Ο Έλλην Λόγος στη Ναξιακή Δημοσιογραφία



Κωστή Στυλ. Λεβογιάννη
Οικονομολόγου-δημοσιογράφου πρ. Γεν. Γραμματέως Ενώσεως Κυκλαδικού Τύπου
Συνεργάτου της εν Νάξω εκδιδομένης ημερησίας εφημερίδος «ΚΥΚΛΑΔΙΚΗ»
Πτυχιούχου (επ’ ακροατηρίω) της Δημοσιογραφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών




Ο Έλλην* λόγος στη ναξιακή δημοσιογραφία
(*ως επίθ.=ελληνικός. Δ.Δημητράκος:Νέον λεξικόν, ΑΘΗΝΑΙ 1956)

Α΄ ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
Το παρόν πόνημα εξετάζομε μία μόνο εκ των πτυχών που συγκροτούν τη στάθμη της ποιότητος της δημοσιογραφικής γραφής στο ναξιακό τύπο, ήτοι τα κοινότερα και συχνότερον απαντώμενα σφάλματα κατά τη χρήση της - κατά τον ισόθεο Όμηρο - αμήτορος και θεαγωγού ελληνικής γλώσσης, εξ επόψεως γραμματικής, συντακτικού και λογικής ευσταθείας ή καταλληλότητος λέξεων ή εκφράσεων διατυπουμένων στα κείμενα ναξιακών εφημερίδων και περιοδικών. Υπό τον τίτλο αυτό υποκρύπτεται και η άλλη όψη του νομίσματος, δηλαδή ο αφελληνισμός της γλώσσης, όπως αυτός προσδιορίζεται από το οσημέραι ογκούμενο κύμα εισβολής ξένων λέξεων ή εκφράσεων στο ελληνικό λεξιλόγιο.


Η Γλώσσα Διαμορφώνει το Ήθος του Κοινωνικού Ανθρώπου


Κωνσταντίνου Λουκά
 
επιμελεία 
Νικολάου Γεωρ. Κατσούλη
- φιλολόγου


Αι ανάγκαι εις τας οποίας εκ φύσεως είναι καθυποβεβλημένοι οι άνθρωποι, κατηνάγκασαν αυτούς να μένουν στο αυτό μέρος συζώντες προς αμοιβαίαν βοήθειαν. Αλλά δυσκολώτατον και σχεδόν αδύνατον θα ήταν να λαμβάνωσι οι άνθρωποι παρ’ αλλήλων ταύτην την βοήθειαν, εάν δεν είχον σημεία τινά, δια των οποίων θα εδύναντο να φανερώσωσι προς αλλήλους τας διαθέσεις της ψυχής των και τας χρείας των. Η ανάγκη λοιπόν αύτη καθυποχρέωσεν αυτούς, πρώτον μεν να μεταχειρισθώσιν ανάρθρους τινάς φωνάς, έπειτα δε διάφορα του σώματος σχήματα και τελευταίον τας λέξεις, αίτινες είναι ο άριστος διερμηνεύς των εννοιών και των της ψυχής βουλευμάτων. Ούτος δε ωνομάσθη «Γλώσσα», διότι αύτη είναι το κυριώτερον αυτού όργανον.


Η Επιφωνηματική Θεωρία και η Αρχέγονη Γλώσσα



του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
- φιλολόγου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Ωρισμένοι της θεωρίας της Φιλοσοφίας θεωρώντας, ότι δεν είναι δυνατόν το ανθρώπινον γένος να εδιδάχθη και να έμαθε την φωνή, το ομιλείν από τα πετεινά του ουρανού και τα ζώα, έχουν την γνώμη, ότι οι πρώτοι φθόγγοι της γλώσσας προήλθαν από επιφωνήματα, όπως το «pah», «st», «hm» «φεύ», δηλαδή εξ αυτομάτων εκφράσεων της χαράς, του άλγους, της λύπης κτλ. Αυτή είναι η λεγόμενη Pah Theory.

Αλλά και σε αυτό υπάρχουν διάφορες γνώμες, αν δηλαδή οι μέχρι τώρα γνωστές γλώσσες δύνανται να αναχθούν σε μία μόνην μητέρα ή αρχέγονον γλώσσα, ή αν προς εξήγηση των υπαρχόντων γλωσσικών φαινομένων υπήρξαν πολλές τέτοιου είδους αρχέγονες γλώσσες.


«Κατ’ Ἀρχάς» ή «Κατ' Ἀρχήν / Καταρχήν»;



τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν 


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Στο Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Γ. Μπαμπινιώτη) διαβάζομεν τα εξής διαφωτιστικά:

Η φρ. «κατ’ αρχήν» αντιστοιχεί στο λατ. «in principio» (αγγλ in principle) και σημαίνει «ως θέμα αρχής, για λόγους αρχής» και «στα βασικά σημεία»

  • Κατ’ αρχήν διαφωνώ με το σκεπτικό τής απόφασης
  • Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε κατ’ αρχήν

Επομένως, το «κατ’ αρχήν» δεν σημαίνει «κατ’ αρχάς, στην αρχή, εν πρώτοις», όπως καταχρηστικά χρησιμοποιείται πολλές φορές. Με τη σημ. «πρώτα-πρώτα, εν πρώτοις, αρχίζοντας» χρησιμοποιείται η φρ. «κατ’ αρχάς» ή «στην αρχή»

  • Κατ’ αρχάς νόμιζε πως ήταν σωστό, μετά τη συζήτηση όμως άλλαξε γνώμη

Το επίρρ. «αρχικά / αρχικώς» σημαίνει:

(α) «στην αρχή, κατ’ αρχάς»

  • Αρχικά πίστευα πως είχε δίκιο

και (β) «στο αρχικό στάδιο, στο ξεκίνημα, παλιά»

Η φρ. «εξαρχής» του αρχαιοπρεπούς «αρχήθεν», συνδέει το σημείο ενάρξεως με τον χρόνο κατά τον οποίο λέγεται κάτι

  • Εξαρχής υποστήριζα ότι ακολουθούσαμε εσφαλμένη τακτική, τώρα δικαιώνομαι.

Το «απαρχής» σημαίνει:

(α) «εξαρχής»,

αλλά συχνότερα απαντά στη φρ. (β) «απαρχής μέχρι τέλους»

  • Υποστήριζα αυτή την άποψη απαρχής μέχρι τέλους, (=δηλ συνεχώς, σταθερά).

Από συμφυρμό των φρ. «απαρχής» και «εξαρχής» προέκυψε το «αποξαρχής», με επιτατική σημ. Επιτατική σημ. έχει επίσης η φρ. «Εξυπαρχής», δηλώνοντας την έναρξη από τότε που υπάρχει κάτι.


Λόγος Υπέρ των Θεματικών Φωνηέντων της Υποτακτικής



τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

φιλολόγου



Ο λόγος περί των εγκλίσεων και δή αυτών της Υποτακτικής και Προστακτικής. Τι είναι Έγκλισις; Ο Τριανταφυλλίδης δίδει έναν άστοχον μάλλον ορισμόν. «Έγκλισις» λέγει «είναι η μορφή που λαμβάνει το ρήμα για να φανερώση πώς θέλουμε να παρουσιάσουμε αυτό που σημαίνει το ρήμα». Καταλαβαίνει κανείς κάτι; Ας δούμε παρακάτω πώς αυτό επεξηγείται.

Οι εγκλίσεις είναι μόλις τρείς λέγει, ήτοι η Οριστική, η Υποτακτική και η Προστακτική. Η Οριστική παριστάνει αυτό που σημαίνει το ρήμα σαν κάτι το βέβαιον και το πραγματικόν

Π.χ Ο ήλιος λάμπει

Η Υποτακτική παριστάνει αυτό που σημαίνει το ρήμα σαν κάτι που θέλουμε ή περιμένουμε να γίνη.

Π.χ Ας παίξουμε (= θέλω να παίξουμε) – Όταν έρθουν οι διακοπές, θα πάμε εξοχή (= περιμένω να έρθουν οι διακοπές)

Τέλος η Προστακτική παριστάνει αυτό που σημαίνει το ρήμα σαν προσταγή, επιθυμία, ευχή.

Π.χ Φύγε – Άκουσέ με – Βοήθησέ με θεέ μου.



Τεσσαράκοντα (40) Λέξεις Ἐσφαλμένως Εἰρημέναι




τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Παλαιόθεν είχαμε προβληματισμό για το «Μανώλης», το οποίο και μερικοί δημοτικιστές επέμεναν να το γράφουν «Μανόλης», (αν και από πουθενά δεν προέκυπτε η τροπή του μακρού – ου – του «Εμμανουήλ» σε βραχύ - ο – κι όχι σε επίσης μακρό – ω - . Αντί αυτού λένε το εξής για την λέξη: "στη γραφή του «Εμμανουήλ» δεν υπάρχει - ω - αλλά βλέπουμε - ο -  άρα αυτό θα βάλλουμε !!! Μετά άρχισε η επέλασις στις διφθόγγους π.χ – αυ – και αντί για «αυγά» είχαμε «αβγά». Σε λίγο και το "αύριο" θα το γράφωμεν "άβριο". Πλέον η νοοτροπία της «απλοποιήσεως» της γλώσσης έχει περάσει σε άλλες διαστάσεις. Το «παγώνι» το γράφουμε «παγόνι», το "κτήριο" - όχι ορθώς από το οικη-τήριο κατά το διαβα-τήριο, εισι-τήριο  κ.α, αλλά εσφαλμένως από το "χτίζω" - το γράφουμε "κτίριο" και άλλα ευτράπελα.

Συγκεντρώνω μερικά χτυπητά παραδείγματα λανθασμένης γραφής ρημάτων για αρχή από τα πιο συνηθισμένα.