Το Ἰσλάμ ἀπειλεῖ με νέαν ἁλωσιν τόν Ἑλληνισμόν




 ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

 
του
Γ. Ζερβού




ΔΙΗΛΘΟΝ 560 ἔτη ἀπὸ τὴν πτῶσιν τῆς Βασιλευούσης. Οἱ Τοῦρκοι κατέλαβον τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ὑπέταξαν τὰς πόλεις τοῦ Βυζαντίου καὶ ὁλόκληρον τὸν κόσμον τῆς Ἑλλάδος. Εἰς τὴν κατάκτησιν ἐβοήθησαν ἡ ἐξασθένησις τοῦ Κράτους, ἡ διαφθορά, ἡ πνευματικὴ πτῶσις, ἡ διάλυσις τῶν πάντων, ὡς καὶ ἡ Φραγκοκρατία (μὲ τοὺς πολέμους της ἐναντίον τοῦ Βυζαντίου) καὶ ἡ Οὐνία. Ματαίως ὁ Αὐτοκράτωρ, οἱ λοιποὶ πολιτειακοὶ καὶ πολιτικοὶ ἄρχοντες ἀνεζήτουν βοήθειαν ἀπὸ τὴν Δύσιν. Ματαίως καὶ οἱ φαναριῶται Ἀρχιερεῖς προσεκύνουν, μὲ ἐλαχίστας ἐξαιρέσεις Ἁγίων Μορφῶν, τὸν Πάπαν καὶ τὰς αἱρέσεις του, διὰ νὰ ἀποσπάσουν βοήθειαν. Τὸ Βυζάντιον ἔπεσε καὶ ἡ πρωτεύουσά του, ἡ Βασιλὶς τῶν Πόλεων, εἶναι ἡ μόνη πρωτεύουσα, ἡ ὁποία οὐδέποτε ἀπηλευθερώθη ἀπὸ τὸν Ὀθωμανικὸν ζυγόν.
Σήμερον ἡ Ἑλλὰς εὑρίσκεται εἰς τὴν ἰδίαν καὶ χειροτέραν κατάστασιν ἀπὸ τὴν κατάστασιν, εἰς τὴν ὁποίαν εἶχε περιέλθει τὸ Βυζάντιον πρὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὅπως καὶ τότε:
1ον) Ὁ στρατὸς ἔχει διαλυθῆ, κατέδειξαν προσφάτως εἰς τηλεοπτικὴν ἐκπομπὴν τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ «Σκάϊ» οἱ πρώην Ἀρχηγοὶ τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ναυτικοῦ.
2ον) Ἡ παιδεία ἔχει καταρρεύσει.
3ον) Ἡ διαφθορὰ τοῦ πολιτικοῦ κόσμου ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπ ̓ αὐτῶν ἐξαρτημένων ὁμάδων πολιτῶν καὶ φορέων δὲν ἔχει προηγούμενον.
4ον) Οἱ πολιτικοὶ δὲν πιστεύουν εἰς τὰς ἀρετὰς τῆς Δικαιοσύνης καὶ τῆς ἐργασίας οὔτε εἰς τὸν τρίφωτον ἀστέρα ὑπὸ τὴν ὀνομασίαν: Πατρίς – Θρησκεία –Οἰκογένεια.
5ον) Ἡ πίστις καὶ αἱ παραδόσεις ἔχουν χαλαρώσει.
6ον) Οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν Ἀρχιερέων (Ἑλλάδος — Φαναρίου) προτιμοῦν νὰ παριστάνουν τὰς θεραπενίδας τῶν πολιτικῶν καὶ ἄλλων ἐξουσιαστῶν παρὰ νὰ στηρίζουν τὸν πιστὸν λαόν, ἐλέγχοντες, ὡς ἄλλοι Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν φαυλότητα, τὰ πολιτικὰ καὶ οἰκογενειακὰ σκάνδαλα τῶν πολιτικῶν. 
7ον) Οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Φαναρίου ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν προδοσίαν τῆς Πίστεως ὑπὸ τῶν ἐκπροσώπων των εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, σπεύδουν εἰς αὐτοὺς καὶ προσκυνοῦν τὸν παπισμὸν καὶ ὅλας τὰς αἱρέσεις τὰς προερχομένας ἐξ αὐτοῦ.
8ον) Εἰς μίαν περίοδον κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ παπικὴ καὶ προτεσταντικὴ Δύσις ἐξευτελίζει καὶ ταπεινώνει τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα, Ἀρχιερεῖς τοῦ Φαναρίου καὶ τῆς Ἑλλάδος ἐκλιπαροῦν διὰ τὴν ψευδοένωσιν μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ἄλλων αἱρετικῶν Χριστιανῶν.
Δὲν ἀπώλεσαν ἁπλῶς τὸ μέτρον. Ἀπώλεσαν τὴν κατὰ Χριστὸν ζωὴν καὶ μετετράπησαν εἰς «πτώματα πνευματικά». Δι ̓ αὐτὸ προδίδουν τὴν Πίστιν καὶ τρέχουν ὄπισθεν τῶν αἱρετικῶν, τοὺς ὁποίους ἀντιμετωπίζουν ὡς Ὀρθοδόξους καὶ τὰς «Ἐκκλησίας» των ὡς κανονικὰς καὶ σωζούσας. Τὴν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ὤφειλον νὰ σφυρηλατοῦν τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημα, τὴν ἑνότητα τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ νὰ  ὁμιλοῦνμὲ τὸν προφητικὸν λόγον τῆς Ἐκκλησίας οὗτοι ἔχουν τὴν συμπεριφορὰν τοῦ Ἰούδα. Ἔχουν φθάσει ἕως τοῦ σημείου, ἐν καιρῷ κρίσεως, νὰ μεθοδεύουν τὴν ἀλλαγὴν τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, νὰ συμπλέουν μὲ τὰς πολιτικὰς ἐξουσίας εἰς πολλὰ ζητήματα καὶ νὰ ἀποδέχωνται (οἱ περισσότεροι Ἀρχιερεῖς) τὴν κατάργησιν τῆς Κυριακῆς ἀργίας.
Τότε ἠσχολοῦντο μὲ τὸ φῦλον τῶν Ἀγγέλων, ἐὰν εἶναι γένους ἀρσενικοῦ, θηλυκοῦ ἢ οὐδετέρου. Σήμερον ἀσχολοῦνται μὲ τὴν κατάργησιν ἢ μὴ τοῦ ράσου, μὲ τὴν ἄρνησιν καταδίκης τῆς ὁμοφυλοφιλίας κ.λπ.
Ἐνῶ οἱ πολιτικοὶ πρωταγωνισθοῦν εἰς τὴν διάλυσιν τοῦ Κράτους, εἰς τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμοφυλοφιλίας, εἰς τὴν γενοκτονίαν ἑνὸς λαοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἀπαγορεύουν νὰ δημιουργήση οἰκογένειαν, διότι τὰ φορολογικὰ μέτρα ἀντιμετωπίζουν τὰ παιδιὰ ὡς εἶδος ὑπὲρ
πολυτελείας κ.λπ.
Τότε οἱ διανοούμενοι, βλέποντες τὸ τέλος τῆς Αὐτοκρατορίας ἐδραπέτευον εἰς τὰς χώρας τῆς Δύσεως. Σήμερον οἱ Ἐπιστήμονες δραπετεύουν εἰς ἄλλας εὐρωπαϊκάς, Δυτικὰς καὶ Ἀνατολικὰς χώρας, διὰ νὰ ἐργασθοῦν, νὰ μὴ εἶναι βάρος εἰς τὰς οἰκογενείας των καὶ νὰ μὴ ἴδουν τὸ τραγικὸν τέλος.
Τότε τὸ Βυζάντιον «ἔπεσε» ἀπὸ τὴν ἐξασθένησιν, τὴν ὁποίαν ἐγνώρισεν ἀπὸ συνεχεῖς ἐπιθέσεις τῶν Φράγκων καὶ τὴν δρᾶσιν τῆς δαιμονικῆς Οὐνίας εἰς τὸ ἐσωτερικόν του. Σήμερον ἡ Ἑλλὰς ἐξασθένησεν ἀπὸ τὴν ψηφοθηρίαν καὶ τὴν κλεπτοκρατίαν τῶν πολιτικῶν, τὴν καταστροφὴν τῆς παιδείας, τὰς ἐπαναστάσεις τῶν νέων ἐναντίον τῆς οἰκογενείας των, τὴν σπατάλην, τὴν κραιπάλην, τὴν μετατροπὴν τῆς δημοκρατίας εἰς ἀσυδοσίαν καὶ ἀναρχίαν, τὴν ἐπιβολὴν τῆς μετριοκρατίας εἰς ὅλας τὰς βαθμίδας τοῦ δημοσίου, πνευματικοῦ, οἰκονομικοῦ, πολιτιστικοῦ, ἐκπαιδευτικοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ βίου κ.λπ.
Ὅπως τότε ἔτσι καὶ σήμερον αἱ αἱρέσεις δροῦν ἀνενόχλητοι. Ὅπως τότε ἔτσι καὶ σήμερον ἐλάχιστοι Μητροπολῖται ὑπερασπίζονται τὸ γνήσιον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ ἐλάχιστοι εἶναι οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν διὰ φρικαλέα ἁμαρτήματα τῆς κοινωνίας.
Τότε ὁ Στρατὸς ἦτο κατὰ τὸ μεγαλύτερον μέρος του μισθοφορικός.Σήμερον εἶναι συρρικνωμένος, διότι οἱ Ἕλληνες δὲν γεννοῦν καὶ εἰςτὰς τάξεις του ἐπιτρέπεται νὰ ὑπηρετοῦν οἱ κατέχοντες τὴν ἑλληνικὴν ἰθαγένειαν καὶ ἂς μὴ εἶναι Ἕλληνες εἰς τὸ γένος. Τότε ὁ γηγενὴς πληθυσμὸς τοῦ Βυζαντίου ἦτο μικρός. Σήμερον ὁ Ἑλληνικὸς πληθυσμὸς μειώνεται ἐπικινδύνως, ἀλλὰ αὐξάνεται εἰς τὰ χαρτιὰ χάρις εἰς τὴν παρουσίαν λαθρομεταναστῶν.
Τότε ἡ Οὐνία ὑπέσκαπτε τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸ Βυζάντιον. Σήμερον τὸ Ἰσλὰμ ἐπιδιώκει νὰ κυριαρχήση εἰς τὴν Ἑλλάδα μὲ τοὺς παρανόμως εἰσελθόντας λαθρομετανάστας. Τότε τὸ Ἰσλὰμ κατέκτησε τὴν Ἑλλάδα διὰ τῆς Τουρκίας. Σήμερον τὴν κατακτᾶ μὲ τὴν βοήθειαν Ἰσλαμικῶν χωρῶν, αἱ ὁποῖαι ἀγωνίζονται διὰ τὴν ἀναγνώρισιν τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἄλλων δικαιωμάτων τῶν λαθρομεταναστῶν. Ἔχουν συμμάχους αἱ χῶραι αὐταὶ τοὺς Ἕλληνας πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι ἀναζητοῦν οἰκονομικὴν βοήθειαν εἰς τὰς χώρας αὐτάς, πωλοῦν Ἑλληνικὰς νήσους εἰς ἐμίρηδες ἀλλὰ καὶ ὀργανωμένους μικροὺς λιμένας εἰς Τούρκους ἐπιχειρηματίας – ἐκπροσώπους τοῦ Τουρκικοῦ Στρατιωτικοῦ Πενταγώνου.Τὸ ἐφιαλτικώτερον ὅλων εἶναι ὅτι τὸ δῆθεν προοδευτικὸν τμῆμα τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖον συμπριφέρεται ὡς ἡ Κλαδικὴτῆς κεντροαριστερᾶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, νομιμοποιεῖ τὸ παράνομονἸσλὰμ εἰς τὴν Ἑλλάδα, τηρῶντας ἔνοχον σιγὴν εἰς τὸ θέμα τῆς ἀνεγέρσεως τεμένους εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ εἰς τὰς πρωτευούσας ὅλων τῶν Νομῶν τῆς Ἑλλάδος. Εἰς τὸ ὄνομα δὲ τῆς πολυφυλετικῆς καὶ πολυπολιτισμικῆς Ἑλλάδος «ἀβαντάρει» τὴν ἀλλοίωσιν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἐνῶ σιωπᾶ διὰ τὴν πλαστογράφησιν τῆς Ἱστορίας. Τότε τὸ Βυζάντιον κατεκτήθη ὑπὸ τῶν Ὀθωμανῶν. Σήμερον τὸ Ἰσλὰμ τείνει νὰ κυριαρχήση εἰς τὴν Πατρίδα μας ἀπὸ τὴν στάσιν τὴν ὁποίαν τηρεῖ ἔναντι αὐτοῦ ὁ πολιτικός, πνευματικός, Ἀκαδημαϊκός, ἐπιχειρηματικὸς καὶ ἐκκλησιαστικὸς κόσμος τῆς Πατρίδος μας. Μετὰ τὴν πτῶσιν τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων, τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐπὶ αἰῶνας ἐθρηνούσαμεν : «Ἑὰλω ἡ Πόλις». Σήμερον τὸ Ἐθνικὸν αὐτὸ σύνθημα δὲν ἀκούγεται. Ἴσως διότι γίνεται νεκρανάστασις τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Σήμερον τὸ σύνθημα πρέπει νὰ ἐπαναλαμβάνεται διαφορετικῶς: «Ἑάλω ἡ Ἑλλάς» μὲ εὐθύνη τῶν πολιτικῶν, τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων τῆς Χώρας, τῶν ἀδιαφόρων Ἀκαδημαϊκῶν (δὲν εἶναι ὅλοι) καὶ ἑνὸς σημαντικοῦ τμήματος τῆς Ἱεραρχίας, τὸ ὁποῖον ἔχει συστρατευθῆ μὲ τοὺς ἀθέους καὶ ἀσπονδύλους ἐθνικῶς πολιτικούς.
Ποία εἶναι ἡ ἐλπίς μας: Μόνον ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεός, αὐτὸς ὁ ὁποῖος διέσωσε τὸ γένος κατὰ τὴν περίοδον τῆς τουρκοκρατίας καὶἀνέδειξε φλογεροὺς ἱεροκήρυκας, δυναμικοὺς καὶ γενναίους παπά-
δες καὶ ἐπισκόπους, Ἁγίους τῶν σκλάβων (Ἅγιος Νικόδημος, Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς), Νεομάρτυρας, οἱ ὁποῖοι ἐμαρτύρησαν διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστιν τὴν Ἁγίαν καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερίαν, ἡρωϊκὰς ἀγωνιστικὰς Μορφάς, αἱ ὁποῖαι ἐπίστευον εἰς τὸν Ἅγιον Θεόν, τὴν Παναγίαν, τοὺς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ εἰς τὴν Πατρίδα. Διὰ νὰ βοηθήση ὅμως ὁ Ἅγιος Θεὸς χρειάζονται εἰλικρινῆ δάκρυα μετανοίας, Ἱεραὶ Ἀγρυπνίαι, πολὺ προσευχὴ καὶ ἐπανένωσις τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἑλληνισμοῦ μὲ βάσιν τὰς διακηρύξεις τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Ἁγίων Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ μὲ βάσιν τὰς ἀρχὰς τῶν κατὰ σάρκα πατέρων καὶ παππούδων μας






Αἱ ἐπιδιώξεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὑπηρετοῦν τα σχέδια τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ





Ὑπό τοῦ
Γραφείου Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς







Μὲ μεγάλη ἔκπληξη εἴδαμε δημοσιευμένο στὸ διαδίκτυο ἄρθρο τοῦ Μεγ. Πρωτοπρ. π. Γεωργίου Τσέτση , στὸ ὁποῖο σχολιάζει, στὴν οὐσία λογοκρίνει, τὴν ἐγκύκλιο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἐπειδὴ τὸ ἄρθρο τοῦ ὡς ἄνω κληρικοῦ ἀδικεῖ τὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο τῆς ἐγκυκλίου τοῦ Σεβασμιωτάτου, θεωρήσαμε ἀναγκαῖο, νὰ προχωρήσουμε στὸν σχολιασμό, ποὺ ἐπακολουθεῖ, ὄχι γιατί ἐλπίζουμε νὰ πείσουμε τὸν συγγραφέα σὲ κάποιες ἀλήθειες, ἀλλὰ κυρίως γιὰ νὰ διαφωτίσουμε τοὺς ἀναγνῶστες ἐκείνους, ποὺ ἔτυχε νὰ διαβάσουν τὸ ἄρθρο του καὶ προβληματίστηκαν πάνω στοὺς ἰσχυρισμούς του.
Κατʼ ἀρχὴν ὁ π. Γεώργιος ἀμφισβητεῖ ὁποιαδήποτε σχέση συνεργασίας καὶ συμπορεύσεως μεταξύ τοῦ Σιωνισμοῦ (καὶ τοῦ ἐκτελεστικοῦ βραχίονός του, τῆς Μασωνίας) μὲ τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁ ἰσχυρισμὸς τοῦ Σεβασμιωτάτου ὅτι «ὑπάρχει ἕνα προκαθορισμένο σχέδιο ἑνώσεως», τὸ ὁποῖο προωθεῖ ἡ Μασωνία καὶ ὁ Διεθνὴς Σιωνισμὸς καὶ τὸ ὁποῖο ἀποσκοπεῖ στὴν ἕνωση ὅλων τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὁμολογιῶν καὶ θρησκειῶν σὲ μιὰ «πανθρησκεία μὲ ἀρχηγὸ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα τῆς Ρώμης, ὁ ὁποῖος θὰ παραδώσει τὴν παγκόσμια ἐξουσία στὸν Ἀντίχριστο» εἶναι κατὰ τὸν συγγραφέα «τραβηγμένος ἀπὸ τὰ μαλλιά».
Τὸ ὡς ἄνω σχέδιο ἑνώσεως εἶναι ἕνα «παράδοξο καὶ ξενίζον μακιαβελικὸ σχέδιο», ἀποτελεῖ δὲ «σενάριο», μὴ ἔχον ἐρείσματα ἀπὸ ἔγκυρες πηγές. Παρακάτω προσθέτει, ὅτι ὁ ἰσχυρισμὸς «ὅτι πίσω ἀπὸ κάθε οἰκουμενιστικὴ ἐνέργεια βρίσκεται ὁ δάκτυλος τοῦ Σιωνισμοῦ» εἶναι «ἕωλος» . Ἀπόδειξις οἱ μύδροι «ποὺ ἐκτοξεύουν, ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1950 ἤδη, διάφορα Σιωνιστικὰ κέντρα κατὰ τοῦ ΠΣΕ...».
Κατʼ ἀρχὴν διαφεύγει τῆς προσοχῆς τοῦ π. Γεωργίου τὸ γεγονός, ὅτι ἡ ὡς ἄνω ἐγκύκλιος δὲν ἀποτελεῖ ἐπιστημονικὴ διατριβή, ὥστε νὰ ὑπάρχη ἡ ἀναγκαιότης παραπομπῶν σὲ πηγές, ἀλλὰ ἔχει σκοπὸ καθαρὰ ποιμαντικό, ἀποβλέπει δηλαδὴ στὴν ἐνημέρωση καὶ πνευματική οἰκοδομὴ τοῦ πιστοῦ λαοῦ τῆς ἐπαρχίας του.
Τί γράφει ὁ μακαριστός Ἀρχιμ. Χαρ. Βασιλόπουλος Αὐτὸ καθόλου δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχουν οἱ πηγὲς καὶ ὅτι οἱ ἰσχυρισμοὶ αὐτοὶ ἀποτελοῦν «σενάριο», ἀποκύημα φαντασίας. Μεταξὺ Σιωνισμοῦ καὶ Οἰκουμενισμοῦ ὑπάρχει στενώτατη σχέση καὶ παράλληλη πορεία. Καὶ τοῦτο διότι, ὅπως θὰ ἀποδειχθῆ στὴ συνέχεια, οἱ ἐπιδιώξεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, (Διαχριστανικοῦ καὶ Διαθρησκειακοῦ) ἐξυπηρετοῦν ἄριστα τά σχέδια τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ. Ὅπως ἀποκαλύπτουν οἱ ἴδιοι οἱ Σιωνιστὲς στὰ «Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών» : «Δὲν θὰ ἀναγνωρίσωμεν», γράφουν, «τὴν ὕπαρξιν ἄλλης θρησκείας πλὴν τοῦ ἑνὸς θεοῦ ἡμῶν, μὲ τὸν ὁποῖον ἡ εἱμαρμένη μας εἶναι συνδεδεμένη... Διὰ τοῦτο ἀκριβῶς ὀφείλομεν νὰ καταστρέψωμεν πᾶσαν πίστιν» (Πρωτόκολλα κεφ. ΙΔ ́). Σὲ ἄλλο σημεῖο γράφουν: «Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων θὰ εἶναι ὁ ἀληθὴς πάπας τῆς οἰκουμένης, ὁ πατριάρχης τῆς Διεθνοῦς Ἐκκλησίας» (Πρωτόκολλα κεφ. ΙΖ ́).
Πολὺ εὔστοχα παρατηρεῖ ὁ ἀείμνηστος π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος: «Ἀλλὰ διʼ αὐτὴν τὴν ʻΔιεθνῆ Ἐκκλησίανʼ, ὡς γνωστὸν ἀγωνίζεται καὶ ὁ Οἰκουμενισμός. Διότι μὲ τὸ ἑνωτικὸ πρόβλημα, ποὺ ἔχει δημιουργήσει, προχωρεῖ ἀκάθεκτα στὴν καταστροφὴ τῆς πίστεως, στὴν ἐκθεμελίωση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν δημιουργίαν μιᾶς ʻπαγκοσμίου Ἐκκλησίαςʼ καὶ μιᾶς παγκοσμίου θρησκείας». Πιὸ συγκεκριμένα ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐπιδιώκει τὴν σύγκλιση ὅλων των χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καὶ τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, σὲ πρῶτο στάδιο σὲ διαχριστιανικὸ ἐπίπεδο καὶ κατόπιν σὲ διαθρησκειακό, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν δημιουργία μιᾶς πανθρησκείας. Ἡ σύγκλιση αὐ τὴ βλέπουμε ἤδη, νὰ πραγματοποιεῖται στὶς ἡμέρες μας μὲ τὶς συμπροσευχές, τοὺς Διαχριστιανικοὺς καὶ Διαθρησκειακοὺς Διαλόγους, μὲ τὸν ὑπερτονισμὸ τῆς ἀγάπης καὶ τὴν ὑποβάθμιση τῶν δογματικῶν διαφορῶν, τὴν ἀνοικοδόμηση πανθρησκειακῶν ναῶν (ὅπως αὐτὸς ποὺ πρόκειται νὰ ἀνοικοδομηθῆ προσεχῶς στὸ Βερολίνο), μὲ τὴν προώθηση κοινῆς συνεργασίας καὶ ἀλληλεγγύης μεταξὺ ὁμολογιῶν καὶ θρησκειῶν γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση παγκοσμίων κοινωνικῶν προβλημάτων, τὴν προώθηση τῆς παγκοσμίου εἰρήνης κ.λ.π.

Ἀφανεῖς κύκλοι τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ

Πίσω ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτὰ κρύπτονται ἐμφανεῖς καὶ ἀφανεῖς κύκλοι τοῦ Διεθνοῦς Σιωνιστικοῦ Συστήματος, ποὺ στοχεύουν στὴν ἑνοποίηση σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο τῆς πολιτικῆς, τῆς οἰκονομικῆς καὶ πνευματικῆς ζωῆς τῆς ἀνθρωπότητος. Τὸ δὲ ΠΣΕ ἱδρύθηκε ἀκριβῶς τὴν ἴδια ἐκείνη χρονικὴ περίοδο, ὅταν μπῆκαν οἱ βάσεις γιʼ αὐτὴ τὴν ἰσοπέδωση. Ἐὰν λοιπὸν τὰ ἴδια τὰ γεγονότα κραυγάζουν ἀπὸ μόνα τους, «τί χρείαν ἔχομεν μαρτύρων», ἢ ἄλλων μαρτυριῶν ἀπὸ ἄλλες πηγές; Τὸ φαινόμενο αὐτὸ τοῦ δογματικοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ μὲ στόχο τὴν ἐπίτευξη μιᾶς παγκόσμιας θρησκείας εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, τὰ ὁποῖα ὡστόσο μποροῦν, νὰ διακρίνουν μόνον ὅσοι ἔχουν καθαρούς τούς ψυχικούς των ὀφθαλμούς, μόνον ὅσοι ἔχουν ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὴν σκοτεινὴ καὶ ἀποπνικτικὴ ἀτμόσφαιρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἐὰν στὸ παρελθὸν ὑπῆρξαν ἀντιπαραθέσεις καὶ «μύδροι» ἀπὸ διάφορα Σιωνιστικὰ κέντρα κατὰ τοῦ ΠΣΕ γιὰ διάφορους λόγους, αὐτὸ δὲν ἀναιρεῖ τὴν παράλληλη πορεία καὶ συμπόρευση τῶν δύο αὐτῶν ὀργανισμῶν, τουλάχιστον σὲ θρησκευτικὸ ἐπίπεδο. Οἱ ἀντιπαραθέσεις παρατηρήθηκαν σὲ θέματα πολιτικῆς φύσεως, τὰ ὁποῖα βέβαια δὲν πρόκειται νὰ μᾶς ἀπασχολήσουν, διότι ξεφεύγουν ἀπὸ τὰ ὅρια καὶ τὸν σκοπὸ αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου.
Στὴ συνέχεια ὁ π. Γεώργιος σχολιάζει τὴν φράση τῆς ἐγκυκλίου:
«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πάντοτε ἀντιστέκεται σταθερά, ἀταλάντευτα καὶ ἀκλόνητα στὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ ἀποτελεῖ ἰσχυρὸ ἀντιοικουμενιστικὸ προπύργιο». Πιστεύει ὅτι ὁ παρὰ πάνω «ἀφορισμὸς εἶναι ὑπερβολικὸς» καὶ «ἀναληθής». Καὶ τοῦτο διότι «ἡ ἱστορία καταδεικνύει ὅτι ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὄχι μόνο δὲν ἀντέστη στὴν Οἰκουμενικὴ Κίνηση, καθὼς διατείνεται ἡ Ἐγκύκλιος, ἀλλὰ τουναντίον, μὲ τὴν συμβολὴ κορυφαίων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν στελεχῶν της, ὅπως οἱ Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Παπαδόπουλος..., εἶχε ἐνεργὸ συμμετοχὴ σʼ αὐτήν, ἀπὸ τὶς πρῶτες ἤδη μέρες τῆς ἐμφανίσεώς της στὸ ἐκκλησιαστικὸ προσκήνιο τὴν δεκαετία τοῦ 1920. Καὶ ἀργότερα, τὸ 1948, ὑπῆρξε μαζὶ μὲ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἕνα ἀπὸ τὰ τρία Ὀρθόδοξα ἱδρυτικὰ μέλη τοῦ ΠΣΕ».
Παρὰ κάτω προσθέτει ὅτι «ἐπρόκειτο (καὶ πρόκειται) γιὰ μιὰ συνειδητὴ συμμετοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σὲ ἕνα διάλογο, ὁ ὁποῖος στοχεύει στὴν προσέγγιση τῶν Χριστιανῶν, στὴν ἄμβλυνση τῶν θεολογικῶν καὶ ἐκκλησιολογικῶν διαφορῶν τους, καὶ στὴν προώθηση τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητος».
Δὲν ἀμφισβητοῦμε βέβαια τὴν συμμετοχὴ τῶν προσώπων, τὰ ὁποῖα μνημονεύει ἐδῶ ὁ π. Γεώργιος στοὺς Διαλὸγους μὲ τὶς Προτεσταντικὲς Ὁμολογίες στὰ πλαίσια τοῦ ΠΣΕ. Ὡστόσο ἀγνοεῖ ἢ θέλει νὰ ἀγνοεῖ, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶναι μόνον οἱ Ἱεράρχες, ποὺ συγκροτοῦν τὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας, οὔτε μόνον οἱ ἀκαδημαϊκοὶ διδάσκαλοι, τοὺς ὁποίους μνημονεύει στὸ ἄρθρο του. Εἶναι ἐπίσης καὶ ὁ ὑπόλοιπος κλῆρος καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐδῶ ἀκριβῶς ἔγκειται ἡ ἀντίσταση, γιὰ τὴν ὁποία κάνει λόγο ἡ Ἐγκύκλιος, χωρὶς βέβαια νὰ παραθεωροῦνται καὶ περιπτώσεις Ἱεραρχῶν καὶ ἀρχιεπισκόπων, ποὺ ἀντετάχθησαν καὶ ἐπολέμησαν καὶ συνεχίζουν νὰ πολεμοῦν μέχρι σήμερα, τὸν Οἰκου μενισμό.
Θὰ παραθέσουμε ὀλίγα μόνον, ἀντιπροσωπευτικῶς, στοιχεῖα καὶ τεκμήρια αὐτῆς τῆς ἀντιστάσεως καὶ τοῦ ἀγῶνος, ποὺ ἀποδεικνύουν τοῦ
λόγου τὸ ἀληθές.  Ἡ ἀντίδρασις τοῦ Κων. Μουρατίδη και αἱ θέσεις τοῦ π. Θ. Ζήση Αὐτὴ καθʼ ἑαυτὴν ἡ ἔνταξις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸ ΠΣΕ συνάντησε ἰσχυρὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ κορυφαίους ἀκαδημαϊκοὺς διδασκάλους, ὅπως ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Παν. Ἀθηνῶν Κων. Μουρατίδης, ὁ ὁποῖος σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ παρατηρεῖ:
«Ἡ ἀλλόκοτος καὶ τερατώδης καὶ καταλυτική τῆς ὀρθοδόξου κανονικῆς τάξεως καὶ Ἱερᾶς Παραδόσεως συμμετοχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸ Παγκόσμιον Συνοθύλευμα τῶν Αἱρέσεων συνιστᾶ τὴν μεγίστην παγίδα τοῦ Ἀντικειμένου ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πρὸς διάβρωσιν καὶ ἀποσύνθεσιν τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας...
Αὐτὸ καθʼ ἑαυτὸ τὸ γεγονὸς τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ συνονθύλευμα τῶν αἱρέσεων τοῦ ΠΣΕ προσκρούει ʻ a priori ʼ καὶ ἐξʼ ἀπόψεως ἀρ χῆς εἰς τεράστια καὶ τοῦτʼ αὐτὸ ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια, προερχόμενα ἐξʼ αὐτῆς τῆς φύσεως καὶ τοῦ χαρακτῆρος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς τῆς μιᾶς, ἁγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας».
Ἐπίσης ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ἐπισημαίνει; «...Οὔ τε ἔπρεπε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ μετάσχουμε, οὔτε τώρα ἀμετανοήτως νὰ συνεχίζουμε νὰ μετέχουμε τοῦ ΠΣΕ καὶ τῶν ἄλλων οἰκουμενιστικῶν θεσμῶν καὶ διαλόγων, γιατί αὐτὴ ἡ συμμετοχὴ μας ἀκυρώνει τὸ Εὐαγγέλιο, προσβάλλει τοὺς μάρτυρες, διαφωνεῖ μὲ τοὺς ἁγ. Πατέρες, ἀποτελεῖ πρωτοφανῆ καινοτομία στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀνὰ τοὺς αἰῶνες καὶ εἶναι μέρος τοῦ παιχνιδιοῦ τῆς Βαβυλῶνος τῆς μεγάλης».

Ποῖοι ἠγωνίσθησαν ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Πέραν αὐτῶν μνημονεύουμε κορυφαῖες πνευματικὲς προσωπικότητες τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ποὺ ἀγωνίστηκαν κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως  τὸν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Χρυσόστομο τὸν Β ́ (Χατζησταύρου), ὁ ὁποῖος προέβαλε σθεναρὴ ἀντίσταση στὰ ἰσοπεδωτικὰ ἀνοίγματα τοῦ τότε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου καὶ πιὸ συγκεκριμένα στὴν προσπάθεια τοῦ τελευταίου, νὰ ἐπιβάλη τετελεσμένα γεγονότα στὴν Β ́ Πανορθόδοξη Διάσκεψη τῆς Ρόδου(1963).
Τὸν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρὸ Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος μὲ συνοδικὴ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπέρριψε τὶς προδοτικὲς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἀποφάσεις τοῦ
Balamand το 1993 στὸ Διάλογο μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς.
Τὸν ἀεὶμνηστο Μητροπολίτη Φλωρίνης κυρό Αὐγουστῖνο, μὲ τὴν πολύπλευρη κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δράση του καὶ τὸ μνημειῶδες ἔργο του  «Προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως» καὶ τοὺς ἀειμνήστους ὁμολογητὲς Ἱεράρχες Παραμυθίας κυρό Παῦλο καὶ Ἐλευθερουπόλεως κυρό Ἀμβρόσιο, οἱ ὁποῖοι μαζὶ μὲ τὸν πρώην Φλωρίνης κυρό Αὐγουστῖνο
διέκοψαν γιὰ ἕνα διάστημα τὸ μνημόσυνο τοῦ Οἰ κ. Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀντικανονικὴ ἄρση τῶν ἀναθεμάτων.
Τὸν Ἀρχιμ. π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, ἱδρυτὴ τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τῆς μαχητικῆς ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος» καὶ συγγραφέα τοῦ ἔργου «Ὁ Οἰκουμενισμὸς χωρὶς μάσκα», τὸν Ἀρχ. π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο μὲ τὸ ἐξ ἴσου σημαντικὸ ἔργο του «Τὰ δύο ἄκρα, Οἰκουμενισμὸς καὶ Ζηλωτισμός», τὸν ἀείμνηστο συγγραφέα καὶ λογοτέχνη Φώτη Κόντογλου, μὲ τὰ εὐστοχώτατα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἄρθρα του ὅπως τό: «Ἀγαπισμὸς καὶ Οἰκουμενιστικοὶ Διάλογοι», τὸν ὁμότιμο καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Στέργιο Σάκκο κ.ἄ.
Ἀπὸ τοὺς ἔτι ἐπιζῶντες ἀναφέρουμε τοὺς ἀρχιερεῖς, Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, Κυθήρων κ. Σεραφείμ, Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεο, Γόρτυνος κ. Ἰερεμία, τὸν ὁμότιμο καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν  πρωτ. π. Γεώργιο Μεταλληνό, συγγραφέα τοῦ ἔργου «Οἱ διάλογοι χωρὶς προσωπεῖο» , τὸν κ. Δημήτριο Τσελλεγγίδη, καθηγητὴ τῆς Δογματικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. μὲ τὶς εὐστοχώτατες παρεμβάσεις του στὸ διάτρητο κείμενο τῆς Ραβέννας, τὸν ἀδὶκως ἀφορισθέντα κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο, καθὼς ἐπίσης καὶ μιὰ πλειάδα καθηγουμένων Ἱερῶν Μονῶν, κληρικῶν, μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ποὺ συγκροτοῦν τὴν λεγόμενη «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν». Στὴν παράταξη κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πρέπει ἐπίσης νὰ συγκαταριθμήσουμε τὰ μέλη τῶν Χριστιανικῶν Ἀδελφοτήτων «Σταυρὸς» καὶ «Σωτήρ».

Ἀπεμακρύνθησαν ἤ παρητήθησαν

Ἐπισημαίνουμε ἐπίσης τὸ γεγονός, ὅτι τὸν ἀρχικὸ ἐνθουσιασμὸ μεγάλων Ὀρθοδόξων Θεολόγων, ποὺ ἐκπροσώπησαν τὴν Ὀρθοδοξία στὸ ΠΣΕ, γιὰ τὴν ἐνδεχόμενη δυνατότητα Ὀρθοδόξου μαρτυρίας, ἄρχισε σιγὰ σιγά, νὰ διαδέχεται δισταγμός, ἀπογοήτευση καὶ ἐπιφυλακτικότης. Ὅσοι ἐξ αὐτῶν
ἐτόλμησαν νὰ ἐκφράσουν τὴν διαφωνία τους μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ γραμμὴ τοῦ Φαναρίου, ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τοὺς διαλόγους ἢ παραιτήθηκαν ἀπὸ μόνοι τους. Ὅπως σημειώνει ὁ καθηγητὴς π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Ἡ παραίτηση τοῦ (καθηγητοῦ) Ἰω. Καρμίρη καὶ
ἄλλων καθηγητῶν (Μ. Φαράντος, Στυλ. Παπαδόπουλος κ.ἄ.) ἀπὸ τοὺς διαλόγους, ἀλλὰ καὶ ἡ στάση πολλῶν καθηγητῶν ἀπέναντί τους λέγουν πολλά». Ὁ καθηγητὴς τῆς Πατρολογίας κ. Στυλ. Παπαδόπουλος (Μοναχός Γεράσιμος) ἐπισημαίνει μὲ ἀπογοήτευση: «Οἱ διάλογοι αὐτονόητοι, ἀναποτελεσματικοὶ καὶ προβληματικοί». Σὲ ἄλλο σημεῖο τῶν διαπιστώσεών του σχετικὰ μὲ τοὺς διαλόγους παρατηρεῖ:
«Δὲν συνέβη μέχρι σήμερα κάποια Ὁμολογία, νὰ ἐγκαταλείψη στοιχεῖο τῆς διδασκαλίας της ὡς ἀποτέλεσμα τῶν Διαλόγων... Κάποιες ἴσως δευτερεύουσες πρακτικὲς πλευρὲς δυνατὸν νὰ δέχθηκαν οἱ ἑταῖροι μας νὰ ἀλλάξουν. Ποτὲ στοιχεῖο τῆς διδασκαλίας τους».
Ὁ καθηγητὴς Παν. Τρεμπέλας τὸ 1971 ἐσχολίαζε: «Ἡ ὑπὸ τοὺς σημερινοὺς ὅρους συμμετοχὴ μας εἰς τὸ ΠΣΕ εἶναι ὅλως ἀπαράδεκτος. Ἐὰν δὲν ἐξασφαλιστεῖ, καθʼ οὕς ὅρους αὐτὸς ὁ ἅγιος Χαλκηδόνος καθώρισε, τὸ νὰ φέρωσιν αἱ ἐνέργειαι καὶ ἀποφάσεις τοῦ συμβουλίου τούτου ἐμφανῆ οὐχὶ τὴν Προτεσταντικὴν ἀλλὰ τὴν Ὀρθόδοξον σφραγίδα ἐνδείκνυται νὰ ἀποχωρήσωμεν».
Παρόμοιες εἶναι οἱ διαπιστώσεις π.Γεωρ. Μεταλληνοῦ: «Ἀντὶ ἡ Ὀρθοδοξία νὰ ἐπηρεάζει σωτηριολογικὰ τὸν μὴ Ὀρθόδοξο κόσμο, ἐφθάσαμε στὴν ἀποδοχὴ στὴν πράξη τῆς ʻβαπτισματικῆς Θεολογίαςʼ, τῆς ʻΘεολογίας τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶνʼ (πρβλ. συμφωνίας Balamand 1993
), τῆς ʻκοινῆς διακονίαςʼ τῆς ʻδιευρυμένης Ἐκκλησίαςʼ καὶ τοῦ ʻπολιτιστικοῦ πλουραλισμοῦʼ, ὅπως ὀρθότατα ἔχει ἐπισημανθεῖ... Ὁ Οἰκουμενισμὸς σʼ ὅλες τὶς διαστάσεις καὶ ἐκδοχὲς του ἔχει ἀποβεῖ ἀληθινὴ βαβυλώνιος αἰχμαλωσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ὅλων τῶν τοπικῶν ἡγεσιῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ποὺ δέχονται ὅμως ἀφόρητη πίεση.
Ἡ καύχηση καὶ ὁ αὐτοθαυμασμὸς τῶν οἰκουμενιστῶν μας γιὰ μιὰ δῆθεν νέα ἐποχή, ποὺ ἄνοιξε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μὲ τὶς πατριαρχικὲς ἐγκυκλίους τῶν ἐτῶν 1902, 1904, καὶ 1920, δὲν δικαιώνονται, διότι ʻαὐτὸ ποὺ κατορθώθηκε εἶναι νὰ νομιμοποιήσουμε τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦʼ». Ἀποκαλυπτικὲς ὅσο καὶ ὀδυνηρὲς εἶναι ἐπίσης οἱ διαπιστώσεις τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση «Ἡ ὑπερπεντηκονταετὴς παρουσία τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν στὸ ΠΣΕ, μέσα στὴν πανσπερμία, στὸ πλῆθος καὶ στὴν θεολογικὴ ἀναρχία καὶ σύγχυση τῶν Προτεσταντικῶν Ὁμολογιῶν, συνδεόμενη οὕτως ἢ ἄλλως στὴν πράξη, παρὰ τὶς ἀντίθετες διακηρύξεις, μὲ ἐκκλησιολογικὲς παραχωρήσεις, συμβιβασμοὺς καὶ ὑποχωρήσεις, δὲν ἦταν δυνατὸν ἀθροιστικὰ καὶ οὐσιαστικὰ νὰ ἔχει τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν προσδοκώμενη καρποφορία. Ἐξαφανιστήκαμε, χαθήκαμε οἱ Ὀρθόδοξοι ἀριθμητικά, δὲν εἴχαμε καμιὰ δυνατότητα μὲ τὸν ἐλάχιστο ἀριθμὸ ψήφων, ποὺ διαθέταμε, νὰ ἐπηρεάσουμε τὶς συζητήσεις καὶ τὶς ἀποφάσεις...
Νομιμοποιήσαμε ἐκκλησιολογικὰ μὲ τὴν παρουσία μας τὶς ποικίλες προτεσταντικὲς ὁμάδες καὶ παραφυάδες ὡς «ἐκκλησίες», καὶ ὁδηγήσαμε σὲ εὐτελισμὸ καὶ ξεγύμνωμα τὴν ʻνύμφην Χριστοῦʼ, ὑπὲρ τῆς ὁποίας ὁ Χριστὸς ἔχυσε τὸ πανάγιον αὐτοῦ αἷμα, τὴν ἐδόξασε καὶ τὴν λάμπρυνε ὑπὲρ τὸν ἥλιον».

Ὁ μακαριστός π. Ἰ. Ρωμανίδης

Σχετικὰ μὲ τὸν μακαριστὸ καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. πρωτ. π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, τὸν ὁποῖον μνημονεύει στὸν κατάλογο τῶν ὀνομάτων, ποὺ παραθέτει ὁ π. Γεώργιος, σημειώνουμε, ὅτι ἐπειδὴ ἄσκησε ἔντονη κριτικὴ στὶς προδοτικὲς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἀποφάσεις τοῦ Balamand, ἐπιτιμήθηκε αὐστηρὰ ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἀπειλήθηκε ἐμμέσως, πλὴν σαφῶς, μὲ καθαίρεση.  Ἐπίσης ὁ π. Γεώργιος κάνει λόγον γιὰ «μιὰ συνειδητὴ συμμετοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σὲ ἕνα διάλογο, ὁ ὁποῖος στοχεύει στὴν προσέγγιση τῶν Χριστιανῶν, στὴν ἄμβλυνση τῶν θεολογικῶν καὶ ἐκκλησιολογικῶν διαφορῶν τους καὶ στὴν προώθηση τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητος».
Ποιὰ ὅμως προσέγγιση ἔγινε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, δηλαδὴ μετὰ ἀπὸ 65 χρόνια ἐπισήμου Διαλόγου; Ποιὰ πρόοδος ἐπιτεὺχθηκε, ἐπʼ ὠφελείᾳ τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὀρθοδοξίας;  Μπορεῖ νὰ μᾶς ἀνα φέρει ἔστω καὶ μία ἀπὸ τὶς πολυάριθμες ὁμάδες τοῦ ΠΣΕ, ἢ ἔστω καὶ ἕνα πρόσωπο, πού συμμετέχει σʼ αὐτό, νὰ ἀσπάστηκε τὴν Ὀρθοδοξία;
Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα τέτοιο παράδειγμα λόγω τῶν σχετικῶν δεσμευτικῶν ἀποφάσεων τοῦ ΠΣΕ. Ἐπίσης πιστεύει ὅτι ἡ προσέγγιση μεταξύ τῶν Χριστιανῶν καὶ ἡ προώθηση τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητος μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθῆ μὲ τὴν «ἄμβλυνση τῶν θεολογικῶν καὶ ἐκκλησιολογικῶν διαφορῶν», δηλαδὴ μὲ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις στὰ δόγματα τῆς πίστεως.
Ἡ ἀντίληψη αὐτή, εὐρύτατα διαδεδομένη μεταξύ τῶν οἰκουμενιστῶν,  ποὺ ἀπηχεῖ οὐσιαστικὰ τὴν αἱρετικὴ οἰκουμενιστικὴ θεωρία τοῦ Δογματικοῦ Μινιμαλισμοῦ, εἶναι πέρα γιὰ πέρα ξένη πρὸς τὴν δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὴν ἐκκλησιαστική της αὐτοσυνειδησία, ὅτι αὐτὴ καὶ μόνη ἀποτελεῖ τὴν Μία Ἁγία, Καθολική, καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, κατέχουσα πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. Ἑπομένως δὲν εἶναι δυνατόν, νὰ δεχθῆ κανένα συμβιβασμὸ καὶ ὑποχώρηση,  δηλαδὴ ἀθέτηση στὰ δόγματα τῆς πίστεώς της.
Ἡ οἰκουμενιστικοῦ τύπου ἑνότητα, τὴν ὁποία ὁραματίζεται ὁ π. Γεώργιος, εἶναι μιὰ ἐπιφανειακὴ, ἐπικοινωνιακοῦ, μᾶλλον οὑμανιστικοῦ, χαρακτῆρος ἑνό τητα, ποὺ δὲν θὰ εἶναι πραγματικὴ ἐν ἀληθείᾳ ἑνότητα στὴν Ὀρθόδοξο πίστη, ἀλλὰ συγκόλληση ἑτεροκλήτων στοιχείων, ποὺ μὲ
τοὺς πρώτους κραδασμοὺς θὰ διαλυθοῦν εἰς τὰ ἐξʼ ὧν συνετέθησαν.

Ὁ δόλιος προσηλυτισμός

Στὴ συνέχεια ὁ π. Γεώργιος παρουσιάζει μία ἄγνωστη «πτυχὴ τῆς σχέσεως τῆς (Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) πρὸς τὴν Οἰκουμενικὴ Κίνηση, μάλιστα δὲ πρὸς τὸ ΠΣΕ. Ἐκείνη ποὺ ἀφορᾶ στὴν Διακονία καὶ τὴν κοινωνικὴ πρόνοια». Κάνει λόγο γιὰ τὴν «ἀνάπτυξη τῆς πτηνοτροφίας στὴν Ἤπειρο», γιὰ τὴν «γεωργική, κτηνοτροφική, μελισσοκομικὴ ἀνάπτυξη τῶν Κυθήρων καὶ ποικίλα προγράμματα τουριστικῆς ἀναπτύξεως, ὁδοποιίας, ἀναδασώσεως, ὑδρεύσεως καὶ ἠλεκτροδοτήσεως πολλῶν χωριῶν τοῦ νησιοῦ αὐτοῦ», τὰ ὁποῖα «ὑλοποίηθηκαν ἀπὸ κλιμάκιο τοῦ ΠΣΕ...», ἐπίσης γιὰ τὰ «δύο τυπογραφεῖα τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, ἐπὶ ἀρχιεπισκοπείας Σπυρίδωνος τὸ 1951 καὶ Σεραφεὶμ τὸ 1981», τὰ ὁποῖα «εἶχαν συσταθεῖ μὲ τὴν συνδρομὴ τοῦ ΠΣΕ» κ.λ.π. Γενικῶς παρουσιάζει μιὰ «περίληψη τοῦ τεράστιου ποιμαντικοῦ, κοινωνικοῦ, ἀναπτυξιακοῦ καὶ ἀνθρωπιστικοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖο πραγματώθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σὲ συνεργασία μὲ τὸ ΠΣΕ». Τὸ ὅτι πράγματι ἔγιναν ὅλα αὐτὰ δὲν τὰ ἀμφισβητοῦμε. Ὅμως δὲν ἀγνοοῦμε ἐπίσης τὸν δόλιο προσηλυτισμὸ καὶ τὴν προπαγάνδα, ποὺ ἄσκησαν ἐδῶ καὶ αἰῶνες τώρα στὴν Ἑλλάδα καὶ συνεχίζουν νὰ ἀσκοῦν μέχρι σήμερα οἱ Προτεσταντικὲς Ὁμολογίες, ποὺ σήμερα ἀποτελοῦν μέλη τοῦ ΠΣΕ

Ἀπώλεια ψυχῶν

Ὁ Προτεσταντισμὸς διὰ τοῦ ΠΣΕ προσέφερε μὲν ὑλικὴ βοήθεια,  ὁδήγησε ὅμως στὴν ἀπώλεια μέσῳ τοῦ προσηλυτισμοῦ πλεῖστες ὅσες ψυχές, ἐκμεταλλευόμενος τὴν ἀνέχεια καὶ τὴν φτώχεια τοῦ λαοῦ μας. Σὲ τί ὠφελοῦν ὅμως τὰ ἔργα κοινωνικῆς ἀναπτύξεως καὶ φιλανθρωπικῆς προνοίας, ὅταν τὸ πνευματικὸ κόστος αὐτῶν τῶν ἔργων εἶναι ἡ ἀπώλεια ψυχῶν, γιὰ τὶς ὁποῖες ὁ Χριστὸς ἔχυσε τὸ αἷμα του; Σὲ τί θὰ ὠφελοῦσε τὸν ἑλληνικὸ λαό, ἄν μὲ παρόμοια ἔργα γινόταν ἡ πιὸ πλούσια χώρα τῆς Εὐρώπης, ἔχανε ὅμως τὴν Ὀρθόδοξη πίστη του καὶ ἄρα καὶ τὴν σωτηρία του καὶ μεταβαλλόταν σὲ χώρα, ὅπου θὰ κυριαρχοῦσε ὁ Προτεσταντισμός;
«Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδίση τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῆ;» (Ματ. 16,26).  Ποιᾶς μορφῆς κοινωνία καὶ συνεργασία μπορεῖ νὰ ὑπάρξη μεταξύ τοῦ φωτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ σκότους τῆς αἱρέσεως; Καμμία ἀσφαλῶς, καθὼς μᾶς βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις. Τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τὶς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» (Β ́ Κορ. 6,14). Οἱ ἅγιοι Πατέρες μας οὐδέποτε διενοήθησαν, νὰ καθιερώσουν ὁποιασδήποτε μορφῆς συνεργασία μὲ τοὺς αἱρετικούς, προκειμένου νὰ ἐπιτύχουν κάποια ὑλικὰ ὀφέλη, ἀφοῦ μετὰ τὸν ἀφορισμό τους καὶ τὴν συνοδικὴ ἀποκοπή τους ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, δὲν εἶχαν πλέον καμμία ἐπικοινωνία μαζί τους.
Ἑπομένως ἡ «χέρι-χέρι συνεργασία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὸ ΠΣΕ, ὅπως καὶ μὲ ἄλλους φορεῖς τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως» δὲν δικαιώνεται οὔτε ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, οὔτε ἀπὸ τὴν Πατερική μας Παράδοση. Καὶ μόνον τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ π. Γεώργιος κρίνει τὴν σχέση τοῦ ΠΣΕ μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μὲ κοινωνικὰ καὶ ὄχι μὲ ἐκκλησιολογικὰ κριτήρια, ὅπως βέβαια θὰ ἔπρεπε, δείχνει τὴν χρεωκοπία τοῦ ΠΣΕ καὶ τῶν μέχρι τώρα γενομένων Διαλόγων καὶ τὴν ἀδυναμία του, νὰ ἐπιτύχει τοὺς σκοποὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ἱδρύθηκε.

Ἐκ τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων
Και Παραθρησκειῶν
Ὁ Ὑπεύθυνος
Ἀρχ. Παῦλος Δημητρακόπουλος
Ὁ Γραμματέας
Λάμπρος Σκόντζος





Ἡ δολοφονία τῶν ψυχῶν




επιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


 


(ΚΕΙΜΕΝΟΝ Α’)

ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΔΙΑ ΤΑ ΕΝ ΧΡΗΣΕΙ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΣ

Τοῦ κ. Ἠλία Μπάκου,
Δρ. Θεολόγου – Φιλολόγου

Ὕστερα ἀπὸ ἐπισταμένη μελέτη μαςῶν Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν (ΦΕΚ τ. Β´ 303/13.3.2003) καὶ ἀξιολόγηση ὅλων μας τῶν δεδομένων στοιχείων καὶ μας τῶν ἐνστάσεων κατὰ τῶν νέων σχολικῶν βιβλίων τῶν θεωρητικῶν μαθημάτων καὶ τῶν ἀντιστοίχων καὶ ὁμοτίτλων αὐτῶν βιβλίων τοῦ «Ἐκπαιδευτικοῦ» καὶ τῶν «Τετραδίων τῶν μαθημάτων», καθὼς καὶ τῶν Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν (ΦΕΚ τ. Β´ 2335/17.10.2011) καθίσταται φανερὸ καὶ καθολικῶς ἀποδεκτὸ ὅτι γίνεται διείσδυση ἀνθελληνικῆς προπαγάνδας εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας, τῆς ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως, τοῦ Ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ καὶ τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ἤθους, τουτέστιν τῶν ἰδεωδῶν καὶ τῶν ἰδανικῶν μαςῆς Παιδείας μας, ἀφοῦ τὰ νέα σχολικὰ βιβλία ὁδηγοῦν ἀναμφισβήτητα σὲ ἀφελληνισμὸ – ἀπεθνικοποίηση, ἀπο χριστιανοποίηση καὶ ἀποδόμηση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου. Πρώτιστον χρέος ὅλων μας εἶναι ἡ συνειδητοποίηση τοῦ ὅλου θέματος, ὅπως αὐτὸ διαμορφώθηκε καὶ πραγματοποιεῖται. Ἑπομένως ἔργον τῆς Πολιτείας εἶναι ἀφενὸς νὰ ἀνακόψει τὴ δράση αὐτῆς τῆς ἀνθελληνικῆς προπαγάνδας διὰ τῶν σχολικῶν βιβλίων καὶ νὰ καλλιεργηθεῖ ἐθνικὴ ἀγωγὴ καὶ παιδεία καὶ ἀφετέρου νὰ ἀποκαλύψει τὰ κέντρα ἐκτὸς καὶ ἐντὸς τῶν πυλῶν μαςῆς Χώρας μας- ποὺ παράγουν πράκτορες καὶ κατασκευάζουν μεθόδους συγγραφῆς τοιούτων σχολικῶν βιβλίων εἰς βάρος τῆς ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ Ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ μας. Ὡς κέντρο δράσεως ὅλων τῶν ὡς ἄνω ἐνεργειῶν καὶ διαχειρίσεως τῶν θεμάτων μαςῆς Παιδείας εἶναι τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ νῦν Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς!
Στὴ συνέχεια θὰ παρουσιάσουμε κείμενα – ἀποσπάσματα, ποὺ ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές. Κείμενα ἔκνομα καὶ ἀξιόποινα, μαςὰ ὁποῖα διαπλάθουν ἀρνητικὴ συνείδηση γιὰ τὸ ἔθνος, τὴν Ὀρθοδοξία, τὸ ἑλληνορθόδοξο καὶ ἐκπαιδευτικὸ ἦθος, ἀντίθετα πρὸς τὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους –θεσμικοὺς καὶ παιδαγωγικούς. Πρόκειται στὴν κυριολεξία γιὰ κείμενα κιτρίνου τύπου, διαφθορᾶς τῆς νεολαίας, ἀπαξίωσης τῶν φορέων τοῦ Ἔθνους, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Παιδείας καὶ εἰδικώτερα τῆς οἰκογένειας καὶ τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ Πρόεδροι τοῦ ΠΙ, νῦν Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς ἀπὸ τὸ 2003 μέχρι σήμερον, οἱ ἐπόπτες καὶ συντάκτες τῶν Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν, τῶν Σχολικῶν Βιβλίων καὶ τῶν συνακόλουθων βοηθημάτων –μαθητῶν καὶ ἐκπαιδευτικῶν–, φέρουν ἀκεραίαν τὴν εὐθύνην, καθὼς καὶ οἱ πολιτικὲς ἡγεσίες τοῦ Ὑπ. Παιδείας. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὅλα τὰ κακῶς ποιούμενα, ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια ἀποδίδονται καὶ χρεώνονται στὴ Νέα τάξη πραγμάτων καὶ στὴν παγκοσμιοποίηση, ὅπως αὐτὴ νοεῖται κατὰ περίπτωση. Πλὴν ὅμως ἡ μέθοδος καὶ τὸ περιεχόμενο μαςῆς ἐν λόγῳ προπαγάνδας, ὅπως αὐτὴ καταγράφεται καὶ αὐτοπροσδιορίζεται στὰ νέα σχολικὰ βιβλία, ξεπερνάει τὰ ὅρια καὶ τοὺς στόχους μαςῆς παγκοσμιοποίησης γιὰ τοὺς παρακάτω λόγους:
1) Σύμφωνα μὲ τοὺς συγγραφεῖς μαςῆς Μεσαιωνικῆς ἱστορίας Β´ Γυμνασίου (σ. 9-19) ἡ μέθοδος συγγραφῆς τοῦ βιβλίου εἶναι ὁ μαρξιστικὸς τρόπος καὶ βάση τῆς σκέψεως ἡ μαρξιστικὴ ἰδεολογία καὶ κατὰ συνέπεια εἶναι φυσικὸ ἡ θεώρηση μαςῶν γεγονότων νὰ εἶναι ἀνάστροφη τῆς πραγματικότητας. Αὐτὸς εἶναι «ὁ ψεύτικος μανδύας μαςῆς δῆθεν προοδευτικότητας» (Μ. Θεοδωράκη, Καθημερινή, 18–3–2007)•
2) Οἱ συγγραφεῖς τῶν βιβλίων προερχόμενοι ἀπὸ τὸ ἴδιο πολιτικὸ – ἰδεολογικὸ χῶρο – «διανοουμενίστικο προοδευτικὸ χῶρο», ἄρα ἦταν ἑπόμενο στὸν χῶρο αὐτὸν «νὰ ἀνθίσουν αὐτὰ τὰ πικρὰ λουλούδια τῆς ἄρνησης τῆς πεμπτουσίας αὐτοῦ, ποὺ ἦταν καὶ εἶναι ἡ Ἑλλάδα τοῦ χθές, τοῦ σήμερα καὶ τοῦ αὔριον» (Μ. Θεοδωράκης, Καθημερινή, 18–3–2007). Ἄλλωστε οἱ ἴδιοι οἱ συγγραφεῖς αὐτοπροσδιορίζονται στὸ βιβλίο τῆς Νεοελληνικῆς Γλώσσας Γ´Γυμνασίου, Βιβλίο Ἐκπαιδευτικοῦ (σ. 12-14), ὅπου στὴν παράγραφο: πῶς ἐπιλέξαμε τὰ κείμενα, παραθέτουν σειρὰ κριτηρίων ἐντελῶς ὑποκειμενικῶν καὶ ἀντιτιθεμένων πρὸς τὸ σκοπὸ καὶ τοὺς στόχους μαςῆς παιδείας ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἀναλυτικοῦ Προγράμματος- τὸ οποῖο, ὑποτίθεται- ἐφαρμόζουν στὴ συγγραφὴ τῶν βιβλίων. Στὴν παραπάνω παράγραφο διαβάζουμε τὸ πρῶτο κριτήριο ἐπιλογῆς τῶν κειμένων: «ἡ προσπάθειά μας δὲν ἦταν νὰ ἀνθολογήσουμε τὰ “ἐγκυρότερα” ἢ τὰ “καλύτερα” ὑπάρχοντα κείμενα... δὲν καταφύγαμε ἀποκλειστικὰ σὲ ἕνα σῶμα συγγραφέων καὶ κειμένων, ποὺ ἔχουν τὴν εὐρύτερη ἀποδοχὴ καὶ συγκροτοῦν ἀτύπως μαςὸν “κανόνα” (σ. 12). Ἀπὸ τὰ παραπάνω καταδεικνύεται ὅτι οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου δὲν ἐνδιαφέρονται οὔτε γιὰ τὴν ἀντικειμενικότητα οὔτε γιὰ τὴν ποιότητα καὶ τὴν κοινὴ ἀποδοχὴ τῶν κειμένων• τὰ κριτήριά  εἶναι ἰδεοληπτικὰ καὶ ὑποκειμενικά. Καὶ τὸ ἐρώτημα: εἶναι δυνατὸν ἡ παγκοσμιοποίηση νὰ μετέρχεται μαρξιστικὲς μεθόδους, ποὺ δὲν εἶναι ἀληθινὰ μαρξιστικὲς ἢ νὰ προσεπιβαίνει ἐπὶ τοῦ μαρξισμοῦ καὶ νὰ συμπορεύεται φιλελευθερισμὸς- καπιταλισμὸς καὶ μαρξισμός; Καὶ ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ποῦ ὁδηγοῦν —ἂν ἔτσι εἶναι— ὅλα αὐτά; Πάντως ἡ εὐτέλεια τοῦ περιεχομένου τῶν σχολικῶν βιβλίων δύσκολα μπορεῖ νὰ ταυτισθεῖ τόσον μὲ τὴν παγκοσμιοποίηση ὅσον καὶ μὲ τὸν Ὀρθόδοξο μαρξισμό. Ἀναμφισβήτητα ὅμως αὐτὸς ὁ νόθος σοσιαλοκαπιταλισμὸς εἶναι ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν ὑπόσταση τοῦ Ἔθνους μας ἀπὸ ὅπου καὶ ἐὰν προέρχεται.
Ἔξαλλου ὁ βουλευτὴς καὶ πρ. Ὑπουργὸς Στυλιανὸς Παπαθεμελῆς μὲ ἐπίκαιρη ἐρώτηση στὴ Βουλὴ γιὰ τὴν ἀπόσυρση τοῦ βιβλίου τῆς ἱστορίας τῆς ΣΤ´ Δημοτικοῦ ζητεῖ καὶ διακοπὴ τῆς διανομῆς «τοῦ τετράτομου ἱστορικοῦ τερατουργήματος, ποὺ ἐξέδωσε τὸ λεγόμενο “Κέντρο Συμφιλίωσης τῶν λαῶν τῆς Βαλκανικῆς” (Corcee), φορέας χρηματοδοτούμενος ἀπὸ τὸν γνωστὸ καὶ μὴ ἐξαιρετέο κ. Soros, ποὺ διανέμεται στοὺς ἐκπαιδευτικοὺς τῆς Πρωτοβάθμιας καὶ Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, προφανῶς, γιὰ νὰ ἐμπεδώσουν καλύτερα τὸ νόημα μαςῆς ἀνιστόρητης ἱστορίας».
Τὴν ἴδια ἄποψη, ὅτι δηλαδὴ πρόκειται περὶ ξένης προπαγάνδας, ἔχει καὶ ὁ καθηγητὴς καὶ δόκιμος στοχαστὴς Χρῆστος Γιανναρᾶς, ὅταν γράφει «ὅτι... ἕνα σχολικὸ βιβλίο ἱστορίας γράφεται ὁμολογημένα καὶ μὲ καύχηση «κατ᾽ ἐπιταγή». Δηλαδή, μὲ συμμόρφωση τῶν συγγραφέων σὲ ἐντολὲς ἀλλοδαπῶν Διευθυντηρίων «ξένων κέντρων λήψης ἀποφάσεων» (Καθημερινή, 18-3-2007).
Εἶναι σχεδὸν πανθομολογούμενο ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐκπαίδευση χρησιμοποιεῖται ὡς μηχανισμὸς ἰδεολογικῆς χειραγώγησης κατὰ τὴν παροῦσα χρονικὴ στιγμή. Ὑπάρχει πρόγραμμα ἀποδόμησης τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκπαίδευσης. Δειγματοληπτικὰ παραθέτουμε τὰ παρακάτω παραδείγματα ἀπὸ τὰ βιβλία τῶν Ἀρχαίων καὶ τῶν Νεοελληνικῶν, μαςὰ ὁποῖα βεβαιώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.

Α´ Ἀνθολόγιο Β´ Γυμνασίου

1. Ἀρχαία Ἑλλάδα: Ὁ τόπος καὶ οἱ ἄνθρωποι. Κείμενο (ἀπὸ μετάφραση). “Ὁ χωριάτης”. Διαβάζουμε; “... κάθεται μὲ ἀνασηκωμένο τὸ ἱμάτιο πάνω ἀπὸ τὰ γόνατα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φαίνονται τὰ ἀπόκρυφά του” (σελ. 44).
2. “Οἱ Ἑταῖρες” (=πόρνες). Τὸ κείμενο στὶς σελίδες 40–42 νὰ διαβαστεῖ. Στὸ τέλος τοῦ κειμένου οἱ ἐρωτήσεις γιὰ τοὺς μαθητές:
α) Μὲ βάση τὶς βελτιωτικὲς ἐπεμβάσεις, ποὺ ἀναφέρονται στὸ κείμενο, νὰ γράψετε τὶς προδιαγραφὲς γιὰ τὴν ἐμφάνιση καὶ τὴ συμπεριφορὰ τῆς ἰδεώδους Ἑταίρας.
Β) Ποιὰ καλλυντικὰ ἀναφέρονται καὶ σὲ ποιὰ σημεῖα τοῦ σώματος χρησιμοποιοῦνται; (χωρὶς σχόλια).

Β´ Νεοελληνικὴ Γλώσσα Α´ Γυμνασίου
Κείμενα ἀκατάλληλα, ἀντιπαιδαγωγικὰ καὶ ἀντίθετα πρὸς τὸ σκοπὸ τῆς Παιδείας, ἀντικείμενα στὸ Ἀναλυτικὸ Πρόγραμμα καὶ κατὰ συνέπεια ἔκνομα (Χάριν συντομίας παραπέμπουμε μόνο στὶς σελίδες χωρὶς ἀναφορὰ στὸ κείμενο καὶ μαςὴν παραβατικότητα).
1. Ἀρνητικὰ πρὸς τὸ θεσμὸ τοῦ σχολείου καὶ τοὺς σκοποὺς καὶ στόχους τοῦ Ἀναλυτικοῦ Προγράμματος: σελίδες 10, 21, 23, 26, 31, 32. καὶ ἀπὸ τὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελίδες 14, 15, 16, 21 καὶ 75. Βλέπε καὶ κείμενο 6 (“Ὁσάκις”) γελοιοποίηση τῆς τάξεως, τοῦ καθηγητῆ καὶ τῶν μαθητριῶν (σελ. 16–17).
2. Κινηματογράφος (κείμενα χωρὶς καμιὰ παιδαγωγικὴ ἀξία) σελίδες 48, 49.
3. Βλάσφημα (κείμενα ἀποδόμησης τοῦ ἑλληνορθόδοξου ἤθους καὶ μαςῆς πίστεως) σελ. 54, 146. Ἀπὸ τὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελ. 75 Πρβλ. καὶ Γ–Δ Δημοτικοῦ: «Τότε ποὺ πήγαμε βόλτα τὸν ἐπιτάφιο» (σελ. 79–80), «Ἕνας ἀλλιώτικος ποδοσφαιρικὸς ἀγώνας» (σελ. 143-146). «Μ. Παρασκευὴ στὴν ἐκκλησία» (σελ, 75–76) κ.ἄ. Βλ. καὶ νεοελληνικὴ Γλώσσα Γ´ Γυμνασίου «Τὰ ἑλληνικὰ ... μυστήρια» (σελ. 6–14) κ.ἄ.
4. Κινητὰ – Διαδίκτυο (κείμενα ἀντιπαιδαγωγικά)• σελ. 14, 18, 31, 32, 33, 101, 119. Ἀπὸ μαςὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελ. 17.
5. Διαφημίσεις: σελ. 101, 104, 121.
6. Κείμενα μὲ ἀποκρυφιστικὸ χαρακτήρα (ἀποκρυφισμός): σελ. 21, 83, 95, 114.
7. Ἀντεθνικὰ κείμενα (περιπαικτικὴ καὶ ἱερόσυλη ἀναφορὰ στὴν 25η Μαρτίου) σελ. 29, 32, 82 κ.ἄ.
8. Αἰσθησιακὰ (κείμενα ἐρωτικὰ καὶ αἰσχρά, ἐντελῶς ἀκατάλληλα γιὰ τοὺς μαθητὲς) σελ. 119,120, 143: Ἀπὸ μαςὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελ. 16-17. Εἰδικότερα βλ. σελ. 40, 106, 116, 129 κ.ἄ.

Γ´ Κείμενα Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας Α´ Γυμνασίου
(Βιβλίο μαθητῆ καὶ ἐκπαιδευτικοῦ)
1. Ὑπερτονισμὸς τοῦ αἰσθησιακοῦ καὶ ἐρωτικοῦ στοιχείου: σελ. 7, 10, (Β.Ε. 11,12). 51,112–113, 114–117, 84, 123, (Β.Ε. 87), 130, 145, 160–161, 163, 170–171, 172, 183, 209, 227 κ.ἄ.
2. Ὑποτίμηση τοῦ ἑορτολογίου καὶ τῆς λατρευτικῆς ζωῆς μαςῆς Ἐκκλησίας: Σελ. 64, 180, (Β.Μ). 50,124,166 (Β.Ε) κ.ἄ.
3. Ἀπαξίωση τοῦ ἱερέως: Σελ. 37, 93,222 (Β Μ).
4. Τάσεις θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ- Μας ἐποχῆς κ.λπ. σελ. 24, 84 (Β Ε), 42, 48, 57, (Β Μ).
5. Ὑποβάθμιση τῆς ἐθνικῆς ζωῆς. Παραλείπεται ὁ ἐθνικὸς Ὕμνος ἀπὸ τὰ ἐγχειρίδια Γυμνασίου–Λυκείου (Ἀπαράδεκτη ἡ ἀπάντηση τοῦ προέδρου τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου μὲ ἀριθ. Πρωτ. 8492 /26-10-2006, στὸ Γραφεῖο τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Κων/νου Καραμανλῆ).
6. Στὸ κείμενο «Κοιτώντας τὴν Ἀθήνα» (σελ. 123–124) διαβάζουμε: «... ἦταν ἡ Ἑλλάδα μία γυναίκα τόσο προκλητικὴ σεξουαλικά, ποὺ ἔπρεπε νὰ τὴν ἐρωτευτῶ σωματικὰ καὶ ἀπελπισμένα, καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ τόσο ἤρεμα ἀριστοκρατική, ποὺ θὰ ἤμουν ἀνίκανος νὰ τὴν πλησιάσω» (Τὰ σχόλια δικά μας).

Δ´ Στὰ Κείμενα Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας Β´ Γυμνασίου διαβάζουμε: α) «πότε εἶπα ἐγὼ κάτι κακὸ γι᾽ αὐτοὺς τοὺς βρωμιάρηδες τοὺς ἀραπάδες ἔ; Πότε; Γιὰ πές μου, πότε; (σελ. 53). Β) «κωλότοπος» «κωλοαλβανούς» (σελ. 102).

Ε´ Κείμενα Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας Γ´ Γυμνασίου
Πολλὰ κείμενα μὲ χαρακτήρα καταθλιπτικό, πεσιμιστικὸ (σελ. 75-76, 147-148, 155), μὲ ἀρνητικὰ στοιχεῖα μαςῆς φυσιογνωμίας τοῦ Ἕλληνα (σελ. 72-73, 80, 85), χωρὶς κανένα θετικὸ γιὰ τὸ ἔργο τοῦ Καποδίστρια. Ἐπίσης, κείμενα μὲ παγανιστικὸ περιεχόμενο (σελ. 115). Στὰ κείμενα τοῦ βιβλίου αὐτοῦ δὲν γίνεται ἀναφορὰ στοὺς ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους οὔτε στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη. Στὶς σελίδες 164–168 μεταξὺ τῶν ἄλλων διαβάζουμε: «... ἀπὸ τῆς μυλωνοῦς τὸν πισινὸ ζητᾶς ὀρθογραφία. Ὁ πισινὸς τῆς μυλωνοῦς εἶναι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου. Εἶχα διαβάσει πολλοὺς ὁρισμοὺς τοῦ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τοῦτος μοῦ φάνηκε ὁ πιὸ καταπληκτικὸς καὶ μοῦ ἄρεσε» (Χρειάζονται σχόλια;). β) «... κανεὶς δὲν διαμαρτυρόταν παλιά, ὅταν ἕνας Γάλλος στρατιωτικὸς ἔκλεινε τὴν τηλεόραση τοῦ καφενείου, ἐπειδὴ ἐνοχλοῦσε. Μαςὸ ἴδιο θὰ μποροῦσε νὰ κάνει καὶ σήμερα ἕνας μπάτσος χωρὶς νὰ προκαλέσει περισσότερες ἀντιδράσεις. Εἴμαστε λαός, χωρὶς φωνή» (σελ. 102).

Ἐπικαλούμαστε τὰ παραπάνω παραδείγματα, σύμφωνα καὶ μὲ τὴν ἀρχὴ τῆς διαθεματικότητας, μαςὰ ὁποῖα συντελοῦν ἀναμφισβήτητα στὴν ἀποδόμηση τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος, στὴν κατάλυση τῶν ἰδεωδῶν καὶ τῶν παιδαγωγικῶν ἀρχῶν μαςῆς παιδείας καὶ στὴν παράλυση τῆς ἐθνικῆς, κοινωνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνειδήσεως. Σὲ πολλὰ σημεῖα ὁ τρόπος, ποὺ ἐκτίθενται ἢ περιγράφονται γεγονότα καὶ καταστάσεις δὲν εἶναι συμβατὲς μὲ τοὺς σκοποὺς τοῦ Ἀναλυτικοῦ Προγράμματος, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ νόμο τοῦ Κράτους• καὶ ἑπομένως μαςὰ βιβλία δὲν εἶναι καθ᾽ ὅλα νόμιμα. Πολλὰ κείμενα ἀντὶ νὰ παιδαγωγοῦν καὶ νὰ μορφώνουν τὸν μαθητὴ χωρὶς ὑπερβολὴ προσβάλλουν βάναυσα τὸ πρόσωπο τοῦ μαθητῆ καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά του. Καὶ μόνον ἡ καλὴ ἀνάγνωση τῶν παραπάνω παραδειγμάτων καταδεικνύει τὸ ἔγκλημα, ποὺ διαπράττεται εἰς βάρος τῆς μαθητιώσης νεολαίας ἀπὸ τὸ ἴδιο μαςὸ Κράτος καὶ τοὺς λειτουργούς του.
Τέλος ὁ Ἕλληνας πολίτης καὶ εἰδικώτερα ὁ ἐκπαιδευτικὸς ἀδυνατεῖ νὰ κατανοήσει κάθε διαπραγμάτευση μὲ τοὺς συγγραφεῖς Σχολικῶν Βιβλίων μαςῶν ἁρμοδίων ὀργάνων τῆς Πολιτείας. Ἡ ἐθνική μας ἱστορία, τὸ μορφωτικὸ ἀγαθό, ὅπου αὐτὸ προσδιορίζεται ἀπὸ τὶς ἀρχὲς καὶ ἀξίες τῆς παιδαγωγικῆς ἀπὸ τὸν πολιτισμὸ καὶ τὰ στοιχεῖα του, ὅπως αὐτὰ ὁριοθετοῦνται ἀπὸ τὰ ἰδεώδη καὶ τὰ ἰδανικὰ τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων εἶναι ἀδιαπραγμάτευτα καὶ προστατεύονται ἀπὸ τὴν πολιτεία καὶ τὸ δημοκρατικό μας πολίτευμα. Ὅπως ἀκριβῶς δὲν διαπραγματευόμαστε τὰ γεωγραφικά μας ὅρια ἔτσι ἀκριβῶς καὶ πολὺ περισσότερο δὲν διαπραγματευόμαστε τὴν ἐθνική μας ἱστορία καὶ τὴν Ὀρθοδοξία μας.
Συμπέρασμα: Γιὰ τοὺς προαναφερθέντες λόγους τὰ θεωρητικὰ βιβλία πρέπει νὰ γραφοῦν ἐξ ὑπαρχῆς, ἀφοῦ πρῶτα βελτιωθεῖ καὶ συμπληρωθεῖ τὸ Ἀναλυτικὸ Πρόγραμμα σύμφωνα μὲ τὰ ἰδεώδη τῆς ἑλληνορθοδόξου παιδείας, τὶς παιδαγωγικὲς ἀρχὲς καὶ τοὺς σκοποὺς τῆς ἀγωγῆς τῶν νέων. Ἡ ἐθνική μας ἱστορία, ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ Πίστη καὶ ὁ Ἑλληνορθόδοξος Πολιτισμὸς εἶναι καὶ θὰ παραμείνουν ἀδιαπραγμάτευτα. Ἐπίσης πρέπει πάραυτα, χωρὶς ἀναβολὴ καὶ περιστροφὲς νὰ ἀποσυρθεῖ τὸ πρόγραμμα Σπουδῶν (Πιλοτικό) καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (Πρώην Π Ι) νὰ προβεῖ τάχιστα, πρῶτα στὴν διόρθωση – ἀπόσυρση τῶν κειμένων διαφθορᾶς τῆς νεολαίας καὶ ἔπειτα νὰ μεριμνήση γιὰ τὴν συγγραφὴ νέων Σχολικῶν Προγραμμάτων καὶ Βιβλίων Ὀρθῆς Παιδευτικῆς καὶ Παιδαγωγικῆς κατευθύνσεως.
Ὅμως, ἐπειδὴ τὸ θέμα τῶν Σχολικῶν βιβλίων ἀναδεικνύεται σὲ μεῖζον ζήτημα: ἐθνικό, θρησκευτικό, κοινωνικό καὶ παιδευτικό, ἡ Πολιτικὴ ἡγεσία εἶναι ὑποχρεωμένη, ἐκ τῶν πραγμάτων, νὰ ἀσκήσει Διοικητικὸ καὶ Δικαστικὸ ἔλεγχο, γιὰ ὅλους τοὺς ἐμπλεκόμενους στὴν προσπάθεια διαφθορᾶς τῆς μαθητιώσας νεολαίας καὶ νὰ ἀποδοθοῦν εὐθύνες ὅπου ὑπάρχουν. Καὶ ἐὰν αὐτὸ δὲν τὸ πράξει ἡ Πολιτεία, νομίζουμε ὅτι ἡ ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη θὰ ἐπιληφθεῖ τοῦ θέματος αὐτεπαγγέλτως. Τὸ μορφωτικὸ ἀγαθὸ τῆς Παιδείας εἶναι δημόσιο, ὑπαγορεύεται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους, ἀπὸ τὸν Ἑλληνορθόδοξο Πολιτισμό, τὴν Ὀρθόδοξο Χριστιανικὴ Πίστη, τὴ διαχρονική μας Ἱστορία, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τοῦ λαοῦ μας. Σὲ καμία περίπτωση δὲν ἀποτελεῖ ἰδιωτικὴ ὑπόθεση κάποιων συγγραφέων μὲ πρωτόλεια καὶ ἰδεοληπτικὰ κείμενα.

***

(ΚΕΙΜΕΝΟΝ Β’)

Την απόλυτη παρακμή του εκπαιδευτικού μας συστήματος και της κοινωνίας αποτελεί ένα κείμενο που περιέχεται στο τετράδιο εργασιών της Νεοελληνικής Γλώσσας της Α' Γυμνασίου, καθώς περιγράφει τη σχέση της 15χρονης Αλέκας με τον 25χρονο Σάκη.

 


Δηλαδή αντί  να διδάσκουν στα ελληνόπουλα την ελληνική ιστορία και την ελληνική ορθόδοξη πίστη, τους κάνουν πλύση εγκεφάλου με άθλια κείμενα, που στην ουσία δεν τους προσφέρουν απολύτως τίποτα.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να απορούμε για το που πηγαίνει αυτή την στιγμή η ελληνική κοινωνία και για το ποια πρότυπα και ποιες αξίες έχουν τα ελληνόπουλα.

Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι  από το βιβλίο της Ρούλας Κακλαμανάκη «Γραφές Αθωότητας».

Ωστόσο, το συγκεκριμένο κείμενο που περιγράφει τη σχέση της 15χρονης Αλέκας με τον 25χρονο Σάκη, τον ηλεκτρολόγο, τον πρώτο έρωτα της τάξης τον οποίο κρυφοξέρουν όλοι οι μαθητές και σχολιάζουν προκαλεί αίσθηση και συζητήσεις για το κατά πόσο έπρεπε να βρίσκεται στο συγκεκριμένο εγχειρίδιο.

***

(ΚΕΙΜΕΝΟΝ Γ’)

Το ιστορικό της εξαφάνισης της Χριστίνας και η επιθυμία της να ζήσει με τον 23χρονο

*** Θέλει να ιδή κανείς την δόσιν αληθείας που όλα τα παραπάνω κρύπτουν; Ιδού το περιστατικόν της 13χρονης Χριστίνας. Εν τέλει φαίνεται ότι με τα αναγνώσματα εις τα οποία επιβάλλουμε να ενσκύπτουν ημείς οι ίδιοι τα παιδιά μας, είναι σαν να τα δολοφονούμε καθημερινώς.



Στη θαλπωρή της οικογένειάς της βρίσκεται εδώ και λίγες ώρες η 13χρονη Χρύσα Κρασσά, που εγκατέλειψε το σπίτι της και εντοπίστηκε στην Καβάλα χθες τα ξημερώματα, μαζί με τον 23χρονο Αλβανό, με τον οποίο διατηρούσαν επικοινωνία τα δυο τελευταία χρόνια. Ο νεαρός αλλοδαπός συνελήφθη σήμερα το μεσημέρι, μετά από εκτεταμένες αστυνομικές έρευνες.

Ειδικότερα, οι άνδρες της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καβάλας, πλαισιωμένοι από κλιμάκιο
της Ε.Μ.Α.Κ. Ροδόπης, ανδρών της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ελευθερούπολης, αλλά και με τη βοήθεια ειδικών σκυλιών ανίχνευσης (ύστερα από παρέμβαση του «Χαμόγελου του Παιδιού»), στις 22.15 της Πέμπτης εντόπισαν τη μικρή Χριστίνα σε δασώδη περιοχή βορειοανατολικά των Λουτρών Ελευθερών Καβάλας.

Ο αστυνομικός διευθυντής Καβάλας, Αβραάμ Κοσκερίδης, σε δηλώσεις του σήμερα το μεσημέρι τόνισε: «επί τρεις ημέρες, από το μεσημέρι της Δευτέρας μέχρι και το βράδυ της Πέμπτης, πραγματοποιήσαμε συνεχείς έρευνες για την ανεύρεση της 13χρονης μαθήτριας σε μια δύσβατη για εμάς περιοχή, εύκολη όμως για τον 23χρονο Αλβανό, ο οποίος πριν από ένα χρόνο εργαζόταν ως βοσκός σε ποιμνιοστάσιο εκεί».

Όπως είπε, η ανήλικη την Κυριακή το απόγευμα ξεκίνησε από την Αθήνα με προορισμό την Θεσσαλονίκη, από όπου με δεύτερο λεωφορείο έφτασε στην Καβάλα όπου την ανέμενε ο 23χρονος. Από το σήμα που εξέπεμψαν τα κινητά τους διαπιστώθηκε ότι κινούνται στην περιοχή των Λουτρών Ελευθερών, κάτι που πιστοποίησε ο πρώην εργοδότης του 23χρονου. Αμέσως άρχισαν οι αναζητήσεις και τελικά στις 22.15 της Πέμπτης, ο πρώην εργοδότης του 23χρονου ειδοποίησε την Αστυνομία ότι ο νεαρός θα κατέβει προς το ποιμνιοστάσιο για φαγητό.

«Στήσαμε ενέδρα με πρώτο μας μέλημα να πάρουμε την ανήλικη από τον 23χρονο. Τον παρακολουθούσαμε και όταν αντιλήφθηκε την παρουσία των αστυνομικών διέφυγε μέσα στο σκοτάδι και την πυκνή βλάστηση της περιοχής. Από την πλευρά μας πήραμε την ανήλικη και συνεχίσαμε την καταδίωξη του, χωρίς όμως να τον εντοπίσουμε», επισήμανε ο αστυνομικός διευθυντής. Ο κ. Κοσκερίδης πρόσθεσε ότι το κορίτσι ήταν σε καλή κατάσταση, ωστόσο για προληπτικούς λόγους μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Καβάλας, ενώ στη συνέχεια στην Καβάλα έφτασαν η γιαγιά και ο θείος της για να την παραλάβουν.

Η διευθύνουσα στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας, Σταυρούλα Μπουσμουκίλια, αναφερόμενη στην εισαγωγή της ανήλικης κοπέλας δήλωσε ότι το παιδί ήρθε με ασθενοφόρο του «Χαμόγελου του παιδιού» και ειδικό διασώστη στο νοσοκομείο Καβάλας λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα της Πέμπτης σε καλή σωματική κατάσταση.

«Χρειαζόταν φαγητό και ύπνο, που της το προσφέραμε. Σήμερα το παιδί είναι σε πολύ καλή κατάσταση, οι δικοί του το αγκάλιασαν με πολύ μεγάλη αγάπη και ήταν αυτό που χρειαζόταν αυτή τη στιγμή. Δεν ήταν τρομοκρατημένη. Με εντυπωσίασε η παρουσία του προέδρου του «Χαμόγελο του παιδιού», του κ. Γιαννόπουλου, που βοήθησε πάρα πολύ τις αστυνομικές δυνάμεις με τη διεθνή εμπειρία του σε τέτοια περιστατικά. Ο κ. Γιαννόπουλος μας ευχαρίστησε για όσα προσφέραμε και για τη συμβολή των διασωστών, των αστυνομικών δυνάμεων, αλλά και απλών πολιτών. Πρέπει να εξάρουμε τη συμβολή του ο οποίος παρά τη μεγάλη του δράση παραμένει ένας σεμνός άνθρωπος. Ύστερα από αυτή την ιστορία γίνεται ακόμη πιο σαφές πόσο επικίνδυνη είναι για τα μικρά παιδιά η κακή χρήση του διαδικτύου και το πόσο εύκολα μπορούν να παγιδευτούν από δήθεν φίλους που κάνουν από τις ιστοσελίδες», τόνισε.

Από το νοσοκομείο δηλώσεις έκανε και ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού « ο οποίος απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους τόνισε: Ο κ. Γιαννόπουλος από την πλευρά του δήλωσε: «Για πρώτη φορά έγινε μια τέτοια κινητοποίηση. Πρώτη φορά σηκώθηκε ελικόπτερο της ΕΛ.ΑΣ. για περιστατικό εξαφάνισης. Να ευχαριστήσω όλους τους αστυνομικούς, που ακάματα έκαναν τη δουλειά τους, καθώς και την Εισαγγελέα Πρωτοδικών, κ. Φάκου, που έδωσε τη φωτογραφία του 23χρονου στη δημοσιότητα, ύστερα από το «Amber Alert» που δόθηκε. Η Χριστίνα βρέθηκε».

Ερωτηθείς για το κατά πόσο επιβλαβής είναι η επίδραση του διαδικτύου στα παιδιά, που βρίσκονται στην εφηβική ηλικία, πρόσθεσε πως είναι ένα μεγάλο θέμα για παιδιά που έχουν πρόβλημα με τις οικογένειες και ότι η Αστυνομία δεν μπορεί να λύνει όλα αυτά τα προβλήματα. «Πρέπει όλοι να αγκαλιάσουμε τα παιδιά, που δυστυχώς σήμερα περνούν πολλές ώρες μπροστά από τους υπολογιστές. Η Χριστίνα πρέπει να συνεχίσει τη ζωή της, να μην κουβαλάει αυτό το περιστατικό ως σκιά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ αξίζει στα υγιώς σκεπτόμενα ΜΜΕ, που δεν επιχείρησαν να εισέλθουν στα εσωτερικά της οικογένειας, αλλά βοήθησαν για την ανεύρεση του παιδιού».

Σύμφωνα με τα όσα είπε στους αστυνομικούς η 13χρονη, λίγο πριν αναχωρήσει από την Καβάλα, ανέφερε ότι βρέθηκε στην περιοχή των Ελευθερών με τη θέλησή της, ενώ στα πρώτα της λόγια, όταν εντοπίστηκε το βράδυ της Πέμπτης, επέμενε ότι ήταν καλά με τον 23χρονο Αλβανό και πως δεν ήθελε να κατέβει από το βουνό.

Η σύλληψη του 23χρονου

Οι έρευνες για τον εντοπισμό του 23χρονου, ο οποίος βρίσκεται παράνομα στην Ελλάδα, σύμφωνα με πληροφορίες από την Αστυνομία, απέδωσαν καρπούς χθες το μεσημέρι, όταν και συνελήφθη σε δασώδη περιοχή των Ελευθερών, όχι μακριά από το σημείο που βρέθηκε η 13χρονη Χριστίνα. Ο 23χρονος Αλβανός συνελήφθη λίγο μετά τις 2.00 το μεσημέρι, με την ΕΛ.ΑΣ. να έχει στήσει πολλά μπλόκα σε όλους τους περιφερειακούς δρόμους της περιοχής.

Ο Μάριον Αγιάζι είχε εργαστεί στην περιοχή ως βοσκός και γνώριζε καλά ακόμη και δύσβατα σημεία του βουνού. Μάλιστα, ο γιος του πρώην εργοδότη, που επικοινώνησε χθες μαζί του, του πρότεινε να διανυκτερεύσει με τη 13χρονη σε μία στάνη που διαθέτει η οικογένεια στη δασική περιοχή, στα Λουτρά. Ωστόσο, ο 23χρονος δίστασε να περάσει εκεί το βράδυ, αφού ήταν ενημερωμένος πως είναι καταζητούμενος από την Αστυνομία. Οι δύο άνδρες συμφώνησαν να περιμένει η μικρή έξω από τη στάνη, προκειμένου να την εντοπίσουν οι διασώστες, ενώ ο 23χρονος εξαφανίστηκε, για να συλληφθεί τελικά το μεσημέρι.

Έξω από την αστυνομική διεύθυνση Καβάλας, ο αστυνομικός διευθυντής δήλωσε: «Τον συλλάβαμε στις δύο παρά πέντε με τη βοήθεια του πρώην εργοδότη του, σε συγκεκριμένο σημείο πάλι στην ίδια περιοχή, που βρέθηκε χθες το ανήλικο κορίτσι. Απαγωγή δεν ήταν. Η ανήλικη οικειοθελώς ήρθε στην Καβάλα με λεωφορείο. Ο νεαρός ήθελε να τη στείλει πίσω, όμως το κορίτσι δεν επιθυμούσε να γυρίσει. Τις πρώτες δύο μέρες προμηθεύονταν φαγητό από άλλο αλλοδαπό εργάτη, την τρίτη μέρα δεν προμηθεύτηκαν φαγητό και την τέταρτη μέρα βοήθησε ο εργοδότης του. Η κοπέλα δεν έδειξε μετανιωμένη. Αγαπιούνται τα παιδιά και δεν ήθελε να γυρίσει πίσω», κατέληξε ο Αστυνομικός Διευθυντής Καβάλας».

Πηγή: ΑΠΕ



Πρόγραμμα ἐπαναληπτικῶν Πανελληνίων ἐξετάσεων 2013










ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ 2013

1. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2013 ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ  ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ (ΓΕΛ)
ΗΜΕΡΑ
ΗΜΕΡ/ΝΙΑ
ΜΑΘΗΜΑ
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ
08-06-2013 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ
10-06-2013 ΒΙΟΛΟΓΙΑ
ΦΥΣΙΚΗ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΤΡΙΤΗ
11-06-2013 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΦΥΣΙΚΗ

ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΥΚΛΩΝ)
ΤΕΤΑΡΤΗ
12-06-2013 ΙΣΤΟΡΙΑ
ΒΙΟΛΟΓΙΑ
ΧΗΜΕΙΑ – ΒΙΟΧΗΜΕΙΑ
ΑΡΧΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
(ΚΥΚΛΟΣ ΤΕΧΝ/ΓΙΑΣ & ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ)
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
(ΚΥΚΛΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ)
ΠΕΜΠΤΗ
13-06-2013 ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΥΚΛΩΝ)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
14-06-2013 ΛΑΤΙΝΙΚΑ
ΧΗΜΕΙΑ
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΣΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΥΚΛΟΣ ΤΕΧΝ/ΓΙΑΣ & ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ)
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΥΚΛΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ)
ΣΑΒΒΑΤΟ
15-06-2013 ΑΡΧΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΜΑΘΗΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΝ


Ως ώρα έναρξης εξέτασης ορίζεται η 17:00 μ.μ., κοινή για τους υποψηφίους ημερήσιων και εσπερινών Γενικών Λυκείων.
Στις επαναληπτικές πανελλαδικές εξετάσεις προσέρχονται μόνο όσοι υποψήφιοι ημερήσιων και εσπερινών Γενικών Λυκείων, αποδεδειγμένα λόγω ασθένειας ή σοβαρού κωλύματος που συνιστά ανωτέρα βία, δεν έλαβαν μέρος ή διέκοψαν την εξέτασή τους στις πανελλαδικές εξετάσεις του Μαΐου, αφού θα έχουν προσκομίσει τα απαραίτητα δικαιολογητικά στο Λύκειο φοίτησης τους εντός τριών ημερών από την ημέρα εξέτασης που απουσίασαν.


Εξεταστικά Κέντρα ορίζονται ΜΟΝΟ σε Αττική και Θεσσαλονίκη.


Όσοι υποψήφιοι συμμετάσχουν σε κάποιο μάθημα των επαναληπτικών πανελλαδικών και γι αυτό το λόγο απουσιάσουν, δικαιολογημένα, από τις ενδοσχολικές τους εξετάσεις, θα μπορούν να συμμετάσχουν στις επαναληπτικές ενδοσχολικές εξετάσεις του Ιουνίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα που θα καταρτιστεί από το Λύκειό τους.
Τέλος, αν υπάρξει υποψήφιος που θα έχει παραπεμφθεί στις επαναληπτικές εξετάσεις των ΓΕΛ και την ίδια ημέρα θα εξεταστεί και στο ειδικό μάθημα των Αγγλικών, τότε αυτός ο υποψήφιος θα εξεταστεί στα Αγγλικά σε εξεταστικό κέντρο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, κατόπιν συνεννόησης με τη Διεύθυνση Οργάνωσης και Διεξαγωγής Εξετάσεων.

***

Δελτίο Τύπου
31/5/2013
Υπενθύμιση προγράμματος Επαναληπτικών Πανελλαδικών Εξετάσεων υποψηφίων Γενικών Λυκείων, ανακοίνωση Εξεταστικών Κέντρων και κατανομής υποψηφίων σε αυτά.
Το Υπουργείο Παιδείας υπενθυμίζει ότι οι Επαναληπτικές Πανελλαδικές Εξετάσεις υποψηφίων Γενικών Λυκείων, αρχίζουν το Σάββατο 8-6-2013 και θα ολοκληρωθούν το Σάββατο 15-6-2013.
Εξεταστικά Κέντρα (Ε.Κ.) ορίζονται ΜΟΝΟ σε Αττική και Θεσσαλονίκη.

Ειδικότερα, στην Αττική, ως Εξεταστικό Κέντρο, ορίζεται το Πειραματικό ΓΕΛ Ιωνιδείου Πειραιά (Σωτήρος Διός 17, Πειραιάς, τκ.18535) και στη Θεσσαλονίκη, ως Εξεταστικό Κέντρο, ορίζεται το 27ο ΓΕΛ Ανατολικής Θεσσαλονίκης (Κλεάνθους -Παπαηλιάκη, τκ.54453).


Η κατανομή των υποψηφίων στα δύο εξεταστικά κέντρα έχει ως ακολούθως:
Α) οι υποψήφιοι που κατέθεσαν Αίτηση-Δήλωση συμμετοχής στις πανελλαδικές εξετάσεις σε ΓΕΛ των Περιφερειακών Δ/νσεων Εκπαίδευσης Κρήτης, Νοτίου Αιγαίου, Βορείου Αιγαίου, Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας, Στερεάς Ελλάδας και Αττικής θα εξεταστούν στο Ε.Κ. της Αττικής,
Β) οι υποψήφιοι, που κατέθεσαν Αίτηση-Δήλωση συμμετοχής στις πανελλαδικές εξετάσεις σε ΓΕΛ των Περιφερειακών Δ/νσεων Εκπαίδευσης Ηπείρου, Θεσσαλίας, Δυτικής Μακεδονίας, Κεντρικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης θα εξεταστούν στο Ε.Κ. της Θεσσαλονίκης,
Γ) οι υποψήφιοι, που κατέθεσαν Αίτηση-Δήλωση συμμετοχής στις πανελλαδικές εξετάσεις σε ΓΕΛ της Περιφερειακής Δ/νσης Εκπαίδευσης Ιονίου, κατανέμονται ως ακολούθως: οι υποψήφιοι της Δ/νσης Δ.Ε. Κέρκυρας θα εξεταστούν στο Ε.Κ. της Θεσσαλονίκης, ενώ οι υποψήφιοι των Δ/νσεων Δ.Ε. Λευκάδας, Κεφαλληνίας και Ζακύνθου θα εξεταστούν στο Ε.Κ. της Αττικής.


Αντίστοιχα, ως ανωτέρω, κατανέμονται και οι υποψήφιοι με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα δύο Βαθμολογικά Κέντρα της Αττικής ή της Θεσσαλονίκης, τα οποία είναι το το 34ο Βαθμολογικό Κέντρο στη Β΄ Διεύθυνση Δ.Ε. Αθήνας με έδρα το κτηριακό συγκρότημα του 1ου Γυμνασίου Ηρακλείου – Πεύκων 50 - τκ 14122, Ν. Ηράκλειο, και το 53ο Βαθμολογικό Κέντρο στη Διεύθυνση Δ.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης με έδρα το 2ο Γυμνάσιο Αμπελοκήπων – Ν. Πλαστήρα 54, Αμπελόκηποι, τ.κ. 56121, Θεσσαλονίκη.