τις σκάλες έγερνε το κεφάλι του μπροστά και έπεφτε.”

Γενικά, από την προσωπική μου πείρα έχω παρατηρήσει ότι τα παιδιά, όπως λέμε τυπικής ανάπτυξης, φέρονται υποτιμητικά προς τα παιδιά που φέρουν αναπηρία. Είναι, δυστυχώς, σπάνιο το φαινόμενο που αναφέρθηκε παραπάνω. Ωστόσο, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε αυτή τη συμπεριφορά των παιδιών γιατί τα παιδιά τα ανατρέφουν οι γονείς. Άρα, λοιπόν, στο ερώτημα φύση ή ανατροφή; Απαντάμε ανατροφή.

Από την εμπειρία μου ως εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης βλέπω γονείς παιδιών χωρίς αναπηρία να μην αφήνουν τα παιδιά τους ούτε να μιλούν πόσο μάλλον να παίζουν με ένα παιδί που φέρει αναπηρία, θεωρώντας ότι η αναπηρία είναι κάτι κολλητικό. Πρέπει οι γονείς των παιδιών χωρίς αναπηρία να βοηθούν εκείνους που έχουν ένα παιδί με αναπηρία. Είναι συνηθισμένο, ακόμα, το γεγονός οι οικογένειες των παιδιών με αναπηρία, εξαιτίας του στίγματος να κάνουν παρέα μόνο με γονείς που βιώνουν την ίδια "προσωπική τραγωδία". 

Πρέπει να οι γονείς παιδιών με ή χωρίς αναπηρία να συναναστρέφονται μεταξύ τους, γιατί μέσα από οποιαδήποτε κοινωνική αλληλεπίδραση βγαίνουμε καλύτεροι.

Η αναπηρία δεν είναι ασθένεια!! Επειδή ένα παιδί έχει διάγνωση αυτισμού (δλδ. δεν δομεί το κίνητρο για επικοινωνία) σημαίνει ότι πρέπει να το περιθωριοποιούμε; Αντιθέτως, πρέπει ο κάθε γονέας να καλλιεργεί στο παιδί του το σεβασμό, την ικανότητα ενσυναίσθησης και αλληλοβοήθειας προς όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως. Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, αυτό πρέπει να μάθουν τα παιδιά, τόσο από τους γονείς όσο και από τους εκπαιδευτικούς. 

Χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά “πλάθουμε” αυριανούς “εγωιστές” πολίτες.
Διαβάστε Περισσότερα


ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ: Η ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΕΜΜΕΣΟΤΗΤΑ



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας 
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Βιολογικώς οιοδήποτε όν, ιδίως κατά την περίοδον της πρώτης αναπτύξεώς του, παρουσιάζει συνεχή διαφορισμόν των λειτουργιών του. Υπήρξαν λοιπόν παιδαγωγοί στην ιστορία της ανθρωπότητος, που υπεστήριξαν, ότι κατ’ ανάλογον, φυσιολογικό, βιολογικό τρόπο τινά, κατόπιν βιολογικής αναπτύξεως δηλαδή, επισυμβαίνει και η μάθησις. Χαρακτηριστικαί είναι επί παραδείγματι αι περί αγωγής αντιλήψεις του άγγλου φιλοσόφου Σπένσερ (1820-1903), όστις και συνιστά ανεπιφυλάκτως την φυσικήν και μόνον αγωγήν. Το παιδί, ο κάθε άνθρωπος, διδάσκεται νομοτελειακώς υπό των αποτελεσμάτων των ενεργειών του. Είχε δε προηγηθεί στην ιστορία του Διαφωτισμού και ο σπουδαίος Ρουσσώ, όστις ηπαγόρευεν πάσαν επέμβασιν του διδασκάλου, πάν «μη», προκειμένου να επιτευχθή η αυτοαγωγή.
Διαβάστε Περισσότερα


Η µεταβλητότητα του εσωτερικού μας


Η µεταβλητότητα του εσωτερικού μας
Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου*
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Παραπονιέστε για τη μεταβλητότητα της εσωτερικής σας καταστάσεως -άλλοτε είναι καλή και άλλοτε κακή. Δεν γίνεται αλλιώς. «Έχω δοκιμάσει και δοκιμάζω δυσάρεστες ψυχικές καταστάσεις με διάφορες μορφές». Δεν έχουμε παρά να τις υπομένουμε με ταπείνωση και γενναιοψυχία, χωρίς να χαλαρώνουμε τον πνευματικό μας αγώνα, χωρίς να παραμελούμε την εκπλήρωση των θείων εντολών -αυτό ακριβώς που κάνετε.
Διαβάστε Περισσότερα


Έκπληξη: Το Facebook έβαλε τα «Αρχαία Ελληνικά» στην επιλογή γλώσσας


Πώς ενεργοποιούνται - αξίζει να το δοκιμάσετε
Το Facebook έβαλε τα «Αρχαία Ελληνικά» στην επιλογή γλώσσας

Κατ' άλλους η Αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι «νεκρή» 
αλλά για το Facebook φαίνεται, είναι ολοζώντανη !

Το Facebook πλέον «μιλά» και αρχαία Ελληνικά!!!
Το γνωρίζουν ελάχιστοι, ωστόσο αποτελεί πραγματικότητα.
To Facebook στις επιλογές της γλώσσας έχει εντάξει και τα Αρχαία Ελληνικά.

Πλέον οι λάτρεις της Αρχαίας ελληνικής γλώσσας μπορούν να διαβάζουν
τα μηνύματά τους ως «Αγγέλματα».
Στη θέση του «Τι σκέφτεστε» να αναφέρει «Τί δοκείς»,
ενώ όταν κάποιος επιθυμεί να σχολιάσει μια φωτογραφία,
να βλέπει την ένδειξη: Σχόλιον γράφειν.


θα μπορείτε να περιηγηθείτε όχι στην «Αρχική σελίδα» αλλά στο «Οίκος»
Πώς... γυρνάει το Facebook στην αρχαία ελληνική γλώσσα:

1. Μεταβείτε στις «Ρυθμίσεις».
2. Επιλέξετε τη «Γλώσσα».
3. Αναζητήστε την επιλογή «Ελληνική αρχαία» και πατήστε «Αποθήκευση αλλαγών»!


Διαβάστε Περισσότερα


Η ΤΡΕΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ..


Καλλιόπη Ζιώγου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Η δια Χριστόν σαλότητα ( σαλός = τρελός ) είναι μια σπάνια και ιδιαιτέρως επώδυνη μορφή πνευματικής άσκησης. Δια Χριστόν σαλοί έγιναν κάποιοι άγιοι, πολύ λιγότεροι σε σχέση με τα αναρίθμητα νέφη αγίων και Μαρτύρων, με σκοπό την εν Χριστώ, τελείωσή τους. Η επιλογή αυτή δεν γίνεται από εγωισμό, επειδή οι ίδιοι το αποφάσισαν. Η δια Χριστόν σαλότητα έρχεται μετά από Θεία Κλήση, πρόσκληση – πρόκληση ( πνευματική ), μετά από κάποιο θείο όραμα, ή μετά από την παρέμβαση κάποιου χαρισματικού Πνευματικού προς το πνευματικό παιδί του.
Διαβάστε Περισσότερα


ΠΟΡΤΕΣ ΚΛΕΙΣΤΕΣ...!!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


 
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Μητέρα μαθήτριας με αναπηρία αναφέρει σε προσωπική συνάντηση μαζί μου:

«Δε μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει; Η .... (όνομα παιδιού) είναι σα να μην πηγαίνει σχολείο. Και τι να κάνω; Δεν έχω χρήματα να πληρώνω για κάποιον. Το ξέρω θέλει συνέχεια, όλη μέρα κάποιον δίπλα της, αλλά δε μπορώ, το καταλαβαίνεις; Τι άλλο να κάνω; Δουλεύω ώρες πολλές, τη μικρή την προσέχει ο αδερφός της τις περισσότερες μέρες. Και τι να κάνω άλλο; Και η δασκάλα μου λέει «Εγώ δε ξέρω. Εγώ δε μπορώ να τη βοηθήσω. Πάρτε παράλληλη στήριξη». Μα έχω κάνει αίτηση, έχω καταθέσει χαρτιά, συνέχεια με αυτά τα χαρτιά τρέχω να βγάλω άκρη. Και τι έγινε; Να σου πω εγώ... ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ.
 
Τρία χρόνια τώρα στο δημοτικό είναι σα να μην έχει πάει καθόλου. Ο δάσκαλος στην Α’ τη βοήθησε λίγο, αλλά αυτό πάει τελείωσε. Β’ και Γ’ τώρα είναι σα μην πηγαίνει. Έκανα υπομονή να δω. Είπα εντάξει νωρίς είναι ακόμα δε βάζει τίποτα. Πήγα πήρα υλικά και τετράδια και φακέλους και κάθε μέρα άδεια όλα. Βιβλία απείραχτα, τετράδια άγραφα και τη (τη δασκάλα) ρωτάω στη συγκέντρωση «Όλα καλά με τη ... (όνομα παιδιού)» και μου λέει «Ναι μια χαρά. Δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Βγαίνει μόνη της όταν θέλει και εμείς κάνουμε το μάθημα μας». Και ήθελα να της πω μα είστε σοβαρή; Αυτό είναι το πρόβλημά σας; Αν θα κάνετε το μάθημα σας; Και βγαίνει και πού πάει; Μόνη της; Αλλά τόσες φορές τα έχω πει και δεν έβγαζα νόημα. Μα τι πρέπει να γίνει πια να την πετάξουμε στον Καιάδα; Πες μου εσύ δασκάλα είσαι. Πες μου. Τι άλλο να κάνω; Τι πρέπει να κάνω; Να το κάνω!
 
Εγώ ξέρω η μικρή μου ξέρει πολλά. Το ξέρω. Δε μιλάει πολύ, αλλά ξέρει πολλά. Θέλει να την ακούσεις. Εγώ φοβόμουν από τότε που έμαθα ότι έχει αυτό στο Φάσμα που μου λένε όλοι οι γιατροί, οι αναπτυξιολόγοι και έλεγα πάντα και τι θα γίνει με αυτό το παιδί; Πώς θα μεγαλώσει; Πώς θα πάει σχολείο; Τι θα κάνει στη ζωή του; Τι έκανα λάθος; Από μωρό τρέχαμε από πόρτα σε πόρτα για να τη βοηθήσουμε. Κάποιες μας δέχτηκαν κάποιες όχι. Φέτος είμαστε μπροστά σε μια πόρτα κλειστή πάλι. Και ποιος φταιεί για αυτό; Εγώ; Το παιδί μου; Όχι τώρα το ξέρω καλά! Το πρόβλημα το έχουν οι άλλοι. Η κοινωνία πού είναι, αυτοί οι βουλευτές, τα υπουργεία, πού είναι; Το παιδί μου τους φταίει και δεν πάει μπροστά η παιδεία τους; Δε φταίει αλλά το παιδί μου τα πληρώνει. Αλλά εγώ θα φέρω τη γη ανάποδα. Μπορεί να μην έχω πολλά λεφτά αλλά το παιδί μου έχει ανάγκη να μάθει και θα μάθει όπως του αξίζει».

Πολλά ερωτήματα, πολλές απαντήσεις... Το ζήτημα είναι για ποιο λόγο το δικαίωμα της εκπαίδευσης φαίνεται τόσο ξένο για αυτό το παιδί; Από το 1994 με τη Διακήρυξη της Σαλαμάνκα θεσπίζεται ότι κάθε παιδί έχει βασικό δικαίωμα στην εκπαίδευση. Έκτοτε όλες οι διακηρύξεις, τα θεσμικά κείμενα, οι νομοθεσίες σε εγχώριο και ευρωπαϊκό επίπεδο βασίζονται στις βασικές αρχές παροχής ποιοτικής εκπαίδευσης σε όλα –ανεξαιρέτως- τα παιδιά. Ωστόσο, η πραγματικότητα αναδεικνύει αυτό που όλοι τόσα χρόνια αντιμετωπίζουμε: την πολιτική ρητοτική αυτών των υποσχέσεων.

Απαραίτητες προϋποθέσεις για την ουσιαστική εφαρμογή της ενταξιακής ιδεολογίας είναι η συνεχής πάλη με στόχο τη μετατροπή των δεδομένων δομών, τη μετάβαση από ένα μοντέλο κοινωνικής πρόνοιας σε μοντέλο ίσων ευκαιριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την άρση των προκαταλήψεων, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την επανεξέταση των αξιών και των αρχών της εκπαίδευσης, τη ριζοσπαστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, το σχεδιασμό νέων αναλυτικών προγραμμάτων, την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών στο πολυπρισματικό ζήτημα της αναπηρίας.

Το ερώτημα είναι σε αυτές τις συνθήκες στις οποίες ζούμε όλοι, ποιος θα παλέψει, γιατί και για ποιον; Οι «πόρτες μένουν κλειστές», όπως αναφέρει και η μητέρα. Αυτό, όμως, πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να αναλάβουμε δράση, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Πρέπει να υπάρχουν αλλαγές. Από μικρά πράγματα δημιουργούνται ουρανοξύστες! Αρκεί να πιστεύουμε σε αυτά!

                                           ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ!!
Διαβάστε Περισσότερα