"Φώτα ολόφωτα"




Λαογραφική προσέγγιση
από τον Χρήστο Καπαγερίδη
του διηγήματος του Αλ. Παπαδιαμάντη
"Φώτα ολόφωτα"

επιμελεία της
Ελένης Πατσιατζή




Α. «Φώτα Ολόφωτα» 
Η ιστορία του διηγήματος εκτυλίσσεται παραμονές Θεοφανίων σε κάποιο ελληνικό νησί του 19ου αιώνα. Για τον Παπαδιαμάντη το νησί του η Σκιάθος θα αποτελέσει το φυσικό πλαίσιο και οι συγχωριανοί του τις τυπικές υπάρξεις μέσα από τις οποίες ο Παπαδιαμάντης θα εκφράσει την προσήλωσή του στον κόσμο της λαϊκής ορθόδοξης παράδοσης (Vitti, M., 1989: 298). Οι κεντρικοί ήρωες είναι μέλη μιας τυπικής νησιωτικής οικογένειας: ο πατέρας, ο Κωνσταντής ο Πλαντάρης, βαρκάρης στο επάγγελμα, η Πλανταρού, η μητέρα του Κωνσταντή και η σύζυγος του Κωνσταντή, η Μαχώ που είναι ετοιμόγεννη στο πρώτο παιδί, «νεόγαμος, πρωτάρα». 



ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ




επιμέλεια
Δρ Ιωάννου Παναγιώτη Αμπελά
Φιλολόγου



ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ




επιμέλεια
Δρ Ιωάννου Παναγιώτη Αμπελά
Φιλολόγου





ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ





επιμέλεια
Δρ Ιωάννου Παναγιώτη Αμπελά
Φιλολόγου
  



ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 


Κείμενα Ἀττικῆς Πεζογραφίας


ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΠΑΛΑΙΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ
επιμελεία
Δρ Ιωάννου Παναγιώτη Αμπελά

Φιλολόγου




ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΠΑΛΑΙΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ




ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (ο μύθος του Σπηλαίου)


ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

(ο μύθος του Σπηλαίου)

ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ




επιμελεία
Δρ Ιωάννου Αμπελά





ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (ο μύθος του Σπηλαίου) ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 


Πρακτική ἐξάσκησις εἰς ἀδίδακτον κείμενον (ΜΕΡΟΣ Γ')






ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν







Ο Μενέξενος του Πλάτωνα είναι ένας επιτάφιος λόγος που πήρε το όνομά του από το μαθητή του Σωκράτη Μενέξενο.

[246d] ὦ παῖδες, ὅτι μέν ἐστε πατέρων ἀγαθῶν, αὐτὸ μηνύει τὸ νῦν παρόν· ἡμῖν δὲ ἐξὸν ζῆν μὴ καλῶς, καλῶς αἱρούμεθα μᾶλλον τελευτᾶν, πρὶν ὑμᾶς τε καὶ τοὺς ἔπειτα εἰς ὀνείδη καταστῆσαι καὶ πρὶν τοὺς ἡμετέρους πατέρας καὶ πᾶν τὸ πρόσθεν γένος αἰσχῦναι, ἡγούμενοι τῷ τοὺς αὑτοῦ αἰσχύναντι ἀβίωτον εἶναι, καὶ τῷ τοιούτῳ οὔτε τινὰ ἀνθρώπων οὔτε θεῶν φίλον εἶναι οὔτ' ἐπὶ γῆς οὔθ' ὑπὸ γῆς τελευτήσαντι. Χρὴ οὖν μεμνημένους τῶν ἡμετέρων λόγων, ἐάν τι καὶ ἄλλο [246e] ἀσκῆτε, ἀσκεῖν μετ' ἀρετῆς, εἰδότας ὅτι τούτου λειπόμενα πάντα καὶ κτήματα καὶ ἐπιτηδεύματα αἰσχρὰ καὶ κακά. Οὔτε γὰρ πλοῦτος κάλλος φέρει τῷ κεκτημένῳ μετ' ἀνανδρίας - ἄλλῳ γὰρ ὁ τοιοῦτος πλουτεῖ καὶ οὐχ ἑαυτῷ - οὔτε σώματος κάλλος καὶ ἰσχὺς δειλῷ καὶ κακῷ συνοικοῦντα πρέποντα φαίνεται ἀλλ' ἀπρεπῆ, καὶ ἐπιφανέστερον ποιεῖ τὸν ἔχοντα καὶ ἐκφαίνει τὴν δειλίαν·