ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2014 / ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ (ΓΠ) – ΘΕΜΑΤΑ - ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ - ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν







ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ: Ἡ τελευταία ἐπανάληψη (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2014)




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Τέσσερα διαγωνίσματα που πρέπει να έχετε υπόψει σας όπωσδήποτε, μια μεθοδολογία προσεγγίσεως των ιστορικών πηγών, θέματα παλαιότερα που πρέπει να γνωρίζετε για να έχετε μπεί στο κλίμα και όλην την ύλη σε τίτλους και σε βοήθημα είναι το οπλοστάσιο σας με το οποίο σας τροφοδοτεί ο Ερμής προκειμένου να γράψετε με αξιώσεις.



ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΠΑΛ 2014 / ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ - ΘΕΜΑΤΑ - AΠANTΗΣΕΙΣ




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν






ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΠΑΛ
2014







Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος: ῾Ο τελευταῖος βασιλεύων Βυζαντινός αὐτοκράτωρ (1404 - 1453)


Γεώργιος Ν. Καλαματιανὸς



ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν 




«Ἑπεί τά τῆς μάχης ᾐρετίσω, καί οὔτε
ὃρκοις οὔτε κολακείας πεισθῆναι ποιῆσαι
σε ἔχω ποίει, ἄ βούλει.,
-Ἑγώ γάρ πρός τόν Θεόν καταφεύγω,
καί εἰ θελητόν αὐτῷ ἐστι τοῦ δοῦναι
καί τήν πόλιν ταύτην εἰς χείράς σου,
τίς ὁ ἀντιπεῖν ὁ δυνάμενος;
Εἰ δέ πάλιν ἐμφυτεύσει εἰρήνην ἐν τῇ καρδίᾳ σου,
καί τούτο ἀσπασίως ἀποδέχομαι.
-Ἑγώ ἀπό τοῦ νῦν τάς πύλας τῆς πόλεως κεκλεισμένας έχων
καί τούς ἔνδον φυλάξω ὄσον ἡ δύναμις.
Σύ δέ καταδυναστεύων δυνάστευε, ἔως
ὁ δίκαιος κριτής ἀποδώσει ἐκάστῳ ἐμοί τε
καί σοί, τήν δικαίαν κρίσιν.»

῞Οταν νόμισε ὁ Μωάμεθ πὼς τὸ ἠθικὸ τῶν πολιορκημένων εἶχε πιὰ κλονισθῆ ἀπὸ τὸν ἀδιάκοπο βομβαρδισμὸ πολλῶν ἡμερῶν, ἔστειλε πάλι γιὰ τελευταία φορὰ τὶς προτάσεις του στὸν Κωνσταντῖνο. Τοῦ ζητοῦσε δηλαδὴ νὰ παραδώση τὴν Πόλη. «Τί λές; Φεύγεις ἀπὸ τὴν Πόλη νὰ πᾶς ὅπου θέλεις μὲ τοὺς ἄρχοντές σου καὶ μὲ τὰ ὑπάρχοντά σου καὶ ν’ ἀφήσης τὸ λαό, χωρὶς νὰ πάθη καμιὰ βλάβη οὔτε ἀπὸ μᾶς οὔτε ἀπὸ σένα, ἢ ἐπιμένεις στὴν ἀντίσταση, ποὺ θὰ ἔχη ἀποτέλεσμα καὶ τὸ δικό σου θάνατο καὶ τὸ θάνατο τῶν ἀρχόντων σου καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ὑπαρχόντων σου καὶ τὴν αἰχμαλωσία καὶ διασπορὰ τῶν κατοίκων;».



Ἡ Ρωσική ἐπανάστασις εἰς 29 σημεῖα


του 
Παναγιώτη Βογιατζή
 
 Η Ρωσική Επανάσταση ήταν μια σειρά από μεγάλα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στη Ρωσία κατά το έτος 1917 και δεν σφράγισαν μόνο την ιστορική πορεία της χώρας αυτής, αλλά επηρέασαν καθοριστικά ολόκληρη τη νεότερη παγκόσμια ιστορία. Έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά γεγονότα της ανθρωπότητας. Ουσιαστικά η "Ρωσική Επανάσταση" συμπεριλαμβάνει τα γεγονότα που συνέβησαν κυρίως τους μήνες Φεβρουάριο και Οκτώβριο του 1917, (εξ ου και η ονομασία τους, Φεβρουαριανή και Οκτωβριανή επανάσταση αντίστοιχα). Αν και οι δύο αυτές επαναστάσεις θεωρούνται μέρος της Ρωσικής Επανάστασης, αφορούν πολύ διαφορετικές διαστάσεις και δεν πρέπει να συγχέονται μεταξύ τους. Όπως η μεγάλη Γαλλική Επανάσταση του 1789, έτσι και η Ρωσική του 1917 αποτελούν κεφαλαιώδους σημασίας ορόσημα στη μακραίωνη και πολύμοχθη πορεία των λαών της Γης για την πραγματοποίηση του ιδεώδους της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η Ρωσική Επανάσταση γεννήθηκε σε μια κρίσιμη για την ανθρωπότητα στιγμή, σ` ένα κλίμα πάντως ευνοϊκό για την εξέλιξή της.



Ἡ Παλινόρθωσις τοῦ Μεσοπολέμου (1935) (ΙΣΤΟΡ. ΓΕΝ. ΠΑΙΔ.)






ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΔΑΦΝΗ
 
ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


῾Η περίοδος 1932 - 36 ὑπῆρξεν, ἐξ ἴσου, τεταραγμένη ὅσον καὶ ἡ περίοδος 1922 - 1926. ῾Η οἰκονομικἡ κρίσις ἐμείωσε τὴν δημοτικότητα τοῦ ᾽Ελ. Βενιζέλου καὶ ηὔξησε τὰς πιθανότητας ἐπανόδου τοῦ Λαϊκοῦ Κόμματος εἰς τὴν ἐξουσίαν, ὕστερα ἀπὸ δεκαετῆ παραμονήν του εἰς τὴν ἀντιπολίτευσιν. Τὸ κόμμα τῶν Φιλελευθέρων, στερούμενον τῆς ὑποστηρίξεως καὶ τῶν συνεργασθέντων μετ’ αὐτοῦ εἰς τὰς ἐκλογὰς τοῦ 1928, Παπαναστασίου, Κονδύλη, Ζαβιτζιάνου, ἀπεφάσισε νὰ ἀμυνθῇ. Διὰ νόμου ἐπανέφερε ὡς ἐκλογικὸν σύστημα τήν ἀναλογικήν. ᾽Εξ ἄλλου, ὑπεβοήθησε τὴν συγκρότησιν στρατιωτικοῦ συνδέσμου, ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ ὁποίου ἡ ἡγεσία τοῦ στρατεύματος, τοῦ ὁποίου σκοπὸς ἦτο νὰ παρεμποδίσῃ τὴν ἄνοδον τοῦ Λαϊκοῦ Κόμματος εἰς τήν ἐξουσίαν, ἐφ’ ὅσον δὲν θὰ ἀνεγνώριζεν ἀνεπιφυλάκτως ὡς νὸμιμον πολίτευμα τῆς χώρας τὴν ἀβασίλευτον δημοκρατίαν.



Ἡ δικτατορία Θ. Παγκάλου (ΙΣΤΟΡ. ΓΕΝ. ΠΑΙΔ.)






ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΔΑΦΝΗ

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Από τη Βικιπαίδεια
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος (Σαλαμίνα, 1878 - Κηφισιά Αθήνας, 27 Φεβρουαρίου 1952) ήταν Έλληνας αξιωματικός του στρατού, πολιτικός και δικτάτορας. Συμμετείχε στο κίνημα στου Γουδή, στους Βαλκανικούς πολέμους, στο κίνημα της Θεσσαλονίκης, στη Μικρασιατική εκστρατεία, στην επανάσταση του 1922, ενώ από το 1925, με το Κίνημα της 25ης Ιουνίου ανέλαβε την πρωθυπουργία, ουσιαστικά ως δικτάτορας. Στη συνέχεια εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας, παραμένοντας στην εξουσία μέχρι το 1926, οπότε και ανατράπηκε. Από το 1926 μέχρι το θάνατό του, το 1952, αποσύρθηκε, με μερικά μικρά διαλείμματα, από την πολιτική ζωή του τόπου. Από τους ιστορικούς έχει χαρακτηριστεί ως αρκετά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.