Στην πόλη της ερήμου ή στην έρημο της πόλης ;

Καλλιόπη Ζιώγου

θεολόγος
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Μα πού ζεις ; Πιστεύεις στον Χριστό ; Ακόμη εκεί είσαι ; Αυτά είναι για τους ηλικιωμένους.. Άντε να ’ρθει το Πάσχα να πάμε στο χωριό, στην Ανάσταση να δούμε κανέναν γνωστό που έχουμε χρόνια να δούμε και να φάμε κιόλας, της προκοπής φαγητό.. Έλα τώρα που δεν έχεις ακούσει κάτι τέτοιο ή παρόμοιο.. ή δεν το έχεις σκεφτεί κιόλας !! Αλήθεια όμως.. έχεις αναρωτηθεί ποτέ σου, πού ζεις τελικά ;; στην πόλη της ερήμου ή στην έρημο της πόλης ;


Η Παναγιά.. η a la carte ;

Καλλιόπη Ζιώγου,

θεολόγος


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Σε προκαλεί ο τίτλος του άρθρου, ε; Σε ξενίζει ; Σε θυμώνει ; .. Μη βιάζεσαι.. σε καμία περίπτωση δεν θα έγραφα κάτι εις βάρος της Παναγιάς μας, της Μάνας μας, της Υπερμάχου Στρατηγού του έθνους μας. Το βάρος των σκέψεων μου που αποφάσισα να αποτυπώσω ψηφιακά πέφτει στις υπόλοιπες λέξεις του τίτλου, τις γαλλικές και πασίγνωστες : a la carte. Μα πώς σχετίζονται αυτές οι λέξεις, μαζί της ; Φυσικά και δεν σχετίζονται από μόνες τους.. εμείς οι άνθρωποι δυστυχώς τις συνδέσαμε.


Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.. είναι Χριστός

Καλλιόπη Ζιώγου -
θεολόγος
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.. είναι Χριστός


Ανέκαθεν τραβάει την προσοχή το λαμπερό, το γυαλιστερό. Πέφτει το μάτι πάνω του, δεν κοιτάει αλλού, εκεί κολλάει και θαμπώνεται.. γι’ αυτό κάνουμε το ίδιο και στα πνευματικά μας και δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουμε. Τι θέλουμε; Τι επιζητούμε; Τον ανθρώπινο έπαινο, την προβολή, το « φαίνεσθαι », το « θεαθήναι », να λάμπουμε εξωτερικά για τους άλλους. Και για να το πετύχουμε .. δε βαριέσαι.. πατάμε και τις ανάγκες, και τις επιθυμίες, και την αξιοπρέπεια του διπλανού μας, του αδελφού μας όποιος κι αν είναι αυτός, ακόμη και στενός συγγενής !! Ω, αγαπημένο μου Εγώ ! Τι καλά ! Λάμπεις ! Τα κατάφερες ! … αλήθεια ; τα κατάφερες ; Για ποιον ; Για σένα ; Χαίρεσαι, ε; Η ψυχή σου όμως ; Χαίρεται το ίδιο ;; Δεν νομίζω.. Για παρ το αλλιώς.. 


ΚορονοΥιός



Καλλιόπη Ζιώγου,
θεολόγος

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Σήμερα είναι ο κορονοϊός, αύριο θα είναι κάτι άλλο.. Ε και; Μη φοβού!! Αυτό το μη φοβού αλλά πίστευε δεν το λέω ή μάλλον δεν το γράφω πρώτη εγώ φυσικά! Το πρωτοείπε ο Χριστός στην αιμορροούσα γυναίκα που τον άγγιξε εν μέσω απίστευτης κοσμοσυρροής για να θεραπευτεί και το είπε ο Κύριος και πάλι στον Ιάειρο, όταν είχε φύγει η μοναχοκόρη του από τη ζωή και τον θερμοπαρακαλούσε να την επαναφέρει. Να το θυμόμαστε, να το λέμε, να το εννοούμε, να το νιώθουμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό..κάθε λεπτό ολιγοπιστίας μας έχει την απάντησή του σε αυτή τη φράση..


Θέλεις Χριστό; Πάρε Σταυρό..

Ζιώγου Καλλιόπη,
θεολόγος
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Κι έρχεται μια μέρα που σκάει η οβίδα στα χέρια σου και ο πόνος πατάει το κουμπί της « Επανεκκίνησης » στη ζωή σου. Κοιτάς τα συντρίμμια και λες τώρα εγώ πρέπει με αυτά να ξεκινήσω από την αρχή, τώρα πρέπει να βαδίσω στον μονόδρομο που ανοίχτηκε. Σε αυτήν την περίπτωση δεν έχεις το δικαίωμα να κοιτάξεις ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε πίσω, παρά μόνον μπροστά και ψηλά. Έρχεται η ώρα που η απώλεια του αγαπημένου σου προσώπου σε καλεί να κολυμπήσεις στα βαθιά νερά του ωκεανού, χωρίς αναπνευστήρα. 



Μα δεν έχεις λίγο φιλότιμο ;



Ζιώγου Καλλιόπη,
θεολόγος



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


« Λίγο τσίπα δεν έχεις πάνω σου;; Ντροπή σου! »..φράση χιλιοειπωμένη και χιλιοακουσμένη, από γονείς, δασκάλους κτλ. ιδιαίτερα στη νεότητα, όταν κάναμε κάτι επονείδιστο και έπρεπε να συναισθανθούμε τι πράξαμε. Και μετά κατεβάζαμε το κεφάλι και ζητούσαμε συγγνώμη… μμμ μάλλον.. διότι επιλέγαμε κάποιες φορές να απαντούμε με αυθάδεια, να αντιμιλάμε, να μην υποχωρούμε. Και τότε θέριευε ο εγωισμός και ούτε που μας περνούσε από το μυαλό να κάνουμε ένα βήμα πίσω, το απαραίτητο βήμα για να έρθει η συγχώρηση και η ψυχή να βρει την ηρεμία της. Κακώς όμως θέτω το θέμα σε χρόνο παρελθοντικό. Και σήμερα το ίδιο κάνουμε. Απλά το πράγμα είναι πιο δύσκολο, όταν έχουμε ανατραφεί, χωρίς να έχουμε μάθει να ζητάμε συγγνώμη, όταν φταίμε, τότε το φιλότιμο είναι μιαν άγνωστη λέξη για μας. Αυτό το ρημάδι το φιλότιμο..σώζει ποικιλοτρόπως, ειδικά στο πνευματικό μετερίζι. 


ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ.. ΑΓΙΟΣ

Καλλιόπη Ζιώγου ,
θεολόγος


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


« Παντού ταραχή, σατανική ακολασία, αχορταγιά, άρπαγμα, ακούραστη κακία, ακοίμητη πανουργία, σιχαμερά πάθη »… γράφει ο Φώτης Κόντογλου ( 08/11/1896 – 13/07/1965 ) και περιγράφει χρόνια πριν, ωμά και αληθινά το….σήμερα. Μέσα σε ένα τέτοιον κόσμο καλούμαστε να μεγαλώσουμε παιδιά ως ευσυνείδητοι γονείς, να εμπνεύσουμε με το παράδειγμά μας ως παιδαγωγοί.