Το sms ἀπειλεῖ τις ζωές μας (ΜΕΡΟΣ B') (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)


Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος




Ποιὸ εἶναι τὸ περιεχόμενό τους;


Δὲν ἔχουμε ὑπόψη μας κάποια συγκεκριμένη ἐπιστημονικὴ ἔρευνα ὅσον ἀφορᾶ τὸ θέμα αὐτό. Ὡστόσο τὰ sms[1] εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν διεκπεραίωση τῶν καθημερινῶν μας ἀναγκῶν, ὁπότε κι ἕνα μεγάλο μέρος γίνεται ἀσφαλῶς γιὰ νὰ καλύψουν αὐτὲς τὶς ἀνάγκες. Ὅμως εἶναι δυνατὸ ἕνας τόσο μεγάλος ἀριθμὸς γραπτῶν μηνυμάτων, 50 τὴν ἡμέρα ὅπως εἴπαμε γιὰ τὸν μέσο ἔφηβο, νὰ εἶναι γιὰ τὴν κάλυψη αὐτῶν τῶν ἀναγκῶν;



Το sms ἀπειλεῖ τις ζωές μας (ΜΕΡΟΣ Α')





Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Δὲν τὸ συζητᾶμε, καλοί μου φίλοι. Τὰ sms (= Short Message Service) εἶναι ἕνας ἀπʼ τοὺς πιὸ σύγχρονους τρόπους ἐπικοινωνίας τῆς ἐποχῆς μας. Εἶναι ὅ,τι πιὸ νέο καὶ πρακτικὸ διαθέτει ἡ τεχνολογία. Ὥσπου αὔριο νὰ μᾶς δώσει τὴ δυνατότητα νὰ ἐπικοινωνοῦμε μὲ κάτι ἄλλο, ἀκόμη καλύτερο. Ὡστόσο πόσο τὰ χρησιμοποιοῦμε καὶ γιατί; Τί ἀποκαλύπτει ἡ χρήση τους καὶ μάλιστα ἀπʼ τοὺς νέους; Πότε εἶναι λύση καὶ πότε μεταβάλλονται σὲ παγίδα; Τί θὰ μπορούσαμε νὰ κάνουμε ἐπʼ αὐτοῦ ἀκριβῶς; Ἀξίζει νὰ τὸ δοῦμε…



Τα Απαραίτητα Εφόδια των Νέων (ΚΡΙΤΗΡΙΟΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ) (Β' ΛΥΚΕΙΟΥ)




Επιμέλεια:
Τουρλούμη Αλεξάνδρα




Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κοινωνικής συμπεριφοράς του εφήβου είναι η στροφή του στον εσωτερικό του κόσμο, η ανακάλυψη του «Εγώ», όπως έλεγε ο Spranger. Την ενδοστρεφή αυτή τάση του εφήβου ενισχύουν απογοητεύσεις από το περιβάλλον του ή ακόμα συγκρούσεις του εφήβου με όσους θέλουν να τον υποχρεώσουν να κάνει κάτι που δεν απηχεί τις απόψεις του ή δεν ικανοποιεί τις απόψεις του. Έτσι, προκύπτουν δυσχέρειες και προβλήματα προσαρμογής του εφήβου, που εκδηλώνονται ως ανασφάλεια και έλλειψη αυτοπεποίθησης, επιθετικότητα κ.λπ.



Η Τέχνη είναι πολυτέλεια, αλλά...





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
art-resistance -
www.dubiumn.com



Η Τέχνη δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία πως είναι πολυτέλεια. Η Τέχνη δεν είναι ψωμί. Είναι τα στολίδια που φορούν οι γυναίκες δια να φαντάζουν. Είναι κάτι περιττό, ανωφελές αν θέλετε, μα δια τούτο ακριβώς και ωραίο. Κι όμως η πολυτέλεια και το περιττό είναι μια ανάγκη. Χωρίς αυτά δεν είναι τελεία η ζωή.



Κρίσις ἢ φρίκη πολιτισμοῦ;




τοῦ 
Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Θεοκάμωτο πλάσμα, ὁ ἄνθρωπος. Ἀπ’ τή στιγμή πού πῆρε θεία πνοή, ἔγινε "ψυχή ζῶσα" καί "εἰκόνα Θεοῦ". Μέ τή θεία πνοή, σαν μυστική σφραγίδα, ἀποτυπώθηκε στόν ἄνθρωπο το λογικό καί τό αὐτεξούσιο. Ἡ ὕπαρξη βέβαια, τοῦ ἀνθρώπου, δέν εἶναι μονάχα βιολογική. Δέ μετριέται μέ τά κύτταρα, ἤ μέ τά χημικά συστατικά.



Ποια Ευρώπη θέλουμε, ποια είναι η θέση της στον κόσμο; (13 Κείμενα)




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ





1.   ΚΕΙΜΕΝΟ Α’

Πίσω από τις συζητήσεις για τη Συνθήκη της Λισσαβώνας κρύβεται ένα βαθύτερο ερώτημα: αν η Ευρώπη θα πρέπει να προχωρήσει προς την ομοσπονδοποίηση, μια ένωση δύο ταχυτήτων, όπου οι οικονομικά εύρωστες χώρες θα επιβάλλονται στις ασθενέστερες, ή θα γίνει η Ευρώπη της μεταβλητής γεωμετρίας, όπου διαφορετικές χώρες αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο τα προβλήματα. Η Ευρώπη ζει ιστορικές στιγμές, με διεθνείς προκλήσεις. Η παγκόσμια κυβέρνηση είναι μακριά ακόμη. Ομως οι περιφέρειες οφείλουν να δίνουν απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα, από το περιβάλλον ώς την οικονομία. Αν ο κόσμος πρόκειται να ανακάμψει, τότε χρειάζεται μια Ευρώπη που θα δρα ως κοινή αγορά.



Ἡ ἀλλοτρίωση τῆς νεολαίας





Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Αλλοτρίωση στην Ελλάδα του σήμερα!
 
Ὅταν μιλᾶμε, καλοί μου φίλοι, γιὰ τὰ ναρκωτικὰ ποὺ μαστίζουν τὴ νεολαία, τὶς αὐτοκτονίες, τὸ Aids, τὸ περιθώριο, τὴν παραθρησκεία, τὸν χουλιγκανισμὸ καὶ τὴ βία. Ὅταν λέμε γιὰ τὸ βύθισμά της στὴ διαφθορὰ τῶν μπὰρ καὶ τῶν κλάμπ. Ὅταν διαβάζουμε γιὰ τὸν κορεσμὸ της ἀπ’ τὸν καταναλωτισμό. Ὅταν συζητᾶμε γιὰ τὴν ἔλλειψη προτύπων, ἀξιῶν, ἰδανικῶν, ἀνώτερων προσανατολισμῶν καὶ στόχων ποὺ διακρίνει ἕνα μεγάλο τμῆμα της. Ὅταν λέμε πὼς βαδίζει σὲ δρόμους μὲ ἀδιέξοδα. Τότε δὲν κάνουμε τίποτ’ ἄλλο, ἀπ’ τὸ νὰ ἐξετάζουμε πτυχὲς ἑνὸς καὶ μόνο πράγματος. Τῆς ἀλλοτρίωσης τῆς νεολαίας!