Γεωργίου Μιστριώτου: Ομήρου Ιλιάς (Τεύχος Α')



εκδοθείσα μετά σχολίων
υπό

Γεωργίου Μιστριώτου







Ο Γεώργιος Μιστριώτης γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1840 και πέθανε το 1916. Θεωρήθηκε από τις επιφανέστερες μορφές των ελληνικών γραμμάτων, πολυγραφότατος και φανατικός υπέρμαχος της καθαρεύουσας.

Σπούδασε Φιλολογικές επιστήμες στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και στη συνέχεια με υποτροφία του Ελληνικού Κράτους πηγαίνει στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας όπου περατώνει τη διδακτορική του διατριβή.

Το 1868 ανακηρύσσεται υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου διαγράφει μια λαμπρή πορεία. Γίνεται τακτικός καθηγητής και παραμένει στη θέση αυτή μέχρι το θάνατο του.




Ευσταθίου Θεσσαλονίκης: Παρεκβολαί εις την Ομήρου Ιλιάδα



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Ευσταθίου Θεσσαλονίκης: Παρεκβολαί εις την Ομήρου Ιλιάδα




Ο Ευστάθιος ήτο αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης και περίφημος γραμματικός.

Ήκμασε στο δεύτερο μισόν του 12ου αιώνος και απέθανεν τω 1194. Διεκρίθη ουχί μόνον δια την παιδείαν του, αλλά και δια την αρετήν του.

Έγραψεν πολλά έργα. Σπουδαιότερα είναι αι ξακουσταί «Παρεκβολαί εις την Ιλιάδα και Οδύσσειαν του Ομήρου», που μαρτυρούν μεγάλην πολυμάθεια και οξύνεια, η «Ιστορία της αλώσεως της Θεσσαλονίκης υπό των Νορμαννών», «Παρεκβολαί εις τον Διονύσιον τον περιηγητήν» κ.α

Ενθάδε θα σας δώσουμε σχόλια του Ευσταθίου από τις παρεκβολές του στην Ιλιάδα έως την ραψωδία Κ…




Αἱ Ἐπινίκιοι ᾨδαί τοῦ Πινδάρου



John William Donaldson


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
edition of the Odes of Pindar



Ο John William Donaldson (7 Ιουνίου, 1811 - 10 Φεβρουαρίου 1861) ήταν Άγγλος φιλόλογος και κριτικός. Γεννήθηκε στο Λονδίνο και σπούδασε στο University College του Λονδίνου, και το Trinity College, του Cambridge, του οποίου στη συνέχεια έγινε υπότροφος. Το 1841 εξελέγη διευθυντής του Σχολείου Κινγκ Έντουαρντ, Bury St Edmunds αλλά το 1855 παραιτήθηκε από τη θέση του και επέστρεψε στο Κέιμπριτζ. Ένα από τα σπουδαια έργα του ήταν και η έκδοση των Ωδών του Πινδάρου



Θεματογραφικαί ασκήσεις προς εφαρμογήν των Συντακτικών κανόνων της αρχαίας ελληνικής γλώσσης



Εμμανουήλ Γαλάνη


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Θεματογραφικαί ασκήσεις προς εφαρμογήν των Συντακτικών κανόνων της αρχαίας ελληνικής γλώσσης

 Μαθητικό βοήθημα Αρχαίων Ελληνικών
που περιέχει θεματογραφικές ασκήσεις 
για την εφαρμογή των συντακτικών κανόνων της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.




ΔΙΩΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΛΟΓΟΙ (Ludwig Dindorf)



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
ΔΙΩΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΛΟΓΟΙ (Ludwig Dindorf)


Ο Ludwig Dindorf γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1805 στη Λειψία, και απεβίωσε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1871. Ήταν Γερμανός κλασσικός φιλόλογος, γιος του γλωσσολόγου Gottlieb Immanuel Dindorf (1755-1812) και ο νεότερος αδελφός του κλασσικού επίσης φιλολόγου Wilhelm Dindorf.

Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις 10 Απριλίου 1820 και άρχισε να σπουδάζει κλασσική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας όπου και μετά τις σπουδές του έζησε πια ως λόγιος. Στην Λειψία και στο πανεπιστήμιο επηρεάστηκε έντονα από την μεγάλη μορφή των κλασσικών γραμμάτων τον Gottfried Hermann, έτσι ώστε στράφηκε νωρίς προς την κριτική έκδοση των αρχαίων κειμένων. Δημοσίευσε κριτικές έκδόσεις των έργων του Ξενοφώντα «Συμπόσιο» και «Αγησίλαος» πριν κιόλας από την αποφοίτησή του.

Τω 1857 εξέδωσεν τους λόγους του Δίωνος του Χρυσοστόμου - Dionis Chrysostomis orationes - σε δύο τόμους απ’ τους οποίους ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ σας παρουσιάζει τον Α’ τόμο




Ἱστορία τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλολογίας (John Donaldson)


John William Donaldson





John William Donaldson (7 June 1811 – 10 February 1861) was an English philologist and biblical critic.

He was born in London, and was educated at University College, London, and Trinity College, Cambridge, of which he subsequently became a fellow. In 1841 he was elected headmaster of King Edward's School, Bury St Edmunds, but, "spectacularly unsuccessful", in 1855 he resigned his post and returned to Cambridge, where his time was divided between literary work and private tuition.

He is remembered as a pioneer of philology in the UK, though much of his work is now obsolete. The New Cratylus (1839), the book on which his fame mainly rests, was an attempt to apply to the Greek language the principles of comparative philology. It was founded mainly on the comparative grammar of Franz Bopp, but a large part of it was original, Bopp's grammar not being completed till ten years after the first edition of the Cratylus. In the Varronianus (1844) the same method was applied to Latin, Umbrian and Oscan. His Jashar (1854), written in Latin as an appeal to the learned world, and especially to German theologians, was an attempt to reconstitute the lost biblical book of Jashar from the remains of old songs and historical records, which, according to the author, are incorporated in the existing text of the Old Testament.

His bold views on the nature of inspiration, and his free handling of the sacred text, aroused the anger of the theologians. Of his numerous other works the most important are The Theatre of the Greeks; The History of the Literature of ancient Greece (a translation and completion of Otfried Müller's unfinished work); editions of the Odes of Pindar and the Antigone of Sophocles; a Hebrew, a Greek and a Latin grammar.




ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ (Liddell-Scott-Jones Greek-English Lexicon)





Το μέγα τούτο ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ συνταχθέν εν τη Αγγλική γλώσση επί τη βάσει του Ελληνογερμανικού Λεξικού του έγκριτου Γερμανού φιλολόγου Φραγκίσκου Πασσοβίου, εξεδόθη το πρώτον κατά το έτος 1848 εν Οξωνία και έτυχε τοσούτον μεγάλης υποδοχής εν Αγγλία, ώστε εντός ολίγων ετών εγένετο και δύο άλλαι αυτού εκδόσεις. Εις τας τρεις πρώτας εκδόσεις έφερεν έτι το όνομα του Πασσοβίου, αλλά εις την τέταρτην, ήτις εγένετο κατά το έτος 1855, παρελείφθη τούτο πλέον, διότι ως εκ των πολλών προσθηκών και της εντελούς αυτούς αλλοιώσεως κατέστη σχεδόν νέον έργον, και ως εκ τούτου έκτοτε φέρει το σημερινόν αυτού όνομα.