ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ Μ.: ΓΙΟΥΓΚΕΡΜΑΝ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ) (e-book)




Παρουσίαση

Μυθιστόρημα συναρπαστικό, ο «Γιούγκερμαν» είναι και από τα πιο πολυδιαβασμένα πεζογραφήματα της νεοελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής. Η ζωή και οι περιπέτειες του Βασίλη Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν -γόνου μιας πλούσιας φιλανδικής οικογένειας- που έχει πάρει το δρόμο του γλεντιού, του ποτού, του χαρτοπαίγνιου, της απάτης και του εκβιασμού, και που η ρώσικη επανάσταση και άλλα γεγονότα τον οδηγούν ώς το τόπο μας. Στην Ελλάδα, ενώ σκοπεύει να εξακολουθήσει την ύποπτη δράση του, προσλαμβάνεται σε μια τράπεζα, γίνεται ανώτατος υπάλληλός της και καταλήγει οικονομική προσωπικότητα μεγάλης ολκής -πλουσιότατος, ισχυρός, πλην δυστυχισμένος.

Από τα ελκυστικότερα κείμενα του Καραγάτση -του συγγραφέα που η κριτική χαρακτήρισε «παραμυθά από ράτσα»- ο «Γιούγκερμαν» δεν θα αφήσει τον αναγνώστη του να ανασάνει ούτε στιγμή.

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)




ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ Β' ΛΥΚΕΙΟΥ (e-book)



ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ
26 ΚΕΙΜΕΝΑ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΜΕ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ & ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΔΟΥΚΑ

Α. Σ. ΤΣΟΥΚΑΝΤΑΣ





ΟΜΗΡΟΣ: Α COMPANION TO HOMER (e-book)


Συγγραφείς: A. Wace & Fr. Stubbings
Έτος έκδοσης: 2007




Περιεχόμενα

·        ΠΡΟΛΟΓΟΣ
·        ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Ο ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ
·        ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΡΩΤΗ
·        ΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥΣ
ΜΕΡΟΣ Α: ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
·        1 ΜΕΤΡΟ
·        2 ΥΦΟΣ
·        3 ΣΥΝΘΕΣΗ
·        4 Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ
·        5 Ο ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΕΠΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
ΜΕΡΟΣ Β: ΟΜΗΡΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ
·        6 Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
·        7 ΤΟ ΟΜΗΡΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
·        ΑΙΓΑΙΑΚΗ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ




1001 ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗΝ (Aesop's Fables by Laura Gibbs)




Ο Αίσωπος καταγόταν από τη Φρυγία της Μικράς Ασίας. Έζησε στην Ελλάδα και ταξίδεψε στην Ανατολή και την Αίγυπτο, μελετώντας τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων.

Γεννήθηκε από οικογένεια δούλων. Δούλος κι ο ίδιος πουλήθηκε σε σκλαβοπάζαρα σε τρεις αφέντες. Ένας από τους αφέντες τους ήταν φιλόσοφος από τη Σάμο και του χάρισε την ελευθερία του γιατί εξήγησε σωστά έναν οιωνό.

Η φήμη θέλει τον Αίσωπο πολύ άσχημο. Ήταν όμως πανέξυπνος και είχε μεγάλη και δημιουργική φαντασία. Από τα ταξίδια που έκανε απέκτησε σοφία και συμβούλευε τους ανθρώπους να ζουν αρμονικά και ευτυχισμένα. Τις συμβουλές αυτές τις έκανε μύθους όπου έβαζε συμβολικά τα ζώα να μιλούν αλλά και φυτά και ανθρώπους. Ήταν ευχάριστες ιστορίες με διδακτικό περιεχόμενο.

Σε ένα ταξίδι του στους Δελφούς κατηγορήθηκε από τους ιερείς του μαντείου για κλοπή. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Οι ιερείς όμως, τιμωρήθηκαν από τους θεούς.

Οι Μύθοι του Αισώπου διαδόθηκαν από γενιά σε γενιά, από στόμα σε στόμα. Ακόμα και σήμερα διδάσκονται στα σχολεία και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.




Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ


Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Ο ΑΡΑΒΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 7Ο ΑΙΩΝΑ (610-717)
 
από την Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας του Καρόλου Ντηλ

επιμέλεια-διασκευή: 
Θάνος Δασκαλοθανάσης
 
 
 
  
           Στην ιστορία του Βυζαντίου ο 7ος αιώνας είναι μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους. Είναι μια εποχή σοβαρής κρίσης, μια αποφασιστική στιγμή όπου φαίνεται ότι διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη της αυτοκρατορίας. Στο εξωτερικό φοβεροί κίνδυνοι, πρώτα ο κίνδυνος των Περσών, και πολύ ο σύντομα ο φοβερότερος των Αράβων, απειλούν την εξαντλημένη μοναρχία. Μέχρι τότε η μοναρχία είχε παραμείνει μία ρωμαϊκή αυτοκρατορία με παγκόσμιο χαρακτήρα. Τα λατινικά είχαν παραμείνει η επίσημη γλώσσα, η ρωμαϊκή παράδοση διατηρούσε τους τίτλους  και τα πλαίσια που είχε ορίσει η Ρώμη. Αντίθετα στις αρχές του 7ου αιώνα, έχει δημιουργηθεί μια καθαρά βυζαντινή αυτοκρατορία, όλες οι δυνάμεις της οποίας συγκεντρώνονται γύρω από την Κωνσταντινούπολη και ο χαρακτήρας της οποίας γίνεται ολοένα και περισσότερο ανατολίτικος.
 
 


Βυζαντινή Ανακτορόπολη, κάστρο Νέας Περάμου


 
 

 
Δυτικά της Νέας Περάμου της Καβάλας; και σε χαμηλό λόφο, οι βόρειες παρυφές του οποίου βρέχονται από τη θάλασσα, υψώνονται τα ερείπια ενός βυζαντινού κάστρου που ταυτίζονται με τη βυζαντινή πόλη Ανακτορόπολη.
 
 


Οι αντιλήψεις των Βυζαντινών για την άσκηση της εξουσίας από γυναίκες (780-1056)


της Κατερίνας Νικολάου 
και της Ειρήνης Χρήστου

Εικόνα: Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα (σύζυγος του Ιουστινιανού του 6ου) και οι αυλικοί της απεικονίζονται σε ψηφιδωτό στο San Vitale της  Ραβέννα, από τη Wiki


Οι ανακινητές της Εικονομαχίας κατηγόρησαν στη σύνοδο της Αγίας Σοφίας το 815 την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία, ότι το 787 αναστήλωσε τις εικόνες παρασυρμένη από γυναικεία «αφελότητα» (σ.1). Υποστήριξαν, δηλαδή, ότι η ενέργεια της αυτή οφειλόταν αποκλειστικά στην πνευματική αδυναμία των γυναικών να αντιληφθούν και να κατανοήσουν σημαντικά προβλήματα, όπως τα θεολογικά, επιδιώκοντας με τον τρόπο αυτό να αφαιρέσουν από την πράξη της Ειρήνης κάθε κύρος.