Ζώης Μεταξᾶς,
τ. Ἐκπαιδευτικός
Τὸ εἴδαμε καὶ αὐτό. Γιὰ πρώτη φορά πρωθυπουργὸς ποὺ ἀναλαμβάνει
τὴν διακυβέρνηση τῆς ἁγιοτόκου Ἑλλάδος, νὰ μὴ ὁρκίζεται στὸ Εὐαγγέλιο. Βεβαίως αὐτὸ
ἦταν ἀναμενόμενο, ἀφοῦ ὁ ἴδιος εἶναι ἀπόλυτα συνεπὴς στὴ δεδηλωμένη ἀθεΐα του. Ἄθεος,
ἐκτὸς Ἐκκλησίας σὲ ὅλα, καὶ στὸ γάμο του καὶ στὴ βάφτιση τῶν παιδιῶν του.
Τὰ παραπάνω δὲν ἔχουν ἴχνος αἰχμῆς στὸν καθ᾽ ἑαυτὸν ἄνθρωπο
Ἀλέξη Τσίπρα. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐπιλογή του, ἐμένα δὲ μοῦ πέφτει λόγος. Μπορεῖ καθένας
νὰ πιστεύει ὅτι θέλει, ἀναλαμβάνοντας τὴν εὐθύνη τῶν πιστευμάτων του.
Ὅμως ἐκεῖνο ποὺ ἐκπλήσσει εἶναι ἡ ἀνεξήγητη τόλμη αὐτοῦ τοῦ
ἀνθρώπου: Νὰ ἔχει βάλει στόχο νὰ γίνει πρωθυπουργὸς σὲ χώρα Ὀρθόδοξη Χριστιανική,
ποὺ εἶναι ζυμωμένη μὲ τὴν Πίστη καὶ ποὺ γι᾽ αὐτὴ τὴν Πίστη μαρτύρησαν φρικτὰ καὶ
πέθαναν πολλοί, ποὺ γι᾽ αὐτὴ τὴν «Πίστη τὴν ἁγία τῆς Πατρίδος καί τὴν ἐλευθερία,
ἀγωνίστηκαν καὶ πέθαναν οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ ᾽21 καὶ οἱ μετὰ καὶ μὲ τὸ αἷμα τους ἦλθε
ἡ ἐλευθερία, αὐτὴ ποὺ ἔχουμε καὶ χάριν αὐτῆς ὁ κ. Τσίπρας μορεῖ νὰ ὁμιλεῖ ἐλεύθερος
καὶ νὰ γίνει καὶ Πρωθυπουργός! Στὰ ἐνδόμυχα τῆς ψυχῆς τοῦ κ. Τσίπρα δὲν εἶναι ἀνύπαρκτες αὐτὲς οἱ ἀλήθειες. Δὲν στερεῖται ἐξυπνάδας καὶ ἄλλων νοητικῶν χαρισμάτων.
Ἴσως θὰ περνάει στὸ νοῦ του:
Τί θέλω ἐγώ, σ᾽ ἕνα λαὸ ποὺ πιστεύει, σ᾽ ἕνα τόπο κατάσπαρτο
ἀπὸ ἐκκλησίες, ἐρημοκκλήσια, προσκυνήματα καὶ μοναστήρια. Σ᾽ ἕνα τόπο ποτισμένο
μὲ αἷμα Χριστιανῶν. Σ᾽ ἕνα λαὸ ποὺ πιστεύει σὲ θαύματα καὶ σὲ ἁγίους γέροντες, ποὺ
στὸ πρόσωπό τους καταργοῦνται οἱ νόμοι τῆς φύσης. Σ᾽ ἕνα λαὸ ποὺ μὲ κατάνυξη παρακολουθεῖ
τὴν Θεία Λειτουργία καὶ πολλοὶ κοινωνοῦν ἀπὸ τὸ ἴδιο Ποτήρι καὶ μὲ τὸ ἴδιο κουτάλι,
χωρὶς νὰ φοβοῦνται μήπως κολλήσουν κάποια ἀσθένεια. Ἔχοντας αὐτὰ ὑπ᾽ ὄψιν ὁ κ. Τσίπρας,
νιώθει ξένος καὶ παρείσακτος σ᾽ ἕνα λαὸ ποὺ τὸν χωρίζει χάσμα μὲ τὴν κοσμοθεωρητική
του τοποθέτηση.
Μᾶς θυμίζει τὴν παραβολὴ τοῦ βασιλικοῦ γάμου τοῦ Εὐαγγελίου
(Ματθ. κβ´) κατὰ τὴν ὁποία ἕνας βασιλιὰς κάλεσε πολλοὺς στοὺς γαμοὺς τοῦ γιοῦ του
«καὶ ἐπλήσθη ὁ γάμος ἀνακειμένων. Εἰσελθών δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους
εἶδε ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου καὶ λέγει αὐτῷ. Ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες
ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου; ὁ δὲ ἐφιμώθη»! (Ματθ. κβ 10 - 12) (Φίλε πῶς μπῆκες ἐδῶ
χωρὶς τὸ κατάλληλο ἔνδυμα γάμου; Ἐκεῖνος ἔχασε τὴ φωνή του).
Ὁ κ. Τσίπρας αἰσθάνεται ἀποξενωμένος ἀπὸ τὴν παράδοση καὶ τὶς
ρίζες αὐτοῦ τοῦ λαοῦ. Ἔχοντας ἐπίγνωση αὐτῆς τῆς πραγματικότητας, προσπαθεῖ τεχνικὰ
νὰ γεφυρώσει αὐτὸ τὸ χάσμα: Ἐπισκέπτεται τὸ Ἅγιο Ὄρος, τὸ Πατριαρχεῖο, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο
Κρήτης καὶ ἐπανειλημμένως τὸν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο, μὲ τὸν ὁποῖον, λέει, τὸν
συνδέει φιλία.
Ἔχει ἐπίγνωση ὅτι σ᾽ αὐτὸν τὸν ἁγιοτόκο τόπο δὲν ἔχει ἔνδυμα
γάμου, δηλ. τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ προσπαθεῖ νὰ ἀποκρύψει αὐτὸ καὶ μὲ τὰ φιλολαϊκά
του κηρύγματα τῶν δῆθεν ἀνατροπῶν καὶ ἀντικαπιταλιστικῶν ρητορειῶν...
Παράλληλα δὲν ξεχνᾶ καὶ τὸ πραγματικό του «πιστεύω», ποὺ εἶναι
καὶ πιστεύω ὅλων σχεδὸν τῶν στελεχῶν αὐτοῦ τοῦ κόμματος. Οἱ διακηρύξεις του γιὰ
σεβασμὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ἔργου της εἶναι ψευδεῖς καὶ οὐτοπικές.
Καθένας δίνει αὐτὸ ποὺ ἔχει! Καὶ πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ
ὄντες; Ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ. Ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ
τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθὰ καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ
ἐκβάλλει πονηρά! (Ματθ. ιβ´ 34 - 35).
Ποιὸς εἶναι ὁ θησαυρὸς αὐτοῦ τοῦ κόμματος καὶ τῶν στελεχῶν του;
Τὸν ξέρουμε λίγο - πολὺ καὶ θὰ ἀποκαλυφθεῖ περισσότερο στὴν πορεία. Ἤδη ἐκδηλώθηκε σήμερα (26/1/15) μὲ τὸν θεομανικὸ πολιτικὸ ὅρκο
σὲ ἀόριστες διαβεβαιώσεις καὶ στὴ συνείδησή του. Ἀλλὰ τί ἔχει μέσα αὐτὴ ἡ συνείδηση,
στὴν ὁποία ὁρκίστηκε; Τί ἀξίες ἔχει μέσα, τί ἀρετές, τί σταθερότητα; Θὰ ἀντέτεινε
κανείς! Ναὶ ἀλλὰ αὐτὸς ὁ λαὸς τὸν ψήφισε.
Θὰ μακρύνει ὁ λόγος, γιὰ νὰ δοθεῖ σὲ βάθος ἀπάντηση. Τοῦτο μόνο
θὰ ποῦμε: οἱ προηγούμενες διακυβερνήσεις, σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ἀνθέλληνες ξένους,
ἔφεραν τὸ λαὸ στὰ ἔσχατά τῆς πολιτιστικῆς, πνευματικῆς καὶ ὑλικῆς ἐξαθλίωσης.
Εἶναι ἡ ἄλλη πλευρά τοῦ διπροσώπου ὑλισμοῦ, τῆς λεγομένης φιλελεύθερης
παράταξης. Αὐτὴ καπηλεύθηκε τὴν Ὀρθοδοξία, παίρνοντας ἐντολὲς ἀπὸ τὶς δυσώνυμες
στοὲς καὶ λέσχες.
Αὐτὴ φέρνει ἀπὸ τὴ Εὐρώπη ὅλη τὴν ἠθικὴ παρακμὴ καὶ ἀπὸ τὴν
ἄλλη μεριὰ μιλάει γιὰ ἠθικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἀξίες. Ἔτσι μᾶς κατάντησαν ἕνα «ζαλισμένο
κοπάδι», ποὺ τὸ πᾶνε ὅπου θέλουν. «Ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένας».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου