ΔΙΨΥΧΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ..



Καλλιόπη Ζιώγου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Είναι δυνατόν να έχουμε δυο ψυχές; Είναι δυνατόν να σκέφτομαι και να αποζητώ κάτι που γνωρίζω πως είναι σε λάθος κατεύθυνση; Ναι είναι δυνατόν, όταν οι επιθυμίες μας συγκρούονται μετωπικά και σφοδρά με κάθε τι λογικό. Όταν τα «θέλω» μας και τα «πρέπει» μας ισορροπούν φαινομενικά, σε μιαν διελκυστίνδα, μα σύντομα η πλάστιγγα γέρνει υπέρ των «θέλω» μας, δηλαδή υπέρ των παθών μας, τις περισσότερες φορές.

Και τότε είναι που χωρίζεται ο εαυτός μας στα δυο. Άλλο δρόμο δείχνει ο νους, άλλο η καρδιά και η ψυχή στη μέση, να ταλαιπωρείται και να μην νιώθει χαρά πουθενά. Και τότε είμαστε δυο άνθρωποι, σε ένα κορμί. Ενώ γνωρίζουμε ποιο είναι το σωστό, εν τούτοις πράττουμε το αντίθετο, αυτό που χορταίνει τα πάθη μας, όπως ό, τι ικανοποιεί τη φιλαυτία μας, τη σάρκα μας, τα μάτια μας, τα αυτιά μας, τους λογισμούς μας. Εν ολίγοις, διψυχίας το ανάγνωσμα..

Το αποτέλεσμα ποιο είναι; Πουθενά δεν είμαστε ο εαυτός μας, δεν μπορούμε να αφοσιωθούμε ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο και όλη αυτή η κατάσταση ταλαιπωρεί πάρα πολύ την ψυχή. Υπάρχει μια στασιμότητα που παραλύει τα νεύρα της ψυχής μας. Φαινόμαστε και νομίζουμε πως είμαστε καλά κι ευτυχισμένοι, μα επειδή η ψυχή δεν αναπαύεται, νιώθουμε μόνοι, αν και περιστοιχιζόμαστε από πολλούς και νιώθουμε μια αδιόρατη θλίψη. Μα φυσικά, αφού λείπει ο Χριστός..Αλλού το μυαλό, αλλού το κορμί, αλλού η ψυχή, αλλού η καρδιά..η απόλυτη ακαταστασία..( σε πνευματικό επίπεδο )..μα στην πράξη, στην καθημερινότητά μας είναι εμφανής όλη αυτή η κατάσταση και εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως.

Πώς μπορούμε να βάλουμε τάξη σε αυτήν την πνευματική (πρωτίστως) ακαταστασία; Διότι όλα ξεκινούν από μέσα μας..Όταν τακτοποιηθούμε εσωτερικά, τότε θέλοντας και μη, αυτό εξωτερικεύεται. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας είναι ξεκάθαροι. Για παράδειγμα:

Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας εξηγεί χαρακτηριστικά: « Δεν μπορούμε να λειτουργούμε με “διψυχία”. Δεν μπορούμε να μετέχουμε στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας και την ίδια στιγμή να συμμετέχουμε στην ειδωλολατρία του κόσμου. Η νηστεία, η εγκράτεια, η προσευχή, η ελεημοσύνη, τα έργα γενικότερα της ευσπλαχνίας καί της φιλανθρωπίας αποτελούν τον τρόπο με τον οποίο αρνούμαστε στην πράξη τη “διψυχία”, την οποία ὁ χριστιανός βιώνει εν τω κόσμω » (Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Πασχάλιες επιστολές 12,14).

Η νηστεία, η εγκράτεια, η προσευχή, η ελεημοσύνη, όλες αυτές οι Αρετές αποτελούν τα «όπλα» κάθε ανθρώπου για να ξεκινήσει να ξεκαθαρίζει τη βεβαρυμένη κατάσταση της ψυχής του. Η ψυχή κάθε ανθρώπου είναι σαν το αλεξίπτωτο. Πρέπει να πετάξει όλα τα βαρίδια για να ανέβει στον Ουρανό.. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος μας τονίζει: « Ἡ ἀπιστία τίκτει διψυχίαν, ἡ δὲ διψυχία τὴν ἀμέλειαν· ἡ δὲ ἀμέλεια τὴν λήθην· λήθη δὲ τὴν ἀπόγνωσιν· ἀπόγνωσις δὲ τὸν θάνατον. Πόθεν κατάρχουσιν ἐν ἡμῖν τὰ πάθη; Οὐχὶ διὰ τῆς ἀμελείας ἡμῶν; Μή σου ἀπόγνωσις ἀποκλείσῃ τῆς μετανοίας ».













DMCA.com Protection Status


author image

About the Author

This article is written by: Καλλιόπη Ζιώγου - She has finished the theological Athens school and she is serving as a teacher in a public school. She is writing for Φιλόλογος Ερμής since the July of 2016. Read More