ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ
Παραδοσιακά, η μητέρα είναι αυτή που αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροφή των παιδιών, ενώ ο πατέρας είναι αυτός που έχει την ευθύνη να εργαστεί για να συντηρηθεί η οικογένεια. Η κατανομή, εξάλλου, των ρόλων κάθε φύλου έχει ιδεολογικές, πολιτισμικές και κοινωνικές αφετηρίες, όπως συμβαίνει και σε αυτήν την περίπτωση.
Ωστόσο, όλο και περισσότερες έρευνες πλέον τονίζουν ότι ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός με αυτόν της μητέρας. Η στροφή των ερευνών στη διερεύνηση αυτού του ζητήματος κρίθηκε αναγκαία αφού οι κοινωνικές συνθήκες πλέον έχουν αλλάξει δραματικά. Η μητέρα εργάζεται και απουσιάζει πολλές ώρες από το σπίτι, ενώ αυξήθηκαν κατά πολύ τα διαζύγια με αποτέλεσμα τη δημιουργία περισσότερων μονογονεϊκών οικογενειών.
Η δομή της οικογένειας και η ποιότητα της σχέσης των δύο συζύγων μεταξύ τους επηρεάζει την ολιστική ανάπτυξη του παιδιού. Ο κάθε γονέας πρέπει να αντιληφθεί ότι από τη στιγμή κιόλας της κυήσεως αναλαμβάνει ευθύνες σε διαφορετικά επίπεδα. Ο πατέρας, λοιπόν, δεν αποτελεί απλά θεατή του έργου του μεγαλώματος του παιδιού με τη μητέρα πρωταγωνιστή να προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες του.
Η σχέση παιδιού και πατέρα χαρακτηρίζεται ως πιο ενεργητική, ενώ αυτή ανάμεσα στη μητέρα και στο παιδί ως πιο συναισθηματική. Η πατρική φιγούρα δημιουργεί την αίσθηση της ασφάλειας και της προστασίας. Σε όλους μας είναι γνωστές οι εικόνες όπου ο πατέρας μαθαίνει στο παιδί να κάνει τις πρώτες βουτιές, το κρατά ψηλά στους ώμους του όταν πάνε βόλτα, το μαθαίνει ποδήλατο… Οι απλές αυτές στιγμές, αυθόρμητες τις περισσότερες φορές, είναι σημαίνουσες καθώς εκείνη την ώρα το παιδί όχι μόνο εξερευνεί τον κόσμο αντιμετωπίζοντας φοβίες και ανασφάλειες, αλλά οξύνει και τις γνωστικές του λειτουργίες (Rosenberg & Wilcox, 2006). Επίσης, όταν ο πατέρας λειτουργεί υποστηρικτικά ως προς τη μητέρα, ενισχύει την αίσθηση ισορροπίας μέσα στην οικογένεια και βοηθάει το παιδί να αντιληφθεί καλύτερα τα όρια που υπάρχουν μέσα σε αυτήν. Έτσι, μετριάζονται οι συνέπειες μιας πιθανής διαταρακτικής συμπεριφοράς που θα έρθει να πλήξει τη σχέση ανάμεσα στο παιδί και σε κάποιον από τους δυο γονείς, (Papadaki & Giovazolias, 2013).
Παρατηρείται, λοιπόν, ότι ο ρόλος του πατέρα είναι καίριος και πολυδιάστατος στην ανατροφή του παιδιού, και η επίδραση του στο συναισθηματικό του κόσμου μεγάλη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Papadaki E. & Giovazolias T. (2013). The Protective Role of father acceptance in the relationship between maternal rejection and bullying: A moderates-mediation model., Journal Of Child and Family Studies, pp 330-340.
Rosenberg J. & Wilcox W. B. (2006). The importance of fathers on the healty development of children. Office on Child Abuse and Neglect.
