Ἀτθίς: Ἡ Παλαιοτέρα Διάλεκτος τῶν Ἑλλήνων





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Το περί της των Ελλήνων γραφής ζήτημα χρονολογείται από του 1795, οπότε ο μέγας κριτικός F. A. Wolf[1] εξέδωκε τα αξιομνημόνευτα εις Όμηρον «Προλεγόμενα», εν οίς επειράθη ν’ αποδείξη ότι επί των ομηρικών χρόνων δεν ήτο εν χρήσει η γραφή, επομένως η Ιλιάς και η Οδύσσεια επ’ αιώνας απεμνημονεύθησαν υπό των αοιδών.


Οι δομές της γλώσσας και του κόσμου μας.


Της Μαριλένας Κουγιού 


http://www.filologos-hermes.info/
http://www.filologos-hermes.info/

Ο δομισμός συνιστά χαρακτηριστικό γνώρισμα της σύγχρονης γλωσσολογίας, το οποίο μοιράζεται από κοινού με άλλες επιστήμες. Η εγκόλπωση της δομής ως εργαλειακής και αναλυτικής έννοιας από το γλωσσολογικό κλάδο έγκειται στην θεώρηση της γλώσσας ως ενός ολοκληρωμένου συστήματος σχέσεων, τα στοιχεία του οποίου δεν μπορούν να έχουν υπαρκτική επάρκεια παρά μόνο εντός του συστημικού δικτύου και μόνο σε μεταξύ τους σχεσιακή εξάρτηση. Η εξάρτηση αυτή συμπυκνώνεται και καθορίζεται από συνδέσεις τύπου ισοδυναμίας και αντιπαράταξης. 


ΑΟΡΑΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ...!!!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


 
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
 
 
 
«Κυρία ξέρω οημαική! Έτσι με λένε κοίτα (νοηματίζει το όνομα του). Η μαμά, ο μπαμπάς, ο παππούς (νοηματίζει τις λέξεις). Εγώ κυρία ακούω, να το ξέρεις. Η μαμά και ο μπαμπάς δεν ακούνε, αλλά εμένα να μου μιλάς. Έτσι μου είπαν να σου πω τώρα που ξεκινήσαμε για να ξέρεις ότι ακούω και ότι μαθαίνω και εγώ όχι όπως η μαμά και ο μπαμπάς με οηματική. Και αν θες να τους πεις κάτι θα τους το πω εγώ, εντάξει να τους λες ό,τι θες».
 
             Αυτά είναι τα λόγια ενός μικρού μαθητή Α’ Δημοτικού, που πρωί πρωί ήρθε με αγωνία να πει στη δασκάλα του. Η αναπηρία φαίνεται μέσα από αυτά να γίνεται αντιληπτή ως κάτι «εξωπραγματικό», ενώ ο φόβος της άγνοιας για το τι ακριβώς είναι αυτό καθιστά τα άτομα με αναπηρία υποχρεωμένα να ενημερώσουν τα άτομα χωρίς ώστε να μπορούν να έχουν την αντιμετώπιση που τους πρέπει.
Η μη γνώση της νοηματικής καθίσταται εμπόδιο στην επικοινωνία δασκάλου-μαθητή στη συγκεκριμένη περίπτωση, γεγονός που φαίνεται να δημιουργεί επιπρόσθετο άγχος στους γονείς του μικρού για το πώς θα βρίσκονται κοντά στο παιδί τους, αλλά και το πώς θα συμπεριφέρεται σε αυτόν ο εκπαιδευτικός.            
Με μέσο το παιδί, λοιπόν, γίνεται προσπάθεια σύνδεσης του σχολείου με την οικογένεια, ενώ η αναπηρία κάποιων μελών (γονείς) της οικογένειας φαίνεται να ξεπερνά τα όρια αυτών και να αποτελεί κομμάτι και των υπόλοιπων (παιδί). Ο φόβος για τον αποκλεισμό, η συνοδεία της «ετικέτας», η έλλειψη αδιαφοροποίητων πρακτικών, αλλά και η άγνοια σχετικά με άλλες φαίνεται να κυριαρχεί στα λόγια και στις εμπειρίες του μικρού αυτού μαθητή.
Τα στερεότυπα που σχετίζονται με την αναπηρία είναι κυρίαρχα και λειτουργούν με τρόπο ανασταλτικό, περιορίζοντας τις κινήσεις μας όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε και τις προσδοκίες που έχουμε από τα άτομα που τη φέρουν. Κάθε φορά, λοιπόν, καλούνται να ενημερώνουν και να αποδεικνύουν τι μπορούν να κάνουν και ποιοι είναι!!!
Αυτό το παράδειγμα νομίζω αναδεικνύει για ακόμη μια φορά την ανάγκη για «εκπαίδευση» της κοινωνίας στο σύνολό της στο πολυδιάστατο μοντέλο της αναπηρίας. Η ετικετοποίηση και οι συνέπειες της χτίζουν αόρατα εμπόδια τα οποία είναι αδύνατον να ξεπεραστούν χωρίς αυτή!!


ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ: ΣΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΜΑΖΙ..


Ζιώγου Καλλιόπη



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Στις 14 Σεπτέμβρη τιμάται από την Εκκλησία μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Η Ιστορία είναι λίγο ως πολύ γνωστή..Η Αγία Ελένη αποφάσισε να ταξιδέψει ( 326 μ. Χ. ) στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσει, ευγνωμονώντας το Θεό για τις επιτυχίες του γιού της, Μ. Κωνσταντίνου. Γνώριζε για την ύπαρξη του Τιμίου Σταυρού και παρακινούμενη από θείο έρωτα αποφάσισε να ψάξει να τον βρει.


2η Πανελλήνια Πνευματική Συνάντηση: Η Μυθολογία στη Λογοτεχνία


ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

«2η Πανελλήνια Πνευματική Συνάντηση»… στην Αρχαία Ολυμπία στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, σε συνεργασία με το Σύνδεσμο Φιλολόγων Πύργου – Ολυμπίας, διοργανώνει τη «2η Πανελλήνια Πνευματική Συνάντηση» στην Αρχαία Ολυμπία, με θέμα «Η Μυθολογία στη Λογοτεχνία» στις 24 & 25 Σεπτεμβρίου 2016 που θα γίνει στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημαρχείου της πόλης.


Η Ύλη των Φιλολογικών Μαθημάτων των Πανελληνίων 2017


Δείτε την ύλη των
πανελλαδικών εξετάσεων
του 2017



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας 
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Α. ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
• Νεοελληνική Γλώσσα
• Ιστορία



Τα Ειδικά Σχολεία της ευαισθησίας...

Της Μενελίας Τολόγλου 

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

“Θέλω, επίσης, να κάνω μια ειδική μνεία στο Ειδικό Σχολείο. Το Ειδικό Σχολείο το οποίο στελεχώνεται από εξειδικευμένο προσωπικό, από δασκάλους, οι οποίοι με αυτοθυσία και με πολύ μεγάλη δημιουργικότητα, στηρίζουν τα παιδιά τα οποία έχουν ειδικές δεξιότητες.

Το Ειδικό Σχολείο πρέπει κι αυτό με τη σειρά του να στηριχθεί και αποτελεί ένδειξη της ευαισθησίας κάθε κοινωνίας ο τρόπος με τον οποίο τελικά αντιμετωπίζει αυτά τα παιδιά.”

Δηλώσεις Κυριακού Μητσοτάκη στον καθιερωμένο αγιασμό για την έναρξη της σχολικής χρονιάς.


Μεγάλο μέρος των Ειδικών Σχολείων δεν στελεχώνεται κατάλληλα από όλες τις ειδικότητες, ούτε συγκροτούνται επαρκείς διεπιστημονικές ομάδες έτσι ώστε να “στηριχθούν με δημιουργικότητα τα παιδιά με ειδικές δεξιότητες”. 

Όπως τα συγκεκριμένα παιδιά σύμφωνα με την καθεστυκία τάξη “ελλείπονται” σε δεξιότητες, έτσι ελλείπονται και οι σχολικές δομές που έχουν δημιουργηθεί για να “εκπαιδευτούν”. 

Πέρυσι οι δημόσιες παράλληλες στηρίξεις ήταν ελάχιστες, το ίδιο και φέτος. Οι γονείς καταφεύγουν σε ιδιώτες για να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών τους.

Συνεπώς, χωρίς κατάλληλα και άρτια στελεχωμένα ειδικά σχολεία και περιορισμένα τμήματα ένταξης και παράλληλες στηρίξεις, που είναι η ευαισθησία της πολιτείας και της κοινωνίας;

Ελλείψεις που υπάρχουν από την απαρχή της ειδικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και αντί να προδεύουμε, πάμε ολοταχώς προς τα πίσω.

Το αν το πώς αντιμετωπίζονται "αυτά" τα παιδιά αποτελεί ένδειξη της “ευαισθησίας” της κοινωνίας, μήπως τελικά ήμαστε ολίγον τι αναίσθητοι;

Με ειδικές δομές που περιθωριοποιούν τα άτομα με αναπηρία, με δομές που παρόλο που τα περιθωριοποιούν ελλείπονται σε προσωπικό, με μια κοινωνία που το μη φυσιολογικό απορρίπτεται πως μιλάμε για ευαισθησία;

Και όχι μόνο, δεν μπορούμε να διδάξουμε κιόλας το σεβασμό σε κανένα παιδί, εφόσον οι ίδιοι δεν σεβόμαστε κάθε ανθρώπινο ον σαν διαφορετικό.