ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΟ

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

-Λες να βρέξει ;
-και τι ,μας νοιάζει ;
νερό είναι κι ας τρέξει.
Την ζάχαρη μας θεϊκό γλυκό
περγαμόντο... την κάναμε,
βάλαμε και λεμόνι,
να μη χρειαζόμαστε μαχαίρι.
Μα πως να σκοτώσεις ένα γλυκό
που εξαγνίζει τα πάθη τις πικρές νύχτες .



Τα ρούχα μας τα μεταξένια
αυτά με τ' άσπρα λουλούδια λέω,
τα απλώσαμε απέναντι απ΄ το Αϊβαλί,
τι κρίμα ...
δεν θα προλάβουν να φυτρώσουν,
τα μάρανε ο παράφορος ήλιος του έρωτα
και είχε τόση υγρασία
που κόλλησαν τα χείλη μου επάνω σου,
σφιχταγκαλιαστήκαμε από ένστικτο
όπως τα μανταλάκια στα ρούχα.



Κι ένας ζητιάνος αγέρας
που παραμόνευε στη βεράντα,
με το τσιριχτό του κλάμα
μας φούσκωνε τα μυαλά
σαν τ άσπρα πανιά των καραβιών.



Τα όνειρα μας στους θερισμένους κάμπους
κυνηγημένα χελιδόνια χωρίς προορισμό.
Την εφηβική μας ζωή τρώνε οι αναμνήσεις
γερνάμε και ξαναγεννιόμαστε σαν
τα αφρισμένα κύματα στα ερημονήσια.